Ράδος (του Ράδου) Αρκαδίας

Ο Ράδος (ή του Ράδου) είναι ένα πανέμορφο ορεινό χωριό, χτισμένο σε υψόμετρο 1.190 μέτρων στις πλαγιές του Μαινάλου, μέσα στο ελατοδάσος. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και ενδείκνυται για ορεινές αποδράσεις, προσφέροντας ωραία δροσιά το καλοκαίρι και πλούσιο χιόνι τον χειμώνα.

Ανήκει στον Δήμο Δημητσάνας και απέχει 13 χιλιόμετρα από την Δημητσάνα. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 47 κάτοικοι.

Η ορθή προφορά του χωριού είναι του Ράδου, σε γενική πτώση, χαρακτηριστικό πολλών Αρκαδικών τοπωνυμίων. Η ονομασία του χωριού σχετίζεται με τους Σλάβους που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 7ο αιώνα και εικάζεται ότι προέρχεται από τις λέξεις ραδές ή ραδιό, δηλαδή τόπος με γκρεμούς ή με έντονη κλίση. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά του χωριού χρονολογείται το 1620 στα αρχεία των μοναστηριών της Δημητσάνας, όπου αναφέρεται ότι ένα κάτοικος του Ράδου είχε δωρίσει στην Αγία Κυριακή της Δημητσάνας ένα χωράφι που είχε στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στου Ράδου. Ακολουθούν περισσότερες αναφορές καταγεγραμμένες στα αρχεία των μοναστηριών κατά το έτος 1661 όταν αρκετοί Ραδαίοι έκαναν τις προσφορές και τις αφιερώσεις τους.

Του Ράδου δεν γνώρισε τον τουρκικό ζυγό μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, αφού στο χωριό δεν υπήρχαν τουρκικές ιδιοκτησίες. Στα τέλη όμως του 18ου αιώνα, εξαιτίας της αδυναμίας των κατοίκων να πληρώσουν τους αναλογούντες φόρους τους, το χωριό μαζί με το δάσος αγοράστηκε από κάποιον Τούρκο. Στις αρχές του 19ου αιώνα, το χωριό και το δάσος παραχωρήθηκαν με διαταγή του Πασά της Πελοποννήσου σε δύο Καρυτινούς. Στα χρόνια που ακολούθησαν επήλθαν διάφορες μεταβολές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του χωριού και του ιδιόκτητου δάσους του, ώσπου το 1881 περιήλθε στην κυριότητα των κατοίκων του χωριού. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το 1924 ιδρύθηκε συνεταιρισμός διαχείρισης του ιδιόκτητου δάσους του χωριού που αποτελούνταν από 36 αναγνωρισμένα μερίδια.

Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η πλατεία με τα παραδοσιακά καφενεδάκια. Λίγο πιο πέρα δεσπόζει η εκκλησία του χωριού, η οποία είναι αφιερωμένη στην Παναγία και χτίστηκε το 1886. Ακριβώς δίπλα της είναι το κτίριο που στέγαζε το δημοτικό σχολείο του χωριού.

Κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, διοργανώνεται στο χωριό μεγάλο πανηγύρι, αφιερωμένο στους κτηνοτρόφους του χωριού, που είναι γνωστό ως «Η γιορτή του Τσοπάνη».  Η γιορτή αυτή που γίνεται με παραδοσιακά σπιτικά φαγητά και παραδοσιακά μουσικά όργανα, συγκεντρώνει πλήθος κόσμου και διαρκεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.