Τα Μαγούλιανα, χτισμένα αμφιθεατρικά σε έναν λόφο απέναντι από το Μαίναλο, σε υψόμετρο 1.365 μ., είναι το υψηλότερο κατοικημένο χωριό της Πελοποννήσου. Γραφικό και πανέμορφο, με 117 κατοίκους (απογραφή 2011), έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.
Η ονομασία του προέρχεται πιθανότατα από τη σλαβική λέξη «Magila» που σημαίνει λόφος-ύψωμα. Το 1927 μετονομάστηκε σε «Αργυρόκαστρο», σύντομα όμως επικράτησε η παλιά ονομασία λόγω αντιδράσεων των κατοίκων. Σύμφωνα με τον ιστορικό και λαογράφο Τάκη Κανδηλώρο, είναι πιθανό ο οικισμός να δημιουργήθηκε μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό και όπου τότε κατοικούσε μόνο ένας ποιμένας με το όνομα Ανδρώνης. Εκεί όμως βρήκαν καταφύγιο οι κάτοικοι από τους οικισμούς, Άγιος Αθανάσιος (Κάστρο), Άγιος Κωνσταντίνος (Λειβάδι), Άγιος Ιωάννης (Καμπέας), Πετροβούνι και Μεγίστου ή Κατσίποδας, για να γλυτώσουν από τις επιδρομές των Λαλαίων Τούρκων. Η τοπική παράδοση μιλά για μια όμορφη νεαρή κοπέλα με το όνομα Σκλάβα που αψηφώντας τον κίνδυνο από τις επιδρομές των Τούρκων πήγε στην πηγή της Αγια-Λεούσας. Εκεί την άρπαξαν Αλβανοί και την ανέβασαν σε ένα άλογο. Η κοπέλα κατάφερε να διαφύγει, τρέχοντας τόσο γρήγορα και δυνατά με το άλογο που το αχνάρι του αποτυπώθηκε στον βράχο με αποτέλεσμα η περιοχή να πάρει το όνομα «Σκλάβας Αχνάρι». Κοντά σε εκείνο το σημείο, η φύση έχει δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο γεωλογικό σχηματισμό που οι παλιότεροι έλεγαν ότι πρόκειται για την Κυρά των Μαγουλιανών που πέτρωσε εκεί προσευχόμενη στον Θεό να τη σώσει από τους Τούρκους.
Τα Μαγούλιανα, με μεγάλη συνεισφορά κατά την Επανάσταση του 1821, ήταν η πατρίδα του Φώτιου Χρυσανθόπουλου (Φωτάκου), Α΄ υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και συγγραφέα, πολλών οπλαρχηγών, καθώς και άλλων επιφανών ανθρώπων.
Το χωριό βρίσκεται κοντά στη θέση Αργυρόκαστρο, παλιά αρκαδική πόλη, η οποία εξαφανίστηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια και ακόμα και σήμερα υπάρχουν υπολείμματα του κάστρου. Σε υψόμετρο 1450 μ. βρίσκεται το ψηλότερο κάστρο της Πελοποννήσου, το Αργυρόκαστρο, επονομαζόμενο και «Γορτυνιακό δυναμάρι». Το κάστρο χτίστηκε κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας σε θέση που να προσφέρει ιδιαίτερη ασφάλεια. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν πολλές σπηλιές που στο παρελθόν χρησίμευσαν ως καταφύγια και κάποιες από αυτές διέθεταν στέρνα βρόχινου νερού και υπόγεια έξοδο διαφυγής.
Αξιόλογες είναι οι εκκλησίες του χωριού, με πιο ενδιαφέρουσα την Κοίμηση της Θεοτόκου, στον κάτω μαχαλά, του 17ου αιώνα (1840). Η εκκλησία έχει υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο από ενιαίους κορμούς καρυδιάς με ανάγλυφες σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και περίτεχνες επιχρυσωμένες εικόνες. Άλλη όμορφη εκκλησία είναι εκείνη του Αγίου Δημητρίου χτισμένη εκ νέου το 1835 μετά από την καταστροφή της από πυρκαγιά, όπου αξίζει να θαυμάσει κάποιος τις σπάνιες βυζαντινές τοιχογραφίες και το καμπαναριό της. Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου, χτισμένη στις αρχές του 18ου αιώνα, σε ρυθμό βασιλικής.
Τα σπίτια του χωριού, πετρόχτιστα, ακολουθούν την γορτυνιακή αρχιτεκτονική παράδοση. Το γραφικό σκηνικό του καταπράσινου χωριού συμπληρώνουν τα δύο παλιά πετρόχτιστα γεφύρια και η πλατεία που φιλοξενεί έναν αιωνόβιο πλάτανο, τα καφενεία και τις ταβέρνες.
Τα Μαγούλιανα αποτελούν ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της πεζοπορίας χάρη στο πανέμορφο τοπίο και το συνεχώς επεκτεινόμενο δίκτυο μονοπατιών.
Η πλατεία στα Μαγούλιανα.