Ο Γεώργιος Ψημένος γεννήθηκε στο Σουφλί στις 18 Ιανουαρίου 1935 και η καταγωγή του είναι από τη Θεσσαλία από τον πατέρα του και από την Ανατολική Θράκη από τη μητέρα του. Σπούδασε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή στη Θεσσαλονίκη (1953-1959) και ειδικεύτηκε στις Η.Π.Α. στη Νεφρολογία. Εργάσθηκε ως στρατιωτικός ιατρός στην Πολεμική Αεροπορία και παράλληλα άσκησε την ειδικότητα του και ιδιωτικά. Είναι συνιδρυτής του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υποπτεράρχου και ήταν Διευθυντής του Νοσοκομείου της Πολεμικής Αεροπορίας και Αρχηγός του Υγειονομικού της Αεροπορίας. Είναι παντρεμένος και πατέρας έξι παιδιών και παππούς έντεκα εγγονιών.
Ο παππούς του βιογραφούμενου από την πλευρά του πατέρα του, Νικόλαος Ψημένος, γεννήθηκε και ζούσε μαζί με τη σύζυγο και γιαγιά του βιογραφούμενου, Καλλιόπη, στο χωριό Μεσενικόλα Καρδίτσας, κοντά στη Λίμνη Πλαστήρα.
Ο παππούς του βιογραφούμενου από την πλευρά της μητέρας του, Αθανάσιος Καλογιάννης, ζούσε μαζί με τη σύζυγό του και γιαγιά του βιογραφούμενου, Αναστασία, στην Τσαντώ Συλυβρίας της Ανατολικής Θράκης και ήταν κτηνοτρόφος. Στο Σουφλί της Δυτικής Θράκης ήρθε με την οικογένειά του με την ανταλλαγή των πληθυσμών, μετά από τα ολέθρια γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, που συγκλόνισαν όλους τους Έλληνες, και κάτω από συνθήκες μεγάλης ταλαιπωρίας (22 ημέρες πεζοπορίας).
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Στέφανος Ψημένος, γεννήθηκε το 1901 και πολέμησε στη Μικρά Ασία. Παρέμεινε στον ελληνικό στρατό ως μόνιμος αξιωματικός του Πεζικού και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Το 1930 ο Στέφανος Ψημένος μετατέθηκε στο Σουφλί όπου και γνώρισε και παντρεύτηκε τη σύζυγό του και μητέρα του βιογραφούμενου, Ερασμία, που εργαζόταν από πολύ μικρή σε εργοστάσια μεταξωτών υφασμάτων στο Σουφλί. Μαζί της απέκτησε τέσσερα παιδιά, τον Νίκο, που πέθανε όταν ήταν βρέφος, τον Γεώργιο, τον Θανάση και την Ελευθερία, η οποία γεννήθηκε την περίοδο της Κατοχής των Γερμανών στην Ελλάδα. Τότε οι Έλληνες αντιστάθηκαν με ηρωισμό και άντεξαν τα πολύμορφα βασανιστήρια και τις κακουχίες που υποβάλλονταν από τους κατακτητές, και για τον λόγο αυτό οι γονείς της της έδωσαν αυτό το όνομα.
Ο βιογραφούμενος, Γεώργιος Ψημένος, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1935 στο Σουφλί και έζησε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες περιοχές των Ελληνικών συνόρων που μετακινούνταν ο πατέρας του, υπηρετώντας σε διάφορες φρουρές ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Η τελευταία φρουρά ήταν η Κρυσταλλοπηγή, στα σύνορα με την Αλβανία, το 1940. Στη συνέχεια έφυγαν λόγω του επερχόμενου πολέμου και εγκαταστάθηκαν στο Μεσενικόλα Καρδίτσας που βίωσαν τα τραγικά γεγονότα του πολέμου και της Κατοχής. Το 1943 οι Ιταλοί έκαψαν το χωριό και έτσι η οικογένεια του βιογραφούμενου, με κατεστραμμένα όλα τους τα υπάρχοντα, αναγκάστηκε να μετακινηθεί στην Καρδίτσα. Το 1945 έρχονται στην Αθήνα, όπου περνούν δύσκολα χρόνια. Ζούσαν έως το 1950 κοινοβιακά μαζί με είκοσι οικογένειες στρατιωτικών σε ένα επιταγμένο κτήριο στην οδό Μουρούζη 3 και συγκεκριμένα στον ισόγειο χώρο του Μεγάρου Μελά.
Σε αυτό το κλίμα και ενώ ο πατέρας του βιογραφούμενου πολεμά στον εμφύλιο, ο Γεώργιος Ψημένος συνεχίζει τη φοίτησή του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στο Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών στην περιοχή των Αμπελοκήπων, αποφοιτά με άριστα και κατόπιν επιτυχούς συμμετοχής του στις εισαγωγικές εξετάσεις, εγγράφεται το 1953 στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ολοκληρώνει τη φοίτησή του το 1959 και στη συνέχεια υπηρετεί ως ιατρός στην Πολεμική Αεροπορία για 35 χρόνια, μέχρι και το 1988 που αποστρατεύτηκε. Παράλληλα ασκεί ιδιωτικά την ειδικότητά του, Νεφρολόγος, και το 1978 ιδρύει Νεφρολογική Μονάδα Αιμοκάθαρσης στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος.
Με τη Νεφρολογία πρώτη φορά ασχολήθηκε το 1965, όταν κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής του στην Παθολογία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών, εντάχθηκε στην Ομάδα Γιατζίδη, ενός από τους πρωτοπόρους της Νεφρολογίας στην Ελλάδα. Την περίοδο 1968-1970 πηγαίνει με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Οκλαχόμα και ειδικεύεται στη Νεφρολογία και ιδιαίτερα στην εγκατάσταση και λειτουργία της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού που τότε είχε αρχίσει να λειτουργεί στην Πολιτεία της Οκλαχόμα για χρόνιους ασθενείς. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και με την πείρα που απέκτησε στην Αμερική, ίδρυσε τη δική του Μονάδα Χρόνιας Αιμοκάθαρσης, από τις πρώτες στην Ελλάδα, στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος και η οποία λειτουργεί έως σήμερα.
Μία από τις σημαντικότερες θέσεις που κατείχε στη διάρκεια της καριέρας του στην Πολεμική Αεροπορία, ήταν αυτή του Διοικητή του Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής (Κ.Α.Ι.). Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας, οι πιλότοι της Πολιτικής Αεροπορίας και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ελέγχονται ανά εξάμηνο ή ανά έτος από το Κ.Α.Ι. για την καλή κατάσταση της υγείας τους και την πτητική επαγγελματική τους καταλληλότητα, σύμφωνα με τα πολύ αυστηρά υγειονομικά κριτήρια που ισχύουν διεθνώς. Με την ιδιότητα του Διοικητή του Κ.Α.Ι. μετείχε στις ανά εξάμηνο συναντήσεις-σεμινάρια της επιστημονικής ομάδας Αεροδιαστημικής Ιατρικής του ΝΑΤΟ AGARD, που μελετούσε τον ανθρώπινο παράγοντα και τα όρια της αντοχής του στις πτήσεις με μαχητικά αεροσκάφη υψηλών επιδόσεων αλλά και στις διαστημικές πτήσεις σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας. Εξίσου σημαντική ήταν και η συμμετοχή του στα ετήσια σεμινάρια-επιστημονικές συναντήσεις του ICAO, του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας, με αντικείμενο την ασφάλεια πτήσεων των αεροσυγκοινωνιών, τη σχετιζόμενη με την υγεία, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα των πιλότων και τον αυστηρό έλεγχο της πτητικής τους καταλληλότητας.
Μαζί με άλλους γιατρούς της Πολεμικής Αεροπορίας, ίδρυσε το 1993 την Ελληνική Εταιρεία Αεροπορικής και Διαστημικής Ιατρικής, της οποίας υπήρξε και ο πρώτος Πρόεδρος. Χρημάτισε Διευθυντής του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας και Αρχηγός Υγειονομικού της Πολεμικής Αεροπορίας. Αποστρατεύτηκε το 1988 με το βαθμό του Υποπτεράρχου.
Στην προσωπική του ζωή, ο βιογραφούμενος ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τη Βενετσιάνα Χατζηδάκη, που κατάγεται από τη Σητεία της Κρήτης. Γνωρίστηκαν ενώ η Βενετσιάνα ήταν μαθήτρια Γυμνασίου, σε ηλικία 14 ετών, και ο βιογραφούμενος φοιτητής Στρατιωτικής Ιατρικής στη Θεσσαλονίκη. Η Βενετσιάνα ήταν μοναχοπαίδι και ήθελε να δημιουργήσει πολυμελή οικογένεια όταν παντρευτεί. Απέκτησε με τον σύζυγό της, Γεώργιο Ψημένο, έξι παιδιά, πέντε κόρες και έναν γιο, την Ερασμία, την Κρυσαλλία, τον Στέφανο, τη Μαρίνα, την Πηγή και τη Νίκη. Όλα τα παιδιά του βιογραφούμενου έχουν αποκτήσει από δύο τέκνα, εκτός από την Πηγή που έχει ένα. Έτσι ο βιογραφούμενος, μετά από την Κατοχή και τις φοβερές κακουχίες που έζησε, ζει με μια πολυμελή και ευτυχισμένη οικογένεια, που σήμερα έχει έντεκα εγγόνια ηλικίας 13 έως 39 ετών και πιστεύει πως η ευτυχία βρίσκεται σε όλα τα απλά πράγματα που θεωρούνται από τον κοινό νου δεδομένα.
Η λίμνη Πλαστήρα είναι λίμνη που βρίσκεται στο οροπέδιο της Νεβρόπολης στο Νομό Καρδίτσας. Είναι τεχνητή λίμνη και το επίσημό της όνομα είναι λίμνη Ταυρωπού.
Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στον ποταμό Ταυρωπό ή Μέγδοβα, η δε ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, όταν το 1935 που επισκέφθηκε τη γενέτειρά του, και είχαν σημειωθεί καταστροφικές πλημμύρες στην περιοχή από συνεχείς βροχοπτώσεις, βλέποντας τον χώρο φέρεται να είπε πως «εδώ μια μέρα θα γίνει λίμνη», εξ ου και το πιο γνωστό της όνομα. Η χρηματοδότηση της έγινε από χρήματα που χρωστούσε η Ιταλία στην Ελλάδα και την κατασκευή ανέλαβε γαλλική εταιρεία. Σήμερα τη διαχείριση του φράγματος έχει αναλάβει η ΔΕΗ. Να σημειωθεί ότι πριν την κατασκευή της λίμνης, στην Κατοχή λειτούργησε στο οροπέδιο αεροδρόμιο, όπου προσγειωνόταν αγγλικά αεροπλάνα και εφοδίαζαν τους αντάρτες με όπλα και πυρομαχικά.
Περιέχει 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, έχει μέγιστο μήκος 12 χλμ., μέγιστο πλάτος 4 χλμ., η συνολική της επιφάνεια είναι 24 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ το μέγιστο βάθος της είναι γύρω στα 60 μέτρα και το ανώτατο υψόμετρό της είναι 750 μ. Το νερό της χρησιμοποιείται για άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, καθώς εκεί κοντά, στο χωριό Μητρόπολη, βρίσκεται και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 400 MW. Τα τελευταία χρόνια έχει αξιοποιηθεί και τουριστικά, με αρκετές δραστηριότητες πάνω και γύρω από τη λίμνη.