Το Αχλαδοχώρι βρίσκεται μεταξύ Σιδηροκάστρου και βουλγαρικών συνόρων και είναι χτισμένο σε οροπέδιο 528 μέτρων μέσα σε κοιλάδα, ανάμεσα στα βουνά Όρβηλος από βόρεια και Βροντούς από νότια. Ανήκει στο Δήμο Σιντικής και αποτελεί έδρα της Δημοτικής Ενότητας Αχλαδοχωρίου. Κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 596 κατοίκους.
Κοντά στο σημερινό Αχλαδοχώρι τοποθετείται αρχαία πόλη που τον Μεσαίωνα ήταν γνωστή με το όνομα Γκράντιστα. Αυτή η πόλη, η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα των κατοίκων του Αχλαδοχωρίου, είχε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη. Σε ύψωμα, όπου σήμερα βρίσκονται τα ερείπια της Γκράντιστας υπήρχε αρχαϊκός ναός, σύμφωνα με τα ευρήματα. Η Γκράντιστα φαίνεται ότι άκμασε κατά την Ελληνιστική περίοδο, ενώ κατά τη Βυζαντινή περίοδο καταστράφηκε δύο φορές από επιδρομείς, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση. Οι κάτοικοί της διασκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης και, σύμφωνα με τοπική παράδοση, ένας από τους Γκραντιστινούς, κατέλυσε σε παρακείμενη περιοχή, κοντά σε μια αχλαδιά. Στη συνέχεια τον ακολούθησαν και άλλοι κάτοικοι και έτσι δημιουργήθηκε ο σημερινός οικισμός του Αχλαδοχωρίου.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, οι Βούλγαροι διεκδίκησαν το Αχλαδοχώρι (τότε Κρούσοβο από τη βουλγάρικη λέξη «κρούσα» που σημαίνει αχλάδι) καθώς επρόκειτο για στρατηγικής σημασίας περιοχή, αφού έλεγχε τη διάβαση από τη Μακεδονία στην τότε Βουλγαρία. Κατάφεραν μάλιστα να ιδρύσουν εκκλησία και σχολείο στο χωριό. Μετά όμως από διαμαρτυρία των προεστών και κατοίκων του Κρουσόβου στο Ελληνικό προξενείο των Σερρών, ξεκίνησε η Ελληνική ένοπλη αντίδραση και διάφορα αντάρτικα σώματα έδρασαν στην περιοχή. Έτσι, οι Κρουσοβίτες μπόρεσαν να αντισταθούν στον εκβουλγαρισμό τους. Το χωριό όπως και η ευρύτερη περιοχή απελευθερώθηκε το 1913. Στα 1914-1918 είχαν μείνει ελάχιστες οικογένειες Τούρκων στο Κρούσοβο, οι οποίες και αυτές μέσα σε μια πενταετία αποχώρησαν. Έτσι παρέμειναν μόνο οι Έλληνες και μερικοί Βούλγαροι. Με τη συνθήκη του Νεϊγύ, το 1919 οι Βούλγαροι αποχώρησαν και λίγο αργότερα το Κρούσοβο μετονομάστηκε σε Αχλαδοχώρι. Τα επόμενα χρόνια, πολλές οικογένειες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στο χωριό, δημιουργώντας τις δικές τους συνοικίες μέσα στα σύνορα του Αχλαδοχωρίου.
Στα δάση και στις όχθες των ποταμιών του Αχλαδοχωρίου συναντώνται ποικίλα είδη πουλιών και ζώων. Ο ποταμός Κρουσοβίτης ή Αχλαδίτης έχει τις πηγές του στην περιοχή του Αχλαδοχωρίου και κατά μήκος του μέχρι το Σιδηρόκαστρο σχηματίζεται κοιλάδα με πλατάνια και πλούσια βλάστηση. Την κοιλάδα αυτή την ενώνουν παλιές θολωτές γέφυρες. Τα πέντε πέτρινα γεφύρια χτίστηκαν τον 19ο αιώνα από ντόπιους τεχνίτες ή μάστορες από την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία και διατηρούν από τότε ανέπαφη την λαϊκή αρχιτεκτονική παράδοση. Χρησιμοποιούνταν για να εξασφαλίσουν στους κατοίκους επικοινωνία τόσο με την πόλη των Σερρών όσο και με τα κτήματά τους. Άλλωστε, το Αχλαδοχώρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας, αποτελούσε κόμβο ανάμεσα στα εμπορικά μονοπάτια που ένωναν τις Σέρρες με το Μελένικο και το σημερινό Μπλαγκόεβγκραντ στην Βουλγαρία.
Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η όμορφη πλατεία με πλατάνια, λουλούδια και παγκάκια για ξεκούραση. Στο ηρώο είναι γραμμένα τα ονόματα των ηρώων που έπεσαν για την ελευθερία της πατρίδας. Ανεβαίνοντας 120 σκαλιά φτάνει ο επισκέπτης στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία που είναι χτισμένη σε έναν ψηλό λόφο και έχει πανοραμική θέα προς το Αχλαδοχώρι με τα παλιά αρχοντικά, τα στενά σοκάκια και τα γραφικά καλντερίμια.
Όπως σε όλη τη Μακεδονία, έτσι και στο Αχλαδοχώρι διοργανώνεται κάθε πρωτοχρονιά το άναμμα μιας μεγάλης φωτιάς που οι Αχλαδοχωρίτες την ονομάζουν σίρνιτσα.