Δράκωνα Κυδωνίας

Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Κυδωνίας. Συνδέεται με τα Χανιά με δρόμο 27χμ. Βρίσκεται σε υψόμ. 510μ. Κατοικείται από 220 άτομα, τα οποία ασχολούνται, κυρίως, με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το 1834 κατοικούνταν μόνο από Χριστιανούς, όπως και τα άλλα χωριά της Ρίζας και είχε 38 σπίτια, όπως αναφέρει ο Pashley. Η ονομασία του χωριού οφείλεται σε μια τεράστια πέτρα, που υπάρχει εκεί, τη δρακονόπετρα.

Το χωριό κατοικούνταν και πριν από την Τουρκοκρατία. Παλιότερες οικογένειες είναι οι Καπενεκάκηδες, Στρατουδάκηδες, Νταμπακάκηδες, Πολυχρονάκηδες, Μυλωνάκηδες, Τσακιράκηδες, Χναράκηδες.

Επί Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι κρύβονταν στο σπήλαιο Γρεσπηλιά. Κάποτε είχαν αιχμαλωτίσει έναν Τούρκο, τον Αλή, ο οποίος όταν κατάφερε να αποδράσει, επιδίωξε να συλλάβει τους Έλληνες της σπηλιάς. Καθώς ο Αλής μαζί με άλλους Τούρκους έφταναν προς τη σπηλιά, στο σκαλί που κατεβαίνει στο σπήλαιο, τους άκουσαν οι κρυμμένοι χωρικοί και έφυγαν.

Στη Δρακώνα υπάρχει το σπήλαιο Νερότρυπα, όπου μέσα βρέθηκαν πρόσφατα πήλινα δοχεία και οστά ανθρώπων, τα οποία χρονολογούνται από τους αρχαιολόγους, γύρω στα 450 Π.Χ.

Η Επαναστατική Επιτροπή κατέφυγε το 1866 στη Δρακώνα, για να μη συλληφθεί στα Μπουτσουνάρια από τον Ισμαήλ. Εδώ υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Οι κάτοικοι αρχικά ήθελαν να κτίσουν την εκκλησία στη θέση Πηγάδια, αλλά η εικόνα, κατά την παράδοση, τους υπέδειξε τη σημερινή θέση. Στο όρος Μαύρη ή Κορυφή του Βενιζέλου, πριν από λίγα χρόνια, προσέκρουσε αεροπλάνο και σκοτώθηκαν όλοι οι επιβάτες.

*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.