Χωριό της κοινότητας Φυλακής, της επαρχίας Αποκορώνου. Βρίσκεται στο 45οχμ. από τα Χανιά, στην κεντρική αρτηρία (παλιά εθν. οδό) που οδηγεί στο Ρέθυμνο – Ηράκλειο. Το χωριό είναι κτισμένο στην όχθη του ποταμού Μουσέλλα, σε υψόμ. 50μ. και κατοικείται από 200 περίπου άτομα. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια πατάτας, λαχανικών, διάφορων φυτών (βίκου, τριφυλιού), ελαιοδένδρων, αμπελιών, πορτοκαλιών, αχλαδιών και ροδακινιών. Το χωριό παράγει, επίσης, λάδι και κρασί.
Κοντά στο χωριό, στο γήλοφο Κεφάλα, ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη Υδρασμία ή Υδράμιο, που ήταν το επίνειο της αρχαίας πόλης Λάππας (βλ. Αργυρούπολη). Η σημερινή ονομασία του χωριού οφείλεται στην παραφθαρμένη ονομασία της αρχαίας πόλης. Η Υδραμία φαίνεται να υπήρχε την υστερομινωική ή μετανακτορική περίοδο (1580 – 1100 π.Χ), όπως δείχνει μια αξιόλογη πήλινη λάρνακα, που βρέθηκε εδώ. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο είχε φθάσει στη μεγαλύτερη ακμή της. Βρέθηκαν ρωμαϊκά όστρακα και άγαλμα του Ηρακλή (ύψους 0,90μ.) ρωμαϊκής τέχνης, που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Χανίων.
Ο οικισμός Δράμια είχε παρακμάσει επί βυζαντινής εποχής. Στην περιοχή αυτή βρισκόταν η Μονή του Αγίου Γεωργίου (κτίσμα του Κρητικού Αγίου Ιωάννη του Ξένου), στην οποία έμεναν περίπου δέκα καλόγεροι. Επί Τουρκοκρατίας άρχισε να κτίζεται το σημερινό χωριό με πυρήνα το μετόχι του Μοναστηριού. Η καταγωγή των σημερινών κατοίκων είναι από τα γύρω χωριά (Κουρνά, Κάστελο, Πάτημα, Φυλακή). Παλιότερες οικογένειες είναι οι Ντουροπολάκηδες, οι Ορφανουδάκηδες, οι Γουνάκηδες κ.ά.
Το 1896 στα Δράμια έγινε μια σημαντική μάχη, όπου οι επαναστάτες νίκησαν τους Τούρκους. Από τα Δράμια καταγόταν και ο καπετάν Μανιάς που ήταν και συνοδός των περιηγητών Pashley και Spratt, όταν επισκέφθηκαν τα Σφακιά.
Επί Γερμανικής Κατοχής, το χωριό είχε περικυκλωθεί με φυλάκια και επάκτια κανόνια. Οι Γερμανοί κατοίκησαν και μέσα στο χωριό και ανάγκαζαν τους κατοίκους σε φοβερές αγγαρείες για να φυλαχθούν τα οχυρά τους. Αγγαρείες έκαναν και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής. Οι Γερμανοί δεν εκτέλεσαν κανένα, αλλά κακοποίησαν πολλούς. Οι κάτοικοι με διάφορα μέσα και τρόπους έπαιρναν μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών.
Στα Δράμια είναι η Μονή του Αγίου Γεωργίου, την οποία ίδρυσε ο Άγιος Ιωάννης ο Ξένος, που ίδρυσε και τη Μονή Μυριοκεφάλων, της οποίας παλιότερα αποτελούσε μετόχι. Περισσότερα για τη Μονή του Αγίου Γεωργίου Δραμίων (Δούβρικα) υπάρχουν στη μελέτη του Γ.Β. Αντουράκη «Αι Μοναί Ρουστίκων και Μυριοκεφάλων Κρήτης, με τά των παρεκκλησίων αυτών. Συμβολή εις την έρευναν των Χριστιανικών μνημείων» Αθήναι 1977, σελ. 40 – 43. Η Μονή βρίσκεται σε σημαντικό σημείο – κόμβο των δρόμων Χανίων – Ρεθύμνης. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι διάλεγαν γυναίκες από τα γύρω χωριά και τις έφερναν στο Μοναστήρι. Ανάγκαζαν τους καλόγερους να τους υπηρετούν, να τους προσφέρουν εκλεκτά φαγητά και να παρακολουθούν τα όργιά τους! Οι καλόγεροι προμηθεύτηκαν όπλα, τα οποία έκρυβαν στον κορμό μιας ελιάς – που ονομάζεται μέχρι σήμερα Τουφεκολιά – και σκότωναν τους Τούρκους. Τους σκοτωμένους Τούρκους τους έθαβαν και μετέφεραν τα άλογά τους μακριά. Έπειτα τα άφηναν ελεύθερα για να μην πληρώσουν το ντιγέτι (φόρο αίματος). Στο τέλος, το 1770, τους ανακάλυψαν, τους σκότωσαν όλους, κατάστρεψαν το Μοναστήρι και πήραν τα κτήματά τους. Αργότερα, ανοικοδομήθηκε και σώζονται μόνο υπολείμματα βυζαντινών τοιχογραφιών.
*Στοιχεία από 15έρευνα 1980-1995.