Είναι οικισμός της κοινότητας Λευκογείων, σε υψόμετρο 200 μ., με πληθυσμό 130 περίπου κατοίκους. Το όνομα του προήλθε από το όνομα κάποιου βοσκού Γιαννιό. Στην περιοχή εκείνη υπήρχαν λίγα σπίτια κτηνοτρόφων, ανάμεσα στα οποία ήταν και του βοσκού Γιαννιού, που φαίνεται πως ήταν ο αξιολογότερος του χωριού.
Το χωριό πρωτοκατοικήθηκε κατά την ενετική εποχή. Υπάρχουν ακόμα νεκροταφεία, τα οποία δεν έχουν χρονολογηθεί. Οι κάτοικοι του είναι γνήσιοι Κρητικοί.
Παλιότερες οικογένειες είναι οι Γεωργούληδες, Σπυταδάκηδες, Γαρηζολάκηδες, Ψαρουδάκηδες, Πατεράκηδες, Μιχιελιουδάκηδες, Παπαδάκηδες.
Επί Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να πατήσουν το πόδι τους στο χωριό. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Άγιος Γεώργιος ήταν εκείνος που τους εμπόδισε. Μια παραλλαγή της παράδοσης αναφέρει ότι ένας καβαλάρης και μια μαύροφόρα δεν άφησαν τους Τούρκους να περάσουν.
Στην τοποθεσία Πλάτη, υπάρχει ο βράχος Ριζοβιτσιλές. Εδώ, την εποχή της Τουρκοκρατίας είχαν κρυφτεί τα γυναικόπαιδα του χωριού, ενώ ο σκοπός τους [βιγλάτο-ρας) Μελετομανώλης, φύλαγε πάνω στο βράχο. Οι Τούρκοι είδαν τη φωτιά που είχε ανάψει να ζεσταθεί, ανέβηκαν στο βουνό και τον συνέλαβαν.
Στη συνέχεια, υπέκυψε στα βασανιστήρια, χωρίς να αποκαλύψει στους Τούρκους το μέρος που είχαν κρυφτεί τα γυναικόπαιδα. Επίσης, στην τοποθεσία Καλογερο-
βώλακα υπάρχει ένα μεγάλο σπήλαιο, που αν εξερευνηθεί, ίσως ν’ αποκαλύψει σπουδαία ευρήματα. Στη θέση Δρακότρυπα του σπηλαίου, λέγεται ότι έριξαν άχυρα και το ρεύμα τα πήγε σε τέσσερις μεριές (Γιαννιού Βρύση – Πρέβελη – Μα-κρυτσίγκομνα και Χοχλάκους).
Υπάρχει, ακόμα, το ποτάμι Σπηλιακός και ο Μέλας Ποταμός, που περνάει από το Κουρταλιώτικο φαράγγι.
Στο χωριό Γιαννιού υπάρχουν και οι παρακάτω εκκλησίες: Τα Εισόδια της Θεοτόκου, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Γεώργιος, με αγιογραφίες και μια εικόνα 200 χρόνων. Μάλιστα, σ’ ένα σημείο της εκκλησίας υπάρχει και μια τρύπα από σφαίρα. Άλλες εκκλησίες είναι ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Αντώνιος και ο Τίμιος Σταυρός.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.
Φωτογραφία: https://www.zarpanews.gr