Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στο Αρβανιτοχώρι της Κάσου το 1945. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο έγινε ναυτικός, ενώ το 1967 εγκαταστάθηκε μόνιμα στις Η.Π.Α εγκαταλείποντας τη θάλασσα. Για μερικά χρόνια εργάστηκε σε εστιατόρια, ενώ το 1970 άνοιξε τη δική του επιχείρηση, το Garden Coffee Shop στο Μπρονξ, το οποίο σήμερα έχει περάσει στα χέρια της κόρης και του γαμπρού του. Από νωρίς ασχολήθηκε με τα κοινά και είναι μέλος της Κασιακής Αδελφότητας Αμερικής, της οποίας την ιστορία έχει γράψει και εκδώσει σε βιβλίο. Υπηρέτησε τις Ελληνορθόδοξες κοινότητες, σε διάφορες θέσεις του διοικητικού του συμβουλίου, Αγίων Αναργύρων, Αποστόλου Πέτρου και Αγίου Νεκταρίου στο Bronx. Επίσης αρθρογραφεί στην τοπική εφημερίδα «Ο Κασιώτης» και στην εφημερίδα «Ομογένεια» της Νέας Υόρκης. Είναι παντρεμένος με την Ευδοκία Γρηγοριάδη και πατέρας δύο παιδιών, της Άννας και της Μαίρης, η οποία του έχει χαρίσει και τα δύο λατρεμένα του εγγόνια.
Η οικογένεια του βιογραφούμενου έχει τις ρίζες της στην Αγία Μαρίνα της Κάσου, το χωριό που έχει συνδέσει το όνομά του με την καταστροφή του νησιού. Εκεί είχαν συγκεντρώσει οι κάτοικοι όλες τις δυνάμεις τους κατά της διάρκεια της Επανάστασης του 1821 για να αντιμετωπίσουν τον στόλο των Αιγυπτίων, που τους επιτέθηκαν υπό τις διαταγές του Χουσεΐν Μπέη με 45 πλοία επανδρωμένα με 4.000 πολεμιστές στις 27 Μαΐου του 1824. Παρά την ηρωική αντίσταση των κατοίκων, το νησί καταστράφηκε στις 30 Μαΐου και πολλοί από τους νησιώτες σφαγιάστηκαν. Οι γυναίκες και τα παιδιά αιχμαλωτίστηκαν, ενώ η Αγία Μαρίνα μετατράπηκε σε έναν σωρό από ερείπια.
Ο παππούς του βιογραφούμενου από τη μεριά του πατέρα του, Αντώνιος Παπαγεωργίου, γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα, σε μια οικογένεια με πολλά παιδιά. Ήταν γεωργός με δική του κτηματική περιουσία, δούλευε όμως και σε ξένα χωράφια δίνοντας «θυμασιά», δηλαδή το αντίστοιχο ποσό σε είδος. Παντρεύτηκε τη Νιανιά (Άννα) και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά, τον Γιώργη, τον πατέρα του βιογραφούμενου Βασίλειο και την Ειρήνη. Ήταν ένας άνθρωπος καλοσυνάτος και πολύ αγαπητός στο χωριό, πέθανε όμως σε νεαρή ηλικία, μόλις 35 ετών.
Η γιαγιά Νιανιά, γεννημένη επίσης στην Κάσο, ήταν κόρη του Ασιλαρά (Βασιλαράς). Υπήρξε μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, φιλόξενη και καλοσυνάτη, εξαιρετική μαγείρισσα και άφθαστη νοικοκυρά, ενώ κέρδιζε με τον χαρακτήρα της την αγάπη όλων όσων τη γνώριζαν. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Βασίλης Παπαγεωργίου ή Βασιλάρας, γεννήθηκε στην Κάσο το 1907. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του, την Αγία Μαρίνα, και όταν έγινε 18 ετών πήγε στην Αίγυπτο για να εργαστεί. Έμεινε εκεί για δύο χρόνια. Όταν επέστρεψε στο νησί, ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Παντρεύτηκε τη Μαρία Φιλίππου και ο γάμος τους ευλογήθηκε με την απόκτηση έξι παιδιών, του Αντώνη, του Φιλίππου, του Γεωργίου, του Δημητρίου, του βιογραφούμενου Νικολάου και της Άννας. Ως άνθρωπος, ο Βασίλης Παπαγεωργίου ήταν καλόκαρδος και με ιδιαίτερα έντονη την αίσθηση του χιούμορ. Γενναιόδωρος και εξαιρετικά δοτικός, συμπαραστεκόταν σε όποιον είχε ανάγκη. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας βοήθησε πολλούς ακτήμονες, καθώς είχε «μάντρες», δηλαδή στάνες με ζώα και μπορούσε να προσφέρει φαγητό σε όσους δεν είχαν τίποτε. Οι πόρτες του σπιτιού του ήταν πάντα ανοιχτές για όλον τον κόσμο. Φιλότιμος και φιλόξενος, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους συγχωριανούς του. Έτρεφε ξεχωριστή αγάπη για τα παιδιά του. Αντίθετα με τη συνήθεια της εποχής που πρέσβευε το δόγμα «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», ο ίδιος δεν είχε ποτέ χτυπήσει τα παιδιά του, αλλά προτιμούσε να τα συμβουλεύει και να κάνει μαζί τους διάλογο, δείχνοντάς τους με τα λόγια και με τις πράξεις του ποιο ήταν το σωστό. Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Μαρία Φιλίππου, γεννήθηκε το 1908 στο Αρβανιτοχώρι της Κάσου. Αν και είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό, ήταν τόσο ορθογράφος όσο και καλλιγράφος. Μετά τον γάμο της με τον Βασίλη, αφοσιώθηκε στην οικογένεια και στα παιδιά της, τα οποία ανέθρεψε με περισσή αγάπη, φροντίδα και στοργή, φροντίζοντας ιδιαίτερα να τους μεταδώσει τις ηθικές αξίες που χαρακτήριζαν και την ίδια. Παράλληλα, βοηθούσε τον σύζυγό της στις αγροτικές εργασίες, δίχως να κουράζεται και να παραπονιέται ποτέ, καθώς ήταν εργατική και φιλότιμη. Ακολουθώντας το παράδειγμα του άνδρα της, βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη και ήταν πολύ φιλόξενη. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Ο πατέρας της Μαρίας, Φίλιππος Φιλίππου, γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα της Κάσου. Ήταν βοσκός και είχε στην κατοχή του πολλά ζώα. Παντρεύτηκε τη Βιργινία Φραγκούλη από το Αρβανιτοχώρι της Κάσου και απέκτησε μαζί της εννέα παιδιά, τον Δημήτριο, τον Νικόλαο, τον Ηλία (και οι τρεις έζησαν και απέθαναν στο Σαν Φραγκίσκο), την Ευδοκία, την Άννα, την Ειρήνη, τη Σοφία, την Καλλιόπη και τη μητέρα του βιογραφούμενου Μαρία. Ο παππούς Φίλιππος πέθανε σχετικά νέος, στα 50 του χρόνια, ενώ η γιαγιά Βιργινία απεβίωσε σε ηλικία μεγαλύτερη των 90 ετών.
Ο βιογραφούμενος Νικόλαος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1945 στο Αρβανιτοχώρι της Κάσου. Μέχρι την 5η Γυμνασίου φοίτησε στο σχολείο του νησιού, ενώ τελείωσε την 6η Γυμνασίου στην Κάρπαθο. Ήταν άριστος μαθητής και ονειρευόταν να γίνει ζωγράφος. Μεγαλώνοντας, όμως, τον κέρδισε η θάλασσα κι έτσι, μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, μπάρκαρε σε ένα καράβι και ξεκίνησε την καριέρα του ως ναυτικός, μια καριέρα που διήρκεσε μόλις δυόμισι χρόνια.
Το 1967 βρέθηκε στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. Ήταν η εποχή που αποφάσισε να σταματήσει τα ταξίδια. Αρχικά, έμεινε με κάποιους συμπατριώτες του στη Health Avenue, καθώς την εποχή εκείνη είχε αρχίσει να δημιουργείται εκεί η Κασιώτικη παροικία. Με πολλά όνειρα στη νεανική του ψυχή και με 300 δολάρια στην τσέπη ξεκίνησε τη ζωή του στην Αμερική. Επί έναν χρόνο εργάστηκε στο εστιατόριο του συμπατριώτη του Μιχάλη Παπαδημητρίου και στη συνέχεια, για εννέα μήνες, στο εστιατόριο Blue Sky, στο οποίο ιδιοκτήτης ήταν ο πεθερός του. Τον Σεπτέμβριο του 1970 αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του και αγόρασε μαζί με τον θείο του, Μιχάλη Διακαντώνη, το Garden Coffee Shop στο Μπρονξ. Έξι χρόνια μετά ανέλαβε εξ ολοκλήρου το εστιατόριο, το οποίο κράτησε μέχρι το 1998, ενώ ακολούθως το παρέδωσε στην κόρη του Μαίρη και στον γαμπρό του Αντώνη Σοφίλα, που πήραν τη σκυτάλη από τον Νικόλαο Παπαγεωργίου, συνεχίζοντας την οικογενειακή επιχείρηση.
Το 1968 ο βιογραφούμενος παντρεύτηκε τον έρωτα της ζωής του, την Ευδοκία Γρηγοριάδη, η οποία γεννήθηκε στην Κάσο. Η Ευδοκία, μια γυναίκα άξια και δραστήρια, βοήθησε τον σύζυγό της στο εστιατόριο και παράλληλα μεγάλωσε τα δύο τους παιδιά, την Άννα (1970) και τη Μαίρη (1974). Η Άννα, γεννημένη στο Μανχάταν και μεγαλωμένη στο Μπρονξ, σπούδασε Μαθηματικός και είναι κάτοχος Master από το Fordham University. Η Μαίρη σπούδασε στο Academy of Mount St.Ursula, είναι παντρεμένη με τον Αντώνιο Σοφίλα, ο οποίος κατάγεται από τη Κάσο. Μαζί δραστηριοποιούνται στην οικογενειακή επιχείρηση, το εστιατόριο Garden Coffee Shop. Έχουν δύο παιδιά, τον 19χρονο Γιάννη, που σπουδάζει στο College of Mount St. Vincent, και την 25χρονη Ευδοκία, απόφοιτη του ίδιου πανεπιστημίου, παντρεμένη με τον Κασιώτη, Μηνά Μ. Δημητρίου.
Ο βιογραφούμενος Νικόλαος Παπαγεωργίου, πέρα από την επιχειρηματική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε και με τα κοινά. Από το 1967 μέχρι σήμερα είναι μέλος της Κασιακής Αδελφότητας, στην οποία έχει διατελέσει Ταμίας, Γραμματέας και Πρόεδρος. Χάρη στις δικές του ενέργειες και στη βοήθεια των συμπατριωτών του, ο Σύλλογος διευρύνθηκε, ενώ απέκτησε και το δικό του κτίριο. Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου κατέγραψε την ιστορία της Κασιακής Αδελφότητας, που είναι ο πρώτος σύλλογος στην Ομογένεια με καταγεγραμμένη ιστορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την έκδοση του βιβλίου δεν βρέθηκε κανείς να διατυπώσει έστω και ένα παράπονο για όσα γράφονται, κάτι που δείχνει την αντικειμενικότητα, τη συνέπεια και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε ο βιογραφούμενος το εγχείρημά του.
Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου δεν ξέχασε ποτέ το παιδικό του όνειρο και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, έχοντας πραγματοποιήσει τρεις εκθέσεις έργων του στη Νέα Υόρκη. Συλλέγει και συνθέτει και ο ίδιος μαντινάδες, μέρος των οποίων έχει εκδώσει. Μέχρι στιγμής, από τα 15 χειρόγραφα βιβλία του έχει εκδοθεί μόνο το ένα, ενώ 45.000 μαντινάδες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι δικές του, περιμένουν να πάρουν κάποια στιγμή τον δρόμο της έκδοσης.
Ο βιογραφούμενος έχει προσφέρει σημαντικό έργο στην Κοινότητα των Αγίων Αναργύρων για 20 ολόκληρα χρόνια, έχοντας περάσει από όλες τις θέσεις του Συμβουλίου του Συλλόγου. Επίσης, είναι ιδρυτικό μέλος της Κοινότητας του Αγίου Πέτρου στο Μπρονξ, Μέλος και Γραμματέας του Συμβουλίου, ενώ συμμετέχει ως μέλος και στην Κοινότητα Αγίου Νεκταρίου του Μπρονξ. Μαζί με τον Μανώλη Κασώτη είναι τα αρχαιότερα μέλη της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Αμερικής, στην οποία διετέλεσε επανειλημμένα Γραμματέας. Βέβαια, η προσφορά του στα κοινά είναι ίδιον της οικογενείας του, αφού και ο αδελφός του Γιώργος ήταν για 16 συνεχή χρόνια Δήμαρχος Κάσου, έχοντας παραγάγει τεράστιο έργο, κάτι που αναγνωρίζουν όλοι οι Κασιώτες σήμερα.
Επιπροσθέτως, ο βιογραφούμενος είναι ο μακροβιότερος συνεργάτης της τοπικής εφημερίδας «Ο Κασιώτης», που κυκλοφορεί ακόμη στην Αθήνα από τον Σύλλογο των Αθηνών. Επίσης, συνεργάζεται με την εφημερίδα «Ομογένεια» της Νέας Υόρκης, όπου έχει τη δική του στήλη με μαντινάδες, με τις οποίες σατιρίζει τα πολιτικά δρώμενα και προβάλλει τα ήθη και τα έθιμα της Κάσου. Τέλος, περήφανος για την καταγωγή και τις ρίζες του, συμμετέχει ανελλιπώς σε κάθε ελληνική παρέλαση που πραγματοποιείται στη Νέα Υόρκη.
Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου δεν ξεχνά ποτέ το νησί του, την Κάσο, την οποία επισκέπτεται συχνά. Εκεί, μάλιστα, έκανε και την παρουσίαση των δύο του βιβλίων, ενώ στην Αστόρια παρουσίασε το βιβλίο του «Μαντινάδες» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής.