O Άγιος Πέτρος είναι ένα χωριό απλωμένο σε κατάφυτη τοποθεσία του ορεινού όγκου του Πάρνωνα μέσα σε καστανιές, κερασιές, καρυδιές, αχλαδιές, πλατάνια, μηλιές, βελανιδιές και πουρνάρια. Είναι παραδοσιακός οικισμός, έχει 675 κατοίκους (απογραφή 2011) και βρίσκεται σε υψόμετρο 950 μ. Στα ανατολικά του περνάει ο ποταμός Τάνος, ο «Ταναός» κατά τον Παυσανία.
Αναφέρεται για πρώτη φορά το 1435 στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή. Κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας, ο Άγιος Πέτρος αποτελούσε έδρα της επαρχίας Αγίου Πέτρου της Τσακωνίας (Territorio di San Pietro di Zacognia). Τότε το χωριό γνώρισε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής και εμπορικής ανάπτυξης με τον πληθυσμό του να φτάνει στους 4000 κατοίκους. Εκείνη την εποχή χτίστηκαν και πολλά αρχοντικά πυργόσπιτα.
Το 1786 οι Αγιοπετρίτες με επικεφαλής τους κλέφτες Γιάννη Καράμπελα και Αντωνάκη Αλεβίζο σε συνεργασία με τον Καπετάν Ζαχαριά πολέμησαν τους Τούρκους στην Μονή Μαλεβής. Αργότερα, το 1814, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, αρκετοί κάτοικοι του χωριού έδωσαν το παρόν, με πιο σημαντικούς τον προεστό Αναγνώστη Κονδάκη, τον ηγούμενο της Μονής Μαλεβής Καλλίνικο Τσιαμούρη κι άλλους. Σημαντική στιγμή για τον Άγιο Πέτρο ήταν η κήρυξη της Επανάστασης στο χωριό, στις 24 Μαρτίου του 1821, από τον Αναγνώστη Κονδάκη. Το 1826, ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό. Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής, το 1944, το χωριό έζησε άλλη μία τραγωδία με την εκτέλεση 48 αμάχων κατοίκων.
Ο Άγιος Πέτρος είναι ένα χωριό που έχει διατηρήσει τη γραφικότητά του και έχει αξιοπρόσεκτα κτίρια και μνημεία. Στην κεντρική του πλατεία δεσπόζει η επιβλητική μητροπολιτική εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ογκώδης βασιλική με τρούλο μεγάλης διαμέτρου, χτισμένη το 1900. Γύρω της υπάρχουν μαγαζιά, ταβέρνες και καφενεία. Κοντά στην πλατεία βρίσκεται θολωτή κρήνη με εντοιχισμένη επιγραφή 1769, ενώ σημαντικό μνημείο είναι ο «Πύργος του Αγά» (ή Τρικαλίτη) του 18ου αιώνα. Είναι οχυρή κατοικία, με δύο ορόφους, κατώι και πολεμίστρες στις γωνίες.
Άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα είναι το Δημοτικό Σχολείο, κτίσμα του 1920, το οποίο λέγεται ότι είναι δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, το πετρόκτιστο γεφύρι στο «βύθουλα της Άννας», αρκετές θολωτές πετρόχτιστες βρύσες και τα πυργόσπιτα.
Κοντά στον Άγιο Πέτρο βρίσκεται η μονή της Παναγίας της Μαλεβής, ένα από τα πλέον γνωστά θρησκευτικά μνημεία ολόκληρης της Αρκαδίας. Η ονομασία της γυναικείας μονής, που ιδρύθηκε πιθανώς κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους και πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην Επανάσταση του 1821, σχετίζεται με την αρχική θέση της σε ψηλότερο σημείο του Μαλεβού (Πάρνωνα). Περιμετρικά της μονής απλώνεται σπάνιο δάσος δενδρόκεδρου που έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης.
Σε λόφο της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Πέτρου, στη διαδρομή προς το χωριό του Αγίου Ιωάννη (θέση «Ξηροκάμπι»), βρίσκονται τα λείψανα του μεσαιωνικού κάστρου της Ωριάς. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, το κάστρο ανήκε σε μια γενναία και όμορφη Φράγκισσα αρχόντισσα, που πολεμούσε επί σειράν ετών μέσα από τα τείχη του τους Tούρκους. Όταν οι τελευταίοι κατάφεραν τελικά να το καταλάβουν με δόλο, η αρχόντισσα πήδηξε από τα τείχη στο κενό, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια τους.
Από τον Άγιο Πέτρο ξεκινούν αξιόλογες πεζοπορικές και ορειβατικές διαδρομές προς το δάσος και τις κορυφές του Πάρνωνα συγκεντρώνοντας πολλούς λάτρεις της φύσης. Επίσης πολύς κόσμος τον επισκέπτεται για τα πανηγύρια του, στις γιορτές του Αγίου Νείλου (7 Μαΐου), των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου), της Παναγίας (15 Αυγούστου) και της «Παναγίας της Μαλεβής» (23 Αυγούστου).
Φωτό: https://www.discoverkynouria.gr/el/sights/agios-petros