Σπηλιώτης Παναγής (Peter)

O Παναγής (Peter) Σπηλιώτης γεννήθηκε στο Ρατζακλί της Κεφαλονιάς το 1935. Είναι γιος του Γεράσιμου Σπηλιώτη με καταγωγή από το Ρατζακλί Κεφαλονιάς και της Αγγελικής Σπηλιώτη με καταγωγή από τη Σκάλα Κεφαλονιάς. Παρακολούθησε χρηματιστηριακά μαθήματα στο πανεπιστήμιο και σπούδασε Σκηνοθεσία στο University της Νέας Υόρκης. Σήμερα είναι επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης Γραφείου Γενικών Ασφαλειών στη Νέα Υόρκη. Επίσης, είναι συνιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «9 Muses» στην Κεφαλονιά. Είναι μέλος του Συλλόγου Κεφαλλονιτών «ΚΕΦΑΛΟΣ» και ασχολείται με τη συγγραφή. Είναι παντρεμένος με την Ειρήνη Σπηλιώτη και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά και τρία εγγόνια.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Παναγής Σπηλιώτης του Γεράσιμου και κατάγονταν από το Ρατζακλί, ένα πανέμορφο χωριό της ΝΑ Κεφαλονιάς που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο από τα δημοφιλέστερα τουριστικά θέρετρα του νησιού, τη Σκάλα και τον Κατελειό. Το χωριό πήρε το όνομά του από τη λέξη ρατζάτ, που σημαίνει σταφίδα, καθώς παλαιότερα, το Ρατζακλί ήταν το κέντρο παραγωγής σταφίδας όλης της Κεφαλονιάς. Η παραλία που βρίσκεται πιο κοντά στο Ρατζακλί είναι τα Καμίνια, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Κεφαλονιάς με ολόχρυση άμμο και καταγάλανα νερά. Στη μια της άκρη μάλιστα γεννά τα αυγά της η θαλάσσια χελώνα caretta – caretta. Από το Ρατζακλί υπάρχει απεριόριστη θέα προς τη Ζάκυνθο, το Ιόνιο και τον όρμο του Κατελειού. Στις 28 Αυγούστου στο Ρατζακλί γιορτάζει η εκκλησία του χωριού, ο Άη Γιάννης (Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής) και διοργανώνεται μεγάλο πανηγύρι με παραδοσιακή μουσική και χορούς.

Στο Ρατζακλί ο Παναγής Σπηλιώτης ήταν αγρότης και ψαράς με δική του βάρκα καθώς και καΐκι. Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για έναν άνθρωπο αυστηρό και εργασιομανή. Παντρεύτηκε με την Τασούλα, μία γυναίκα ντελικάτη, ευγενική, κοινωνική και πολύ φιλόξενη. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τρία παιδιά, τον Γεράσιμο, πατέρα του βιογραφούμενου, τον Θεόφιλο και τον Άγγελο. Από τα παιδιά αυτά, ο Θεόφιλος μετανάστευσε στην Αμερική και ο Άγγελος έγινε αγρότης.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Γεράσιμος Σπηλιώτης, γεννήθηκε το 1898 στο Ρατζακλί Κεφαλονιάς. Ήταν ναυτικός στο επάγγελμα και εργάστηκε στα καράβια του εφοπλιστή Βεργώτη για είκοσι χρόνια περίπου. Όταν σταμάτησε να ταξιδεύει, ασχολήθηκε με τη γεωργία.

Ο Γεράσιμος Σπηλιώτης παντρεύτηκε με την Αγγελική, κόρη της Μηνετένας και του Μηνέτου, γένους Ζαμπάτη, από τη Σκάλα Κεφαλονιάς. Το 1953 ο καταστροφικός σεισμός στην Κεφαλονιά είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές και το χωριό να καταστραφεί. Έτσι, δημιουργήθηκε η Νέα Σκάλα, παραθαλάσσια. Η Σκάλα είναι το νοτιότερο χωριό της Κεφαλονιάς και ένα από τα πιο άρτια οργανωμένα τουριστικά θέρετρα. Απέχει 30 χλμ. από το Αργοστόλι. Η περιοχή παρουσιάζει φυσιολατρικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Κοντά στο γραφικό οικισμό του έχουν ανασκαφεί τα ερείπια μιας Ρωμαϊκής βίλας με εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα. Επίσης, σε απόσταση μόλις 2 χλμ. από το χωριό υπάρχουν τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα.  Στην περιοχή της Σκάλας βρίσκεται και το περίφημο σπήλαιο Σάκκος, στο οποίο βρέθηκαν αντικείμενα που χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή. Επίνειο της περιοχής είναι η εκπληκτική της παραλία.

Η Αγγελική προέρχονταν από αγροτική οικογένεια και είχε άλλα πέντε αδέλφια, τον Γρηγόρη, τον Μιχάλη, τον Γεράσιμο, τον Ηλία και την Ελένη.

Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τρία παιδιά, τρία αγόρια. Τον βιογραφούμενο Παναγή, τον αδικοχαμένο Άθω και τον Άθω.

Το δεύτερο παιδί της οικογένειας, ο Άθως Σπηλιώτης γεννήθηκε το 1937. Λίγα χρόνια μετά τη γέννησή του ξέσπασε ο πόλεμος και η Κεφαλονιά κατακτήθηκε από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Στην περιοχή Μούντα, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού, οι Γερμανοί ήταν οχυρωμένοι και ξεφόρτωναν τις μαούνες με τα πυρομαχικά. Για λόγους προστασίας είχαν κάνει στην περιοχή ένα ναρκοπέδιο. Το 1943, ο μικρός Άθως, σε ηλικία μόλις 6 ετών, δεν ήξερε τον κίνδυνο που διέτρεχε σε ένα ναρκοπέδιο και περπατώντας έπεσε πάνω σε μία νάρκη και τραυματίστηκε θανάσιμα. Όπως θυμάται ο βιογραφούμενος, «άκουσα την έκρηξη και έτρεξα προς τα εκεί έντρομος, γιατί υπέθεσε πως θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί ο αδελφός μου. Η μητέρα μου, όμως, με κράτησε με το ζόρι και δεν με άφησε να πάω. Τελικά πήγε στο μέρος της έκρηξης η γιαγιά μου, η Τασούλα, για να δει για το παιδί γνωρίζοντας τον κίνδυνο για τη ζωή της. Πράγματι, κοντά στη γιαγιά έσκασε και δεύτερη νάρκη, αλλά ευτυχώς τραυματίστηκε ελαφριά. Ο μικρός μου αδελφός είχε χάσει τη μάχη της ζωής από ακατάσχετη αιμορραγία».

Όταν γεννήθηκε το τρίτο παιδί της οικογένειας, το 1946, ο βιογραφούμενος Παναγής ζήτησε να του δώσουν το όνομα Άθως, προς τιμήν του αδικοχαμένου από την κακία του πολέμου αγαπημένου αδελφού του. Και έτσι έγινε. Ο Άθως Σπηλιώτης είναι ένας καλοσυνάτος άνθρωπος με καλό επιχειρηματικό μυαλό. Είναι παντρεμένος με τη Νίκη και απέκτησε δύο παιδιά, την Αγγελική και τον Γεράσιμο. Η Αγγελική Σπηλιώτη είναι φιλόλογος και μητέρα δύο παιδιών, του Ανδρέα και του Άθως. Ο Γεράσιμος Σπηλιώτης ασχολείται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Είναι παντρεμένος με τη Σοφία και πατέρας δύο παιδιών, εκ των οποίων, το ένα πήρε το όνομα Άθως. Το ζευγάρι ζει μόνιμα στη Γλυφάδα της Αττικής και διατηρούν και ένα ξενοδοχείο στην Κεφαλονιά.

Η μητέρα του βιογραφούμενου Αγγελική ήταν μία πανέμορφη γυναίκα, αλλά άτυχη. Πέθανε το 1945, λόγω των κακουχιών και της πείνας από τη Γερμανική κατοχή (1941-44). Εκείνη τη χρονιά ο Γεράσιμος έλειπε στα καράβια και όταν επέστρεψε, βρήκε δύο ορφανά παιδιά ηλικίας 11 και 1,5 ετών, αντίστοιχα. Λίγο καιρό μετά ξαναπαντρεύτηκε με τη Θεοδώρα, κόρη του Ηρακλή, αγρότη από τη Σκάλα Κεφαλονιάς. Η Θεοδώρα, μία γυναίκα παλαιών αρχών, ανέλαβε το μεγάλωμα των ορφανών παιδιών. Με τον άντρα της Γεράσιμο απέκτησε μία κόρη, την Αμαλία, η οποία γεννήθηκε το 1948.

Η Αμαλία Σπηλιώτη σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία και έγινε δασκάλα. Σήμερα ζει μόνιμα στην Κόρινθο. Από τον γάμο της με τον Αθανάσιο Τσερμό απέκτησε δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ο γιος της, ο Τάκης, εργάζεται στο λιμεναρχείο.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου Γεράσιμος ήταν ένας άνθρωπος εργατικός και κοινωνικός. Έφυγε από τη ζωή το 1986.

Ο βιογραφούμενος, Παναγής (Peter) Σπηλιώτης, γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1935 στο μικρό και πανέμορφο χωριό Ρατζακλί της Κεφαλονιάς. Ήταν ένα ατίθασο και δημιουργικό παιδί, που ωρίμασε πρόωρα λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών μέσα στις οποίες μεγάλωσε. Φτώχεια, πείνα, πόλεμος, ορφάνια. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του και είχε έναν υπέροχο δάσκαλο, τον κύριο Μελέτη. Αυτός ο δάσκαλος του έδωσε τα φώτα της γνώσης και τον σημάδεψε με τις διδαχές και τις νουθεσίες του. Όμως οι Γερμανοί είχαν αντίθετη γνώμη και έκλεισαν το σχολείο, λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Έτσι, ο βιογραφούμενος έπρεπε να πηγαίνει σχολείο με τα πόδια, στην Παλιά Σκάλα. Δεν θα ξεχάσει πόσο κρύωνε σ’ αυτή τη διαδρομή, όταν τη διένυε μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Μόλις αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο συνέχισε στο Γυμνάσιο Αρρένων Αργοστολίου, όπου φοίτησε για δύο χρόνια. Η Γερμανική κατοχή (1941-44) είχε περάσει, αλλά ο πόλεμος συνεχίστηκε με τον Εμφύλιο (1946-49). Οι συνθήκες της καθημερινότητας ήταν πολύ δύσκολες εκείνη την περίοδο. Το χωριό του απείχε από το Αργοστόλι μιάμιση ώρα τότε με το αυτοκίνητο και έτσι είχε νοικιάσει στην πόλη ένα μικρό δωμάτιο και κοιμόταν εκεί. Οι γονείς του έστελναν φαγητό, δηλαδή ψωμί, τυρί και ελιές, για να επιβιώσει. Όπως θυμάται ο ίδιος, «σαν μαθητής Γυμνασίου πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές. Οι συνθήκες ήταν τρομερές και έτσι αναγκάστηκα να αφήσω τις σπουδές μου και να επιστρέψω στο χωριό μου».

Στο χωριό βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες, έβοσκε τα ζώα και έβγαινε για ψάρεμα. Τούτο συνεχίστηκε μέχρι την ηλικία των 15 ετών, οπότε αποφάσισε να φύγει από την Κεφαλονιά και μάλιστα χωρίς να πει κουβέντα στους δικούς του. Έφυγε από το σπίτι «σκαστός» και έφτασε μόνος στον Πειραιά χωρίς χρήματα, χωρίς ρούχα και χωρίς συγγενείς. Στον Πειραιά πήγε και βρήκε τρεις λίγο μεγαλύτερούς του συγχωριανούς του, και ζούσαν μαζί τέσσερα πλέον άτομα σε ένα μικρό δωμάτιο. Όποιος γυρνούσε στο σπίτι νωρίς κοιμόταν επάνω στο κρεβάτι, διαφορετικά κοιμόταν στο πάτωμα. Ο βιογραφούμενος είχε πάρει μία θέση κάτω από το κρεβάτι, μιας και υπήρχε ελάχιστος ελεύθερος χώρος στην κάμαρα.

Στον Πειραιά έπιασε δουλειά ως πλανόδιος φωτογράφος και είχε δύο στέκια. Το ένα στην Πλατεία Δημοτικού Θεάτρου και το άλλο στο Πασαλιμάνι. Έβγαζε φωτογραφίες στους περαστικούς και μετά τους έδινε τη διεύθυνση του Φωτογραφείου, για να περάσουν να τις πάρουν. Όταν τελείωνε με τη φωτογράφιση, γυρνούσε στο Φωτογραφείο και αναλάμβανε τις εκτυπώσεις. Ανάλογα με τις πωλήσεις έπαιρνε και ο ίδιος ένα ποσοστό, όμως, τα χρήματα που κέρδιζε ήταν πενιχρά και η φτώχεια του μεγάλη. Αποφάσισε τότε να πάει και να ζητήσει εργασία σε ένα ξενοδοχείο, που βρισκόταν στο Κεφαλάρι και εκεί δούλευε ένας γνωστός του, ως κηπουρός. Εργασία στο ξενοδοχείο, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρει και στον Πειραιά δεν μπορούσε να επιστρέψει, μιας και δεν είχε πια κάπου να μείνει. Ευτυχώς, ήταν καλοκαίρι και βρήκε καταφύγιο κάτω από μία γέφυρα στο Κεφαλάρι. Με τα λίγα ρούχα που είχε μαζί του και ελάχιστο φαγητό, έμεινε κάτω από τη γέφυρα για μία εβδομάδα περίπου. Στη συνέχεια έφυγε από εκεί και άρχισε να ψάχνει πάλι για δουλειά. «Ο Θεός ήταν μαζί μου», όπως μας διηγείται, και βρήκε δουλειά σε ένα καφενείο, όπου παρέμεινε για έναν χρόνο. Μετά έφτασε στις Τζιτζιφιές, στο Φαληρικό Δέλτα, και για καλή του τύχη έπιασε δουλειά, ως βοηθός σερβιτόρου, στο νυχτερινό κέντρο «Το Φαληρικό». Τα αφεντικά του έδωσαν την άδεια και όταν τελείωνε τη δουλειά τα ξημερώματα, έστρωνε δύο ενωμένα τραπέζια και κοιμόταν πάνω στα τραπέζια. Έτσι κοιμόταν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και όταν χειμώνιασε, κατάφερε και βρήκε ένα δωμάτιο κοντά στο μαγαζί. Εκείνη την εποχή είχε την τύχη να γνωρίσει μεγάλους καλλιτέχνες του λαϊκού τραγουδιού, όπως τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου, τη Νίνου, τη Ντάλια, τον Ζαμπέτα και πολλούς άλλους ρεμπέτες της εποχής. Ο ιδιοκτήτης του κέντρου ήταν ο κύριος Γιάννης Μαργωμένος και συμπαθούσε τον μικρό Παναγή, γιατί ήταν εργατικός και φιλότιμος. Κάποια στιγμή του ανέθεσαν να κάνει και τις προμήθειες για το μαγαζί. Στο Φαληρικό εργάστηκε για δύο χρόνια. Μία μέρα του 1953, ήταν τότε 19 ετών, πήγαινε για την ψαραγορά και τότε διάβασε στην εφημερίδες πως έγινε καταστροφικός σεισμός στην Κεφαλονιά. Όλοι έγραφαν πως η Κεφαλονιά βούλιαξε, μεγάλες οι καταστροφές στο νησί και πολλοί οι νεκροί. Έντρομος γύρισε στο μαγαζί και είπε στο αφεντικό του πως έπρεπε να φύγει και να πάει στο νησί, για να δει εάν ζουν οι δικοί του. Πράγματι, έφτασε στο νησί και η χαρά του ήταν απερίγραπτη, όταν ενημερώθηκε πως όλοι ήταν ζωντανοί. Το πατρικό του σπίτι, όμως, ισοπεδώθηκε. Βοήθησε τότε τον πατέρα του να φτιάξουν μία καλύβα, για να μείνει η οικογένεια και μετά από έναν μήνα επέστρεψε στην Αθήνα. Ξανάπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο. Το αφεντικό του, ο Γιάννης Μαργωμένος, του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και του έδινε τις εισπράξεις τις ημέρας, το χρήμα δηλαδή, για να πάει να το μετατρέψει σε χρυσές λίρες. Με τον τρόπο αυτό έκανε και ο ίδιος μερικές λίρες. Με αυτό το κομπόδεμα αποφάσισε κάποια στιγμή να μπαρκάρει. Πλήρωσε τα χρήματα που χρειαζόταν και τελικά μπάρκαρε σε ένα γκαζάδικο με προορισμό τον Περσικό Κόλπο. Στο δεύτερο ταξίδι του το πλοίο έπιασε λιμάνι στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και τότε ξεμπάρκαρε κρυφά. Όπως θυμάται ο ίδιος, «με πήρε μία κυρία και με οδήγησε στον Σταθμό. Οι μόνες αγγλικές λέξεις που γνώριζα τότε ήταν το strong και το train. Μπήκα στο τραίνο και έφτασα στη Νέα Υόρκη στις 2:00 τα ξημερώματα. Κατάφερα να βρω το σπίτι μίας οικογένειας Κεφαλλονιτών που είχα τη διεύθυνσή της. Χτύπησα την πόρτα και με δέχτηκαν οι άνθρωποι». Ο Ιωακείμ Σπηλιώτης (γνωστός στην Αμερική ως Σπέλος) ήταν ιδιοκτήτης εστιατορίου και του έδωσε δουλειά στην κουζίνα, όπου θα έπλενε πιάτα. Ταυτόχρονα νοίκιασε ένα δωμάτιο σε ένα Ελληνικό σπίτι και έμεινε εκεί μέχρι το 1955.

Το 1954 ο Παναγής Σπηλιώτης γνώρισε τη σύντροφο της ζωής του Ειρήνη, κόρη του Γιάννη και της Καλλιρρόης Μαγουλά, με τον οποίο δούλευαν στο ίδιο εστιατόριο. Η Ειρήνη γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1935 στην Κεφαλονιά και εκείνη την εποχή σπούδαζε στο Κολέγιο. Γυναίκα χαρισματική και οργανωτική. Έγινε δασκάλα και εργάστηκε σε Δημοτικό σχολείο της Νέας Υόρκης για είκοσι πέντε (25) χρόνια.

Ο Παναγής Σπηλιώτης εργάστηκε στο εστιατόριο του κ. Ιωακείμ Σπέλου για έναν χρόνο και όλο αυτό το διάστημα δούλευε υπερωρίες, για να μάθει και τον τομέα του σέρβις, όπου είχε καλύτερη αμοιβή και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Όταν έμαθε το σέρβις, άλλαξε εστιατόριο και έπιασε δουλειά σε ένα εστιατόριο της Wall Street, για έναν χρόνο υπό καλύτερες συνθήκες. Ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου εστιατορίου είχε ένα ακόμη εστιατόριο στο Μπρονξ και πρότεινε στον βιογραφούμενο να το αγοράσει. Έτσι απέκτησε το πρώτο του εστιατόριο. Όπως σημειώνει ο ίδιος, «ήμουν άνθρωπος που κέρδιζα την εμπιστοσύνη των άλλων με την εργασία και τον χαρακτήρα μου». Στο δικό του εστιατόριο πήρε μαζί του και τον πεθερό του Γιάννη. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε μαθήματα σκηνοθεσίας στο University New York, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Αφορμή για τις σπουδές του στάθηκε το γεγονός ότι είναι συγγενής με τον κινηματογραφιστή (cameraman) Θανάση Σπηλιώτη, με τον οποίο γύρισε δύο δραματικές Ελληνικές ταινίες. Η μία από τις ταινίες, με παραγωγό και σκηνοθέτη τον Παναγή Σπηλιώτη, είχε τον τίτλο «Μην κλάψεις για εμένα» και γυρίστηκε το 1961 με τους ηθοποιούς Ανδρέα Μπάρκουλη, Χριστίνα Σύλβα και Χρήστο Τσαγανέα. Η ταινία είχε επιτυχία και έκοψε 15.250 εισιτήρια, ένα υψηλό νούμερο για εκείνη την εποχή. Όπως ομολογεί ο ίδιος, «κουράστηκα πολύ με το γύρισμα της ταινίας».

Αφού πέρασαν 2-3 χρόνια εργασίας, ο βιογραφούμενος, ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν, άρχισε να ασχολείται με το Χρηματιστήριο. Παράλληλα, παρακολούθησε ορισμένα χρηματιστηριακά μαθήματα στο πανεπιστήμιο και έπιασε δουλειά σε ένα Χρηματιστικό Γραφείο. Αποδείχτηκε πολύ καλός στις πωλήσεις και όταν απέκτησε μερικά χρήματα, του πρότειναν ο μάνατζερ του γραφείου και ένας από τους καλύτερους πωλητές του, να ανοίξουν μία δική τους χρηματιστηριακή εταιρεία. Το 1967 η χρηματιστηριακή εταιρεία συστάθηκε και εισήχθη στη χρηματιστηριακή αγορά, μέχρι το 1974 που πουλήθηκε. Μετά την πώληση της εταιρείας, ο βιογραφούμενος άνοιξε ένα ασφαλιστικό γραφείο Γενικών Κλάδων στην περιοχή του Long Island, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια ο Παναγής Σπηλιώτης είχε ένα όνειρο. Να κτίσει ένα σπίτι στην Κεφαλονιά μπροστά στη θάλασσα. Έτσι το 1998 έψαξε για το κατάλληλο οικόπεδο στο νησί και όταν το βρήκε, το αγόρασε συνεταιρικά με τους Κεφαλλονίτες Άγγελο Σταματελάτο και τα αδέλφια Παναγή και Ιωάννη Παγουλάτο. Στο οικόπεδο αυτό άρχισαν να κτίζουν μία ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία ολοκληρώθηκε το 2000 και διέθετε 65 κλίνες 4 αστέρων. Επίσης, η μονάδα διαθέτει 5 σουίτες, ένα οικογενειακό δωμάτιο, δύο πισίνες ενηλίκων και μία παιδική πισίνα. Το ξενοδοχείο με την επωνυμία «9 Muses» βρίσκεται στην υπέροχη παραλία Τάρα, στην παραλία που ψάρευε μικρός ο Παναγής με «μπραγάνι», ένα δίχτυ με σκοινί που έκλεινε μέσα τα ψάρια, είδος ψαρέματος που έχει πια απαγορευτεί. Σήμερα η ξενοδοχειακή μονάδα επεκτείνεται με 14 δωμάτια.

Ο Παναγής Σπηλιώτης επισκέπτεται συχνά το αγαπημένο του νησί, την Κεφαλονιά. Ο ίδιος έχει κτίσει δύο υπέροχες ενοικιαζόμενες βίλες, τη Villa Kalli και τη Villa ION. Η πρώτη περιλαμβάνει τρία υπνοδωμάτια, τρία μπάνια, σαλόνι, κουζίνα, πισίνα και μπάρμπεκιου, ενώ η δεύτερη έχει δύο υπνοδωμάτια, δύο μπάνια, σαλόνι, κουζίνα, πισίνα και μπάρμπεκιου. Οι δύο βίλες βρίσκονται στην υπέροχη τοποθεσία και παραλία Τραπεζάκι Κεφαλλονιάς.

Ο Παναγής και η Ειρήνη Σπηλιώτη απέκτησαν από τον γάμο τους δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Αγγελική.

Ο Ιωάννης Σπηλιώτης γεννήθηκε το 1968. Σπούδασε Οικονομικά και σήμερα εργάζεται στο Ασφαλιστικό Γραφείο του πατέρα του. Είναι ένα παιδί με ευχάριστο χαρακτήρα και πατέρας δύο παιδιών. Της Χριστίνας και του Παναγή. Η Χριστίνα Σπηλιώτη είναι 14 ετών και άριστη μαθήτρια του Γυμνασίου. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τον αθλητισμό. Ο Παναγής Σπηλιώτης είναι 11 ετών και άριστος μαθητής και αθλητής.

Η Αγγελική Σπηλιώτη γεννήθηκε το 1970. Έχει κάνει σπουδές και έχει λάβει τρία διπλώματα μάστερ. Το πρώτο δίπλωμα μάστερ αφορά την εκπαίδευση, το δεύτερο τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και το τρίτο μάστερ στην ανθρωπολογία. Σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια στο Κολέγιο Σεντ Λόρενς (St. Lawrence) στο Κορωπί της Αττικής. Είναι μητέρα μίας κόρης, της Ειρήνης, 8 ετών σήμερα. Η Ειρήνη ασχολείται με τον αθλητισμό και τον κλασικό χορό – μπαλέτο.

Ο βιογραφούμενος, Παναγής Σπηλιώτης, είναι εδώ και πολλά χρόνια μέλος του Συλλόγου Κεφαλλονιτών «ΚΕΦΑΛΟΣ».

Αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο αγαπημένο χόμπι του, που είναι η συγγραφή. Ήδη έχει εκδώσει δύο βιβλία, ενώ στα σκαριά έχει ένα νέο, το οποίο σκοπεύει να εκδώσει σε δύο – τρία χρόνια.

Το πρώτο βιβλίο του έχει τίτλο «ΝΑΓΗΣ» και είναι βιογραφικό. Μέσα στις σελίδες του εξιστορεί τα παιδικά του χρόνια στην Κεφαλονιά από το 1940 έως το 1950. Εκδόθηκε το 2010.

Το δεύτερο βιβλίο του έχει τίτλο «ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΑΝΑΓΗ», ένα βιβλίο φαντασίας που εκδόθηκε στην Κεφαλονιά το 2015.

Ο Παναγής Σπηλιώτης είναι λάτρης της γης, της φύσης και της θάλασσας. Του αρέσουν τα ταξίδια και έχει επισκεφτεί πολλές χώρες στην Αμερική και την Ευρώπη. Επίσης, αγαπά την πεζοπορία και το ψάρεμα. Το αγαπημένο του μέρος για περπάτημα είναι η περιοχή του Long Beach, που βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα.