Ο Γεώργιος Βυθούλκας γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα. Πνεύμα ανήσυχο από μικρός, ήλθε σε επαφή με την ομοιοπαθητική στη Νότιο Αφρική το 1960. Έκτοτε άρχισε η βαθύτατη ενασχόλησή του με την ομοιοπαθητική που σταδιακά οδήγησε στην αναβίωση της Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην εποχή μας. Είναι ο δάσκαλος της πλειοψηφίας των σύγχρονων δασκάλων ομοιοπαθητικής καθώς χιλιάδες ιατροί από 97 χώρες έχουν εκπαιδευτεί από αυτόν και πολλοί από αυτούς έγιναν δάσκαλοι ομοιοπαθητικής. Αυτή ακριβώς είναι η αιτία αναβίωσης του ομοιοπαθητικού κινήματος παντού σε όλο τον κόσμο. Το 1970 δημιουργήθηκε η Αθηναϊκή Σχολή Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Το 1995 ιδρύει τη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο. Το 1996 τιμήθηκε με το Βραβείο Right Livelihood Award (γνωστό και ως Alternative Nobel Prize) για την εξαιρετική συμβολή του στην αναβίωση της ομοιοπαθητικής.
Ο παππούς Γεώργιος Βυθούλκας γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Το επάγγελμά του ήταν επιπλοποιός. Παντρεύτηκε την Πηγή Κοντοσταύλου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Νικόλαο, την Αθηνά, τη Γεωργία και τον Βασίλη. Ήταν άτομο καλοσυνάτο με πολλή αγάπη για όλους και εξαιρετικά αγαπητό από τον κοινωνικό του περίγυρο. Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών. Η γιαγιά Πηγή Κοντοσταύλου γεννήθηκε στη Χώρα Ζακύνθου. Απεβίωσε πριν τον σύζυγό της, σε ηλικία εβδομήντα ετών περίπου.
Ο πατέρας του Γεωργίου Βυθούλκα, Νικόλαος, γεννήθηκε το 1907 στη Ζάκυνθο και υπηρέτησε στο Ναυτικό. Διακρινόταν για την καλλιτεχνική του κλίση στη ζωγραφική ενώ στο επάγγελμα ήταν κι αυτός επιπλοποιός. Ήταν εξαιρετικός τεχνίτης και λεπτολόγος στην εργασία του. Παντρεύτηκε τη Μαρία Ψημάρη στην Αθήνα, όπου είχαν μετακομίσει και οι δύο από τη νεανική τους ηλικία και απέκτησαν δύο παιδιά, την Πηγή και τον Γεώργιο.
Κατά την περίοδο της Κατοχής, εκτελέστηκε σε ηλικία τριάντα πέντε ετών σε μπλόκο που έγινε από τους Γερμανούς. Ήταν άτομο αυστηρών αρχών, με μεγάλη πειθαρχία και συχνά εφάρμοζε αυστηρές μεθόδους διαπαιδαγώγησης στα παιδιά του. Ήταν πολύ δραστήριος, δημιουργικός και τελειομανής με οτιδήποτε καταπιανόταν.
Η μητέρα του Γεωργίου, Μαρία Ψημάρη, γεννήθηκε το 1905 στο Μπελούσι Ζακύνθου. Ο πατέρας της λεγόταν Ηρακλής Ψημάρης και η μητέρα της Ζαχαρούλα Μήλεση. Ο παππούς Ηρακλής ήταν κουρέας και εργάστηκε τον περισσότερο χρόνο στη Ζάκυνθο, μέχρι που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου άνοιξε μαγαζί εκεί.
Η μητέρα του Γεωργίου Βυθούλκα ήταν μια πολύ τρυφερή και καλή γυναίκα, η οποία έπαιξε το ρόλο του πατέρα και της μητέρας μαζί, καθώς μόνη της ανέλαβε την ανατροφή των παιδιών της, όταν έχασε τον σύζυγό της σε νεαρή ηλικία. Πέθανε πολύ νέα, σε ηλικία μόλις τριάντα εννέα ετών, το 1944, από αδέσποτη σφαίρα Γερμανών σε συμπλοκή στην Αθήνα.
Ο Γεώργιος Βυθούλκας γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1932 στην Αθήνα. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στην Αθήνα. Επρόκειτο να φοιτήσει στο γυμνάσιο, όταν προκηρύχθηκε μια θέση για υποτροφία σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της Αθήνας, στο Πρότυπο Λύκειο Αθηνών. Πήρε την υποτροφία, αφού πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δηλαδή βαθμό άριστα στο απολυτήριο σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού, είχε καταγωγή από τη Ζάκυνθο και ήταν ορφανός.
Μένοντας από την ηλικία των δώδεκα ετών ορφανός μαζί με την αδερφή του, ζει με τη θεία του, την αδερφή της μητέρας του. Από πολύ μικρός κάνει διάφορες εργασίες για να καλύπτει τα έξοδά του και να συμβάλλει στα συνολικά έξοδα της οικογένειας. Στα δεκαέξι του χρόνια ξεκίνησε να φοιτά ως Πολιτικός Υπομηχανικός στο Μικρό Πολυτεχνείο, ενώ συγχρόνως εργαζόταν ως σχεδιαστής σε τεχνικό γραφείο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών και της εργασίας του, αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και να ξεκινήσει να σπουδάζει τη δραματική τέχνη. Στο δεύτερο έτος, ενώ η φοίτηση ήταν τριετής, προτείνεται από τον ίδιο τον Κουν σαν άτομο με καλλιτεχνικό χάρισμα και περνά από επιτροπή ταλέντων, όπου του δίνεται η άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού και εντάσσεται στον θίασο του Θεάτρου Τέχνης. Μετά από ένα χρόνο εγκαταλείπει το επάγγελμα του ηθοποιού και εργάζεται ξανά, με πολύ καλές αποδοχές, στο τεχνικό γραφείο στο οποίο εργαζόταν στο παρελθόν.
Εκείνη την εποχή αρχίζουν και οι πρώτες πνευματικές ανησυχίες και οι υπαρξιακές αναζητήσεις σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο. Εφαλτήριο στις αναζητήσεις του αυτές αποτέλεσαν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και οι θάνατοι αγαπημένων του προσώπων. Παράλληλα, αρχίζει να αναπτύσσει και κάποιες θρησκευτικές ανησυχίες, ενώ και η φιλοσοφία δεν τον αφήνει αδιάφορο.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας και ενώ υπηρετούσε στον Βόλο, ένα απόγευμα που είχε άδεια, βρέθηκε να περπατά στους δρόμους της πόλης. Στάθηκε στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου. Είδε το βιβλίο «Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι». Μπήκε μέσα. Το ξεφύλλισε. Τη λέξη «γιόγκι» την άκουγε πρώτη φορά. Αποφάσισε να το αγοράσει. Διαβάζοντάς το, αισθάνθηκε την ανάγκη να ταξιδέψει στις Ινδίες. Επειδή είναι πνεύμα ανήσυχο, θέλει να ακούει, να επεξεργάζεται καθετί που έρχεται στην αντίληψή του. Ήθελε να πάει στις Ινδίες για να γνωρίσει από κοντά αυτούς τους ανθρώπους που είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στον Θεό.
Ο Γιώργος απολύεται από τον στρατό το 1957 και ξαναγυρίζει στο τεχνικό γραφείο όπου εργαζόταν πριν κάνει τη θητεία του. Ήταν Φεβρουάριος του 1959 όταν μια θεία του τον ενημέρωσε ότι ο σύζυγος μιας φίλης της που ζούσε στη Νότιο Αφρική είχε μια τεχνική εταιρεία και αναζητούσε έναν μηχανικό που θα επιστατούσε τις συνεχώς επεκτεινόμενες εργασίες της εταιρείας. Ο μισθός ήταν πολύ καλός και τα έξοδα διαβίωσης ελάχιστα. Ο Γιώργος συμφώνησε αμέσως. Ήθελε να πάει να εργαστεί εκεί για να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Το ταξίδι του στις Ινδίες.
Το 1960, ευρισκόμενος ακόμα στη Νότιο Αφρική, άρχισε να μελετά την Ομοιοπαθητική. Είχε εκπλαγεί από τις δυνατότητες που προσφέρει η Ομοιοπαθητική και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Καταλάβαινε τη δύναμή της και μέσω αυτής άρχισε να διαμορφώνει τον σκοπό της ζωής του. Έπρεπε να διαδοθεί. Με το πέρασμα του χρόνου δινόταν όλο και περισσότερο στη νέα θεραπευτική. Αποφάσισε να τη σπουδάσει και για αυτόν τον λόγο ταξίδεψε στις Ινδίες, που πάντοτε ήθελε να ταξιδέψει. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να συνεχίσει τις σπουδές του σε διάφορα ομοιοπαθητικά κολέγια και να πάρει το δίπλωμα από το Ινδικό Ινστιτούτο Ομοιοπαθητικής το 1964. Τον επόμενο χρόνο, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, άρχισε να εφαρμόζει την Ομοιοπαθητική και να διδάσκει έναν μικρό αριθμό Ελλήνων γιατρών.
Οι θεραπευτικές επιτυχίες αυτών των πρώτων γιατρών τράβηξαν την προσοχή και άλλων, ώστε το 1970 δημιουργήθηκε η Aθηναϊκή Σχολή Oμοιοπαθητικής Iατρικής. H σχολή -που μετονομάστηκε σε Kέντρο Oμοιοπαθητικής Iατρικής- είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στη διδασκαλία ιατρών.
Το 1995 ιδρύει τη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στο νησί Αλόννησος, στο βόρειο Αιγαίο. Ο σκοπός της Ακαδημίας Ομοιοπαθητικής είναι η εκπαίδευση ιατρών και επαγγελματιών υγείας ώστε να γίνουν κλασικοί ομοιοπαθητικοί σύμφωνα με τις αρχές του Δρ. Samuel Hahnemann. Κάθε χρόνο, τους θερινούς μήνες, εκπαιδεύονται εκεί γκρουπ γιατρών από διάφορες χώρες όπως Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Νορβηγία, Αγγλία, Ρωσία, Αμερική, Καναδάς, Αυστρία, Ιαπωνία, Ινδίες, Μεξικό, Βραζιλία, Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες.
Ο Καθηγητής Γιώργος Βυθούλκας είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως η προσωπικότητα που οδήγησε στην αναβίωση της Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην εποχή μας. Είναι ο δάσκαλος της πλειοψηφίας των σύγχρονων δασκάλων ομοιοπαθητικής και έγινε διάσημος εξαιτίας των πληροφοριών που έδωσε στους μαθητές του σε όλο τον κόσμο. Χιλιάδες ιατροί έχουν εκπαιδευτεί από αυτόν και πολλοί από αυτούς έγιναν δάσκαλοι ομοιοπαθητικής. Αυτή ακριβώς είναι η αιτία αναβίωσης του ομοιοπαθητικού κινήματος παντού σε όλο τον κόσμο.
Ο Γιώργος Βυθούλκας είναι ο μόνος δάσκαλος που επιτρέπει στους μαθητές του να παρακολουθήσουν όλες τις ζωντανές περιπτώσεις του και εξηγεί τη μέθοδο λήψης μιας περίπτωσης, την ανάλυσή της και τον τρόπο λήψης της σωστής απόφασης για το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Αλλά το πιο σημαντικό πλεονέκτημα για τους μαθητές είναι ότι μπορούν να δουν τα follow-ups και το τι συνέβη με τη συνταγογράφηση. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνει στους μαθητές του ολόκληρη τη διαδικασία θεραπευτικής αντιμετώπισης μιας περίπτωσης και επομένως αποκαλύπτει τις πλήρεις πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή της Κλασικής Ομοιοπαθητικής.
Οι γνώσεις του προέρχονται από τις ακούραστες προσπάθειές του τα τελευταία 60 χρόνια για τη βελτίωση, μέσω της πρακτικής και της συνεχούς έρευνας, των προτύπων εκπαίδευσης, ώστε η Hahnemannian Κλασική Ομοιοπαθητική να γίνει αποδεκτή από τα Ιατρικά Πανεπιστήμια.
Ο Γιώργος Βυθούλκας είναι σήμερα Honorary Professor at the University of the Aegean, Greece, Honorary Professor at the Javeriana Medical University, Colombia, Honorary Professor at the All-Russia Scientific Research Center for Restorative and Research Center of the Ministry of Health of Russian Federation, Honorary Professor at the State Medical University of Chuvash Republic, Russia, Honorary Professor of the National Educational Centre for Traditional and Complementary Medicine, Russia; Professor at the Kiev Medical Academy, Ukraine, Honorary Professor of PHEE “Kyiv Medical University”, Ukraine, Honorary Professor at Dnipro Medical Institute of Complementary and Alternative Medicine Ukraine, Honorary Professor at Dnipro Institute of Medicine and Public Health Ukraine, Collaborating Professor at the Basque Medical University (2001-2004), Doctor Honoris Causa of “Dr. Viktor Babes” University of Medicine and Pharmacy of Timisoara, Romania and Doctor Honoris Causa of “Iuliu Hatieganu University of Medicine and Pharmacy of Cluj-Napoc, Romania. Επίσης είναι Senior Associate Member of Royal Society of Medicine, UK.
Το 1980, ο Γιώργος Βυθούλκας κλήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να γράψει το πρώτο άρθρο για την ομοιοπαθητική για το βιβλίο τους «Traditional Medicine», καθώς και το κύριο άρθρο στη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για το επιστημονικό περιοδικό του ΠΟΥ, το World Health Forum Journal.
Το 1996, τιμήθηκε με το Βραβείο Right Livelihood Award (γνωστό και ως Alternative Nobel Prize) «για την εξαιρετική συμβολή του στην αναβίωση της ομοιοπαθητικής γνώσης και την εκπαίδευση των ομοιοπαθητικών σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα».
Το 1996, κλήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εξηγήσει τη θέση της ομοιοπαθητικής και μετά την παρουσίασή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της ομοιοπαθητικής.
Το 1999, του ζητήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης να κάνει μια ολοήμερη παρουσίαση για την ομοιοπαθητική ιατρική (ως μέρος της αξιολόγησής τους για τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους) ενώπιον της Επιτροπής Κοινωνικών Θεμάτων, Υγείας και Οικογενειακών Υποθέσεων.
Το 2000 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Ουγγρικής Δημοκρατίας από τον Πρόεδρο της χώρας, Arpad Goncz, για το έργο του στην ομοιοπαθητική ιατρική.
Το 2000, του απονεμήθηκε από τον Υπουργό Υγείας στην Ινδία το Χρυσό Μετάλλιο ως «Ο Ομοιοπαθητικός της Χιλιετίας».
Το 2012 τιμήθηκε με το τιμητικό βραβείο της Εθνικής Ιατρικής Ακαδημίας Μεταπτυχιακής Εκπαίδευσης στην Ουκρανία, που πήρε το όνομά της από τον P. L. Shupyk.
Οι κύριες συνεισφορές του στην Ιατρική είναι οι ακόλουθες:
Τα Επίπεδα Υγείας
https://www.vithoulkas.com/contributions-prof-george-vithoulkas/levels-health
Το Συνεχές μιας Ενοποιημένης Θεωρίας των Ασθενειών https://www.vithoulkas.com/writings/articles/continuum-unified-theory-diseases
Ο Ορισμός της Υγείας
https://www.vithoulkas.com/contributions-prof-george-vithoulkas/definition-health
Πώς μπορούν να γεννηθούν υγιέστερα παιδιά
Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής
https://www.vithoulkas.com/contributions-prof-george-vithoulkas/science-homeopathy
Το Νέο Μοντέλο για την Υγεία και την Ασθένεια
https://www.vithoulkas.com/contributions-prof-george-vithoulkas/new-model-health-and-disease
Η Materia Medica Viva
https://www.vithoulkas.com/contributions-prof-george-vithoulkas/materia-medica-viva
Στους συνδέσμους https://www.vithoulkas.com/research/clinical-cases και https://www.vithoulkas.com/research/scientific-papers μπορεί κανείς να αναζητήσει τα Ερευνητικά Άρθρα του Καθ. Γεωργίου Βυθούλκα και της ερευνητικής του ομάδας και στον σύνδεσμο https://www.vithoulkas.com/learning-tools/books-gv τα Βιβλία του.