Η Ιωάννα Μπακατσιά γεννήθηκε στη Δορβιτσά του Νομού Αιτωλοακαρνανίας το 1954. Είναι κόρη του Ευθύμιου Μανίκα με καταγωγή από τη Δορβιτσά και της Βασιλικής Χατζή με καταγωγή από τον Πλάτανο Αιτωλοακαρνανίας. Σήμερα εργάζεται σε δημόσιο Δημοτικό σχολείο ως Υπεύθυνη Τροφοδοσίας. Είναι Πρόεδρος στις «Θυγατέρες της Ρούμελης», Αντιπρόεδρος του Συλλόγου «Πλατάνου Ναυπακτίας», Μέλος της «Ναυπακτιακής Αδελφότητας» και μέλος του Συλλόγου «Αιτωλοακαρνανών». Είναι παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Μπακατσιά και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.
Ο παππούς της βιογραφούμενης, από την πλευρά του πατέρα της, ονομαζόταν Αριστομένης Μανίκας και γεννήθηκε το 1894 στη Δορβιτσά, ένα όμορφο χωριό του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Είναι κτισμένο στις βορινές πλαγιές κατάφυτων λόφων και βουνοκορφών, που δημιουργούν ένα ορεινό ανάγλυφο. Κατά μια εκδοχή η ονομασία του χωριού παράγεται από τη λέξη δέρβη, που σημαίνει δρυοδάσος και πράγματι η Δορβιτσά παλαιότερα είχε απέραντες εκτάσεις με δρύες. Επιβλητικός είναι ο πετρόκτιστος ναός της Αγίας Παρασκευής (1922) στο κέντρο του χωριού. Ενδιαφέρον το κέντρο του χωριού με την πλατεία, όπου δεσπόζει η προτομή του Δορβιτσιώτη Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Αντιβασιλέα Δαμασκηνού (Δημητρίου Παπανδρέου), απέναντι το μνημείο πεσόντων και το Ηρώο του ’21. Ανατολικά της πλατείας, το πνευματικό κέντρο του Συλλόγου Δορβιτσωτών με ενδιαφέρουσα ιστορική και λαογραφική συλλογή.
Ο Αριστομένης Μανίκας ήταν έμπορος γυρολόγος και πουλούσε υφάσματα. Αργότερα άνοιξε δικό του παντοπωλείο, καθώς ήταν έξυπνος, με επιχειρηματικό μυαλό. Αγαπούσε πολύ τη δουλειά του και ήταν εργασιομανής. Όταν έφτιαξε τη δική του οικογένεια, αποδείχτηκε και εξαίρετος οικογενειάρχης. Παντρεύτηκε με την Ελένη Γεωργαρά, γεννημένη το 1896. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του έξι παιδιά, πέντε αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Ελευθέριο, ο οποίος υπήρξε σιδηρουργός στο επάγγελμα, τον Ευθύμιο, πατέρα της βιογραφούμενης, τον Γεώργιο, ο οποίος ασχολήθηκε με τη γεωργία, τον Βασίλειο, τον Δημήτριο και τη Γιαννούλα.
Η Γιαννούλα Μανίκα πέθανε πάνω στη γέννα, μαζί με το μωρό της, σε ηλικία μόλις 30 ετών. Για τον λόγο αυτό η βιογραφούμενη πήρε το όνομα της αειμνήστου θείας προς τιμήν της.
Ο παππούς Αριστομένης έφυγε από τη ζωή το 1978.
Ο πατέρας της βιογραφούμενης, Ευθύμιος Μανίκας, γεννήθηκε το 1920 στη Δορβιτσά. Άνθρωπος με υπέροχη προσωπικότητα και πολύ καλή καρδιά. Νοιαζόταν για τους συνανθρώπους του, ήταν συμπονετικός και βοηθούσε όσο μπορούσε τους φτωχούς. Ήταν τίμιος, δίκαιος και πολύ αγαπητός στον κοινωνικό του περίγυρο. Εργάστηκε, αρχικά, στο παντοπωλείο που διατηρούσε ο πατέρας του στη Δορβιτσά και στη συνέχεια άνοιξε δικό του κρεοπωλείο και τροφοδοτούσε με κρέας όλα τα γύρω χωριά.
Το 1953 ο Ευθύμιος Μανίκας παντρεύτηκε με τη σύντροφο της ζωής του Βασιλική Χατζή. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά, τη βιογραφούμενη Ιωάννα (Γιαννούλα) και την Ελένη.
Η Ελένη Μανίκα γεννήθηκε το 1960 στη Δορβιτσά Ναυπακτίας. Σε ηλικία 5 ετών μετανάστευσε με τους γονείς και την αδελφή της στην Αμερική. Είναι μία γυναίκα με κλειστό χαρακτήρα και εσωστρεφής. Όταν τελείωσε το σχολείο, εργάστηκε ως γραμματέας σε Αμερικανικό σχολείο, ενώ σήμερα δουλεύει με τον σύζυγό της στη δική τους καντίνα και πουλούν σουβλάκια στη Νέα Υόρκη. Είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Γιαννακάκη και έχουν αποκτήσει δύο κόρες, τη Μαρία και τη Βασιλική. Η Μαρία (33 ετών) είναι σχεδιάστρια μόδας και συνεργάζεται με την εταιρεία Victoria Secret. Η Βασιλική (30 ετών) είναι φυσικοθεραπεύτρια χειροπράκτρια. Όλη η οικογένεια της Ελένης Μανίκα διαμένει στη Νέα Υόρκη.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Βασιλική Χατζή, γεννήθηκε το 1918 στον Πλάτανο, ένα παραδοσιακό κεφαλοχώρι της Ναυπακτίας, στον Νομό Αιτωλοακαρνανία. Πήρε τ’ όνομά του από ένα τεράστιο πλατάνι που υπήρχε στον τόπο και είναι κτισμένο κάτω από ένα πυκνότατο δάσος σε υψόμετρο 880 μ. Αιτία της πρώτης κατοίκησης του Πλατάνου, που εικάζεται ότι έγινε τον 17ο αι., φαίνεται ότι ήταν το δύσβατο της περιοχής που πρόσφερε ασφάλεια απ’ τις με πολεμικές συγκρούσεις, Τούρκων, Ενετών και αρματολών, καθώς και τις επιδρομές ληστών και πειρατών που έπλητταν την ευρύτερη περιοχή. Οι κάτοικοι του Πλατάνου εξασκούσαν πολλά επαγγέλματα και το πνευματικό τους επίπεδο ήταν υψηλό. Στην ευρύτερη περιοχή ήταν γνωστό ως το «χωριό των γραμμάτων». Στην πλειοψηφία τους, όμως, οι κάτοικοι ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Επίσης στον Πλάτανο άνθισε η αμπελοκαλλιέργεια, η εκτροφή μεταξοσκώληκα και η μελισσοκομία. Το χωριό είναι πυκνοκατοικημένο και γεμάτο από λιθόστρωτα σοκάκια.
Η Βασιλική Χατζή είναι κόρη του αγρότη Νικολάου Χατζή και της Αικατερίνης Σκουφή, οι οποίοι απέκτησαν, εκτός της μοναχοκόρης Βασιλικής, άλλα τέσσερα αγόρια. Τον Αριστομένη, τον Δημήτριο, τον Αλέξανδρο και τον Αθανάσιο. Όπως αναφέρει η βιογραφούμενη, «η μητέρα μου ήταν μία εργατική και φιλόξενη γυναίκα, με κλειστό χαρακτήρα και αυστηρές αρχές. Ήταν αυταρχικός άνθρωπος».
Οι γονείς της βιογραφούμενης απεβίωσαν και οι δύο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας της, Ευθύμιος Μανίκας, έφυγε από τη ζωή το 1997, ενώ η μητέρα της Βασιλική απεβίωσε το 2011.
Η βιογραφούμενη, Ιωάννα Μανίκα, γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1954 στο μικρό ορεινό χωριό Δορβιτσά Ναυπακτίας. Αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο του χωριού και έχει διατηρήσει πολύ όμορφες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο της ζωής της. Δεν ξεχνά τα βράδια που περνούσε με τη γιαγιά της Ελένη δίπλα στο τζάκι και τα παραμύθια που της έλεγε, το κατηχητικό σχολείο που παρακολουθούσε κάθε Σάββατο και γύριζε στο σπίτι της χαρούμενη, για να πει στη γιαγιά της τι καινούργιο έμαθε για την Κυριακάτικη θεία λειτουργία. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό σχολείο μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου φοίτησε στο Γυμνάσιο για έναν χρόνο και μέχρι να ετοιμαστούν τα χαρτιά τους, για να μεταναστεύσουν οικογενειακώς στην Αμερική. Έφυγαν από την Ελλάδα στις 27 Ιουλίου 1967, με το υπερωκεάνιο πλοίο «Άννα Μαρία», και έφτασαν στη Νέα Υόρκη στις 10 Αυγούστου 1967.
Στην Αμερική ο πατέρας της βρήκε δουλειά σε ένα εστιατόριο, όπου έπλενε πιάτα, ενώ η μητέρα της έμεινε στο σπίτι για τα παιδιά. Μαζί με την αδελφή της άρχισε τότε να πηγαίνει και πάλι στο σχολείο. Η ίδια αποφοίτησε από το Bryant School. Όπως αναφέρει η ίδια, «τα πρώτα χρόνια στην Αμερική ήταν πολύ δύσκολα για μένα. Έκλαιγα συνέχεια και δεν ήθελα να μείνω. Δεν είχα παρέες και η προσαρμογή μου ήταν δύσκολη. Θεωρώ πως εκείνη την εποχή έχασα την παιδικότητά μου και ωρίμασα πρόωρα». Όταν αποφοίτησε από το σχολείο προσλήφθηκε σε μία εταιρεία που δραστηριοποιούνταν στις Ασφάλειες Ζωής και εργάστηκε εκεί για μία δεκαετία.
Στις 19 Ιανουαρίου 1975 η Ιωάννα Μανίκα παντρεύτηκε με τον Κωνσταντίνο Μπακατσιά, με καταγωγή από την Καστανιά, ένα πανέμορφο ορεινό χωριό που βρίσκεται στον Νομό Ευρυτανίας και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 910 μ. στις πλαγιές του Παναιτωλικού όρους. Όπως διηγείται η βιογραφούμενη, «μέσω ενός προξενιού είχαμε κανονίσει με τον άντρα μου να συναντηθούμε στην Αθήνα, χωρίς να γνωριζόμαστε. Εκδηλώθηκε, όμως, το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Κύπρο, η κυκλοφορία στην πόλη απαγορεύτηκε και έτσι δεν καταφέραμε να συναντηθούμε. Ο Κωνσταντίνος έφυγε για τον Καναδά και εγώ επέστρεψα στη Νέα Υόρκη.
Ο Κωνσταντίνος Μπακατσιάς γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1947. Είναι γιος του Νικολάου και της Κρυστάλλως Μπακατσιά και έχει άλλα πέντε αδέλφια. Τη Φωτεινή, την Αικατερίνη, την Ιωάννα, τον Δημήτριο και τον Χρήστο. Ο ίδιος σε ηλικία μόλις 6 μηνών σώθηκε από θαύμα, γιατί προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια μέσα στη φτώχεια, εννέα άτομα στην οικογένεια και το φαί λίγο. Στην ηλικία των 12 ετών έφυγε και πήγε να δουλέψει σε ένα ποτοποιείο στο χωριό Θέρμο. Αφού έμεινε εκεί για έναν χρόνο, το 1961, αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Ήταν 13 ετών και θα πήγαινε εκεί μετά από πρόσκληση της αδελφής του. Από την επόμενη ημέρα που έφτασε στην Αυστραλία, έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο παραγωγής υποδημάτων και εργαζόταν σε μία μηχανή. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1970, επέστρεψε στην Ελλάδα και αγόρασε μία επιχείρηση Café Bar στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα. Το μαγαζί ήταν ακριβώς απέναντι από τη Μητρόπολη Αθηνών και το διατήρησε για τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια μετανάστευσε στον Καναδά αναζητώντας μία καλύτερη τύχη και ζωή. Έφτασε στον Καναδά το 1974 και εργάστηκε σε ένα εστιατόριο για λίγους μήνες. Αμέσως μετά, τον Σεπτέμβριο του 1974, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και έπιασε δουλειά ως σερβιτόρος.
Ο Κωνσταντίνος και η Ιωάννα Μπακατσιά, το γένος Μανίκα, απέκτησαν από τον γάμο τους δύο παιδιά. Την Κρυστάλλω και τη Βασιλική (Βίκη).
Η Κρυστάλλω Μπακατσιά γεννήθηκε το 1978. Είναι μία δυναμική γυναίκα, με χαρισματική προσωπικότητα. Σπούδασε δασκάλα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός έως σήμερα. Είναι παντρεμένη με τον Κυριάκο Τριανταφυλλόπουλος.
Η Βασιλική (Βίκη) Μπακατσιά γεννήθηκε το 1980. Είναι άνθρωπος ήπιων τόνων με οργανωτικές ικανότητες. Είναι δασκάλα και φυσικοθεραπεύτρια παιδιών με ειδικές ανάγκες και εργάζεται μέχρι σήμερα. Παντρεύτηκε με τον Παλαιολόγο Κακαβά και το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά, τον Γιάννη και τον Κωνσταντίνο. Η Βασιλική και Παλαιολόγος γνωρίστηκαν τυχαία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, που γίνεται κάθε χρόνο στη Νέα Υόρκη, στην 5η Λεωφόρο. Εκείνη την ημέρα έβρεχε και ο Παλαιολόγος ζήτησε από τη Βασιλική να προφυλαχτεί από την ομπρέλα της. Ο γιος τους Γιάννης είναι σήμερα 9 ετών και μαθητής του Δημοτικού σχολείου. Είναι άριστος μαθητής και τελειομανής. Του αρέσουν το ποδόσφαιρο, οι παραδοσιακοί χοροί, οι νέες τεχνολογίες και η ζωγραφική. Το όνειρό του είναι να γίνει αρχιτέκτονας. Ο δεύτερος γιος τους Κωνσταντίνος είναι 7 ετών και μαθητής, επίσης, του Δημοτικού σχολείου. Παιδί έξυπνο, δραστήριο, πονόψυχο και δημιουργικό, με καλή αίσθηση του χιούμορ. Του αρέσουν το ποδόσφαιρο και οι παραδοσιακοί χοροί.
Το 1980 ο Κωνσταντίνος Μπακατσιάς άνοιξε ένα μικρό Καφέ – Εστιατόριο, το οποίο λειτούργησε για ένα χρόνο. Το 1981 άνοιξε δεύτερο μαγαζί, μία πιτσαρία με την επωνυμία «Greenwich Pizza», την οποία διατήρησε μέχρι το 1988. Έναν χρόνο αργότερα, το 1989, άνοιξε συνεταιρικά το «Bagel Store», ένα μαγαζί το οποίο πούλησαν το 1992, για να αγοράσουν το εστιατόριο «AGELINO’S» στο Κονέκτικατ, το οποίο και πάλι πούλησαν το 1995.
Το 1996 ο Κωνσταντίνος Μπακατσιάς αγόρασε το μαγαζί «PLAKA TAVERNA» στο Μπρούκλιν το οποίο διατήρησε μέχρι το 2004 και πουλώντας το βγήκε στη σύνταξη. Σήμερα χαίρεται την ήρεμη πια ζωή του κάνοντας βόλτες, πηγαίνοντας στο καφενείο και βλέποντας όμορφες ταινίες στον καναπέ του σπιτιού του. Συχνά, ταξιδεύει στην Ελλάδα, για να δει αγαπημένους συγγενείς και φίλους.
Η βιογραφούμενη, Ιωάννα Μπακατσιά, εργάστηκε στην ασφαλιστική εταιρεία έως το 1983 και στη συνέχεια προσλήφθηκε σε μία εταιρεία υφασμάτων παρέχοντας γραμματειακή υποστήριξη. Στην εν λόγω εταιρεία εργάστηκε άλλα δέκα χρόνια και το 1993 έπιασε δουλειά σε δημόσιο Δημοτικό σχολείο, ως υπεύθυνη τροφοδοσίας για το φαγητό των συνολικά 1.200 παιδιών που ήταν μαθητές του. Στο σχολείο τα παιδιά τρώνε πρωινό και μεσημεριανό. Η ίδια είναι πολύ ευχαριστημένη με τη δουλειά της, καθώς περνάει πολύ όμορφα με τους μικρούς μαθητές. Τα νοιώθει σαν να είναι δικά της παιδιά και με αίσθημα ευθύνης προσέχει καθημερινά να γυρίσουν χαρούμενα στο σπίτι και στους γονείς τους. Απασχολεί τα παιδιά με χορούς και τραγούδια. Όπως αναφέρει η ίδια, «περνάω υπέροχα μαζί τους και από τα παιδιά παίρνω χαρά και αγάπη».
Όσοι γνωρίζουν την Ιωάννα Μπακατσιά μιλάνε για μία χαρισματική γυναίκα, που διαθέτει χιούμορ και είναι πάντα χαμογελαστή και πρόσχαρη. Είναι αξιέπαινη για τη φιλοξενία και την μεγαλοψυχία της. Άνθρωπος της προσφοράς, γενναιόδωρη, δοτική και φιλεύσπλαχνη. Είναι η χαρά της παρέας και θέλει όλοι γύρω της να είναι χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι. Στη δουλειά της γίνεται και αυτή ένα παιδί, δεν ξεχωρίζει ανάμεσά τους. Όπως ομολογεί η ίδια, «το 2019 θα βγω στη σύνταξη και το γεγονός αυτό με φοβίζει, δεν θέλω να το σκέφτομαι. Θέλω να συνεχίσω να βοηθώ τα παιδιά και να εργάζομαι μαζί τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα έχω άλλο επαφή μαζί τους».
Η Ιωάννα Μπακατσιά έχει μία έντονη κοινωνική παρουσία. Είναι Πρόεδρος στις «Θυγατέρες της Ρούμελης», Αντιπρόεδρος του Συλλόγου «Πλατάνου Ναυπακτίας», Μέλος της «Ναυπακτιανής Αδελφότητας» και μέλος του Συλλόγου «Αιτωλοακαρνανών». Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τον χορό και τη μαγειρική, ενώ πάντα βρίσκει χρόνο, για να βρεθεί με καλούς φίλους και τα εγγόνια της. Της αρέσουν τα ταξίδια, ιδιαίτερα όταν επισκέπτεται την Ελλάδα, αλλά έχει επισκεφτεί και άλλα μέρη, όπως την Αυστραλία, την Ελβετία, τον Άγιο Δομίνικο, την Καραϊβική, τη Χαβάη και την Καλιφόρνια. Στις προσευχές της δεν ζητά πολλά. Εύχεται όλος ο κόσμος να έχει την υγεία του και η ίδια ονειρεύεται να μπορεί στο μέλλον να ταξιδεύει, για να γνωρίσει και άλλους πολιτισμούς.