Η Αγία Ελένη είναι πεδινό χωριό των Σερρών που βρίσκεται στα βόρεια της τεχνητής κοίτης του ποταμού Στρυμώνα. Ανήκει στον Δήμο Σερρών και απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από την πόλη. Στην απογραφή του 2011 είχε πληθυσμό 476 κατοίκων.
Μέχρι το 1927 το χωριό ονομαζόταν Κακαράσκα. Οι περισσότεροι κάτοικοί της κατάγονται από την Ανατολική Θράκη.
Η Αγία Ελένη είναι γνωστή για το έθιμο των Αναστενάρηδων που τελείται κάθε χρόνο στη γιορτή των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, στις 21 Μαΐου. Τα Αναστενάρια έχουν τις ρίζες τους σε παγανιστικές και διονυσιακές τελετές και ως σύγχρονο έθιμο ξεκίνησε από το χωριό Κωστί της Ανατολικής Θράκης, όταν ο ναός των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης πήρε φωτιά και οι κάτοικοι προσπαθώντας να διασώσουν τα ιερά κειμήλια μπήκαν μέσα στον ναό για να διαπιστώσουν στη συνέχεια ότι κανείς δεν είχε καεί. Το απέδωσαν στη Χάρη του Αγίου και από τότε κάθε χρόνο τελούσαν το έθιμο. Στην Αγία Ελένη, η τελετή ξεκινά την παραμονή τη εορτής με θυσία ζώου και τη μεταφορά των εικόνων από την εκκλησία στο κονάκι του χωριού. Εκεί τελείται αγρυπνία και γίνεται η προετοιμασία των μυστών για την οιστροπληξία. Το επόμενο πρωί οι αναστενάρηδες μεταφέρουν τις εικόνες στο αγίασμα, έναν ιερό τόπο μέσα στο δάσος και το απόγευμα τελείται η πρώτη πυροβασία. Όταν σχηματισθεί η θράκα οι αναστενάρηδες φτάνουν σε πομπή υπό τους ήχους παραδοσιακών οργάνων και αρχίζουν έναν κυκλικό χορό γύρω και πάνω από τη φωτιά.
Άλλο ένα θρακικό έθιμο που αναβιώνει στην Αγία Ελένη είναι ο Καλόγερος που γίνεται τη Δευτέρα της Τυρινής. Η γιορτή ξεκινά πάλι με τους αναστενάρηδες και τη συμμετοχή μίμων που έχουν διάφορους ρόλους όπως βασιλιάς, καλόγερος, νύφη, Κυρουτζήδες (φύλακες) και άλλους. Οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία όπου προετοιμάζεται ο αγρός για τη σπορά και ακολουθεί η σκηνή του θανάτου του πρωταγωνιστή που είναι ο καλόγερος. Με την ανάσταση του καλόγερου αρχίζει κυκλικός χορός γύρω από το συμβολικά σπαρμένο χωράφι με τον βασιλιά-σπορέα στην κορυφή του χορού. Μετά τον χορό ο αναστενάρης δίνει τις ευχές του και το πλήθος διαλύεται ευχόμενο «και του χρόνου».