Ο βιογραφούμενος, Παλλάς Γρηγόριος, γεννήθηκε στη Λίνδο της Ρόδου. Από τα 18 του χρόνια που ξεκίνησε να πάει μετανάστης στη Γερμανία, άδραξε τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, δούλεψε εκατομμύρια ώρες και πέτυχε. Στην Ελβετία, σήμερα, είναι ο κορυφαίος χειρουργός οφθαλμίατρος, με κλινικές οφθαλμολογικές, δερματολογίας, αισθητικής και πλαστικής χειρουργικής και το μεγαλύτερο συνεδριακό κέντρo στο κέντρο της χώρας.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Εμμανουήλ και είχε γεννηθεί το 1885. Ήταν γιος του Στέφανου Παλλά και της Ελένης Κελεπέρα, και δούλευε ως οικοδόμος. Νυμφεύτηκε την αγαπημένη του Ζηνοβία Βαλάση, κόρη του Ιωάννη και της Παναγιώτας Διακομιχάλη, γεννημένη το 1896. Από τον γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά, τον Τσαμπίκο, τον Στέφανο και την Ελένη.
Ο Τσαμπίκος, πατέρας του βιογραφούμενου, γεννήθηκε το 1912 στη Λίνδο. Ήταν άνθρωπος ηπίων τόνων, κοινωνικός και εργασιομανής. Ράφτης στο επάγγελμα, μετανάστευσε για τρία χρόνια στο Μαρόκο και όταν επέστρεψε, άνοιξε μπακάλικο στο χωριό, το οποίο λειτούργησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Νυμφεύτηκε την εκλεκτή του σύντροφο, Ελένη Κατσαρού, από τη Λίνδο, γεννημένη το 1909, κόρη του Παναγιώτη Κατσαρού και της Δομινίκης Μανωλά. Η Ελένη ήταν γυναίκα δυναμική και εργατική, με ειδικές ικανότητες φωτογραφικής μνήμης και η κλασική Ελληνίδα μητέρα. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, την Ευαγγελία και τον βιογραφούμενο Γρηγόρη. Η Ευαγγελία είναι παντρεμένη με τον Μανώλη, έχουν δύο παιδιά και ζουν σήμερα στη Ρόδο.
Ο βιογραφούμενος Γρηγόρης ήταν ήσυχο παιδί και καλός μαθητής. Έζησε όμορφα παιδικά χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του έλειπε στο Μαρόκο και όταν επέστρεψε, εκείνος ήταν 4,5 ετών. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο Λίνδου και συνέχισε την εκπαίδευσή του στο εξατάξιο Γυμνάσιο Λίνδου κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων. Τα καλοκαίρια εργαζόταν ως γκαρσόνι στην ταβέρνα που η οικογένειά του είχε νοικιάσει στη Λίνδο, αλλά και στο μπακάλικο. Όταν φοιτούσε στην τετάρτη τάξη του Γυμνασίου, οι γονείς του αγόρασαν από το δημόσιο το οικόπεδο με την ταβέρνα. Το εστιατόριο, όμως, τους το πήραν πίσω, επί Ζίγδη, Υπουργού τότε Βιομηχανίας, χαρακτηρίζοντας τον πλειστηριασμό άκυρο και έβαλαν άλλους (Σημειωτέον ότι η οικογένεια του βιογραφούμενου ήταν η μόνη που δεν τον ψήφιζε). Όταν ο Γρηγόρης κόντευε να τελειώσει το Γυμνάσιο, τους έκαναν έξωση και ως εκ τούτου έμεινε άνεργος. Την εποχή εκείνη ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα ένας Γερμανός ανάπηρος πολέμου, ο οποίος του είχε μάθει λίγα Γερμανικά. Ο βιογραφούμενος έφυγε το 1965, σε ηλικία 18 ετών, στη Γερμανία και εργαζόταν σε εστιατόρια. Έμεινε στη Γερμανία για ενάμισι χρόνο. Τότε, ο Ελληνικός Στρατός τον κάλεσε να υπηρετήσει τη θητεία του που διαρκούσε τότε περίπου 30 μήνες. Ένας θαμώνας φοιτητής τού πρότεινε να δώσει εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο για να αποφύγει προς το παρόν τη στράτευση, στις οποίες όμως ο βιογραφούμενος δεν πέτυχε, επειδή δεν γνώριζε καλά τη γερμανική γλώσσα. Αντ’ αυτού, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έδωσε εξετάσεις στην Ελβετία, όπου εκεί τα Γερμανικά δεν έχουν την ίδια βαρύτητα, πέτυχε και με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε την καριέρα του.
Ο βιογραφούμενος ήταν άριστος φοιτητής ιατρικής με πολύ καλή βαθμολογία. Παράλληλα, εργαζόταν στο ταχυδρομείο της Βέρνης την περίοδο των Χριστουγέννων, του καλοκαιριού και του Πάσχα μαζί με άλλους έντεκα Έλληνες φοιτητές. Τα χρήματα που έβγαζε του έφταναν για να ζει όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Τη δεύτερη χρονιά των σπουδών του έλαβε και υποτροφία. Αποφοίτησε στις αρχές του 1973. Πριν ολοκληρώσει την ειδικότητά του, έγινε αρχίατρος και από το 1979 έως το 1982 διετέλεσε Υποδιευθυντής στο Καντονιακό Οφθαλμολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου του Άαραου. Τον Οκτώβριο του 1982, πήρε τη θέση του Διευθυντή της Οφθαλμολογικής Κλινικής του Καντονιακού Νοσοκομείου του SOLOΤHURN – OLTEN. Το OLTEN, εκείνα τα χρόνια, ήταν βιομηχανική πόλη με μεταλλουργεία, η πλουσιότερη πόλη του Καντονίου του Solothurn. Μετά την κρίση της μεταλλουργίας (1989-1991), όμως, οι τέσσερις ιδιωτικές τράπεζες που είχαν δημιουργηθεί και λειτουργούσαν στο OLTEN, μεταξύ αυτών και η κρατική τράπεζα του SOLOTHURN, έκλεισαν, με αποτέλεσμα το Καντόνι, για να μπορέσει να διέλθει την κρίση, να κλείσει κλινικές και να πουλήσει την μοναδική κρατική τράπεζα που είχε. Τότε, ο βιογραφούμενος, όπως και άλλοι διευθυντές, δέχτηκε να αποχωρήσει και βρήκε δουλειά σε μια ιδιωτική κλινική, βγάζοντας πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι αν ήταν κρατικός υπάλληλος.
Το 1975, νυμφεύτηκε τη σύντροφο της ζωής του, πριν ακόμη παρουσιαστεί στον στρατό, στο Διδυμότειχο, όπου υπηρέτησε έξι μήνες, στο Υγειονομικό. Η σύζυγός του, Ελίζαμπεθ – Σουζάνα RINGGENBERG, έχει καταγωγή από την Ελβετία και είναι κόρη του Άλμπρεχτ και της Ρόζας Vogeli. Ο παππούς της ήταν διευθυντής της παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ομοσπονδίας. Η Ελίζαμπεθ σπούδασε δασκάλα και υπηρέτησε το επάγγελμά της για επτά περίπου χρόνια. Από τον γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γιώργο –Τσαμπίκο, την Ελένη – Ρόζα και τον Ανδρέα.
Ο Γιώργος – Τσαμπίκος γεννήθηκε στη Βασιλεία το 1976. Αποφοίτησε από το Οικονομικό Γυμνάσιο του OLTEN με άριστα και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του SAN GALEN, σπουδάζοντας οικονομικά. Σήμερα, διευθύνει τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε δύο παιδιά, τον Γρηγόρη και την Ειρήνη, ενώ από τον δεύτερο έναν γιο, τον Αινεία, έξι μηνών σήμερα. Ο Γρηγόρης είναι δέκα ετών, μαθητής δημοτικού και του αρέσουν τα μαθηματικά. Η Ειρήνη είναι οκτώ ετών, μαθήτρια δημοτικού.
Η Ελένη – Ρόζα γεννήθηκε το 1978. Σπούδασε παιδαγωγικά και εργάστηκε ως δασκάλα για τέσσερα χρόνια. Επίσης, σπούδασε και κλινική ψυχολογία, εξασκώντας μερικώς το επάγγελμα στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Ζυρίχης. Είναι παντρεμένη με τον Τόμας WALKE και έχουν δύο παιδιά, τον Μύρωνα, 4 ετών και τον Ηλία, 2,5 ετών, ενώ περιμένουν σύντομα και το τρίτο τους παιδί.
Ο Ανδρέας γεννήθηκε το 1979. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Βέρνης και εκπλήρωσε την ειδικότητα του οφθαλμίατρου στην κλινική του πατέρα του. Σήμερα, εργάζεται στην Πανεπιστημιακή Κλινική PERTH Αυστραλίας ως Επιμελητής. Είναι νυμφευμένος με τη Στέφανι HAUSELMANN, Ελβετίδα γιατρό, παθολόγο και έχουν τρία παιδιά, την Ίσιδα, οκτώ ετών, τον Αλέξη, τεσσάρων ετών και τον Λεωνίδα 2,5 ετών. Ζουν και εργάζονται στην Αυστραλία.
Ο βιογραφούμενος, το 1994, άνοιξε τη δική του Οφθαλμολογική Κλινική στο OLTEN σε 400 τμ. με πέντε εργαζόμενους. Σήμερα, έχει φτάσει τα 15 οφθαλμολογικά ιατρεία και κλινικές και απασχολεί περίπου 500 άτομα. Οι κλινικές του βρίσκονται, επίσης, στις πόλεις, Σόλατουρν, Βέρνη, Ζυρίχη, Βίντερτουρ, Τζουκ. Η Κλινική του OLTEN «PALLAS KLINIKEN AG» είναι η μεγαλύτερη οφθαλμολογική κλινική της Ελβετίας σε επισκέψεις. Στο κτίριο που λειτουργεί η Κλινική είχε χτιστεί, παράλληλα, και ένα άλλο κτίριο, του οποίου η χρήση προοριζόταν για ξενοδοχείο. Το κτίριο αυτό, όμως, με την κρίση έκλεισε και το απέκτησε η τράπεζα. Το 1999, ο βιογραφούμενος αποφάσισε να το αγοράσει και να το διατηρήσει ως συνεδριακό κέντρο, στο οποίο γίνονται πολλές εκθέσεις τοπικών καλλιτεχνών και διαλέξεις. Ο χώρος του είναι πολύ μεγάλος, φιλοξενεί έως 1.400 άτομα και απασχολεί ογδόντα περίπου εργαζομένους.
Ο βιογραφούμενος είναι από τους πολύ λίγους οφθαλμίατρους και ο μοναδικός Έλληνας που εισήγαγε το «Phako» στην Ελβετία στις αρχές του 1980 και γι’ αυτό ήταν ένας από τους τρεις χειρουργούς στις περισσότερες επεμβάσεις για καταρράκτη στην Ελβετία. Ήταν, ίσως, ο μοναδικός γιατρός που πραγματοποιούσε πάνω από τριάντα επεμβάσεις από τις 7.00 το πρωί μέχρι τις 13.00 το μεσημέρι, ξεκινώντας το 1994 με 1.000 περίπου επεμβάσεις το χρόνο και φτάνοντας τις 3.000 περίπου το 2013. Το 2016, παρέδωσε την εταιρεία στον γιο του, Γεώργιο – Τσαμπίκο, ο οποίος συνεχίζει επάξια το όραμα του πατέρα του.
Ο Γρηγόριος Παλλάς εκτός από σπουδαίος γιατρός είναι και λάτρης του βιβλίου. Ως χόμπι του έχει τα σπορ, κυρίως το πινγκ πονγκ, το ποδόσφαιρο και όταν είναι στην Ελλάδα, επιδίδεται στο κολύμπι και το κανό.