Ο Δημήτριος Μαναός, γόνος πολυμελούς οικογένειας, είναι ένας από τους Έλληνες που σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και ηθικής κατάπτωσης τίμησε με σθένος το όνομά του. Πολιτικός μηχανικός, ενεργός στην πολιτική ζωή και τον κοινό βίο, αλλά και με πολλά ενδιαφέροντα, κατόρθωσε να χαράξει το δικό του μονοπάτι ζωής αψηφώντας κάθε δυσκολία.
Γεννήθηκε στην όμορφη και ξακουστή Λάρισα αλλά διατηρεί καταγωγή από την αλησμόνητη Πύλη Τρικάλων και το Ανθηρό Καρδίτσας. Τόσο το Ανθηρό, όσο και η Πύλη αποτελούν μέρη ανυπολόγιστου κάλλους, στολισμένα με το μεράκι των ντόπιων. Ειδικά η Πύλη, αποτελώντας το πέρασμα προς τα ορεινά θέρετρα της Πίνδου, προσελκύει ετήσια κάθε φυσιολάτρη που εκτιμά την ιστορικότητα μιας περιοχής αλλά και την αρχιτεκτονική της. Το γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνος, η Παλαιοκαρυά με τους περίφημους καταρράκτες της και το μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνος, εκκλησιές σαν την Πόρτα Παναγιά και λίμνες, καθρεφτίζουν την ομορφιά του τόπου. Από την άλλη η Λάρισα, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, στην περιοχή της Θεσσαλίας, συνιστά έναν μεγάλο πνεύμονα με βυθισμένη την καρδιά της στο πράσινο και με το αρχαίο θέατρο. Στην ξακουστή Λάρισα γεννήθηκε και ο Δημήτριος Μαναός στις 26 Φεβρουαρίου 1940.
Ο παππούς του, Δημήτριος Μαναός, με ρίζες στο Ανθηρό και δάσκαλος στο επάγγελμα, παντρεύτηκε την Ανδριάνα, το γένος Βλαχίδη. Ο πατέρας της Ανδριάνας, μάλιστα, ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα του Παύλου Μελά. Με την Ανδριάνα απέκτησαν δύο γιους, τον Παντελή και τον Τηλέμαχο. O Παντελής Μαναός, πατέρας του βιογραφούμενου (1900-1974), ήταν άνθρωπος τίμιος, εργατικός και οικογενειάρχης. Αφότου μαθήτευσε στο σχολαρχείο, ασχολήθηκε επαγγελματικά ως αξιωματικός στην Αστυνομία, ενώ τελούσε και χρέη δασκάλου στο Ανθηρό. Ο ίδιος παντρεύτηκε την Αγορή Σταυροπούλου (1905-1998) από την Πύλη Τρικάλων, κόρη του Δημήτρη Σταυροπούλου -δικηγόρος στο επάγγελμα- και της Γιαννούλας, το γένος Τσιγγαρίδα. Η Αγορή είχε άλλα πέντε αδέρφια, εκ των οποίων ο καθένας ακολούθησε διαφορετικό μονοπάτι ζωής: τη Ζωή, η οποία μάλιστα μετανάστευσε στην Αμερική, την Ελένη, τη Δεσπούλα, τον Νίκο και τον Κωνσταντίνο, γνωστοί επιχειρηματίες στα Τρίκαλα.
Ο γάμος μεταξύ του Παντελή και της Αγορής Μαναού, έφερε την ευτυχία στο ζεύγος με τον ερχομό στη ζωή τεσσάρων παιδιών. Η Ζέτα, πρώτο τέκνο, ταλέντο φωνητικής στα σχολικά της χρόνια, έγινε και μητέρα δύο παιδιών, του Δημήτρη και της Βάνας, με σύζυγο τον Ιάσωνα Αντωνιάδη. Η Γιολάντα ήταν τρίτη στη σειρά, σπούδασε διερμηνέας στην Αυστρία και παντρεύτηκε με τον Δημήτρη Καλλίνη. Τέταρτος στη σειρά και τελευταίος γεννήθηκε ο Γεώργιος, ο οποίος έγινε επιχειρηματίας και απέκτησε με τη σύζυγό του δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Ελίνα.
Ο βιογραφούμενος, δεύτερος κατά σειρά γεννήσεως, από νεαρή ηλικία διέθετε έφεση στη μελέτη. Τελείωσε το Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο «Μπόκαρη» στη Λάρισα και έπειτα συνέχισε στο 2ο Δημόσιο Γυμνάσιο Λαρίσης. Η δεξιοτεχνία του, οι μηχανικές ικανότητες και η οργανωτική του σκέψη τον καθοδήγησαν στις σπουδές του στο Graz της Αυστρίας και τη Βιέννη, απ’ όπου αποφοίτησε ως Πολιτικός Μηχανικός, ολοκληρώνοντάς τες στη Θεσσαλονίκη. Τον κύκλο των σπουδών του έκλεισαν μεταπτυχιακές σπουδές με αντικείμενο την Οργάνωση και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων το 1970, ως ανθυπολοχαγός του μηχανικού στη Ρόδο, ανοίγει Τεχνικό γραφείο στην Αθήνα αναλαμβάνοντας μελέτες και κατασκευές σημαντικών οικοδομικών έργων, ξενοδοχείων, δημοσίων έργων οικοδομικών και οδοποιίας για σαράντα χρόνια. Ταυτόχρονα, ο πολιτικός βίος μπαίνει στο πεδίο των ενδιαφερόντων του και έτσι εκλέγεται δήμαρχος Π. Ψυχικού από το 1987 έως το 1990. Η εμπιστοσύνη του λαού του όμως τον φέρνει για δεύτερη φορά στο προσκήνιο κι έτσι επανεκλέγεται για τα έτη 1991-1994. Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπήρξε πηγή έμπνευσης καθώς προέβη σε σημαντικά έργα: Το ωραίο κτίριο Δημαρχείου της οδού Καλλάρη, το κτίριο της Αστυνομίας με ρεκόρ κατασκευής στις 120 ημέρες καθώς και την αποπεράτωση, τον εξοπλισμό και τη λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου Μπενετάτου, ένα κέντρο που οφείλει την ύπαρξή του στον αείμνηστο Δήμαρχο Ι. Χαραλάμπους. Ανάμεσα στις επιτυχίες του ήταν και η ανάπλαση του χώρου Ν. Αγοράς, οι υπάρχοντες πεζόδρομοι στον Δήμο Ψυχικού, τα νέα χωμάτινα γήπεδα τένις, αντιπλημμυρικά έργα, φυτεύσεις αλσών, προώθηση ανακύκλωσης κ.ο.κ. Καθιέρωσε επίσης τη βράβευση αριστούχων μαθητών των σχολείων του Δήμου και μερίμνησε για την κατασκευή κλειστού Γυμναστηρίου στον χώρο των Σχολείων. Επίσης, στα αναρίθμητα έργα του συμπεριλαμβάνονται και η ίδρυση Ιατρείων Προληπτικής Ιατρικής, της ετήσιας αιμοδοσίας και της Τράπεζας Αίματος, της παιδικής χορωδίας, του μίνι λεωφορείου, του φωτισμού αλσών αλλά και οι σημαντικοί αθλητικοί αγώνες, γεγονότα τα οποία θα αφήσουν το όνομά του χαραγμένο στη μνήμη των συνανθρώπων του, χάρη στη χρηστή διαχείριση κοινών πραγμάτων και θεσμών.
Παράλληλα με τη θητεία του ως Δήμαρχος, διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΕΤΑΑ Α.Ε, δηλαδή της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης, τα έτη 1993-1994. Την ίδια περίοδο ανέλαβε και ως Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (Ε.Λ.Σ.) της οποίας αποτελούσε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 1990. Το έργο του όμως δεν τελειώνει εδώ, καθώς οι ικανότητές του τον οδηγούν στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σχέσεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), στην οποία συνέβαλλε καθοριστικά αναφορικά με την αναπτυξιακή πολιτική, τα έτη 2005-2010. Καθοριστική ωστόσο υπήρξε και η συμβολή του ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου τόσο του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, όσο και του Νοσοκομείου ΚΑΤ, συμβάλλοντας στη λειτουργικότητά τους.
Για επτά χρόνια συμμετείχε στην αντιπροσωπεία των Ελλήνων Δημάρχων στο Συμβούλιο της Ευρώπης (Στρασβούργο) C.L.R.E, στο Ευρωπαϊκό Κογκρέσο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου και εξελέγη Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος με αναγνωρισμένο έργο και επιτυχίες. Επίσης, ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανευρωπαϊκής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων (Παρίσι) και με συμμετοχή σε Παγκόσμια Συνέδρια Δημάρχων (IULA) στο Όσλο, το Τορόντο και αλλού.
Σημαντική διάκριση υπήρξε και η εκλογή του ως Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημάρχων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). Ακόμη, είναι μέλος της Ένωσης Δημάρχων Αττικής, όπου διετέλεσε μέλος της Ελεγκτικής Επιτροπής και Πρόεδρος.
Η κοινωνική του μέριμνα υπήρξε μεγάλη, γεγονός που αντανακλάται στα πρόσωπα των Δημοτών και στις αναμνήσεις τους, καθώς έδειξαν εμπιστοσύνη με την ψήφο τους και για δεύτερη φορά. Το λειτούργημά του όμως υπήρξε και έκδηλο μέσω των τιμητικών διαστάσεων που προσέλαβε. Συγκεκριμένα, η προσφορά του και οι υπηρεσίες του αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν από την Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Αττικής (ΤΕΔΚΝΑ), τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών (για λόγους αιμοδοσίας), τον Αρχιεπίσκοπο Τσεχίας, τον Αντιναρκωτικό Αγώνα, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό αλλά και από την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου.
Εκτός από τους συγγενείς του στα Τρίκαλα, τον Δημήτρη Σταυρόπουλο, Ιατρό και τον Θωμά Μαναό, Δικηγόρο, υπάρχουν και στενοί συγγενείς στη Βοστώνη των ΗΠΑ, οι θείοι Wess Chigas, απόφοιτος του MIT, Bil και Ντίνος Chigas, ιατροί και τα ξαδέλφια, ο Basil Chigas, χρηματιστής, η Diana Chigas, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, ο Carles Chigas, οικονομολόγος-τραπεζικός και ο George Chigas, καθηγητής Πανεπιστημίου.
Πλην βεβαίως των έξοχων αυτών έργων, η ζωή τον αξίωσε να γνωρίσει και την Αθηναία σύντροφο της ζωής του, Ελισάβετ Καρακίτσου, κόρη του Δημοσθένη Καρακίτσου, Υποπτεράρχου και ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Αναστασίας Στρούζα, τη γυναίκα που ομόρφυνε ακόμη περισσότερο τη ζωή του. Παράλληλα, τη μεγάλη του αγάπη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση συμπληρώνουν και η αγάπη του για την κλασική μουσική, τον αθλητισμό (ορειβασία) και τα ταξίδια, ενώ είναι γνώστης δύο ξένων γλωσσών (Γερμανικών και Αγγλικών).
Ένας άνθρωπος του οποίου το όνομα θα αντηχεί για πολλά χρόνια ακόμη, και σε επόμενες γενιές, κατόρθωσε να χαρίσει στους συμπολίτες του, σε στιγμές κρίσης, το καλύτερο δυνατόν και το μέγιστο. Με την όρεξη, το όραμα και την ελπίδα του, την αισιοδοξία για το μέλλον των συνανθρώπων του, κατάφερε παρά τις δυσκολίες των καιρών να ισορροπήσει και να δημιουργήσει. Με εργατικότητα και θέληση, μάλιστα, αναγνωρίστηκε αφήνοντας σπουδαία έργα. Ο Δημήτριος Μαναός, ως σπουδαίος Έλληνας και πρωτοπόρος, άφησε ως παρακαταθήκη όχι μόνο τα έργα του, αλλά και την πίστη του για ένα καλύτερο αύριο.