Ο Άγιος Νικόλαος είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό της Λακωνίας, χτισμένο στις νοτιοανατολικές υπώρειες του Ταϋγέτου μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Ανατολικής Μάνης και απέχει 18 χιλιόμετρα από το Γύθειο.
Το χωριό ανήκει στα λεγόμενα Μπαρδουνοχώρια ή χωριά της «Δώθε Ρίζας του Ταϋγέτου» όπως λέγονταν, τα οποία βρίσκονται στα βόρεια σύνορα της Μάνης. Πήραν το όνομά τους από την παραφθορά του ονόματος του Φράγκου Γουλιέλμου Βιλλαρδουίνου που φέρεται να είχε κτήματα στην περιοχή ή από τη βενετική λέξη bardia, δηλαδή φύλαξη, φρουρά. Η δεύτερη εκδοχή συνδέεται με το γεγονός ότι κατά τα βυζαντινά χρόνια υπήρχε στην περιοχή μικρή ένοπλη φρουρά που φρόντιζε για την ασφάλεια των διερχομένων επειδή ο δρόμος σε αυτό το σημείο ήταν στενός και απόκρημνος.
Στην όχθη του ποταμού Σμήνος που αποτελεί το φυσικό σύνορό με τη Μάνη, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, υπάρχει το κάστρο της Μπαρδούνιας που χτίστηκε γύρω στον 10ο αιώνα, ως τμήμα του δικτύου οχυρών που κατασκεύασαν οι Βυζαντινοί μέσα στους σλαβικούς θύλακες που είχαν σχηματιστεί στον ελλαδικό χώρο. Επί Φραγκοκρατίας το κάστρο πέρασε στην κατοχή των Φράγκων και στο τέλος του 13ου αιώνα περιήλθε στη δικαιοδοσία των Βυζαντινών του Δεσποτάτου του Μοριά. Σήμερα είναι ερειπωμένο με μισογκρεμισμένα τείχη και περιβάλλεται από απότομους βράχους στις τρεις πλευρές του.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Πελοπόννησο, το 1715, εγκατέστησαν στα Μπαρδουνοχώρια μια φάρα Αλβανών για να τους χρησιμοποιήσει εναντίον των Μανιατών. Κατά την παραμονή τους, η οποία κράτησε μέχρι την εκδίωξή τους το 1821, προκαλούσαν διάφορα προβλήματα τόσο στους Μανιάτες όσο και στους Τούρκους.
Στο ψηλότερο σημείο του Αγίου Νικολάου, στην κορυφή ενός λόφου, υπάρχει το πολυβολείο που είχε κατασκευασθεί κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου (1946-1949).
Φωτό: https://oimaniateseinaipantou.blogspot.com/