Η Ελληνίτσα είναι ένα μικρό χωριό του Δήμου Φαλαισίας που βρίσκεται νότια του λεκανοπεδίου της Μεγαλόπολης σε ημιορεινή και καταπράσινη τοποθεσία, σε υψόμετρο 520 μέτρων και στην πλαγιά του αρχαίου Παρράσιου όρους με υψόμετρο 1264 μ.
Το χωριό πήρε τη σημερινή του ονομασία από το ομώνυμο όρος Ελληνίτσα που υψώνεται από πάνω του. Σύμφωνα με ιστορικούς, Ελληνίτσα σημαίνει «χώρος των Ελλήνων» στα σλάβικα και το βουνό πήρε αυτό το όνομα στο τέλος της Φραγκοκρατίας, το 1200 περίπου, όταν είχαν συγκεντρωθεί εκεί οι Έλληνες της περιοχής για να αποφύγουν τους Φράγκους.
Η ιστορία του χωριού αρχίζει τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας όταν από το κάστρο της Οριάς, πάνω στο όρος Ελληνίτσα, κατέβηκαν χαμηλότερα κάποιοι από τους Έλληνες και έχτισαν σπίτια στη θέση Ρουσαλή. Ίχνη αυτού του χωριού βρέθηκαν πιο ψηλά από το σημερινό χωριό σε εργασίες ύδρευσης. Κάποιος από τους κατοίκους του οικισμού βρέθηκε στο χωριό Κουρουνιού της Γορτυνίας και διηγούμενος την ιστορία του τόπου του τόνιζε το γράμμα «M» με αποτέλεσμα να τον ονομάσουν Μεμή. Όταν έκανε οικογένεια αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο του, όπου έχτισε το σπίτι του χαμηλότερα από την Ρουσαλή πάνω από τον ελαιώνα. Από τότε, γύρω στο 1700, αρχίζει η ιστορία του του χωριού Μεμή, όπως είναι η παλιότερη ονομασία της Ελληνίτσας. Ο Ανδρέας Μεμής απέκτησε τρεις γιους, τον Θόδωρο, τον Δημήτριο και τον Παύλο. Απόγονοι αυτών υπάρχουν μέχρι σήμερα στις οικογένειες του χωριού.
Σήμερα το χωριό έχει ελάχιστους και μεγάλης ηλικίας μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το 2007 μετά από πυρκαγιές στην περιοχή κάηκαν αρκετά σπίτια καθώς και τα δάση και οι ελαιώνες του χωριού. Όμως, χάρη στην αγάπη των κατοίκων και των ξενιτεμένων που θέλουν να ξαναγυρίζουν στον τόπο τους, αρκετά σπίτια έχουν ξαναχτιστεί, ενώ η γύρω περιοχή έχει αρχίσει να ξαναπρασινίζει.
Από τα αξιοθέατα της Ελληνίτσας είναι η εκκλησία της Υπαπαντής και απέναντι το Λαογραφικό Μουσείο, δημιούργημα του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου.