Ο Δημήτριος Ναουμίδης του Σπυρίδωνα και της Ελευθερίας, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1946. Μετέβη για σπουδές στο Στρασβούργο, στην Ανωτάτη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών και για δυόμισι χρόνια εργάσθηκε στο Παρίσι με τον αρχιτέκτονα Paul Chemetov. Στέγαζε το αρχιτεκτονικό του γραφείο στο κεντρικότερο σημείο των Αθηνών, στο Κολωνάκι, και αναλάμβανε έργα ιδιωτικά, κατοικίες ιδιωτών ή πολυκατοικίες, κτίρια γραφείων και δημόσια έργα, όπως πολιτιστικά κτίρια, θέατρα, κινηματογράφους, μεγάλα πολιτιστικά συγκροτήματα, όπως το “OLYMPION” της Θεσσαλονίκης και μουσεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Επιπλέον, συμμετείχε ως σύμβουλος Αρχιτέκτονας στο έργο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Παντρεύτηκε την Αρετή Τριβιζά και απέκτησαν δυο παιδιά, τον Σπυρίδωνα και την Αικατερίνη-Ελένη.
Ο προπάππους του βιογραφούμενου, Σπυρίδωνας Ναουμίδης, γεννήθηκε το 1838 και ήταν ειρηνοδίκης. Μετοίκησε με την πατρική οικογένειά του στη Λιβαδειά και εκεί γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του. Παντρεύτηκε την Αρετή, που ήταν ανιψιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Καρπός της έγγαμης συμβίωσής τους ήταν τα τρία τους παιδιά, ο Χαρίλαος, ο Δημήτριος και η Ευσταθία.
Ο Δημήτριος Ναουμίδης, ο παππούς του βιογραφούμενου, γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1876. Ο πατέρας του ήθελε να σπουδάσει στη Νομική, ενώ ο ίδιος επιθυμούσε να ακολουθήσει το επάγγελμα του στρατιωτικού. Πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους την περίοδο 1912-1913, αλλά συμμετείχε ενεργά και στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Παρασημοφορήθηκε από τις γαλλικές στρατιωτικές αρχές για το θάρρος και το απαράμιλλο ήθος του. Κατά τη συμμετοχή του και στους δυο πολέμους δεν πληγώθηκε ποτέ, ενώ καθοριστική υπήρξε η συμβολή του στην, μετά την κατάληψη της Χίου και την εκδίωξη των Τούρκων, διαχείριση των προσφερόμενων πόρων από τους Χιώτες προς τα στρατεύματα. Μάλιστα, υπάρχει βιβλίο, όπου εξιστορούνται με λεπτομέρεια αυτά τα γεγονότα. Απεβίωσε το 1940.
Ο παππούς του βιογραφούμενου παντρεύτηκε τη Θηβαία Ελένη, το γένος Βρυζάκη που, κατά κοινή ομολογία, καταγόταν από το ίδιο γένος με το ζωγράφο Θεόδωρο Βρυζάκη. Το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι, εκ των οποίων το κορίτσι πέθανε μικρό και ένα από τα αγόρια απεβίωσε στη βρεφική ηλικία. Κρατήθηκαν στη ζωή μόνο δύο αγόρια, ο Σπυρίδωνας και ο Στυλιανός. Η οικογένεια, εξαιτίας της στρατιωτικής ιδιότητας του πατέρα, μετακινούνταν πολύ συχνά. Η Ελένη Ναουμίδη απεβίωσε το 1966.
Ο Στυλιανός Ναουμίδης, ο δευτερότοκος γιος του Δημήτρη και της Ελένης, σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όμως έκανε καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό, στα Δημόσια Ναυτικά Έργα. Τελείωσε την καριέρα του στο Ναυτικό ως ο πλέον μακροημερεύσας μη αξιωματικός της Διεύθυνσης Ναυτικών Έργων. Γνώρισε και παντρεύτηκε την Ασπασία, το γένος Λαχανοκάρδη, και υιοθέτησαν ένα κορίτσι. Σήμερα δεν είναι εν ζωή· απεβίωσε το 2012.
Ο Σπυρίδων Ναουμίδης, γεννημένος το 1905, σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με την ειδικότητα του χειρουργού ουρολόγου. Ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος, με συμμετοχές σε διεθνείς οργανισμούς και βραβεία φωτογραφίας, που ακόμα σώζονται, και κατά τη διάρκεια των σπουδών του ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ως δρομέας των εκατό μέτρων. Τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής εργαζόταν ως γενικός χειρουργός στο Μαιευτήριο «Μαρίκα Ηλιάδη», που ήταν επιταγμένο ως στρατιωτικό νοσοκομείο. Εκεί έμελλε να συναντήσει τη γυναίκα της ζωής του Ελευθερία, το γένος Σπανάκη, που ασκούσε εκεί τη μαιευτική τέχνη. Παντρεύτηκαν με τη λήξη του πολέμου και από το γάμο τους απέκτησαν ένα μόνο παιδί, τον βιογραφούμενο. Ο Σπυρίδων Ναουμίδης διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και της Ελληνικής Εταιρείας της Ιστορίας της Ιατρικής και πριν συνταξιοδοτηθεί ήταν, επί σειρά ετών, Διευθυντής της Ουρολογικής Κλινικής του νοσοκομείου «Αγία Όλγα». Απεβίωσε το 1998. Η μητέρα του, Ελευθερία, συνταξιοδοτήθηκε ως προϊσταμένη του μαιευτηρίου «Μαρίκα Ηλιάδη». Απεβίωσε το 2000.
Ο βιογραφούμενος Δημήτρης Ναουμίδης, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1946 και φοίτησε στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών στην Πλάκα. Τελειώνοντας το 1965, μετέβη για σπουδές στο Στρασβούργο, στην Ανωτάτη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών, από όπου και αποφοίτησε το 1972. Για δυόμισι χρόνια εργάσθηκε στο Παρίσι με τον αρχιτέκτονα Paul Chemetov. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γαλλία είχε την τύχη να βιώσει τον Μάη του 1968, να προβληματιστεί από τους αγώνες των νέων ανθρώπων για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και από το ανατρεπτικό κλίμα της εποχής. Δίχως άλλο, ήταν μια αποκαλυπτική εποχή για κάθε φοιτητή, που σημάδεψε ως ισχυρότατο βίωμα τη ζωή του βιογραφούμενου.
Επέστρεψε στην Αθήνα το 1974 και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στο Ναυτικό, ως επίκουρος σημαιοφόρος στα Δημόσια Ναυτικά έργα. Η συμπάθειά του προς την Αρετή Τριβιζά, με την οποία γνωριζόταν από μικρός, αφού οι γονείς τους υπήρξαν οικογενειακοί φίλοι, κατάληξε στο γάμο τους μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του βιογραφούμενου το 1976.
Η Αρετή Τριβιζά είχε τελειώσει το Αρσάκειο Ψυχικού και στη συνέχεια σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις σπουδές της όμως στον αρχαιολογικό τομέα τις εγκατέλειψε για χάρη του γάμου της με τον βιογραφούμενο.
Καρπός του γάμου του Δημήτρη και της Αρετής, είναι τα δυο παιδιά τους, ο Σπυρίδωνας και η Αικατερίνη-Ελένη. Ο Σπυρίδωνας έχει σπουδάσει Αρχιτέκτονας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Παντρεύτηκε το 2018 με την Ηώ Θεοφίλου. Η Κατερίνα-Ελένη έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Surrey στην Αγγλία, απέκτησε την ειδικότητά της στη Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων. Εργάζεται στην ENERGEAN S.A. Παντρεύτηκε το 2011 με τον Νίκο Νικολαΐδη και έχουν έναν άρρενα απόγονο, τον Παύλο.
Στις μέρες μας πια ο Δημήτρης Ναουμίδης είναι συνταξιούχος αρχιτέκτων. Επί πολλά χρόνια, το οικογενειακό χόμπι ήταν η θάλασσα και πάντα υπήρχε ένα μικρό σκάφος. Για πολλά χρόνια ήταν μέλος της Λέσχης Φουσκωτών Σκαφών «ΙΑΣΩΝ», με την οποία ταξίδεψε στις ελληνικές θάλασσες.