Αρτεμισία Μεσσηνίας

H Αρτεμισία είναι χτισμένη σε υψόμετρο 693 μέτρων στη δυτική πλαγιά του Ταϋγέτου, στην κεντρική λεκάνη συλλογής υδάτων του ποταμού Νέδοντα. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Καλαμάτας και απέχει 24 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 36 χιλιόμετρα από τη Σπάρτη.

Η παλιότερη ονομασία του χωριού ήταν Τσερνίτσα, σλάβικης προέλευσης λόγω της εποίκισης Σλάβων στην περιοχή τον 8ο αιώνα. Αρχικά βρισκόταν στη θέση Κάτω Χώρα, όπου υπάρχουν αρχαία ερειπωμένα κτίσματα, ενώ κατά τη διάνοιξη αγροτικού δρόμου βρέθηκαν οστά και διάφορα αντικείμενα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη παλιού οικισμού. Κοντά σε εκείνη την τοποθεσία βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Κυριακής που ήταν ο πρώτος ναός της Τσερνίτσας. Εκεί τοποθετείται η αρχαία Δενθαλιάτιδα που ήταν γνωστή για το κρασί Δένθη.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το χωριό ανήκε στα Πισινά Χωριά και στο Πασαλίκι του Μυστρά, ενώ έχαιρε του προνομίου της ημιαυτονομίας, πλήρωνε δηλαδή λιγότερους φόρους και δεν δεχόταν πολλή καταπίεση από τον Πασά. Τα Πισινοχώρια ήταν άγονα και ορεινά γι’ αυτό ο Πασάς δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα με αυτά, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη δυνατότητα των χωριών αυτών να προσφέρουν καταφύγιο σε καταπιεζόμενους Έλληνες και να αποτελέσουν ορμητήρια των οπλαρχηγών  στον αγώνα για την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τον τουρκικό ζυγό.

Σημαντικά αξιοθέατα στην περιοχή της Αρτεμισίας είναι τα κτίσματα της ιστορικής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κάτω από το φρούριο Μελέ, όπου υπάρχουν ερείπια της Μεσαιωνικής Σχολής Μελέ και των Δημάκειων Εκπαιδευτηρίων στα οποία δίδαξαν σπουδαίοι καθηγητές και ιεράρχες, τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδας Λιμνάτιδας, καθώς και ο αρχαιολογικός χώρος στον Βόλιμνο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τοξωτά πέτρινα γεφύρια, ο παραδοσιακός νερόμυλος, το παλιό ξυλουργικό εργοστάσιο, ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου στον οποίο σώζονται τοιχογραφίες του 1713 στον κυρίως ναό και του 1704 στο τέμπλο, καθώς και η μονόκλιτη ξυλόστεγη βασιλική της Υπαπαντής του Σωτήρος που χτίστηκε το 1858.