Ζερίτης Παναγιώτης

Ο Πάνος Ζερίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Πρότυπη Σχολή Αθηνών, σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ειδικεύθηκε στον κλάδο της χαρτοποιίας. Διετέλεσε Διευθυντής των εργοστασίων της ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ, όπου δημιούργησε τον τομέα TISSUE SOFTEX. Το 1979, δημιούργησε τη «ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΘΡΑΚΗΣ ΑΕ-DIANA», η οποία άρχισε να λειτουργεί το 1980 στην οποία ήταν κύριος μέτοχος και Πρόεδρος έως το 2010. Έφτασε στο Νο2 της παραγωγής tissue paper στην Ελλάδα και αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες και δυναμικότερες ιδιωτικές εταιρείες χαρτοποιίας της χώρας, με μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό. Ο βιογραφούμενος ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Απεβίωσε στις 10 Οκτωβρίου 2017.

 Η καταγωγή του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, ήταν από το Βαλτεσινίκο Γορτυνίας. Βαλτεσινιώτης ήταν ο Έλληνας στρατηγός Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης, ο οποίος πήγε στο Μαντείο των Δελφών και πήρε την απάντηση ότι η Ελλάδα είναι μια μπάλα που κολυμπάει στη θάλασσα χωρίς ποτέ να βυθίζεται.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, Γρηγόριος Σοφιανόπουλος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βαλτεσινίκο και ήταν Εργολάβος-Κατασκευαστής. Από την εργολαβία πληρωνόταν με ρίζες καρυδιάς, τις οποίες αγόραζε η οικογένεια των Ντινοπουλαίων και έφτιαχνε τέμπλα. Ο παππούς του ήταν πολύ φιλάνθρωπος. Απεβίωσε στην Αθήνα, κοντά στα παιδιά του. Στην Αθήνα έζησε στο σπίτι του μεγαλύτερου γιου του, ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος. Ο γιος του, Σοφιανός Σοφιανόπουλος, είχε πάει στην Αμερική και γύρισε πίσω πάμπλουτος. Είχε στην ιδιοκτησία του το μεγαλύτερο καθαριστήριο στην Αθήνα, τον «ΚΥΚΝΟ», που βρισκόταν στη γωνία των οδών Πατησίων και Πανεπιστημίου.

Η γιαγιά του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, λεγόταν Μαριγώ, το γένος Χριστοπούλου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βαλτεσινίκο Γορτυνίας, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον Γρηγόρη Σοφιανόπουλο. Ασχολούνταν με τα οικιακά.

Ο παππούς Γρηγόρης με τη γιαγιά Μαριγώ απέκτησαν επτά παιδιά, τον Γεώργιο Σοφιανόπουλο (γιατρό), την Αναστασία Σοφιανοπούλου-Ζερίτη, τον Ιωάννη Σοφιανόπουλο (Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, φονευθέντα στο Εσκί Σεχίρ το 1918), την Ελένη Σοφιανοπούλου-Ντινοπούλου, την Ξανθίππη Σοφιανοπούλου-Χρυσάφη, την Ειρήνη Ανδρικοπούλου, τη Λέλα Σοφιανοπούλου και τον Σοφιανό Σοφιανόπουλο.

Η γιαγιά του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Μαγδάλω (Μαγδαληνή) Πελεκάση, με καταγωγή από το Δυρράχι Αρκαδίας. Ο αδελφός της γιαγιάς Μαγδάλως, ο γέρο-Πελεκάσης, ήταν Δήμαρχος στο Δυρράχι, το χωριό του. Ο βιογραφούμενος τον θυμόταν σε ηλικία 110 χρόνων να είναι ενεργός Δήμαρχος, ενώ συγχρόνως είχε νερόμυλο και έκανε παραγωγή αλευριού. Το Δυρράχι βρίσκεται γεωγραφικά εκεί που συναντιούνται όλα τα βουνά της Αρκαδίας.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Δημήτριος Ζερίτης, είχε καταγωγή από την Καμάρα της Μεγαλόπολης. Ήταν έμπορος στο επάγγελμα. Προμηθευόταν ελληνικά προϊόντα, όπως ελιές καλαμών, σταφύλια, σύκα και κάπαρη, τα κονσερβοποιούσε και τα έστελνε στο εξωτερικό. Το εργοστάσιο κονσερβοποιίας που είχε λεγόταν “Royal”. Έκλεισε, όμως, μετά την Κατοχή. Έτσι, ο Δημήτριος εργάστηκε ως σύμβουλος σε άλλες επιχειρήσεις και έπαιρνε μαζί του και τον γιο του. Ο βιογραφούμενος παρουσίαζε τον πατέρα του πάντα καλοντυμένο, με ωραίο στιλ, όμορφο, εύστροφο και βέβαια ακαταμάχητο στις δημόσιες σχέσεις. Ο Δημήτριος Ζερίτης παντρεύτηκε την εκλεκτή του σύντροφο, Αναστασία Σοφιανοπούλου, μητέρα του βιογραφούμενου και απέκτησαν τρία παιδιά, τη Μαγδαληνή, τον βιογραφούμενο Παναγιώτη και τον Γιάννη. Ο βιογραφούμενος ανέφερε πόσο φιλάνθρωπος ήταν ο πατέρας του στην Κατοχή. Έπαιρνε ένα φορτηγό με οδηγό, ξεκίναγε από την Κορινθία, όπου γέμιζε το όχημα με τρόφιμα, πήγαινε στην Αργοναυπλία και μετά στην Τρίπολη. Κατόπιν, ερχόταν στον Νέο Κόσμο και γινόταν η διανομή των τροφίμων. Αξίζει, δε, να σημειωθεί πως ο Νέος Κόσμος χρωστάει την επιβίωσή του την περίοδο της Κατοχής στον πατέρα Δαμασκηνό, ιερέα, ο οποίος είχε ιδρύσει τότε μια επιτροπή εθελοντών νοικοκυραίων της γειτονιάς, που αποτελούνταν από τους κ.κ. Χανιώτη (Διευθυντή του Φιξ), Δημήτριο Ζερίτη (έμπορο) και Σκλαβενίτη (Διευθυντή του Ερυθρού Σταυρού), οι οποίοι φρόντιζαν για τον επισιτισμό της περιοχής.

Η μητέρα του βιογραφούμενου, Αναστασία Σοφιανοπούλου, γεννήθηκε στο Βαλτεσινίκο Γορτυνίας, όπου και μεγάλωσε. Το χωριό της είναι φημισμένο για τα περίτεχνα τέμπλα, τα οποία έφτιαχναν οι Ντινοπουλαίοι από ξύλο καρυδιάς. Ο σύζυγος της μεγάλης της αδερφής, μάλιστα, ήταν από την οικογένεια Ντινόπουλου. Η Αναστασία στον τόπο της γνώρισε και παντρεύτηκε τον πατέρα του βιογραφούμενου. Η μητέρα του βιογραφούμενου ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Έκανε δωρεές στην εκκλησία του χωριού, ενώ παράλληλα, με δικά της χρήματα, έβαλε φωτισμό στην πλατεία του χωριού.

Ο βιογραφούμενος τελείωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του στα εκπαιδευτήρια Παπαχαραλάμπους στον Νέο Κόσμο. Όντας μαθητής δημοτικού, μάλιστα, ήταν ο μόνος που διάβαζε εφημερίδα ‒ τον είχε διδάξει η θεία του, αδερφή της μητέρας του, Ξανθίππη Σοφιανοπούλου, απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής. Κατόπιν, φοίτησε στη Βαρβάκειο Σχολή. Στη χημεία είχε καθηγητή τον Παναγόπουλο. Ο βιογραφούμενος ήταν ο πρώτος που έφερε τα συστήματα ανορθωτών πυριτίου επειδή είχε καλούς καθηγητές. Την 15η Ιουνίου 1954, αποφοίτησε ως Χημικός Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ακολούθως, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και στη συνέχεια εργάστηκε στον Πρόεδρο Εθνικής χαρτοποιίας της SOFTEX, τον Κωνσταντίνο Κεφάλα, Καθηγητή Πολυτεχνείου. Αφεντικά του ήταν οι κ.κ. Κεφάλας, Γιαννουλάτος, (εφοπλιστής-Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές) και ο Απόστολος Νικολαΐδης του Παναθηναϊκού. Αυτοί οι τρεις εμπιστεύτηκαν τον Πάνο Ζερίτη, του έδωσαν το γήπεδο απέναντι από το παλιό εργοστάσιο και έφτιαξε τη SOFTEX (1957-1972).

Φεύγοντας το 1972, άφησε τη SOFTEX πανίσχυρη, λίαν κερδοφόρα και πρώτη δύναμη στο χαρτί TISSUE στον Ευρωπαϊκό χώρο. Την ίδια χρονιά, ανέλαβε τη θέση του Γενικού Διευθυντή στην ΠΑΚΟ Α.Ε και διετέλεσε χρέη συμβούλου στη Βιομηχανία Συσκευασιών (ΒΙΣ). Αργότερα, το 1975, σε συνεργασία με τους Κολιόπουλο και Πανόπουλο, επιχειρηματίες στον κλάδο της χαρτοποιίας, δημιούργησαν την εταιρεία «ΧΑΡΤΕΛΛΑΣ», την πρώτη ανταγωνιστική στο μονοπώλιο της SOFTEX, με τα προϊόντα “DELICA”, στην οποία μετείχε με ποσοστό 20%. Το 1990, η εταιρεία αυτή επωλήθη στην πολυεθνική J.A. MONT και μετέπειτα, το 2013, στην SCA. Το 1979, δημιούργησε τη «ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΘΡΑΚΗΣ ΑΕ-DIANA», η οποία άρχισε να λειτουργεί το 1980, και στην οποία ήταν κύριος μέτοχος και Πρόεδρος. Η εταιρεία έφτασε στο No2 παραγωγής tissue paper στην Ελλάδα, με μεγάλες εξαγωγές στο εξωτερικό. Το 2010, η αύξηση του κόστους ενέργειας και της φορολογίας κλόνισε την επιχείρηση, οδηγώντας την στην πτώχευση.

Παράλληλα με την ίδρυση της εταιρείας «ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΘΡΑΚΗΣ ΑΕ-DIANA», το 1985, ο βιογραφούμενος μαζί με την Misr Iran Development Bank και άλλους επενδυτές, επένδυσε στην Αίγυπτο, εγκαθιστώντας το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού tissue στην χώρα. Η “PYRAMIDS PAPER MILLS S.A.E.-FLORA” στο Κάιρο, ήταν η 5η μεγαλύτερη παραγωγός χαρτιού στην Αφρική. Το 1994, επεκτάθηκε και στην Ευρωπαϊκή αγορά, εξαγοράζοντας την “ST. ANDRE PAPER MILL S.A.” και “PISZKEI PAPER MILLS S.A.” στην Ουγγαρία. Με την επένδυση αυτή, ο Πάνος Ζερίτης ανακηρύχθηκε ο μεγαλύτερος Έλληνας επενδυτής στη χώρα. Το 1997, η επεκτατική του πολιτική τον οδήγησε στα Βαλκάνια, όπου εξαγόρασε το 68% της “BELOVO PAPER MILL S.A.-BELANA” στη Βουλγαρία. Το 2000, βλέποντας ότι η «πράσινη οικονομία» θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες, επένδυσε σε ανανεώσιμες πηγές πρώτης ύλης χαρτιού εξαγοράζοντας κατά 50,1% την “BUDAFOK RECYCLING”.

Από το 1976, ο Πάνος Ζερίτης ασχολήθηκε ως σύμβουλος μηχανικός στην “Panos Zeritis-Paper Industry Consultant”, με την εκπόνηση τεχνοοικονομικών μελετών και μελετών εγκατάστασης και την υλοποίηση εργοστασίων χαρτοποιίας Tissue για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών του χαρτοποιητικού κλάδου σε διάφορες χώρες, όπως στην Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Γερμανία, το Κουβέιτ, τον Λίβανο, τη Νότιο Αφρική, την Τουρκία, το Ιράν κ.ά.

Ο βιογραφούμενος, λόγω της μεγάλης αφοσίωσής του στον κλάδο του χαρτιού, είχε διακριθεί στην Ελλάδα και διεθνώς. Βραβεύτηκε, μάλιστα, από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών με το βραβείο του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία για την πολυετή προσφορά και επιτυχία του στον τομέα της βιομηχανίας. Η εταιρεία του «DIANA ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΘΡΑΚΗΣ Α.Ε.» έχει βραβευτεί με το βραβείο επιχειρηματικής αρίστευσης το 2007, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Στον ίδιο, επίσης, απονεμήθηκε το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Αξίας της Ουγγρικής Δημοκρατίας, ως ένδειξη αναγνώρισης του έργου που επιτέλεσε για την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ουγγαρίας και Ελλάδας, καθώς και για την προώθηση των ελληνικών επενδύσεων στην Ουγγαρία (Βουδαπέστη, 22 Νοεμβρίου 2000).

Ο βιογραφούμενος γνώρισε την εκλεκτή της καρδιάς του, Λάουρα Χατζηβαγγέλη, με την οποία παντρεύτηκε και απέκτησαν δύο αγόρια, τον Δημήτριο-Αλέξανδρο και τον Γεώργιο-Αναστάσιο. Ο Δημήτρης σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Marketing στο Imperial College στην Αγγλία. Ο Γιώργος σπούδασε Χρηματοοικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο London Business School. Και τα δύο παιδιά του, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα τους, ασχολούνται με τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων που είχε ο ίδιος, εντός και εκτός Ελλάδος.

Τα παιδιά του αδερφού του βιογραφούμενου, Γιάννη Ζερίτη, έφυγαν στην Αμερική και ασχολήθηκαν στην αρχή ως κτηματομεσίτες με το real estate. Αγόραζαν οικόπεδα, έφτιαχναν βίλες και τις πωλούσαν στο Miami. Τώρα, ασχολούνται με το εμπόριο και συγκεκριμένα με την πώληση ελληνικής μαστίχας Χίου στην Αμερική, με το εμπορικό σήμα «ΑΜΒΡΟΣΙΑ».

Ο Πάνος Ζερίτης δεν ήταν μόνο επιτυχημένος επαγγελματίας στον τομέα του, αλλά είχε και άλλες δραστηριότητες. Ασχολήθηκε με την εκκλησιαστική μουσική. Διετέλεσε μέλος της χορωδίας της Μητροπόλεως για χρόνια και ήθελε να διατηρηθεί το στοιχείο της καλής εκκλησιαστικής μουσικής. Ήταν, επίσης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ακριτικών Επιχειρήσεων Θράκης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Πρόεδρος του Επιστημονικού και Επιμορφωτικού Κέντρου Πανελληνίου Συνδέσμου Χημικών Μηχανικών, Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Χάρτου, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας για την Διαχείριση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, Μέλος του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τραπέζης και Μέλος του Ελληνοαμερικανικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου.