Μενού Κλείσιμο

Μάρκου Αρκαδίας

Τoυ Μάρκoυ είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Μελικάγκoυρo, σε 900 μ. υψόμετρο, και βρίσκεται 9 χιλιόμετρα νότια της Δημητσάνας. Η θέση του χωριού, στην πλαγιά, χαρίζει απέραντη θέα, από τις νότιες απολήξεις του ελατόφυτου Μαίναλου, την περιοχή του κάμπου της Μεγαλόπολης μέχρι το Λεovτάρι και τον Ταΰγετο, όλη την οροσειρά του Λύκαιου όρους με τα διάσπαρτα χωριά του, όλη τη διαδρομή του Αλφειoύ, μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος και τη Ζάκυνθο.

Η ονομασία του χωριού, παραπέμπει ενδεχομένως στον πρώτο κάτοικό του, Μάρκο, ο οποίος στον τόπο αυτό βρήκε έφορο έδαφος, κατάλληλο για την καλλιέργεια δημητριακών, για τη βοσκή των κοπαδιών του, για τη δημιουργία αμπελοκαλλιεργειών, και καλό κλίμα για τη μόνιμη εγκατάστασή του στην περιοχή. Ακολούθησαν κι άλλοι κάτοικοι οι οποίοι αναφέρονταν στην περιοχή με την ονομασία «στου Μάρκου». Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την εγκατάσταση Σλάβων στην περιοχή του Μάρκου όπως έγινε στα γύρω χωριά. Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι οι κάτοικοι του Μάρκου είχαν διασκορπιστεί μέσα στην περιοχή του χωριού, είχαν φτιάξει τα σπίτια και τις καλύβες τους, και δεν υπήρχε χώρος για να παραχωρηθεί στους ξένους. Σε πολλά σημεία της περιοχής βρίσκονται διάσπαρτα τα ερείπια των λιθόκτιστων καλυβών, κατάλοιπα της νομαδικής κατοίκησης των απογόνων του Μάρκου, ενώ σώζονται και απομεινάρια κτηρίων της επόμενης εποχής, αυτά που σήμερα ονομάζουμε ληνούς. Οι ληνοί ήταν κτήρια πιο σύγχρονα από τις καλύβες, χτίστηκαν με πέτρα και με λάσπη και οι περισσότεροι ήταν δύο ορόφων. Το ανώγειο διαμορφώθηκε έτσι ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειας, ενώ το ισόγειο για τα οικόσιτα ζώα τους και για αποθηκευτικούς χώρους.

Από τα ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουν δημοσιεύσει διάφοροι ιστορικοί, προκύπτει με σαφήνεια ότι, η εγκατάσταση των Μαρκιωτών στη σημερινή θέση του χωριού, έγινε πριν από τον 17ο αιώνα, άγνωστο όμως πότε. Μέσα στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα (1600-1650), αρκετοί Μαρκιώτες έχουν καταγραφεί μέσα στις ιστορικές πηγές, όπως επίσης και αρκετά σπίτια του σημερινού οικισμού.

Οι σημερινοί, λιγοστοί, κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Κάθε καλοκαίρι το χωριό γεμίζει από παραθεριστές που επιστρέφουν στον τόπο τους. Στις 29 Αυγούστου, μάλιστα, του Αγίου Iωάvvoυ Πρoδρόμoυ, διοργανώνεται από τον δραστήριο Σύλλογο Μαρκιωτών μεγάλο πανηγύρι στο οποίο μαζεύεται πολύς κόσμος για να διασκεδάσει. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σύλλογος Μαρκιωτών, από την ίδρυσή του το 1933 μέχρι και σήμερα, έχει προσφέρει σπουδαίο έργο με την συλλογή αρχειακού υλικού από την ιστορία του χωριού.