Η Γέννα είναι οικισμός της κοινότητας Αποστόλων, από την οποία απέχει 2 χμ., της επαρχίας Αμαρίου. Κατοικείται από 80 άτομα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μ. Τη μινωική εποχή πρέπει να αποτελούσε συνοικισμό της Άνω Συβρίτου, όπως μαρτυρούν αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Άλλα ευρήματα φανερώνουν την ύπαρξη του στην ελληνορωμαϊκή εποχή. Η ύπαρξη βυζαντινών εκκλησιών, όπως της Αγίας Φωτεινής και του Άγιου Ονούφριου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κατοικούνταν στη βυζαντινή περίοδο.
Για την περίοδο της Ενετοκρατίας δεν υπάρχουν στοιχεία, αλλά πρέπει να ήταν αγροτική περιοχή, γεγονός που μαρτυρεί και η ονομασία του από το ρήμα γεννώ (εύφορο μέρος).
Δίκαια ονομάστηκε Γέννα, γιατί παράγει πάρα πολλά προϊόντα, όπως λάδι, εσπεριδοειδή, καρύδια, κεράσια, μήλα, αχλάδια, ρόδια, κυδώνια, αμύγδαλα, σύκα, λαχανικά, ξηρά φασόλια, καλαμπόκι κ.ά.
Όταν το νησί κυριεύτηκε από τους Τούρκους, εκτοπίστηκαν από τον οικισμό όλοι οι Χριστιανοί και έγινε Τουρκοχώρι μέχρι το 1922. Τότε, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, Έλληνες από τα γύρω χωριά αγόρασαν τις περιουσίες των Τούρκων και κατοίκησαν εδώ. Τα ονόματα αυτών των Ελλήνων ήταν: Ηλίας Δρετουλάκης από τον Οψυγιά. Εμμανουήλ Ζαμπετάκης από το Μοναστηράκι, Ζουμπουλάκης από τον Καλόγερο, Στυλιανός Χρίστονάκης, Κωνσταντίνος Σπυριδάκης από το Νέρωνα και Εμμανουήλ Πηγουνάκης (Τούρκος που εκχριστιανίστηκε).
Στη Γέννα βρίσκονται οι εκκλησίες του Άγιου Ονούφριου, που κτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα και είναι αγιογραφημένη. Σώζεται σε καλή κατάσταση και βρίσκεται στο σημερινό νεκροταφείο του οικισμού. Σαν κτήτοράς της μαρτυρείται ο Μιχάλης Βαρούχας.
Η Αγία Φωτεινή που κτίστηκε από το Νικηφόρο Φωκά. Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε Σάββατο βράδυ τον Οκτώβρη, τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή φαινόταν ένα φως που πήγαινε μόνο του στα εκκλησάκια του Χριστού και της Θεοτόκου, μετά γύριζε πίσω κι έσβηνε. Το φως σταμάτησε να εμφανίζεται, όταν γκρεμίστηκε η εκκλησία. Σήμερα δεν υπάρχει, αλλά στη θέση της κτίζεται καινούρια.
Υπάρχουν ακόμη οι παλιές εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου, για την οποία διασώζεται και η εξής ιστορία:
Κάποτε, στον καιρό της Τουρκοκρατίας η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί. Κάποιος Χριστιανός θέλοντας να σώσει την εκκλησία από τους άπληστους Τούρκους, πήγε κρυφά μια νύχτα και έβαλε κάτω από την πόρτα της ένα εικόνισμα του Αγίου Νικολάου. Την επομένη το πρωί διέδωσε ότι είδε σε όνειρο του το εικόνισμα του Αγίου Νικόλα κρυμμένο κάπου στην εκκλησία. Πήγαν οι χωριανοί να δουν αν αληθεύει το όνειρο και πράγματι
βρήκαν το εικόνισμα. Το έμαθαν οι Τούρκοι, φοβήθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εκκλησία – τζαμί.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.