Μενού Κλείσιμο

Μελιγού Αρκαδίας

Η Μελιγού ή Χειμερινή Μελιγού είναι χωριό του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το Άστρος. Ο οικισμός αποτελεί τη χειμερινή οικία των περισσοτέρων κατοίκων της Ορεινής Μελιγούς και έχει πληθυσμό 634 κατοίκους.

Η οικισμός της Ορεινής Μελιγούς αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό του Μορέως από τον Γεώργιο Σφραντζή, το έτος 1435, με το όνομα Μελιγού. Το τοπωνύμιο έχει σλαβική προέλευση και προέρχεται από την φυλή των Μελιγγών, οι οποίοι μαζί με τους Εζερίτες εγκαταστάθηκαν τον 9ο αιώνα στην περιοχή του Πάρνωνα. Τον 17ο και 18ο αι. η Μελιγού αναπτύχθηκε και έγινε ένα από τα πλουσιότερα και ισχυρότερα χωριά της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 είχε σημαντική προσφορά στον Αγώνα, καθώς πολλοί Μελιγιώτες συμμετείχαν σε διάφορες μάχες όπως των Βερβένων, των Δολιανών, της Τριπολιτσάς. Η Ορεινή Μελιγού καταστράφηκε ολοσχερώς από τις στρατιές του Ιμπραήμ το 1826,  όπως και άλλα χωριά της περιοχής. Μετά την απελευθέρωση, η Μελιγού υπήχθη στον Δήμο Θυρέας (με έδρα τον Άγιο Ιωάννη και Άστρος), ενώ οι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Μελιγγιώτικα Καλύβια που αποτελούν τη σημερινή Χειμερινή Μελιγού. Οι περισσότερες κατοικίες στην πεδινή Μελιγού ήταν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και μέχρι τη δεκαετία του 1950 καλύβια που χρησίμευαν για την προσωρινή στέγαση των κατοίκων τους χειμερινούς μήνες όταν κατέβαιναν από την ορεινή Μελιγού με σκοπό τη συλλογή της ελιάς.

Το πάνω χωριό είναι γεμάτο με παραδοσιακά αρχοντικά, βρύσες, ταβέρνες και εκκλησίες. Βορειότερα του χωριού βρίσκονται, στη θέση Σπαθοκομμένο, λείψανα αρχαίου φυλακίου. Στο χωριό λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο εκδηλώσεις και πανηγύρια, με σημαντικότερα της Παναγίας (7-8 Σεπτεμβρίου) και της Αγίας Τριάδας. Τον χειμώνα το χωριό μένει με λιγοστούς κάτοικους, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στην Χειμερινή Μελιγού.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής είναι το πυργόσπιτο της μεταβυζαντινής περιόδου που βρίσκεται στον χαμηλό λόφο Καστράκι, νοτιοανατολικά της Χειμερινής Μελιγούς. Στον λόφο εντοπίζεται ανθρώπινη παρουσία από τα μυκηναϊκά έως και τα νεώτερα χρόνια, ενώ στο χώρο έχουν βρεθεί αρχιτεκτονικά λείψανα ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Υπάρχουν επίσης ευρήματα από την πρωτοβυζαντινή περίοδο, καθώς και ίχνη μεσαιωνικής οχύρωσης. Το πυργόσπιτο, το οποίο είναι γνωστό ως το Καστράκι της Μελιγούς, είναι κατασκευασμένο σύμφωνα με τον τρόπο χτισίματος που ακολουθούσαν οι Οθωμανοί γαιοκτήμονες κατά τον 17ο και κυρίως κατά τον 18 αιώνα. Ο πύργος είναι διώροφος και η είσοδός του βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του ισογείου. Η πρόσβαση στον όροφο εξασφαλιζόταν από εξωτερική κτιστή κλίμακα που σχηματιζόταν επάνω από θολοσκεπή χώρο. Πολύ κοντά στο πυργόσπιτο υπάρχει μονόχωρος καμαροσκεπής ναός, που σύμφωνα με επιγραφή ανεγέρθηκε το έτος 1611 από τους μοναχούς της Μονής Ελεούσας (Παλαιοπαναγιά).

 

 

Φωτό: Το καστράκι της Μελιγούς (https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=meligou)