Ο Γεώργιος Στρατιώτης, του Βασιλείου και της Ευδοκίας, γεννήθηκε το 1945 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Τελείωσε το δημοτικό εκεί και πήγε γυμνάσιο στην Αμπέτειο Σχολή. Στη συνέχεια, πήρε μια υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) και σπούδασε στην Ανωτέρα Τουριστική Σχολή της Ρόδου. Αποφοίτησε το 1966 και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον τομέα του τουρισμού σε διάφορα ξενοδοχεία. Το 1975 διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, όπου υπηρέτησε επί είκοσι οχτώ συνεχή χρόνια, μέχρι και τη συνταξιοδότησή του, με το βαθμό του τμηματάρχη, το 2003. Είναι παντρεμένος με τη Βασιλική Μακρίδου και έχει μια κόρη, την Ελένη.
Ο παππούς του, Μηνάς Στρατιώτης, γεννήθηκε το 1880 στον συνοικισμό Καστέλι της Αγίας Μαρίνας Κάσου. Το κανονικό επώνυμο της οικογένειάς του ήταν Μαλανδράκης-Βασιλείου και οι ρίζες της βρίσκονταν κατά πάσα πιθανότητα στα Σφακιά. Ο πατέρας όμως του Μηνά είχε ένα καΐκι επιταγμένο να μεταφέρει στρατιώτες, οπότε οι συντοπίτες του δεν άργησαν, γι’ αυτό το λόγο, να του δώσουν το παρωνύμιο Στρατιώτης, το οποίο με τη συχνή χρήση και το πέρασμα του χρόνου αντικατέστησε το αρχικό επώνυμό του και πέρασε και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Συχνά μάλιστα το πρόφεραν “Στραδιώτης” από το “Stradioti”, που σήμαινε τους Έλληνες χριστιανούς ορθόδοξους που μεταφέρονταν ως μισθοφορικός στρατός για να πολεμήσουν σε διάφορα μέρη υπό τη σημαία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας.
Ο Μηνάς Στρατιώτης είχε ακόμα πέντε αδέλφια, τον Μανόλη, τον Ηλία, την Κυρανία, την Ειρήνη και τη Ζωγραφούλα. Σε νεαρή ηλικία έφυγε από την Κάσο και μετανάστευσε στην Αίγυπτο, προκειμένου να εργαστεί στη Διώρυγα του Σουέζ ως ναυτικός. Εγκαταστάθηκε στην πόλη Ισμαηλία, όπου βρίσκονταν πολλοί ακόμα Κασιώτες και παρέμεινε σε αυτήν μέχρι και τη συνταξιοδότησή του από το ναυτικό, οπότε μπόρεσε επιτέλους να αγοράσει ένα οικόπεδο και να χτίσει το δικό του σπίτι.
Ήταν ένας άνθρωπος εύθυμος και ευχάριστος, πολύ γλεντζές και κοινωνικός, που τον συμπαθούσαν όλοι όσοι τον γνώριζαν. Ήταν επίσης δραστήριος και δυναμικός και αγαπούσε τα γράμματα, αν και δεν του δόθηκε η δυνατότητα να σπουδάσει. Παντρεύτηκε τη Ζωγραφινιά Βοναπάρτη και μαζί της απέκτησε πέντε παιδιά, τον Βασίλη (πατέρα του βιογραφούμενου), τον Μανόλη, την Εμποριανή, τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Πέθανε το 1963, σε ηλικία 83 ετών, στο Κάιρο της Αιγύπτου, όταν πήγε εκεί για να συμπαρασταθεί στην κόρη του, Εμποριανή, που είχε χηρέψει.
Η γιαγιά του βιογραφούμενου, Ζωγραφινιά Βοναπάρτη, γεννήθηκε και αυτή στην Αγία Μαρίνα της Κάσου το 1883. Το αρχικό επίθετο της οικογένειάς της ήταν Σπαθάκη και οι ρίζες της βρίσκονταν στην Κρήτη, ενώ το πατρώνυμο Βοναπάρτη προήλθε μάλλον από τις λέξεις “Bonne part”, που σημαίνουν «καλό μέρος». Η Ζωγραφινιά ήταν κόρη μιας πολυμελούς οικογένειας, που εκτός από την ίδια αριθμούσε ακόμα έξι παιδιά, τον Γιώργο, τον Ηλία, τον Δημήτρη, τη Λούλα (Ιουλία), την Καλλιόπη και την Καρυοφυλλιά (Κοροφύλλα κατά την τοπολαλιά της Κάσου).
Ήταν μια γυναίκα χαμηλών τόνων, που όμως ήξερε να επιβάλλει τη γνώμη της όταν χρειαζόταν, πολύ οργανωτική και οικονόμα, που στήριζε με κάθε τρόπο τον σύζυγο και τα παιδιά της. Ιδιαιτέρως κοινωνική και με βαθιά σοφία, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλο τον κόσμο και πάντα προσπαθούσε να μεταδώσει στα παιδιά και αργότερα στα εγγόνια της ηθικές αρχές και αξίες, αλλά και ήθη και έθιμα της Κρήτης και της Κάσου, για να μη τα λησμονήσουν στην ξενιτιά. Πέθανε το 1964 σε ηλικία 81 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Βασίλης Στρατιώτης, γεννήθηκε το 1907 στην Ισμαηλία της Αιγύπτου. Τελείωσε εκεί το δημοτικό σχολείο και στη συνέχεια σπούδασε στο Κάιρο, στο Εμπορικό Τμήμα της Αμπέτειου Σχολής. Το 1927 προσελήφθη στην Τράπεζα Αθηνών του Καΐρου, που αργότερα συγχωνεύθηκε με την Εθνική Τράπεζα και εργάστηκε εκεί για 36 συναπτά έτη, μέχρι το 1963 που συνταξιοδοτήθηκε.
Ήταν ένας άνθρωπος πολύ μορφωμένος για την εποχή του, που γνώριζε απταίστως τη γαλλική και την αραβική γλώσσα, πολύ δραστήριος και δυναμικός. Ήταν επίσης πολύ θρήσκος και του άρεσε να προσφέρει σε όσους είχαν ανάγκη. Έτσι συμμετείχε σε πληθώρα φιλόπτωχων σωματείων και συλλόγων και υποστήριζε πάντοτε το δίκαιο του αδυνάτου. Όταν αποφάσισε να φτιάξει τη δική του οικογένεια, παντρεύτηκε την Ευδοκία Μαριάκη και μαζί της απέκτησε δυο παιδιά, τον Γεώργιο και την Ειρήνη. Ήταν εξαίρετος οικογενειάρχης και οι σχέσεις του με τα παιδιά του ήταν άριστες. Μαζί τους ήταν πάντα δημοκρατικός και ακριβοδίκαιος και έκανε ό,τι μπορούσε για να τα μορφώσει και να τα κάνει να αγαπήσουν τα γράμματα. Πέθανε το 1974 σε ηλικία 67 ετών.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Ευδοκία Μαριάκη, γεννήθηκε το 1909 στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου. Ο πατέρας της λεγόταν Χριστόφορος Μαριάκης, με ρίζες από τον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης και είχε γεννηθεί στην Αγία Μαρίνα της Κάσου το 1887. Είχε κατέβει στο Πορτ Σάιντ για να εργαστεί στη Διώρυγα του Σουέζ ως ναυτικός. Η μητέρα της λεγόταν Ειρήνη Παπαδημητρίου-Γερμανού και ήταν κι εκείνη από την Κάσο. Η Ευδοκία είχε άλλα δυο αδέλφια, τον Γιώργο και την Ιουλία.
Η ίδια τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Κάσο, όπου αποκλείστηκε με την οικογένειά της για δέκα ολόκληρα χρόνια, όταν μια καλοκαιρινή επίσκεψή τους εκεί για διακοπές συνέπεσε με την έναρξη της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της παραμονής τους στο νησί γεννήθηκε και η αδελφή της, Ιουλία. Όταν επέστρεψαν στο Πορτ Σάιντ, συνέχισε εκεί τις σπουδές της για δυο χρόνια, στη συνέχεια όμως πέθανε η μητέρα της σε νεαρή ηλικία και η ίδια αναγκάστηκε, μια και ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας, να μείνει σπίτι και να βοηθήσει στην ανατροφή των αδελφών της.
Παντρεύτηκε τον Βασίλη Στρατιώτη το 1936, σε ηλικία 27 ετών. Αφοσιώθηκε στον άντρα της και τα παιδιά της, που τα διαπαιδαγώγησε με ήθος και αξιοπρέπεια, αλλά και πολλή στοργή και φροντίδα, σύμφωνα με τα Κασιώτικα ήθη και έθιμα. Ήταν μια γυναίκα τρυφερή και καλοσυνάτη, με έτοιμες συμβουλές για το οτιδήποτε, αλλά και με μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, την οποία μάλιστα κληρονόμησε και στον γιο της. Πέθανε σε ηλικία 69 ετών.
Ο βιογραφούμενος Γεώργιος Στρατιώτης γεννήθηκε το 1945 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Τελείωσε το δημοτικό εκεί, στα «Εκπαιδευτήρια αδελφών MIKE» και πήγε γυμνάσιο στην Αμπέτειο Σχολή. Στη συνέχεια, πήρε μια υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) και σπούδασε στην Ανωτέρα Τουριστική Σχολή της Ρόδου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1966. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον τομέα του τουρισμού σε διάφορα ξενοδοχεία, βοηθούμενος και από την άριστη γνώση της αγγλικής, γαλλικής και αραβικής γλώσσας. Το 1975 διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, όπου υπηρέτησε επί 28 συνεχή χρόνια, μέχρι και τη συνταξιοδότησή του, με το βαθμό του τμηματάρχη, το 2003.
Όταν ήρθε η ώρα να αποκτήσει τη δικιά του οικογένεια, παντρεύτηκε τη Βασιλική Μακρίδου, που γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου και μαζί της έκανε μια κόρη, την Ελένη. Η Ελένη γεννήθηκε το 1985, σπούδασε οικονομικά και marketing στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος Deree και σήμερα είναι ιδιωτική υπάλληλος.
Τον ελεύθερο χρόνο του ο Γεώργιος Στρατιώτης τον αφιερώνει στα πολιτιστικά δρώμενα του Συλλόγου Κασίων, του οποίου είναι τακτικό μέλος και Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου. Δεν αρνείται ακόμα τη βοήθειά του, όταν αυτή του ζητηθεί, στον Δήμο Κάσου, ενώ επισκέπτεται το νησί του όσο συχνότερα μπορεί, τόσο με την οικογένειά του όσο και μόνος.