Πατήρ Ιωάννης Κ. Διώτης

Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Κ. Διώτης γεννήθηκε το 1930 στην Παλαιοκατούνα Ευρυτανίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι σπάνια εκκλησιαστική προσωπικότητα και προσέφερε πολλά στην Εκκλησία, την Κοινωνία και τα Ελληνικά Γράμματα σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών, η οποία τίμησε δεόντως τον π. Ιωάννη ως «θεολόγο, δημοσιογράφο, συγγραφέα και εκδότη». Εργάστηκε για την επανέκδοση του μνημειώδους έργου «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ» του J.-P. Migne, ενώ έχει τιμηθεί για το έργο του από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Κ. Διώτης γεννήθηκε το 1930 στην Παλαιοκατούνα (Παλαιοκάτουνον τότε) Ευρυτανίας. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Δημοσιογραφικής Σχολής με κρατική αναγνώριση. Φοίτησε και για δύο χρόνια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών για να λάβει τις βάσεις της Νομικής Επιστήμης. Έχει δε ιδιαίτερες και επισήμως αναγνωρισμένες επιδόσεις στα Νομοκανονικά ζητήματα. Η παρουσία του στους χώρους της Εκκλησίας, της Θεολογίας, της αγωνιστικής Ιεραποστολής, των Ελληνικών Γραμμάτων και ιδιαιτέρως στον εκδοτικό χώρο είναι εντυπωσιακά αισθητή. Με τα φλογερά κηρύγματά του από τον άμβωνα του μεγαλύτερου Ναού της Ελλάδας, του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος της οδού Αχαρνών στην Αθήνα, όπου υπηρέτησε επί δεκαετίες, δημιούργησε πολλάκις πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο.

Ο π. Ιωάννης είναι σεμνός λειτουργός, άριστος εξομολόγος και ικανός ιεροκήρυκας. Επί σειρά ετών προσέφερε και εθελοντική ποιμαντική διακονία σε Ιερείς Μητροπόλεις του εξωτερικού. Γράφει και ομιλεί άπταιστα στην καθαρεύουσα. Είναι και διορθωτής κειμένων. Η μεγάλη φιλομάθειά του είχε διαπιστωθεί από την πρώτη ακόμα τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Σε όλα τα κείμενα του π. Ιωάννη, βιβλία και εκατοντάδες δημοσιογραφικά άρθρα, διακρίνεται η καθαρή και δυνατή κριτική σκέψη του. Συχνές και λίαν δυναμικές είναι οι παρεμβάσεις του στην εκάστοτε επικαιρότητα.

Για τις τρεις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου υπήρξε αυτοδίδακτος, επειδή δεν υπήρχε διδάσκαλος στο χωριό του λόγω της Γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας.

Είχε ελάχιστα βιβλία και ένα τετράδιο, το οποίο είχε καλυφθεί. Σε αυτό έγραφε με ψιλά γράμματα και στον χώρο μεταξύ των γραμμών, καθώς και σε όλα τα περιθώρια του τετραδίου. Δεν υπήρχε χαρτί για να συνεχίσει. Τότε άρχισε να γράφει στην άμμο του ποταμού Αγραφιώτη, ο οποίος πηγάζει από την οροσειρά των Αγράφων και διέρχεται από το ανατολικό άκρο του χωριού του.

Επίσης, επί τη ευκαιρία της βοσκής λίγων αιγοπροβάτων, χρησιμοποίησε για γραφή και φυσικές λίθινες πλάκες από τα ρέματα. Εύρισκε μικρούς λίθους, σκληρότερους από τις πλάκες, τους οποίους έσπαγε εκσφενδονίζοντάς τους σε μεγαλύτερους σκληρούς λίθους προκειμένου να δημιουργηθούν αιχμηρά θραύσματα, κατάλληλα για να χαράσσει με αυτά γράμματα πάνω στις πλάκες. Οι πλάκες αυτές ήταν μίας χρήσεως, διότι τα γράμματα έμεναν ανεξάλειπτα, ενώ στην άμμο έγραφε πολλές φορές, εξαφανίζοντας τα προηγούμενα γράμματα με το στρώσιμο της παλάμης του.

Ο πόθος του για τη μάθηση ήταν ασυγκράτητος. Υπήρχε όμως και μία άλλη ουσιαστική δυσκολία. Επειδή ήταν απασχολημένος σχεδόν ολόκληρη την ημέρα βοηθώντας τον πατέρα του στην καλλιέργεια των κτημάτων και στη βοσκή των ζώων, έπρεπε να αξιοποιεί τις νυκτερινές ώρες, προτού κοιμηθεί, για ανάγνωση, μελέτη και απομνημόνευση. Με τι φωτισμό όμως; Ο ηλεκτρισμός εκεί έφτασε μετά από πολλά χρόνια. Η λάμπα πετρελαίου δεν ήταν χρήσιμη, γιατί δεν υπήρχε ούτε μία σταγόνα πετρελαίου. Ο αυτοδίδακτος, λοιπόν, μαθητής κάλυπτε την ανάγκη του για νυκτερινό φωτισμό με τη φλόγα ξηρών και λεπτών κλαδιών δέντρου.

Υπό αυτές τις συνθήκες, εξετάσθηκε ως αυτοδίδακτος, κατόπιν ειδικού νόμου, το 1946 και έλαβε απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου με βαθμό άριστα (9½). Κατά το ίδιο έτος, με κανονικές εξετάσεις, εισήχθη στο Γυμνάσιο επίσης με άριστα (βαθμός 19). Το έτος 1952, αφού περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές (1946-1952), εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κατόπιν δύσκολων εξετάσεων. Εξετάστηκε στα μαθήματα των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών.

Σημειωτέον ότι στις έξι τάξεις του εξατάξιου τότε Γυμνασίου, περισσότερο ευχάριστα και εύκολα για εκείνον ήταν τα λεγόμενα πρωτεύοντα μαθήματα, δηλαδή η Έκθεση, τα Αρχαία Ελληνικά και τα Μαθηματικά. Η δυσκολότερη τότε τάξη του Γυμνασίου ήταν η προτελευταία, κατά την οποία ο π. Ιωάννης έλαβε στα Μαθηματικά τη βαθμολογία άριστα (19).

Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Κ. Διώτης

Ο π. Ιωάννης Κ. Διώτης είναι Κληρικός εγνωσμένης αξίας. Είναι γνωστός και εκτός των ορίων της Ελλάδας. Είναι μία σπάνια εκκλησιαστική προσωπικότητα. Δεν διαθέτει πολλούς τέτοιους Ιερωμένους η Εκκλησία. Ο π. Ιωάννης «προσέφερε πολλά στην Εκκλησία, την Κοινωνία και τα Ελληνικά Γράμματα» σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών, η οποία τίμησε δεόντως τον π. Ιωάννη ως «θεολόγο, δημοσιογράφο, συγγραφέα και εκδότη», για όλη την κοινωφελή δράση του και ιδιαιτέρως επειδή εργάστηκε άοκνα και συνεργάστηκε με ειδικούς επιστήμονες επί είκοσι χρόνια για να επανεκδώσει στην Ελλάδα (για πρώτη φορά) την «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ» του J.-P. Migne (166 ογκώδεις τόμοι), με πολυτελή βιβλιοδεσία και με προσθήκη στους τόμους χιλιάδων σελίδων αξιόλογων νέων επιστημονικών κειμένων (εισαγωγές, βιβλιογραφίες, βιογραφικά στοιχεία, πίνακες κ.λπ.). Το μνημειώδες και ιστορικό αυτό έργο είναι η διεθνής πηγή των Πατερικών και Βυζαντινών κειμένων. Επισημαίνεται, επί τη ευκαιρία, ότι ο π. Ιωάννης Κ. Διώτης, σε συνέχεια της Πατρολογίας του Migne, ίδρυσε τη νέα μεγαλειώδη εκδοτική σειρά «ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ», της οποίας είναι και ο Γενικός Επιμελητής. Σε συνέχεια των Μεταβυζαντινών Κειμένων, όπως εξήγγειλε ο ίδιος, θα ακολουθήσει και η εκδοτική Σειρά «ΝΕΩΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» (1800-2000), ώστε όλοι οι ανεπανάληπτοι πνευματικοί θησαυροί των 2.000 χρόνων του Χριστιανισμού να συγκεντρωθούν σε ένα ενιαίο εκδοτικό σώμα (corpus). Θα είναι το μεγαλύτερο εκδοτικό γεγονός παγκοσμίως και ο φωτεινότερος πνευματικός φάρος της Γης μετά την Αγία Γραφή. Η ιδέα αυτή διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον π. Ιωάννη Κ. Διώτη, της υλοποίηση της οποίας άρχισε ο ίδιος και συνεχίζει.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας απένειμε στον π. Ιωάννη την ανώτερη εκκλησιαστική τιμητική διάκριση, το Παράσημο του Αποστόλου Παύλου (Χρυσοῦς Σταυρὸς μετὰ Ἀστέρος), «οὐ μόνον ὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ εὐλαβεστάτου τῆς Πίστεως ἡμῶν λειτουργοῦ, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τοῦ φρυκτωροῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως τοῦ Γένους ἡμῶν», όπως αναγράφεται στο σχετικό έγγραφο της βράβευσης. Ο δε Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος απένειμε ο ίδιος προσωπικά στον π. Ιωάννη Κ. Διώτη τιμητικό Παράσημο «διὰ τὸ μεγαλόπνοον ἔργον του ἀναπτύξεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιστήμης καὶ τῆς πνευματικῆς διαφωτίσεως».

Σημειώνεται ακόμη ότι το ιστορικό Πανεπιστήμιο Οράντια της Ρουμανίας αναγόρευσε τον π. Ιωάννη ως επίτιμο μέλος της Γερουσίας του. Επίσης, η «Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων» του απένειμε τιμητικό δίπλωμα «για την πολυετή και πολύπλευρη εκκλησιαστική, συγγραφική, πνευματική και κοινωνική του δραστηριότητα».

Είναι και πολλοί άλλοι κορυφαίοι παράγοντες οι οποίοι τίμησαν και επαίνεσαν τον αδαμάντινο και ακαταπόνητο τούτο εργάτη της Εκκλησίας, ο οποίος επί πολλές δεκαετίες εξακολουθεί να αγωνίζεται σθεναρά υπέρ της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Παρατίθενται σχετικά δειγματολογικά παραδείγματα:

• «Πάτερ Ἰωάννη, μέγα ἔργον μετὰ τῶν συνεργατῶν σας ἀνελάβατε καὶ εἰς μεγάλην διακονίαν ὑπηρετεῖτε».

Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ

Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών

• «Ο π. Ιωάννης Διώτης συνδυάζει συγγραφική ικανότητα με μεγάλη εκδοτική πείρα, φαινόμενο μοναδικό ίσως μέσα στον ιερό Κλήρο της Ελλαδικής Εκκλησίας».

ΚΩΝ. Γ. ΜΠΟΝΗΣ

Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών

• «Πάτερ Ιωάννη Διώτη,… καθίστασθε μέγας πνευματικός ευεργέτης της Εκκλησίας και του Έθνους» (για τους ανεπανάληπτους εκδοτικούς θησαυρούς).

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών

• «Από τις σημαντικότερες, αναμφίβολα, σύγχρονες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας μας είναι ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Κ. Διώτης».

ΗΣΑΪΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Διδάκτωρ-Δημοσιογράφος

• «Ο π. Ιωάννης Κ. Διώτης, δεινός θεολόγος, είναι Πρότυπο Ήθους και Δράσεως για εμάς τους σύγχρονους ελληνορθοδόξους θεολόγους».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Κ. ΧΑΡΑΚΑΚΟΣ

Διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφικής

• «Ο π. Ιωάννης Κ. Διώτης είναι ο μικρόσωμος γίγαντας της πένας».

ΜΑΡΙΟΣ Ι. ΠΗΛΑΒΑΚΗΣ

Βυζαντινολόγος

Η γενική εκτίμηση και αναγνώριση του π. Ιωάννη Διώτη προκύπτει και από τις τιμητικές αφιερώσεις στα προσφερθέντα βιβλία από διακεκριμένους συγγραφείς.

Ιδού δειγματοληπτικά:

«Με εξαιρετική εκτίμηση και σεβασμό στον αυθεντικό Έλληνα κληρικό Αιδεσιμολογιώτατο Πατέρα Ιωάννη Διώτη».

Κ.Ν. ΜΠΑΡΜΠΗΣ

Πανεπιστημιακός Καθηγητής-Συγγραφέας

«Στον πατέρα Ιωάννη Διώτη με άπειρη εκτίμηση και βαθύ σεβασμό»

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΟΥΛΗΣ

Καθηγητής Πανεπιστημίου (Εκκλησιαστικού Δικαίου)

«Στον Αιδεσιμολογιώτατο κον Ιωάννη Διώτη με άπειρο θαυμασμό και βαθύτατο σεβασμό».

ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΙΑΤΡΟΥ

Φιλόλογος-Συγγραφέας

«Στον πολυσέβαστο και ακαταπόνητο αγωνιστή της Ορθοδοξίας μας, π. Ιωάννη Διώτη, με την ευχή ο Κύριος να τον έχει πάντοτε κραταιό στις επάλξεις του».

Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ