To χωριό Άνω Ραβένια είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, μέσα σε καταπράσινο περιβάλλον, στους πρόποδες του λόφου Γκιώνη σε υψόμετρο περίπου 640 μέτρων. Είναι χωριό του Δήμου Πωγωνίου και έχει περίπου 100 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την υλοτομία.
Η ονομασία του προέρχεται από το αρχαίο επίρρημα «ράον» και το ρήμα «βαίνω», που σημαίνει «εύκολα διαβαίνω, περνώ».
Παλιότερα, πριν τη δημιουργία του χωριού, υπήρχαν μικρότεροι συνοικισμοί που σήμερα είναι τοπωνύμια τοποθεσιών των Άνω Ραβενίων. Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι κατά την Τουρκοκρατία, χάρη στην επιρροή εμπόρων από το Ζαγόρι που είχαν εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη, ο Αλή Πασάς δεν κατάφερε να επιβάλει την εξουσία του στα Άνω Ραβένια. Εκείνη την περίοδο ήταν ένα από τα 46 χωριά της Επαρχίας Ζαγορίου. Εκείνη την περίοδο τα χωριά του Δυτικού Ζαγορίου είχαν πετύχει τη δημιουργία αυτόνομης και αυτοδιοίκητης επαρχίας με έδρα το Πάπιγκο. Τα προνόμια του Ζαγορίου ίσχυσαν μέχρι το 1863, ενώ από το 1864 μέχρι το 1913 (έτος απελευθέρωσης των Ιωαννίνων από τους Τούρκους) σε κάθε Ζαγοροχώρι εκλέγονταν οι κοινοτικοί άρχοντες, οι δημογέροντες.
Το 1917 το χωριό βρέθηκε υπό Ιταλική κατοχή που συνοδεύτηκε με πείνα και καταναγκαστικά έργα. Για μία εικοσαετία, από το 1920 μέχρι το 1940, η ζωή στο χωριό επανήλθε σε κανονικούς ρυθμούς. Με την έναρξη όμως του ο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν φοβερές μάχες στην ευρύτερη περιοχή του Καλπακίου και μέχρι το 1944 η Γερμανική κατοχή άφησε μεγάλες ανθρώπινες απώλειες. Το 1947 ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, που υπήρξε η αιτία να εγκαταλείψουν το χωριό πολλοί κάτοικοι του χωριού και να εγκατασταθούν σε αστικά κέντρα.
Από τα αξιοθέατα του χωριού είναι το πετρόχτιστο σχολείο και οι δύο εκκλησίες της, η Κοίμηση της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1816 και ο Άγιος Νικόλαος, χτισμένος το 1850. Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι βασιλικού ρυθμού και διαθέτει τέμπλο έξοχης ξυλογλυπτικής τέχνης που κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα από Μετσοβίτες καλλιτέχνες. Ο Άγιος Νικόλαος, χτισμένος σε βυζαντινό ρυθμό, κοσμείται με εξαιρετικές αγιογραφικές εικόνες, τις οποίες απέστειλε από το Βουζαίο της Ρουμανίας ο Πέτρος Δ. Ζιάκας. Η ζωγραφική τους τέχνη είναι απομίμηση της σχολής του Μιχαήλ Αγγέλου.
Κοντά στην εκκλησία της Κοίμησης βρίσκεται το Αμελικό, ο ξενώνας όπου φιλοξενούνταν οι περαστικοί. Ήταν διώροφο και αποτελούνταν από 3 υπόγεια δωμάτια, τα οποία σώζονται, και 4 μεγάλα δωμάτια στον επάνω όροφο, που δυστυχώς κατέρρευσε στη δεκαετία του 1990. Το κτίριο είχε χρησιμοποιηθεί για κάποια χρόνια ως αίθουσα κινηματογραφικών προβολών και αργότερα ως νηπιαγωγείο.
Φωτό: https://www.facebook.com/Πολιτιστικός-Σύλλογος-Άνω-Ραβένια-ΝΕΑ-ΓΕΝΙΑ