Τσενεμπής Ιωάννης

Ο «Καπετάν Γιάννης» Ιωάννης Τσενεμπής, του Μιχαήλ και της Μαρίας, γεννήθηκε το 1934 στο χωριό Νύμφες στη Βόρεια Κέρκυρα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Ναυτιλία, έγινε κάτοχος του Διπλώματος «Α΄ τάξεως Πλοιάρχου Εμπορικού Ναυτικού» και επί 65 συναπτά έτη υπηρετεί τη μεγάλη Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία. Έτσι, έχει βάλει και αυτός ένα λιθαράκι στο «Εθνικό Κεφάλαιο», όπως χαρακτηρίζεται η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία. Τον χαρακτηρίζει η προσήλωση στο καθήκον, το ήθος, η εργατικότητα και μεθοδικότητα, όπως του αναγνωρίζει ο χώρος της Ναυτιλίας. Είναι έγγαμος και έχει αποκτήσει δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια.

Ο βιογραφούμενος, «Καπετάν Γιάννης»-Ιωάννης Τσενεμπής, με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στις Νύμφες βρέθηκε στην πόλη της Κέρκυρας στην οποία υπήρχαν τα μοναδικά Γυμνάσια, το Α΄ και Β΄ Αρρένων και ένα Θηλέων. Τότε, για τη φοίτηση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο δίνονταν εξετάσεις. Μετά το δημοτικό σχολείο στις Νύμφες, έδωσε εξετάσεις στο Β΄ Γυμνάσιο Κερκύρας και, αφού αρίστευσε στην αριθμητική, ξεκίνησε τη φοίτησή του το 1946. Στην Κέρκυρα έμεινε στο σπίτι της θείας του Μάρως, της αδερφής του πατέρα του, η οποία με τον σύζυγό της Σάββα Θεοτόκη είχαν τον Ιωάννη σαν παιδί τους. Το σπίτι βρίσκεται στο προάστιο Ανεμόμυλος, στον κόλπο της Γαρίτσας και εκεί συνήθιζε να πηγαίνει βόλτα με το ποδήλατό του. Τα καλοκαίρια δούλευε στο θέρετρο Μον Ρεπό, όπου είχε δει πολλές φορές μέλη βασιλικών οικογενειών.

Το 1952 βρέθηκε στην Αθήνα, καθώς είχε δώσει εξετάσεις στην ΑΣΟΕΕ και στην Πάντειο. Τελικά επιλέχθηκε για να σπουδάσει στη δεύτερη, δύο χρόνια μετά όμως, αναζητώντας καλύτερες προοπτικές, στράφηκε προς την Εμπορική Ναυτιλία. Το 1955 κλήθηκε να υπηρετήσει στο Πολεμικό Ναυτικό για 32 μήνες και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο Εμπορικό Ναυτικό υπηρετώντας σε διάφορα πλοία και εξελισσόμενος από Δόκιμος Πλοίαρχος σε Α΄ τάξεως Πλοίαρχος, ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τον Εύξεινο Πόντο, την Ερυθρά Θάλασσα, τον Ινδικό και τον Ατλαντικό ωκεανό.

Τη δεκαετία του 1970, ως πλοίαρχος στο «Hellenic Navigator» για δυόμισι χρόνια πήγαινε στις Ανατολικές Ακτές των ΗΠΑ, την Αφρική, τον Περσικό Κόλπο, τον Ινδικό Ωκεανό και την Μπανγκόγκ. Σε πολλά ταξίδια έπαιρνε μαζί και τη σύζυγό του, Όλγα Αρώνη, αφήνοντας τα παιδιά του στους γονείς της συζύγου του, Σπύρο και Ελπίδα Αρώνη. Τη σύζυγό του τη γνώρισε όταν πήγαινε γυμνάσιο, αφού ήταν γειτόνισσά του και παντρεύτηκαν το 1966.

Το 1984 επιλέχθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ναυτικού Επιμελητηρίου και διορίστηκε στη θέση του Γενικού Διευθυντή. Ο Γεώργιος Λαναράς, ένας από τους Προέδρους-Εφοπλιστές του Επιμελητηρίου, του είχε πει πως το Επιμελητήριο διαμορφώνει τη Ναυτιλιακή Πολιτική και δίνει τις κατευθύνσεις και πως θα έπρεπε και ο ίδιος να ακολουθήσει αυτήν την γραμμή. Ο βιογραφούμενος ακολούθησε τη συμβουλή του και μέχρι σήμερα παραμένει αγαπητός σε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ν.Ε.Ε. και Ναυτιλιακών Φορέων.

Πρόσφερε και προσφέρει στη Ναυτιλία (έχοντας αποκτήσει και Πανεπιστημιακές γνώσεις) τόσο από τη θέση του Αξιωματικού/Πλοιάρχου Ε.Ν, όσο και από τη θέση στελέχους στη Ναυτιλιακή Κοινότητα.

• Από τη θέση του Πλοιάρχου/Αρχιπλοιάρχου στα πλοία και γραφεία της μεγαλύτερης, με οργάνωση διεθνούς επιπέδου (ήταν Σχολείο), αλλά και φερεγγυότητα στην εξασφάλιση της εργασίας, ναυτιλιακής εταιρείας «HELLENIC LINES» με κεντρικά γραφεία στον Πειραιά, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, απασχολώντας διεθνώς σε πλοία και γραφεία πάνω από 2.000 άτομα.
• Από τη θέση του αναπληρωματικού μέλους του ΔΣ της Ένωσης Πλοιάρχων (ΠΕΠΕΝ).
• Από τη θέση του Καθηγητή και Υποδιευθυντή στο Μοναδικό για Πλοίαρχο Δημόσιο Σχολείο Κ.Ε.Σ.Ε.Ν (Κέντρο Επιμορφώσεως Στελεχών Εμπορικού Ναυτικού), συγγράφοντας και εκπαιδευτικά βιβλία/εγχειρίδια με ύλη και από δικές του πρωτότυπες μελέτες/έρευνες, όπως για πλου (πλεύση) υπό Ορθοδρομία/λοξοδρομία, ευθεία θέσεως ΜΑΡΚ, Μεσημβρινό στίγμα, Οδηγίες παράδοσης Πλοιαρχίας κλπ. Επίσης, είναι από τους δημιουργούς στο Κ.Ε.Σ.Ε.Ν των τμημάτων C.O.W (Crude Oil Washing), INERT GAS, A.R.P.A (Automated Radar Plotting aids).
• Από τη θέση του Γενικού Διευθυντού και στη συνέχεια και μέλους του εκ 32 μελών Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος (Ν.Ε.Ε) έως και σήμερα (2021).

Κατά την ανωτέρω διαδρομή των 65 χρόνων, ο Καπετάν Γιάννης έχει εκπροσωπήσει και εκπροσωπεί τον Εφοπλιστικό-Ναυτιλιακό χώρο, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Εξωτερικό σε Επιτροπές, βασικά του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (σήμερα Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής), στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής των Ελλήνων (όταν συζητούνται θέματα Ναυτιλιακού περιεχομένου) και στον Διεθνή χώρο μεταξύ άλλων σε Επιτροπές του ΙΜΟ (International Maritime Organization) και άλλα FORUM.

Έχει τύχει τιμητικών διακρίσεων από τα λιμάνια των ΗΠΑ Βαλτιμόρη, Νέα Ορλεάνη, (που στην κουλτούρα τους έχουν να τιμούν τον Πλοίαρχο νεότευκτου πλοίου στο παρθενικό ταξίδι στις ΗΠΑ), όπου ο καπετάν Γιάννης προσέγγισε με το νεότευκτο πλοίο «HELLENIC NAVIGATOR», από την Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος «HELMEPA» και από τα Ναυτικά Χρονικά με το βραβείο «ΕΥΚΡΑΝΤΗ».

Η οικογένειά του συγκροτείται από τη σύζυγό του Όλγα Αρώνη-Τσενεμπή, η οποία επί χρόνια έχει ασχοληθεί με θέματα Υγιεινής Διατροφής και στη διεθνή εταιρεία «WEIGHT WATCHERS», τον γιο του Μιχαήλ, Ανώτατο Αξιωματικό Π.Ν, την κόρη του Άλκηστις, Εκπαιδευτικό και τα τέσσερα εγγόνια του με σειρά ηλικίας τον Ιωάννη Τσενεμπή, τη Φωτεινή και Ιωάννη Κέρογλου και την Ηλιάνα Τσενεμπή. Ο πρώτος και η τελευταία είναι από τον Μιχαήλ με διαφορετικές συζύγους, τη Σοφία Κοντογιώργη και την Όλγα Σεκουέλοβα και τα δύο μεσαία από την κόρη του Άλκηστις με σύζυγο τον Ελευθέριο Κέρογλου, Ανώτατο Αξιωματικό Π.Ν.

Ο Καπετάν Γιάννης θεωρεί πως κάθε άνθρωπος πρέπει να βάζει στόχους και να έχει όραμα για τη ζωή του και με την ευγενή άμιλλα, την ανιδιοτελή εργασία και χωρίς μοιρολατρία να εργάζεται για να τους πραγματοποιήσει. Με τον τρόπο αυτό άλλωστε κινήθηκε και ο ίδιος, ο οποίος κατέκτησε, όπως δηλώνει, τους στόχους του για επαγγελματική και μορφωτική επιτυχία και καταξίωση.

Η πατρική οικογένεια του βιογραφούμενου έχει ρίζες σε τρία χωριά της Κέρκυρας. Τις Νύμφες, τα Σφακερά και την Επισκοπή.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, Σπυρίδων Τσενεμπής, καταγόταν από τις Νύμφες της Κέρκυρας και ασχολείτο με την κτηματική οικογενειακή περιουσία και τη γεωργία. Καλλιεργούσε κυρίως σιτηρά και ελιές. Επίσης, είχε άλογο και σε μία από τις βόλτες του γνώρισε τη σύζυγό του, Κερκύρα Νικοκόβουρα. Το όνομά της δίνονταν συχνά εκείνη την εποχή στις γυναίκες, λόγω της Αγίας Κερκύρας του νησιού. Καταγόταν από το κοντινό χωριό Σφακερά, όπου μετακόμισε αργότερα και ο παππούς του βιογραφούμενου και ήταν μοναχοκόρη. Απέκτησαν τρεις κόρες και δύο γιους, τον Γιάννη που πέθανε σε ηλικία 30 ετών από την ισπανική γρίπη του 1918 και τον πατέρα του βιογραφούμενου Μιχαήλ. Οι Νύμφες και τα Σφακερά βρίσκονται σε απόσταση 35 περίπου χιλιομέτρων από την πόλη της Κέρκυρας. Σήμερα οι κάτοικοι των χωριών αυτών ασχολούνται με τον τουρισμό, το εμπόριο και τη γεωργία, κυρίως με την παραγωγή ελαιολάδου.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Μιχαήλ Τσενεμπής, γεννήθηκε στα Σφακερά και σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στις Νύμφες. Παντρεύτηκε το 1932 τη Μαρία Τζώρα, κόρη του παπά του χωριού Επίσκεψη, ο οποίος είχε πολεμήσει στα Πέντε Πηγάδια στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο παππούς Τζώρας είχε αποκτήσει επτά κόρες και έναν γιο, επίσης ιερέα.

Με τη Μαρία Τζώρα, ο Μιχαήλ Τσενεμπής απέκτησε τον Ιωάννη, τον Σπυρίδωνα, τον Χρήστο, τον Ευγένιο, τον Κωνσταντίνο, την Κερκύρα, τον Σταμάτη και την Αγγελική. Οι τρεις πριν την Αγγελική απεβίωσαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω έλλειψης φαρμακευτικής αγωγής, παρόλο που η οικογένεια δεν είχε αντιμετωπίσει πρόβλημα διατροφής, χάρη στην παραγωγή δημητριακών, ελαιολάδου και άλλων αγροτικών προϊόντων.

Ο Μιχαήλ Τσενεμπής δεν στρατεύθηκε καθώς ήταν προστάτης της οικογένειας. Όμως, ο σύζυγος της θείας του Μάρως, Σάββας Θεοτόκης, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου στην Αλβανία και επέζησε. Με αυτόν έμεινε ο βιογραφούμενος στην πόλη και απολάμβανε συχνά πληθώρα αφηγήσεων από τα βουνά της Πίνδου. Επίσης, θυμάται πως οι Ιταλοί είχαν στρατοπεδεύσει στα Σφακερά, αλλά φέρονταν φιλικά προς τα παιδιά του χωριού. Επίσης, είχαν επιτάξει το σπίτι της γιαγιάς Κερκύρας και είχαν βρει στην αυλή δύο απαρχαιωμένα όπλα. Ο πατέρας του βιογραφούμενου πέρασε από στρατοδικείο, αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Η σχετικά καλή συμπεριφορά των Ιταλών ερχόταν σε αντίθεση με την εχθρότητα των Γερμανών, που εκφόβιζαν τον πληθυσμό και ανάγκαζαν τους κατοίκους να κρύβουν ό,τι προϊόντα παρήγαγαν.

Η οικογενειακή πατρική περιουσία στα τρία παραπάνω χωριά σήμερα έχει διανεμηθεί στα επιζήσαντα πέντε αδέρφια.