Το Άνω Βαλσαμόνερο είναι χωριό και κοινότητα της επαρχίας Ρεθύμνης. Βρίσκεται 15 χλμ. νοτιοδυτικά από το Ρέθυμνο σε υψόμετρο 450 μ. Το χωριό έχει σήμερα 160 κατοίκους, που ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς και την κτηνοτροφία.
Στην κοινότητα υπάγεται ο οικισμός Μονοπάρι. Το όνομα του προέρχεται από το εκεί βενετικό φρούριο Μονοπάρι .
Το χωριό Βαλσαμόνερο οφείλει το όνομα του στα θαυμάσια νερά της πηγής απ’ την οποία αρδεύεται. Ο Εμμ. Λαμπρινάκης στη «Γεωγραφία της Κρήτης», που εκδόθηκε το 1890, αναφέρει σχετικά: «Κώμη αποτελούμενη από δύο τμήματα Επάνω Βαλσαμόνερονκαι Κάτω Βαλσαμόνερο ν, καλούμενα, επί θέσεως πανοραμικής και καταρρύτο λαβούσα δε το όνομα από την εκεί φυομένην εν αφθονία μίνθην (ηδυόομος βάλσαμος)». Σήμερα το Κάτω Βαλσαμόνερο αποτελεί ξεχωριστή κοινότητα της επαρχίας Ρεθύμνης.
Το χωριό ήταν παλιότερα πυκνοκατοικημένο. Μέχρι το 1910 το Άνω Βαλσαμόνερο ήταν Τουρκοχώρι. Οι πρώτοι Έλληνες μετά την αποχώρηση των Τούρκων ήταν Σφα-κιανοί, έτσι η ιστορία του χωριού συνδέεται στενά με τους αγώνες των Σφακιανών.
Από τις πρώτες οικογένειες του χωριού είναι οι Μαλαντράκηδες, οι Σφινιάδες, οι Βενιεράκηδες, οι Φουσταλιγεράκηδες, οι Ηλιάκηδες και οι Βουγιουκλάκηδες.
Στο Άνω Βαλσαμόνερο υπάρχουν τρεις εκκλησίες: η Κοίμηση της Θεοτόκου, ο Άγιος Γεώργιος και το ξωκλήσι Άγιος Αντώνιος.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995