O Νικόλαος Σαμαράς γεννήθηκε στις 18.06.1975 στην Αθήνα. Είναι γιος της Αλίκης Γεωργακούδη-Σαμαρά και του Αιμίλιου Σαμαρά. Έχει έναν κατά δύο χρόνια μικρότερο αδελφό, το Δημήτρη Σαμαρά. Είναι αρραβωνιασμένος από τον Μάρτιο του 2016 με την Αιμιλία Φράγκου.
Ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του, ο Νικόλαος Σαμαράς, γεννήθηκε το 1908 στο Δρυμό Θεσσαλονίκης. Σπούδασε εκπαιδευτικός και διετέλεσε για χρόνια δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Δρυμού, και μετέπειτα δάσκαλος και διευθυντής του 12ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης. Παντρεύτηκε την Ιωάννα Μανταμοπούλου από τη Θεσσαλονίκη με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αιμίλιο Σαμαρά στις 08.03.1940, πατέρα του βιογραφούμενου, και την κατά πέντε χρόνια μικρότερη αδερφή του και θεία του βιογραφούμενου, Μαρία Σαμαρά. Η Ιωάννα Μανταμοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μόλις 15 ετών έχασε πρόωρα τον πατέρα της, γεγονός που την υποχρέωσε να δουλέψει ως μοδίστρα για να βοηθήσει τη μητέρα της να συντηρήσουν τα 5 ανήλικα αδέρφια της (δύο αγόρια και τρία κορίτσια). Είναι αξιοσημείωτο ότι όταν ο Αιμίλιος ήταν μόλις 6 μηνών ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο παππούς του βιογραφούμενου εκλήθη και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως λοχίας του πεζικού. Επέστρεψε στο Δρυμό Θεσσαλονίκης, από όπου το 1947 η οικογένεια έφυγε για το Ασβεστοχώρι. Το 1951 η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Ο παππούς του βιογραφούμενου απεβίωσε το Σεπτέμβριο του 1987, και η γιαγιά του το Δεκέμβριο του 2009.
Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, Δημήτριος Γεωργακούδης, γεννήθηκε στο Κιλκίς Θεσσαλονίκης το 1918. Η μητέρα του Βελίκη, βουλγαρόφωνη Ελληνίδα από τη Στρόμνιτσα, πέθανε στη γέννα από πυώδη πυρετό. Ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε 5 ακόμη παιδιά. Στα 13 του χρόνια ο Δημήτρης πήγε να ζήσει στη Θεσσαλονίκη. Στα 18 του κατετάγη στη σχολή εφέδρων χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας. Πολέμησε στη Μάχη της Κρήτης όπου και πιάστηκε αιχμάλωτος των Γερμανών. Κατάφερε να δραπετεύσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και γύρισε με πολλές δυσκολίες στη Θεσσαλονίκη. Το 1943 κατάφερε να ξαναφύγει μέσω Τουρκίας προς τη Μέση Ανατολή και ύστερα στη Ροδεσία όπου εκπαιδεύτηκε από τη Royal Air Force ως πιλότος σε βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Επιβίωσε δε μίας κατάρριψης από εχθρικά καταδιωκτικά. Μετά τον πόλεμο υπηρέτησε ως αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας από όπου αποστρατεύτηκε το 1971 με το βαθμό του Ταξιάρχου. Παντρεύτηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την Ιωάννα Λοΐζου, γιαγιά του βιογραφούμενου. Η Ιωάννα Λοΐζου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Ο πατέρας της ήταν εργολάβος στη Θεσσαλονίκη, πράγμα που επέτρεψε στην Ιωάννα και τα τρία αδέρφια της να φοιτήσουν σε καλά σχολεία (η Ιωάννα φοίτησε στο γνωστό σχολείο του «Καλαμαρί»). Ο παππούς του βιογραφούμενου απεβίωσε τον Αύγουστο του 2003 και η γιαγιά του τον Ιούνιο του 2003.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Αιμίλιος Σαμαράς, γεννήθηκε στις 08.03.1940 στο Δρυμό Θεσσαλονίκης. Πήγε δημοτικό σχολείο αρχικά στο Δρυμό και μετά στο Ασβεστοχώρι. Η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη το 1951 όπου ο Αιμίλιος φοίτησε στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων, γνωστό τότε σχολείο της Θεσσαλονίκης για την ποιότητα των καθηγητών του. Παράλληλα με τις καλές επιδόσεις στο σχολείο, ο Αιμίλιος ασχολήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων με την κωπηλασία, την πυγμαχία, την ποδηλασία και την κολύμβηση. Το 1958 εισήχθη στην πάρα πολύ απαιτητική Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας (ΣΜΑ). Ορκίστηκε Ανθυποσμηναγός το 1961 και πήρε την ειδικότητα μηχανικού τηλεπικοινωνιών όταν αποφοίτησε το 1962. Από το 1965 έως το 1967 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Birmingham από όπου απέκτησε δύο Master ως ηλεκτρονικός μηχανικός. Το 1980 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, παμψηφεί άριστα. Αποστρατεύτηκε από την Πολεμική Αεροπορία το 1986 με το βαθμό του Ταξιάρχου. Παρ’ όλα αυτά ο Αιμίλιος συνέχισε την επιτυχή καριέρα του και μετά την αποστρατεία του, αρχικά με μελέτες και συνεργασίες με ξένες εταιρείες όπως η Page Europa, και στη συνέχεια στην Ελληνική Αναπτυξιακή Εταιρεία (ΕΛΑNET) της οποίας υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος και γενικός διευθυντής μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του συνέχισε vu ασχολείται με τον αθλητισμό (κολύμβηση, βάδιση, μαύρη ζώνη στο τζούντο). Τα παιδιά του τον περιγράφουν ως έναν ιδιαίτερα καλό και τρυφερό πατέρα, ο οποίος αποτέλεσε στήριγμα σε όλη τη διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής τους. Ο Αιμίλιος ζει με τη σύζυγό του και μητέρα του βιογραφούμενου Αλίκη Γεωργακούδη Σαμαρά στην Αθήνα.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Αλίκη Πασχαλία Γεωργακούδη Σαμαρά, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και πέρασε όλα τα παιδικά και φοιτητικά της χρόνια. Φοίτησε στο Δεύτερο Γυμνάσιο Θηλέων όπου και υπήρξε άριστη μαθήτρια. Στη συνέχεια εισήχθη στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης από όπου και αποφοίτησε μετά από μία διπλωματική εργασία πάνω στο θέατρο των Φιλίππων, υπό την επιτήρηση του γνωστού καθηγητή αρχιτεκτονικής Χαράλαμπου Μπούρα. Η Αλίκη διορίστηκε στη διεύθυνση έργων του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας το 1972 οπότε και μετακόμισε στην Αθήνα. Γνώρισε τον Αιμίλιο τον Μάρτιο του 1972 και παντρεύτηκαν τον Οκτώβριο του ιδίου έτους. Τα παιδιά της την περιγράφουν ως ένα από τα σημαντικότερα στηρίγματα στη ζωή τους. Περιγράφουν με πολύ έντονο τρόπο την αγάπη, την τρυφερότητα αλλά και την καθοδήγηση που η Αλίκη τους δίνει από την παιδική τους ηλικία, μέχρι και σήμερα.
Ο μικρός αδερφός του βιογραφούμενου, Δημήτριος Σαμαράς, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12.06.1977. Πήγε δημοτικό σχολείο στα εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων». Στο τέλος της έκτης δημοτικού πέρασε πρώτος με εξετάσεις στο Κολέγιο Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα το 1995. Έλαβε δε το βραβείο φυσικής «John Vakis» και το βραβείο μουσικής κατά την αποφοίτησή του. Ο Δημήτρης διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων τόσο για τις άριστες ακαδημαϊκές του επιδόσεις, όσο και για τις επιδόσεις του στη μουσική. Ασχολήθηκε από τα 6 του χρόνια με το πιάνο ενώ από 13 ετών άρχισε να ασχολείται και με την κιθάρα στην οποία είναι αυτοδίδακτος. Επιπλέον ασχολήθηκε με το Judo και το Tae-kwon-do. Το 1996 πέτυχε στις πανελλήνιες εξετάσεις στην Ιατρική Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 2002 με βαθμό 8/10, «Λίαν καλώς». Τον Απρίλιο του 2003 εργάστηκε για 6 μήνες στη Γηριατρική κλινική του Diaconat στο Colmar. Συνέχισε την ειδικότητα του στην Γενεύη τον Οκτώβριο του 2003. Το 2009 απέκτησε την ειδικότητα του ειδικού παθολόγου και το 2011 τη εξειδίκευση του γηριάτρου. Εργάστηκε ως ειδικευόμενος και επιμελητής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Γενεύης, στους τομείς της Γηριατρικής και της Κλινικής Διατροφολογίας. Από το 2013 διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο με τον βιογραφούμενο στη Γενεύη ενώ συνεργάζεται στενά και με την ιδιωτική κλινική «Clinique Générale Beaulieu». Είναι αρραβωνιασμένος από τον Νοέμβριο του 2015 με την Κατερίνα Παπαδοπούλου, επίσης ιατρό. Ο Δημήτρης διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον βιογραφούμενο. Από τα παιδικά τους χρόνια η επιθυμία μίας κοινής πορείας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο τους ώθησε σε ένα μεγάλο αριθμό κοινών αποφάσεων όπως η επιλογή επαγγέλματος και η χώρα διαμονής.
Ο βιογραφούμενος, Νικόλας Σαμαράς, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18.06.1975. Εκτός από τρία χρόνια, δύο με πέντε ετών, όπου η οικογένεια μετακόμισε στη Λάρισα λόγω μετάθεσης του πατέρα του, ο Νικόλας πέρασε όλη την παιδική και εφηβική του ηλικία στην Αθήνα. Όπως και ο αδελφός του πήγε δημοτικό σχολείο στα εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων», όπου ήταν εξαιρετικός μαθητής. Στο τέλος της έκτης δημοτικού έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Κολέγιο Αθηνών όπου τελείωσε το γυμνάσιο και το λύκειο με βαθμό άριστα. Είχε ιδιαίτερη αγάπη στις φυσικές επιστήμες και στα μαθηματικά. Επιπλέον, ο Νικόλας έδειξε μεγάλη κλίση και στις ξένες γλώσσες. Άρχισε αγγλικά από τα πέντε του χρόνια, ενώ δέκα χρονών άρχισε μαθήματα γερμανικών και έντεκα ετών μαθήματα γαλλικών.
Εκτός από τις καλές επιδόσεις του στο σχολείο, ο Νικόλας χαρακτηριζόταν πάντα από την επιθυμία του να ασχολείται με άλλες δραστηριότητες. Αναφέρει αυτή την ενασχόληση του με δραστηριότητες εκτός των ακαδημαϊκών ως αναπόσπαστο κομμάτι της ισορροπίας του. Έτσι από τα 6 του μόλις χρόνια άρχισε Judo και έφτασε μέχρι την καφέ ζώνη 13 ετών. Από 11 ετών ασχολήθηκε με το Tae-kwon-do στο οποίο πήρε και την κόκκινη ζώνη πριν αναγκαστεί να το σταματήσει σε ηλικία 17 ετών λόγω της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Παράλληλα, είχε συμμετοχή στις ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ του Παπάγου, χωρίς όμως να συμμετάσχει σε πρωταθλήματα. Στο πλαίσιο του σχολείου ασχολήθηκε με τον στίβο και κυρίως με το άλμα εις ύψος, στο οποίο διακρίθηκε με το χρυσό μετάλλιο στις Α΄, Β’ και Γ’ Γυμνασίου, με το χάλκινο στην Α΄ Λυκείου και το αργυρό στη Β΄ Λυκείου. Από την Α΄ Λυκείου υπήρξε μέλος του συνδέσμου αθλητών/μαθητών του Κολεγίου Αθηνών ή «A-Association».
Παράλληλα με τον αθλητισμό, ο Νικόλας έδειξε μεγάλη αγάπη και για τη μουσική. Μόλις 6 ετών άρχισε ιδιαίτερα μαθήματα κλασικού πιάνου τα οποία συνέχισε μέχρι τα 17 του. Η μεγάλη αγάπη του για τη μουσική τον οδήγησε αργότερα στο να μάθει και κιθάρα, στην οποία είναι αυτοδίδακτος. Κατά τη διάρκεια του σχολείου συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα στα φωνητικά ή παίζοντας πιάνο. Παίζει ακόμα στον ελεύθερό του χρόνο κιθάρα και μοντέρνο πιάνο. Χαρακτηρίζει τη μουσική ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του το οποίο τον συνοδεύει σε καλές και άσχημες στιγμές.
Δεκαεπτά χρονών, όπως και όλα τα παιδιά της ηλικίας του, ο Νικόλας Σαμαράς κλήθηκε να αποφασίσει πάνω στον επαγγελματικό τομέα με τον οποίο θα ασχοληθεί. Αποφάσισε λοιπόν να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις στη δεύτερη δέσμη, με σκοπό να εισαχθεί στην Ιατρική Σχολή. Οι μεγάλες απαιτήσεις σε βαθμολογία για την εισαγωγή στην Ιατρική περιόρισε σημαντικά την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό και τη μουσική, πράγμα το οποίο του στοίχισε πολύ. Παρ’ όλη την προσπάθεια που κατέβαλε, δεν κατάφερε τελικά να εισαχθεί στην Ιατρική στην Ελλάδα. Το αίσθημα αδικίας σε σχέση με ένα σύστημα πανελληνίων με μεγάλα προβλήματα αξιοκρατίας και πολλούς αστάθμητους παράγοντες, και μετά από συζήτηση με την οικογένειά του, τον οδήγησε στο να φύγει από την Ελλάδα για να κάνει σπουδές στο εξωτερικό. Έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο «Louis Pasteur» του Στρασβούργου. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1993 έφτασε στο Στρασβούργο με τη μητέρα του η οποία τον βοήθησε στην εγκατάσταση τις πρώτες εβδομάδες.
Η αρχή των σπουδών του στο Στρασβούργο υπήρξε κάθε άλλο παρά εύκολη. Το γαλλικό σύστημα εισαγωγής στην Ιατρική Σχολή χαρακτηρίζεται από έναν πολύ σκληρό διαγωνισμό στο τέλος του πρώτου έτους με ποσοστά επιτυχίας περίπου στο 10 με 15%. Η εξεταστέα ύλη περιείχε μόνο τις σημειώσεις τις οποίες έπαιρναν οι φοιτητές κατά τη διάρκεια των παραδόσεων. Αυτό αύξανε τη δυσκολία για ξένους φοιτητές οι οποίοι δε μπορούσαν λόγω γλώσσας να πάρουν καλές σημειώσεις. Ο βιογραφούμενος αναφέρει τις τεράστιες δυσκολίες που είχε, παρ’ όλη την εξολοκλήρου αφοσίωσή του στα μαθήματα και στο διάβασμα. Δυστυχώς σε 900 διαγωνιζόμενους ο Νικόλας κατετάγη 198ος, με τελευταίο επιτυχόντα τον 185ο, και απέτυχε να περάσει στο δεύτερο έτος. Μετέβη στο Στρασβούργο για να επαναλάβει το πρώτο έτος το 1994, και μετά από μεγάλη προσπάθεια πέρασε 117ος στο δεύτερο έτος τον Ιούνιο του 1994.
Από εκεί και πέρα οι σπουδές ιατρικής κύλησαν ομαλά. 0 Νικόλας είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί ξανά με τη μουσική παίζοντας κιθάρα και πιάνο σε μουσικά σχήματα. Ανέπτυξε σιγά σιγά μία μεγάλη αγάπη για την ιατρική σε επιστημονικό, αλλά κυρίως σε ανθρώπινο επίπεδο. Λέει χαρακτηριστικά ότι το πιο όμορφο κομμάτι του επαγγέλματός του είναι να στηρίζει τους ασθενείς του.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 τελείωσε τις σπουδές του. Μετά από 4 μήνες στην κλινική της Γηριατρικής του Στρασβούργου και τη συνάντησή του με τον καθηγητή Francis Kuntzmann, αποφάσισε να ειδικευτεί στη Γηριατρική/Γηροντολογία. Ξεκίνησε ειδικότητα στη Γαλλία όπου και εργάστηκε σε κλινικές όπως η καρδιολογία στα «Hôpitaux Civiles de Colmar», η γηριατρική της «Clinique du Diaconat», η ειδική παθολογία στο «Hôpital de Sélestat» και οι κλινικές Γηριατρικής και Ειδικής Παθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Στρασβούργου. Το 2004 τελείωσε την ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής με εξειδίκευση στη Γηροντολογία στο Στρασβούργο. Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου τον Οκτώβριο του 2003, μετά από υποστήριξη της διατριβής του με θέμα «Μέσα διάγνωσης και θεραπείας της νευροπάθειας του αυτόνομου νευρικού συστήματος της καρδιάς σε διαβητικούς ασθενείς. Γιατί πρέπει να γίνεται προσυμπτωματικός έλεγχος».
Στις 04 Ιουλίου 2004 τελείωσε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του Νικόλα Σαμαρά με την αναχώρηση από το Στρασβούργο μετά από 11 χρόνια και την επιστροφή του στην Ελλάδα. Επιστροφή την οποία επιθυμούσε περισσότερο από το οτιδήποτε. Το καλοκαίρι του 2004 σημαδεύτηκε από τη συμμετοχή του ως εθελοντής ιατρός στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Στις 17 Νοεμβρίου του 2004 κατετάγη στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά από τη βασική εκπαίδευση στην Τρίπολη και στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), πήρε μετάθεση για τη Σκύρο όπου και υπηρέτησε ως γιατρός της μονάδας. Επέστρεψε στην Αθήνα και υπηρέτησε τους 6 τελευταίους μήνες της θητείας του στο ΓΝΑ, ως ειδικευόμενος στην Κλινική Ειδικής Παθολογίας. Πήρε το απολυτήριό του στις 17 Νοεμβρίου 2005.
Η επιθυμία του να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στη Γηριατρική, τον οδήγησε στο να φύγει στις 2 Ιανουαρίου 2006 για τη Γενεύη όπου και εργάστηκε αρχικά ως ειδικευόμενος και ύστερα ως επιμελητής στην Κλινική της Γηριατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης. Συνέχισε την εκπαίδευσή του και πήρε την ειδικότητα της Ειδικής Παθολογίας τον Οκτώβριο του 2010 και της Γηριατρικής τον Οκτώβριο του 2011. Εργάστηκε ως ειδικευόμενος στις κλινικές Ψυχιατρικής-Γηριατρικής και Γηριατρικής Πόλεως του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης (2007 και 2009), και στην Κλινική Ειδικής Παθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λωζάννης (2008). Από το 2010 έως τον Απρίλιο του 2013 εργάστηκε ως επιμελητής στην Κλινική της Γηριατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης. Σε αυτά τα χρόνια εκπαιδεύτηκε και έλαβε πανεπιστημιακά διπλώματα στους τομείς της Διαβητολογίας, Ρευματικών Παθήσεων, Ανοϊκών Διαταραχών και Αλτσχάιμερ και Ψυχο-Γηριατρικής από τα πανεπιστήμια του Στρασβούργου και του Παρισιού. Αναφέρει την αγάπη που έχει για τη δουλειά του και την ιατρική.
Τον Απρίλιο του 2013 η νοσοκομειακή καριέρα του Νικόλα έλαβε τέλος, με την αρχή της συνεργασίας του με την ιδιωτική κλινική «Clinique Générale Beaulieu». Παρ’ όλη την αδιαμφισβήτητη επιτυχία σε αυτή τη συνεργασία, ο Νικόλας Σαμαράς αναφέρει πάντα την απογοήτευσή του για το ότι δεν κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα, πράγμα το οποίο τόσο πολύ επιθυμούσε. Δυστυχώς η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα από το 2009 απέτρεψε τον βιογραφούμενο, όπως και πολλούς άλλους επιστήμονες, από το να επιστρέψει. Παρ’ όλα αυτά, μας αναφέρει πως η αγάπη του για την Ελλάδα και η επιθυμία επιστροφής παραμένει πάντα το ίδιο μεγάλη.
Από τον Απρίλιο λοιπόν του 2013 ο Νικόλας Σαμαράς διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο και συνεργάζεται με την ιδιωτική κλινική «Clinique Générale Beaulieu» στη Γενεύη. Ασχολείται με τους τομείς της Ειδικής Παθολογίας, Γηριατρικής, προβλημάτων μνήμης και ανοιών, όπως και με τον τομέα της προληπτικής ιατρικής και αντιγήρανσης. Εκπαιδεύτηκε δε στην αντιγήρανση στο πρόγραμμα της «American academy of anti-ageing medicine». Εργάζεται κυρίως στο ιατρείο με τον αδελφό του Δημήτρη, την αρραβωνιαστικιά του αδελφού του Κατερίνα Παπαδοπούλου και την αδελφή της αρραβωνιαστικιάς του, Καρολίν Φράγκου. Μέρος της δραστηριότητάς του λαμβάνει χώρα και με ασθενείς οι οποίοι νοσηλεύονται στην Κλινική.
Στον τομέα της προσωπικής του ζωής, ο Νικόλας Σαμαράς συζεί από το 2013 με την Αιμιλία Φράγκου, με την οποία αρραβωνιάστηκαν στις 25 Μαρτίου του 2016. Η Αιμιλία είναι γιατρός ειδικευμένη στην Ειδική Παθολογία και τη Γηριατρική. Γεννήθηκε στη Γενεύη αλλά κατάγεται από τη Λεμεσό της Κύπρου, Από το 2011 είναι διευθύντρια στην Κλινική του Jolimont στη Γενεύη. Ο Νικόλας γνώρισε την Αιμιλία όταν εργάζονταν στο ίδιο νοσοκομείο το 2010.