O Νικόλαος Παπαργυρίου γεννήθηκε στη Γωνιά Ρεθύμνης το 1953. Είναι απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής Πάτμου. Σήμερα είναι ιερέας και ιερουργεί στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου. Είναι ιδρυτής του Αθλητικού Ομίλου «Ποσειδώνα Γερανίου» και έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας του Ομίλου επί σειρά ετών. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Πρωτοπρεσβύτερου Σταυροφόρου. Είναι μέλος της Παγκρήτιας Ένωσης Λογοτεχνών και έχει βραβευθεί τέσσερις φορές, μία εκ των οποίων με Χρυσό Μετάλλιο, από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία Αποστολάκη του Γεωργίου και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.
Ο προπάππους του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Αργύρης Ράλλης και ζούσε στη Μικρά Ασία. Ήταν ιερέας. Κάποια στιγμή βρισκόταν στη βιοτεχνία του πατέρα του, που έφτιαχνε καπέλα, και μάλωσε με έναν Τούρκο εργαζόμενο. Ο Τούρκος τράβηξε μαχαίρι για να τον σκοτώσει, αλλά δεν τα κατάφερε, καθώς ο Αργύρης Ράλλης ήταν γεροδεμένος και με τη δύναμη που είχε στα χέρια του τον έβαλε κάτω και του πήρε μαχαίρι. Τότε ο Τούρκος του είπε: «μη με σκοτώσεις παπά Αργύρη, γιατί αν με σκοτώσεις δεν θα μπορέσεις να ξαναλειτουργήσεις». Ο Αργύρης Ράλλης του απάντησε: «Αν με σκοτώσεις εσύ πάλι δεν θα μπορέσω να λειτουργήσω» και τον σκότωσε. Έτσι, ο Αργύρης Ράλλης δεν ξαναλειτούργησε. Όλοι τότε έλεγαν «τα παιδιά του παπά Αργύρη» και σταδιακά το επίθετο της οικογένειας άλλαξε από Ράλλης σε Παπαργυρίου.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Μιχάλης Παπαργυρίου και ήταν Μηχανικός στο επάγγελμα. Ήρθε από τη Μικρά Ασία στην Κρήτη, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, σε ηλικία είκοσι (20) ετών. Παντρεύτηκε την Ευαγγελία Λίτινα, με καταγωγή από τη Γωνιά Ρεθύμνης. Η Γωνιά είναι οικισμός ΝΔ της πόλης του Ρεθύμνου. Διοικητικά ανήκε στον Δήμο Νικηφόρου Φωκά του νομού Ρεθύμνης και τώρα στον Δήμο Ρεθύμνης. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 220 μ.
Το ζευγάρι από τον γάμο του απέκτησε ένα αγόρι, τον Κυριάκο, πατέρα του βιογραφούμενου.
Ο Κυριάκος Παπαργυρίου μεγάλωσε στη Γωνιά Ρεθύμνης. Φοίτησε στο τριτάξιο Γυμνάσιο Ρεθύμνου και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις αγροτικές εργασίες. Σε ηλικία είκοσι δύο (22) ετών πηγαίνει σε ένα γάμο στην Ελευσίνα. Εκεί γνωρίζει την Αικατερίνη Νικολάου Μπουκόρου, την οποία «κλέβει» και παντρεύονται στην Αλίαρτο.
Το επίθετο της μητέρας του βιογραφούμενου, που είναι Μπουκόρου, σημαίνει χαμογελαστός και ευχάριστος. Ο προπάππους καταγόταν από την ιστορική φυλή των Σαρακατσαναίων.
Ο προπάππους του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, ονομαζόταν Κώστας Μπουκόρος και ζούσε στο Βουκουρέστι. Με την επανάσταση του 1821, ο Κώστας Μπουκόρος έφυγε από το Βουκουρέστι και εγκαταστάθηκε αρχικά στα Τρίκαλα (Πετρωτό) και αργότερα στην Αλίαρτο Βοιωτίας. Είχε δικό του ένοπλο σώμα. Η Αλίαρτος είναι πόλη της Βοιωτίας και βρίσκεται νότια της Κοπαΐδος, κοντά στην αρχαία πόλη Αλίαρτο της Βοιωτίας. Είναι Δήμος Αλιάρτου του νομού Βοιωτίας. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 100 μ. Στους Περσικούς Πολέμους την κατέστρεψαν οι Πέρσες. Το 424 π.Χ. πολέμησε στο Δήλιον, μαζί με τους άλλους Βοιωτούς, εναντίον των Αθηναίων. Το 395 π.Χ. κοντά στα τείχη της σκοτώθηκε ο Σπαρτιάτης Στρατηγός Λύσανδρος, πολεμώντας ως επικεφαλής των Σπαρτιατών εναντίον Θηβαίων, Αθηναίων, Αργείων και Κορινθίων. Το 171 π.Χ. την κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι.
Ο παππούς Νικόλαος, από τον οποίο έλαβε το όνομά του ο βιογραφούμενος, γεννήθηκε το 1901. Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία υπό τον Πλαστήρα, του οποίου ήταν υπασπιστής. Τον γλίτωσε μάλιστα σε μία μάχη. Έλαβε τρία παράσημα, ανδρείας, θάρρους και μεγάλης προσφοράς στο έθνος. Πέθανε σε ηλικία 102 ετών αφού αξιώθηκε να δει τον εγγονό του Νικόλαο ιερέα, κάτι που το ήθελε πολύ αφού του είχε αδυναμία.
Ο Κυριάκος και η Αικατερίνη Παπαργυρίου, το γένος Μπουκόρου, μετά το γάμο τους πηγαίνουν στην Κρήτη. Το ζευγάρι απέκτησε έξι παιδιά, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Τον Μιχάλη, την Ευαγγελία, τη Μαρία, τον βιογραφούμενο Νικόλαο, τον Ιωάννη και τον Απόστολο. Η οικογένεια πότε ζούσε στην Αλίαρτο και πότε στη Γωνιά Ρεθύμνης.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου μετανάστευσε στη Γερμανία το 1960. Η υπόλοιπη οικογένεια έμεινε στη Γωνιά, μαζί με τον παππού και τη γιαγιά. Τέσσερα χρόνια αργότερα επιστρέφει ο Κυριάκος Παπαργυρίου από τη Γερμανία και όλη η οικογένεια μένει πλέον στη Γωνιά.
Ο βιογραφούμενος, Νικόλαος Παπαργυρίου, γεννήθηκε στη Γωνιά Ρεθύμνης το 1953. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Ρεθύμνου. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Ιερατική Σχολή Πάτμου. Το 1975 παίρνει το πτυχίο του και τον ίδιο χρόνο παντρεύεται την Ευαγγελία, το γένος Γεωργίου Αποστολάκη, με καταγωγή από το Γεράνι. Το Ρέθυμνο είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Κρήτης και έδρα του μητροπολιτικού ομώνυμου Δήμου της περιφέρειας Κρήτης. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης μετά το Ηράκλειο και τα Χανιά. Η σημερινή πόλη είναι χτισμένη στην ίδια θέση με την αρχαία Ρίθυμνα ή Ρήθυμνα ή Ριθυμνία. Μαρτυρίες για την ύπαρξη της πόλης υπάρχουν από τον 5ο-4ο αι. π.Χ. και είναι κυρίως τα αργυρά και χάλκινα νομίσματα, τα οποία έφεραν στη μια όψη την κεφαλή του Απόλλωνα ή της Αθηνάς, και στην άλλη τρίαινα ή δύο δελφίνια ή αίγα. Από την κοπή των νομισμάτων αυτών φαίνεται ότι η πόλη ήταν ανεπτυγμένη με αξιόλογο εμπόριο. Ίσως να είχε αναπτύξει σχέσεις με τους Πτολεμαίους, οι οποίοι την είχαν μετονομάσει σε Αρσινόη. Είναι περιορισμένες οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας για τη βυζαντινή περίοδο. Αξιόλογες μαρτυρίες δεν υπάρχουν μέχρι το 1204, οπότε οι Ενετοί αγόρασαν από τους Φράγκους κατακτητές του Βυζαντίου ολόκληρη την Κρήτη έναντι 10.000 αργυρών μάρκων. Τότε αρχίζει η περίοδος της Ενετοκρατίας, η οποία φτάνει μέχρι το 1669. Οι Ενετοί αρχικά εξεδίωξαν τους Γενουάτες του Ενρίκο Πεσκατόρε και εγκαταστάθηκαν στο νησί. Δεν έδωσαν εντούτοις ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξή του. Τους ενδιέφεραν περισσότερο οι κτήσεις τους στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα Επτάνησα.
Η Ευαγγελία Αποστολάκη είναι εγγονή του Αποστόλη Αποστολάκη, του επονομαζόμενου και Τουρκοφάγου. Για την προσφορά του στην πατρίδα η Πολιτεία έχει δώσει το όνομά του σε οδό της πόλης του Ρεθύμνου. Υπάρχει και η μαντινάδα που λέει «ο Μπίρης ο Νικόδημος και το Γερανιωτάκη εκάμανε την Τουρκιά και έσταζε το φαρμάκι».
Ο Νικόλαος και η Ευαγγελία Παπαργυρίου, το γένος Αποστολάκη, απέκτησαν από τον γάμο τους τρία παιδιά, δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Την Αικατερίνη, τον Γεώργιο και την Αφροδίτη.
Η Αικατερίνη Παπαργυρίου είναι παντρεμένη με τον Ιωάννη Γεωργίου Σπυριδάκη, με καταγωγή από τη Σητεία. Ο Ιωάννης Σπυριδάκης είναι στρατιωτικός και υπηρετεί στο πεδίο βολής της Κρήτης. Από τον γάμο τους έχουν αποκτήσει τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Γεώργιο, την Ευαγγελία και τον Νικόλαο.
Η Αφροδίτη Παπαργυρίου είναι απόφοιτη του Τμήματος Δασοπονίας των ΤΕΙ Καβάλας. Σήμερα εργάζεται στο Δήμο, ενώ είναι και καθηγήτρια Αγγλικών.
Ο Γεώργιος Παπαργυρίου είναι Γραφίστας, απόφοιτος ΙΕΚ. Σήμερα εργάζεται σε εργοστάσιο ξηρών καρπών.
Το 1976, ο Νικόλαος Παπαργυρίου χειροτονήθηκε ιερέας στο χωριό της συζύγου του, το Γεράνι Ρεθύμνου. Το Γεράνι είναι χωριό του δήμου Ρεθύμνης της περιφέρειας Κρήτης, όπου και το περίφημο Σπήλαιο Γερανίου. Βρίσκεται 7,5 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και σε μικρή απόσταση από τη νέα εθνική οδό Ρεθύμνου-Χανίων, σε υψόμετρο 90 μ. Πήρε το όνομά του από το γεράνι (είδος αντλίας), από το οποίο οι κάτοικοι αντλούσαν το νερό από το μοναδικό πηγάδι που υπήρχε στο χωριό. Βρίσκεται σε μέρος κατάφυτο από ελαιόδεντρα, παρόλο που είναι πετρώδες, βελανιδιές και χαρουπιές. Γενέτειρα του Απόστολου Γερανιώτη, που μαζί με τον Σταυριανό Μπίρη ήταν ο τρόμος των Τούρκων όλου του νομού. Στο σπήλαιο του Γερανίου με τον θαυμάσιο σταλαγμιτικό διάκοσμο και τις έξι αίθουσες, η αρχαιολογική έρευνα εκτός από τρεις ανθρώπινους σκελετούς, έφερε στο φως και πλήθος οστέινων και λίθινων εργαλείων νεολιθικής εποχής. Βρέθηκε επίσης σπουδαίο παλαιοντολογικό υλικό που θα πρέπει να ανήκε σε πάνω από τα εκατό ενδημικά ελάφια που θα πρέπει να είχαν πεθάνει στο τέλος της εποχής του Πλειστόκαινου. Οι σκελετοί ανήκαν σε ανθρώπους που πιθανότατα παγιδεύτηκαν μέσα στο σπήλαιο ίσως λόγω κάποιου σεισμού. Βρέθηκε, επίσης, ένα απολιθωμένο τρωκτικό, μεταξύ κουναβιού και ποντικού. Επειδή δεν υπάρχει παρόμοιο, οι παλαιοντολόγοι της Φιλαδέλφειας (Αμερικής) που το μελέτησαν, το ονόμασαν Τζεράνια (Γερανιώτη). Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε στις 15-3-1969 κατά τη διάνοιξη παρακαμπτήριας οδού της νέας εθνικής οδού Ρεθύμνου-Χανίων. Το σπήλαιο διαθέτει στις έξι αίθουσές του πλούσιο και λεπτό σταλαγμιτικό διάκοσμο (σταλακτίτες, σταλαγμίτες, στύλους, κοράλλια), αλλά δεν είναι γενικά επισκέψιμο. Ενοριακή εκκλησία είναι ο Άγιος Γεώργιος, ο οποίος κτίσθηκε το 1888, ενώ άλλες εκκλησίες στο χωριό είναι ο Σωτήρας Χριστός, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Αντώνιος και οι Άγιοι Θεόδωροι. Η σημαντικότερη όμως παλιά εκκλησία είναι της Παναγιάς στο Καμάρι (Καμαριανή) δίπλα στη θάλασσα με το δασάκι από αλμυρίκια. Την Καθαρή Δευτέρα στο χωριό γίνεται η «Παρέλαση της Καμήλας».
Στο Γεράνι, ο βιογραφούμενος ιερουργεί μέχρι και σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου. Είναι μέλος της Παγκρήτιας Ένωσης Λογοτεχνών και έχει εκδώσει συλλεκτικά ημερολόγια και εγκόλπια της ενορίας. Τον Ιούνιο του 2008 βραβεύτηκε από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ο Νικόλαος Παπαργυρίου θυμάται ότι τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Δούλευε στα χωράφια και όπως λέει ο ίδιος τα γράμματα τα έμαθε στο χωράφι. Από μικρός αγαπούσε τον κλήρο και ήθελε να γίνει παπάς.
Ο παπά Νικόλαος είναι ένας πολύ ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και αγαπάει πολύ τη φύση. Έχει τους ελαιώνες του, τους αμπελώνες του και φτιάχνει δικό του κρασί, το οποίο εμφιαλώνει με τη δική του ετικέτα και το ονομάζει «Μαζί». Όπως λέει ο ίδιος, το ονόμασε «Μαζί» γιατί «είναι όλοι μαζί παρέα και ο καθένας να δίνει τη δική του ερμηνεία». Επίσης φτιάχνει λικέρ από τσικουδιά.
Το 1979, ο βιογραφούμενος ιδρύει τον Αθλητικό Όμιλο «Ποσειδώνα Γερανίου», όπου ασχολήθηκε ως μέλος και ως Γενικός Γραμματέας επί είκοσι χρόνια. Το 1991 φεύγει, μαζί με άλλους ιερείς, με εξωτερική ιεραποστολή στην Αλβανία. Είχαν μαζί τους 35 τόνους ρουχισμό και τρόφιμα. Εκεί έμειναν για δεκαπέντε ημέρες και έκαναν σημαντική πνευματική εργασία. Έδωσαν θάρρος και δύναμη στους εκεί χριστιανούς.
Το 1992, ο βιογραφούμενος θεμελιώνει τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Πρωτοσεπτεμβριανής, στον Πετρέ, στην εθνική οδό Ρεθύμνης-Χανίων. Ο Πετρές είναι οικισμός του Γερανίου που διοικητικά ανήκει στο δήμο Νικηφόρου Φωκά του νομού Ρεθύμνης. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 63 μ. Το 2002 γίνονται τα εγκαίνια του Ναού όπου ο τότε Μητροπολίτης κύριος Άνθιμος του δίνει τον τίτλο του Πρωτοπρεσβύτερου Σταυροφόρου.
Ο Νικόλαος Παπαργυρίου αρθρογραφεί στις τοπικές εφημερίδες, σχολιάζοντας διάφορα κοινωνικά θέματα και παραθέτοντας τις ανησυχίες του. Αγαπάει πολύ τη θάλασσα. Είναι ερασιτέχνης ψαράς και στον ελεύθερο χρόνο του πηγαίνει για ψάρεμα.
Ο βιογραφούμενος γράφει βιβλία και ποιήματα και έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα, όπως το «Γαλάζιο Ποτάμι» και «Οι Εαρινές Σκέψεις», ημερολόγια και εγκόλπια με θρησκευτικό περιεχόμενο. Σήμερα ετοιμάζει δύο βιβλία. Το ένα είναι ιστορικού και το άλλο λαογραφικού περιεχομένου. Ελπίζει να μπορέσει να τα εκδώσει.
Σύμφωνα με τον βιογραφούμενο, το Γεράνι έχει σήμερα 1.000 περίπου κατοίκους. Είναι ένα πολύ όμορφο χωριό και οι κάτοικοί του είναι πολύ εργατικοί. Είναι άνθρωποι που αγαπούν την εργασία και όλοι τον στηρίζουν στο έργο του τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.
Ο παπά Νικόλαος είναι άνθρωπος ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος για τις αξίες της ζωής. Προβληματίζεται για τα αδιέξοδα της σημερινής νεολαίας και την ερήμωση των χωριών μας και γενικά της ελληνικής υπαίθρου. Βλέπει με δυσπιστία τα ξενόφερτα ήθη και έθιμα, αλλά και την παγκοσμιοποίηση.
Ο ίδιος παραθέτει το παρακάτω ποίημά του με τίτλο «Εεε Άνθρωπε!»:
«Που πας τι κάνεις; Τι γυρεύεις;/κάνεις το Θεόν, μα πας στον γκρεμνό!/γυρεύεις την καταστροφή τον όλεθρο/κτίζεις της Βαβέλ τον πύργο τον ψηλό./Δεν τον κτίζεις, με πέτρα και πηλό,/με ξύλα, με άχυρα και νερό/τον κτίζεις με τσιπς και κομπιούτερ/με λυχνίες, τρανζίστορ/Λες! Προηγμένο υλικό/Δεν θες να αργοπεθαίνει ο άνθρωπος/μια και έξω να τον τελειώνεις/με συνοπτικές διαδικασίες η δίκη,/ένοχος ο πτωχός, θάνατος στη συνείδηση./Κάνεις πυραύλους, διαστημόπλοια/έφτιαξες αόρατα για ραντάρ αεροπλάνα/έσπασες της ζωής τους κωδικούς/μα η πείνα θερίζει τα φτωχά παιδιά./Άνθρωπε άκου! Είσαι πολύ μικρός!/βάλε STOP στην αχορτασιά σου/γιατί θα δεις, την τιμωρία από το Θεό/και τότε θα ‘ρθεις στα συγκαλά σου».