Η Ριζοσπηλιά είναι χτισμένη στην τελευταία πλαγιά του όρους Εχτίχοβα, λίγο πριν την απόληξή του στον Αλφειό ποταμό, και αποτελείται από δύο οικισμούς: την Άνω και την Κάτω Ριζοσπηλιά. Οι δύο οικισμοί απέχουν μεταξύ τους 1.500 περίπου μέτρα και το υψόμετρό τους είναι 420 μ. η Άνω Ριζοσπηλιά και 300 μ. η Κάτω.
Το αρχικό όνομα και των δύο οικισμών του χωριού, προερχόμενο από τη Σλάβικη γλώσσα, ήταν Στρούζα, ή στον πληθυντικό οι Στρούζες, αφού έτσι απαντώνται πολλές φορές μέσα στις ιστορικές πηγές.
Η πρώτη γραπτή μαρτυρία που έχει άμεση σχέση με την ονομασία του χωριού προέρχεται από κώδικα της Μονής Αιμυαλών του 1623, όπου υπάρχει καταχωρημένο το όνομα Δήμος Στρούζας. Είναι πιθανό να μην αφορά το πραγματικό επώνυμο του ατόμου, αλλά να καταχωρήθηκε ως δηλωτικό του χωριού καταγωγής του. Η επόμενη γραπτή μαρτυρία με σαφή αναφορά στο όνομα του χωριού της Στρούζας, προέρχεται από ένα Ενετικό έγγραφο του έτους 1694 που βρίσκεται μέσα στα αρχεία της Μονής Φιλοσόφου.
Τα σπίτια και των δύο οικισμών με τους μεγάλους και καταπράσινους κήπους τους, είναι αραιοχτισμένα στην κατάφυτη πλαγιά, ενώ στο κέντρο και των δύο βρίσκονται οι πλατείες τους. Ανάμεσα στους δύο οικισμούς είναι χτισμένος ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Νικολάου, και ακριβώς δίπλα του βρίσκεται το σχολείο των οικισμών. Λίγα μέτρα πιο κάτω από τον Άγιο Νικόλαο, βρίσκεται η παλιά παραδοσιακή βρύση, η «παλιόβρυση του Πατρινού», όπως την αποκαλούν οι Ριζοσπηλιώτες, από την οποία υδρευόταν η Άνω Ριζοσπηλιά. Πιο πέρα βρίσκεται το ξωκλήσι της Παναγίτσας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 23 Αυγούστου, ενώ λίγα μέτρα βορειότερα, και σε απόσταση εκατό περίπου μέτρων από τα τελευταία σπίτια της Άνω Ριζοσπηλιάς, βρίσκεται και το ξωκλήσι της Αγίας Κυριακής. Στα τελευταία σπίτια νοτιοδυτικά της Κάτω Ριζοσπηλιάς, βρίσκεται το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων, και ακριβώς δίπλα του η ομώνυμη πηγή από την οποία υδρευόταν ο οικισμός. Στα παλαιότερα χρόνια, στο ξωκλήσι αυτό, στην εορτή του Αγίου Πνεύματος, γινόταν μεγάλο πανηγύρι που διαρκούσε τρεις ημέρες.
Η περιοχή του χωριού είναι κατάφυτη από ελαιώνες και καταλήγει στον εύφορο παρόχθιο κάμπο του Αλφειού ποταμού, όπου καταλήγουν επίσης και τα όρια του Δήμου Δημητσάνης, αλλά και του νομού Αρκαδίας, αφού στην άλλη όχθη του ποταμού αρχίζουν τα όρια του νομού Ηλείας. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι σήμερα η γεωργία και η κτηνοτροφία. Παλαιότερα βασική ασχολία ήταν η ελαιοπαραγωγή και μάλιστα κατά το παρελθόν λειτουργούσαν στο χωριό αρκετά λιοτρίβια.
Φωτό: http://wwwrizospilia-arkadias.blogspot.com/2012/06/