Είναι χωριό της επαρχίας Λάρνακας και βρίσκεται σε λοφώδη περιοχή στην επαρχία Λάρνακας, (33 χιλιόμετρα από την πόλη). Είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 220 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας
Είναι ο καλύτερα διατηρημένος προϊστορικός οικισμός της Κύπρου, που χρονολογείται από την μεταγενέστερη φάση της νεολιθικής περιόδου (γύρω στο 7000 π.X.).
Η ονομασία πιθανόν προήλθε από την λέξη χειρογητιά που υποδηλώνει άσκηση της χειρομαντείας. Μια άλλη άποψη είναι ότι ίσως προήλθε από την πιθανή αρχική ονομασία Ιεροκοτίδα (Ιερός χώρος). Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ονομασία οφείλεται στις λέξεις γύρος και οικία, λόγω του ότι οι προϊστορικές καλύβες που ανακαλύφθηκαν εκεί ήταν στρογγυλές. Επίσης η παράδοση αναφέρει την φράση «Χαίρε Κιτία» που απηύθυνε η βασίλισσα της Κύπρου σε κάποια φίλη της από το Κίτιον.
Ο οικισμός είναι κτισμένος στην απότομη πλαγιά ενός λόφου που βρίσκεται στη δυτική όχθη του ποταμού Μαρωνίου, σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από τη θάλασσα. Αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα δείγματα πρώιμης μόνιμης εγκατάστασης πληθυσμών στο νησί. Στα δυτικά ανεγέρθηκε ένας πλατύς τοίχος περίφραξης, εκεί όπου ο οικισμός δεν είναι φυσικά οχυρωμένος.
Τα σπίτια της Νεολιθικής Χοιροκοιτίας ήταν απλά κατασκευασμένα. Στα θεμέλια και στα κατώτερα μέρη χρησιμοποιήθηκαν λιθάρια (πέτρες) του ποταμού, ενώ στα ανώτερα ελαφρότερα υλικά, όπως πηλός. Τα κατώφλια ήταν υπερυψωμένα, τα δάπεδα από πηλό και η στέγη θολωτή ή επίπεδη. Τη στέγη αποτελούσαν οριζόντια δοκάρια, πάνω στα οποία υπήρχαν καλάμια και κλαδιά, καλυμμένα με πηλό. Στο μέσο της οικίας υπήρχε εστία για το μαγείρεμα, το φωτισμό και τη θέρμανση.
Δυστυχώς οι τοιχογραφίες δεν σώζονται επαρκώς, ώστε να έχουν οι μελετητές σαφή εικόνα για το αν τα σχέδια είναι γεωμετρικά ή εικονιστικά.
Οι τάφοι ήταν ατομικοί, τοποθετούνταν κτερίσματα ανάλογα με το φύλο του νεκρού. Συχνά τους τάφους συνόδευαν σπασμένα πέτρινα αγγεία. Άλλο ταφικό έθιμο ήταν η τοποθέτηση πέτρας, πάνω στο σώμα του νεκρού. Μ’ αυτόν τον τρόπο πίστευαν πως εμπόδιζαν την επιστροφή του νεκρού στον κόσμο των ζωντανών.
Οι κάτοικοι ζούσαν από την κτηνοτροφία, το κυνήγι, τη γεωργία και τη συλλογή άγριων καρπών. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν φτιαγμένα από λίθο και οστά. Έχουν βρεθεί πολλά λίθινα σκεύη και ειδώλια που παριστάνουν κυρίως ανθρώπινες μορφές. Ο αρχαιολογικός χώρος ανακαλύφθηκε το 1934 και πολλές ανασκαφές έγιναν το 1970.
Καλλιεργούνται εσπεριδοειδή, ελιές, χαρουπιές, σιτηρά, λαχανικά και φρουτόδενδρα.
Το διυλιστήριο της Χοιροκοιτίας, προμηθεύεται με νερό από τα φράγματα των Λευκάρων και του Διποτάμου. Το νερό αφού διυλιστεί, διοχετεύεται με σωληναγωγούς στις περιοχές Λευκωσίας, Λάρνακας και Αμμοχώστου για υδροδότηση.
