Η Δρακώνα είναι χωριό και κοινότητα της επαρχίας Κισάμου. Βρίσκεται27χμ. δυτικά από τα Χανιά και σε υψόμετρο 70μ. Στην κοινότητα Δρακώνα υπάγεται και ο οικισμός Γερακιανά. Οι 250 κάτοικοι του χωριού ασχολούνται, κυρίως, με τη γεωργία και τα προϊόντα τους είναι το λάδι, τα σταφύλια, το κρασί και λίγα εσπεριδοειδή.
Το χωριό πήρε τ’ όνομά του από την οικογένεια των Δρακωνιανών, που ζούσε εδώ επί Τουρκοκρατίας. Απόγονοι της οικογένειας αυτής δεν υπάρχουν πια στο χωριό, γιατί ένας απ’ αυτούς, ο Γεώργιος Δρακωνιανός, καπετάνιος τότε, σκότωσε έναν Τούρκο και για ν’ αποφύγει τους διωγμούς, κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Ο Δρακωνιανός δε γύρισε ποτέ ξανά στο χωριό. Άλλοι, πάλι, λένε ότι το χωριό πήρε τ’ όνομά του από τη λέξη δρακώνα, που στην κρητική διάλεκτο σημαίνει σιδηρόπετρα. Κι αυτό γιατί τα 2/3 της όλης αγροτικής περιοχής του χωριού καλύπτονται από πετρώδη εδάφη.
Η Δρακώνα είναι κτισμένη στα ερείπια αρχαίας πόλης. Η ύπαρξη αυτής της πόλης επιβεβαιώνεται από τους κατοίκους, που ανακάλυψαν δυο τάφους κάπου κοντά στο χωριό. Οι τάφοι είναι παραλληλόγραμμοι και σκεπασμένοι με πλάκα.
Τον καιρό της Τουρκοκρατίας δεν εγκαταστάθηκαν Τούρκοι στην περιοχή, λέγεται, μάλιστα, ότι γι’ αυτόν το λόγο είχαν καταφύγει εδώ αρκετοί επίσκοποι. Στο χωριό διηγούνται μια όμορφη ιστορία, που εξελίσσεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Ένας Τούρκος αγάς κάποτε πυροβόλησε από το παραθυράκι του ιερού του Αγίου Γεωργίου τον ξύλινο σταυρό της εκκλησίας και τον κτύπησε στη μέση. Ύστερα απ’ αυτό, ο. αγάς έπεσε για χρόνια πολλά βαριά άρρωστος. Τότε κάποιος τον συμβούλευσε να τάξει κάτι στον Άι Γιώργη για να τον κάνει καλά. Πράγματι, ο Τούρκος έταξε έναν τενεκέ λάδι. Μετά από καιρό και αφού ο αγάς είχε γίνει πια καλά, έβαλε το λάδι σ’ ένα ζώο και το πήγαινε στον Άγιο. Καθώς πλησίαζε όμως την εκκλησία το λάδι χύθηκε κι έτσι την άλλη μέρα αποφάσισε να το μεταφέρει ο ίδιος στο ναό. Έτσι και έγινε. Μετά από καιρό, για να δείξει όλη του την ευγνωμοσύνη στον Άγιο, σκέφτηκε να κτίσει και τον περίβολο της εκκλησίας. Μάζεψε, λοιπόν, όλους τους άντρες και τους έβαλε να κτίζουν. Πολλοί Τούρκοι που περνούσαν από κει τον κορόιδευαν κι αυτός θύμωσε τόσο πολύ, που άρπαξε μερικούς, όσους μπορούσε, και τους έβαλε κι αυτούς να κτίζουν.
Ο ξύλινος σταυρός της εκκλησίας του Άι Γιώργη, με την τρύπα από τη σφαίρα του Τούρκου, δεν υπάρχει πια. Ένας τεχνίτης, που δούλευε κάποτε στην προέκταση της εκκλησίας λένε ότι τον έσπασε και τον έκανε σφηνάρια.
Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων, μεταξύ 1890 με 1896 το χωριό ήταν ξακουστό στην περιοχή για τη μεγάλη εμποροπανήγυρη που γινόταν εκεί. Οι έμποροι πουλούσαν ζώα, κρέας, λαχανικά και πολλά άλλα είδη, γι’ αυτό το λόγο το χωριό το επισκέπτονταν πολλοί ντόπιοι από τα γύρω χωριά.
Από τη Δρακώνα καταγόταν ο ξακουστός καπετάνιος Γεώργιος Δρακωνιανός. Ο Δρακωνιανός, που αρχικά ήταν δάσκαλος, πολέμησε στην Επανάσταση του 1821 και μάλιστα πήρε μέρος στην άλωση της Γραμβούσας.
Σήμερα, οι, κάτοικοι της Δρακώνας είναι γνήσιοι Κρητικοί, που κατάγονται από τις γύρω περιοχές και πολλοί απ’ αυτούς πήραν μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Οι παλιότερες οικογένειες του χωριού είναι οι Σκουφητάκηδες, οι Μπουμπουράκηδες, οι Δεσποτάκηδες, οι Κεφαζάκηδες, οι Περδικάκηδες, οι Κοσολάκηδες, οι Βουτσάκηδες,οιΦαντριδάκηδες, οι Φιντικάκηδες και οι Μπουζάκηδες.
Στη μέση του χωριού βρίσκεται η κεντρική εκκλησία της κοινότητας, ο Άγιος Γεώργιος. Κτίστηκε πριν 100, περίπου, χρόνια. Παλιότερα ήταν ένα μικρό εκκλησάκι, που σήμερα έχει ανακαινισθεί. Επίσης στο χωριό συναντούμε τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, που πιστεύεται ότι είναι πολύ παλιά, κτισμένη το 900μ.Χ. Η εκκλησία αυτή, που λειτουργεί ακόμα και σήμερα, έχει πολλές τοιχογραφίες και βρίσκεται σε μια μαγευτική τοποθεσία.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.