Μενού Κλείσιμο

Κοτύλιο Αρκαδίας

To Κοτύλιο είναι χτισμένο στις πλαγιές του Λυκαίου όρους σε υψόμετρο 850 περίπου μέτρων και χαίρει πανοραμικής θέας. Υπάγεται στον Δήμο Μεγαλόπολης και κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 64 κατοίκους.

Κατά την μυθολογία, το Λύκαιον Όρος ήταν το ιερό βουνό των Αρκάδων, αφού εκεί πίστευαν ότι γεννήθηκε ο Δίας. Στην ψηλότερη κορυφή του Λυκαίου, την Κρητέα χώρα, η οποία τοποθετείται μεταξύ Καρυών και Κοτυλίου, λέγεται ότι κατέφυγε η Ρέα να γεννήσει τον Δία για να μην τον σκοτώσει ο άντρας της ο Κρόνος, ο οποίος καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Στο συνοικισμό Τσουράκι της Κοινότητας Αγίου Σώστη, κοντά στο Κοτύλιο, υπάρχουν κατάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέρη αρχαίων ναών και οικοδομημάτων με περίβολον τείχους, σπόνδυλοι κιόνων, επιγραφές, πλάκες, λαξευτοί λίθοι, που δείχνουν ότι υπήρχε κάποτε μεγάλο ιερό. Επίσης στην γραφική τοποθεσία «Βρόντος» υπάρχουν ερείπια αρχαίου νυμφαίου, που πιθανολογείται ότι ήταν καλλιτεχνικό τέμενος της νύμφης Θεισόας, με καλλιμάρμαρη στοά, στηριγμένη σε ωραίους κίονες. Τεμάχια αρχαίων αρχιτεκτονικών μελών του ναού είναι εντοιχισμένα στο ξωκκλήσι Αγία Ελένη (Ζωοδόχος Πηγή) στη διασταύρωση του δρόμου Μεγαλοπόλεως – Αδριτσαίνης και Κοτυλίου.

Το Κοτύλιο μέχρι το 1927 ονομαζόταν Δραγουμάνου, λέξη τουρκικής προέλευσης που σημαίνει φοροεισπράκορας. Κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, το χωριό διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, καθώς οι Κοτυλιώτες έδωσαν πληροφορίες για τους Τούρκους, οι οποίοι έρχονταν από το Φανάρι της Ανδρίτσαινας και έτσι χτυπήθηκαν από τον Κολοκοτρώνη στα «Στενά του Αγιοθανάση», στις 27 Μαρτίου του 1821. Η ελληνική δύναμη αποτελείτο από Κοτυλιώτες, Μανιάτες, Αρκάδες, Ολύμπιους και άλλους αγωνιστές.

Μέσα από το χωριό περνά ο δρόμος προς την κορυφή του Λυκαίου όρους, όπου κάθε τέσσερα  χρόνια οργανώνονται, όπως και κατά την αρχαιότητα, αθλητικοί και μουσικοί αγώνες.