Κονταργύρης Αθανάσιος – Παύλος

Ο Αθανάσιος Κονταργύρης γεννήθηκε το 1956 και είναι ελληνογαλλικής καταγωγής. Είναι οικονομολόγος, ιδρυτής και διευθυντής της γαλλικής εταιρείας CEDECS–TCBL, που υποστηρίζει την καινοτομία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και της ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΠΕ, μίας εταιρίας συμβούλων, πρωτοπόρα στην εξ αποστάσεως παροχή υπηρεσιών και εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, Κονταργύρης Αθανάσιος, ήταν γιατρός-ορθοπεδικός και διετέλεσε Αρχίατρος του Ελληνικού Στρατού και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ένας πονόψυχος και δοτικός άνθρωπος και προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες δωρεάν σε πολλούς ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Ήταν φημισμένος ορθοπεδικός, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, όπου τον καλούσαν συχνά σε διαλέξεις και δημοσίευε άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Ήταν από τους πρώτους που έφεραν την Ορθοπεδική στην Ελλάδα και αυτό το γεγονός συνετέλεσε στο να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν ο ιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας (ΕΕΧΟΤ). Πέθανε σε σχετικά νεαρή ηλικία, στα 61 του χρόνια.

Ο Αθανάσιος Κονταργύρης προερχόταν από μία οικογένεια με έντεκα παιδιά και γεννήθηκε στον Κατσίμπαλη του νομού Αρκαδίας, δίπλα στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης. Πήγαινε στο σχολείο στην Καρύταινα περπατώντας με τα πόδια. Γαλλικά έμαθε, αρχικά, από τσιγγάνους. Όταν τελείωσε το σχολείο, ήρθε στην Αθήνα μόνος του για να σπουδάσει και πήρε υποτροφία, χάρη στην οποία εστάλη στη Γαλλία για να σπουδάσει Ιατρική στη Στρατιωτική Σχολή Ιατρικής που βρίσκεται στη Lyon της Γαλλίας. Ο Αθανάσιος Κονταργύρης ήταν ο μοναδικός Έλληνας που φοίτησε εκείνη την εποχή σε αυτήν τη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Βίωσε τη σκληρότητα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο πήρε μέρος με το Γαλλικό Στρατό μέχρι το 1918 και μετά συμμετείχε με τον ελληνικό στρατό στον πόλεμο της Μικράς Ασίας και στη μάχη του Εσκί Σεχίρ, που έλαβε χώρα την 8η-9η Ιουλίου 1921, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού στρατού και στη μάχη στον Σαγγάριο ποταμό. Στην αντεπίθεση του Κεμάλ Ατατούρκ εναντίον της Ελληνικής Στρατιάς της Μικράς Ασίας, ηγήθηκε μιας ομάδας και κατάφερε να την οδηγήσει μέχρι τις ακτές του Αιγαίου και να τη φέρει σώα μέχρι την Ελλάδα.

Ο Αθανάσιος Κονταργύρης παντρεύτηκε τη Δέσποινα Σοφούλη, κόρη του Θεμιστοκλή Σοφούλη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τον Θεμιστοκλή, πατέρα του βιογραφούμενου, τον Δημήτρη και τη Βέλλη.

Η γιαγιά του βιογραφούμενου, Δέσποινα Σοφούλη, γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου. Ένα μέρος, ωστόσο, από τα παιδικά της χρόνια το πέρασε στη Σμύρνη. Η Έλλη Παπαδημητρίου, γνωστή για τον «Κοινό Λόγο» της και άλλα έργα της που αναφέρονται στη Μικρά Ασία και την προσφυγιά, ασχολούμενη με ανθρώπους που την είχαν ζήσει, ήταν από το σόι της μητέρας της Δέσποινας Σοφούλη. Ο πατέρας της, Θεμιστοκλής Σοφούλης, ήταν ο διακεκριμένος Έλληνας πολιτικός του κεντρώου χώρου, ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ισάριθμες φορές πρόεδρος της Βουλής. Γεννήθηκε το 1860 στο Βαθύ της Σάμου, που τότε ήταν αυτόνομη περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διοικούμενη από χριστιανό ηγεμόνα. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια εξειδικεύθηκε στη Γερμανία στην αρχαιολογία. Επιστρέφοντας, διορίστηκε έφορος αρχαιοτήτων το 1885. Αργότερα έγινε υφηγητής της αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1900 παραιτήθηκε για να ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα στη Σάμο. Συγκρότησε τη δική του πολιτική ομάδα με στόχο την αυτονόμηση της Πολιτείας της Σάμου, στηλιτεύοντας την κακοδιαχείριση των διοριζόμενων από την Πύλη χριστιανών ηγεμόνων και ζήτησε την διεύρυνση των πολιτικών ελευθεριών. Η Σαμιακή εθνοσυνέλευση εξέλεξε πρόεδρό της τον Σοφούλη το 1912. Λίγο αργότερα, η εθνοσυνέλευση των Σαμίων διακήρυξε την ένωση με την Ελλάδα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, ο Σοφούλης διορίσθηκε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (1914). Τάχθηκε με το μέρος του Ελευθερίου Βενιζέλου και το 1915 εξελέγη βουλευτής Σάμου και συμμετείχε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Στις εκλογές του 1923 εξελέγη βουλευτής Σάμου. Υποστήριξε τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της βασιλείας. Εξελέγη υπαρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός για μικρά διαστήματα και επανειλημμένως Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής. Έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Ιωάννη Μεταξά. Συνελήφθη και φυλακίστηκε για έξι μήνες από τους Γερμανούς. Συμμετείχε σε διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς με μετριοπάθεια και επιδίωξε τον πολιτικό συμβιβασμό για εθνικό συμφέρον προκειμένου να αποφευχθεί ο εμφύλιος. Η πολιτεία τον τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος. Η Δέσποινα Σοφούλη είχε μια δραστήρια, κοινωνική ζωή. Ήταν πολύ συνδεδεμένη με τον πατέρα της και έπαιξε σημαντικό ρόλο στις επαφές του, καθώς πολλοί άνθρωποι που ήθελαν να τον προσεγγίσουν, έρχονταν πρώτα σε επαφή με εκείνη, ειδικά για πολύ σημαντικά θέματα κατά την ταραγμένη και δύσκολη περίοδο του Εμφύλιου Πολέμου αλλά και σε άλλα ζητήματα. Συμμετείχε πολύ σε όλες τις περιοδείες του πατέρα της, ο οποίος αργότερα έπαιρνε μαζί του και τα εγγόνια του, όπως και τον πατέρα του βιογραφούμενου. Η Δέσποινα Σοφούλη απεβίωσε το 1976, σε ηλικία περίπου 70 ετών.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Θεμιστοκλής Κονταργύρης, που γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1931 στην Αθήνα ήταν άτομο τρομερά δραστήριο και δημιουργικό. Οραματιστής, που έβλεπε πολύ μπροστά τα πράγματα. Εξαιρετικός διπλωμάτης, αλλά πολύ απαιτητικός από τον εαυτό του σε θέματα αρχών, με μια πολύ δομημένη σκέψη, που αντίθετα με πολλούς ξεκίνησε από δεξιές πεποιθήσεις και σιγά σιγά πήγε σε όλο πιο αριστερές. Στην ουσία θεωρούσε τον εαυτό του κεντρώο και ότι ο κόσμος ήταν αυτός που είχε αλλάξει πολύ. Η πολιτική του σκέψη ήταν πολύ επηρεασμένη βέβαια από τον παππού του, Θεμιστοκλή Σοφούλη, που είχε σφραγίσει και εντυπωσιάσει, κυριολεκτικά, τη ζωή του. Απεβίωσε το 2003, σε ηλικία 72 ετών.

Ο Θεμιστοκλής Κονταργύρης τελείωσε το Πειραματικό Γυμνάσιο όπου ήταν άριστος μαθητής. Στη συνέχεια έφυγε στη Γαλλία, όπου σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι, καθώς και Πολιτικές Επιστήμες. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου και του Νομικού Συμβούλου, αρχικά στην ΕΥΔΑΠ και στη ΔΙΠΤΟΛ, η οποία ενσωματώθηκε αργότερα στη ΔΕΗ. Ιδιαίτερη ενασχόλησή του ήταν οι διεθνείς συμβάσεις της ΔΕΗ, τόσο για την προμήθεια εγκαταστάσεων, όσο και για τα διεθνή δάνεια της ΔΕΗ. Μέχρι το 1967, ο Θεμιστοκλής Κονταργύρης ασχολούνταν με αυτές τις εργασίες. Τότε, αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα, λόγω της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που δημιούργησε η Δικτατορία, ώστε να μην αναγκαστεί να υπογράψει τις δηλώσεις που απαιτούσε η κυβέρνηση της Χούντας. Φεύγοντας από την Ελλάδα στα ταραγμένα χρόνια της δικτατορίας, η οικογένεια του Θεμιστοκλή Κονταργύρη εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί, του πρότειναν να αναλάβει διάφορες σημαντικές θέσεις, τις οποίες όμως αρνήθηκε για να μην αναγκαστεί να πάρει τη γαλλική υπηκοότητα. Ανέλαβε τη θέση εμπειρογνώμονα στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) του ΟΗΕ, από τον οποίο στάλθηκε -οικογενειακώς- στην Αλγερία για τέσσερα χρόνια (1968-1972), προκειμένου να συντάξει τον Κώδικα Εργασίας της Αλγερίας. Στη συνέχεια, η οικογένεια μετέβη για ένα χρόνο (1972-1973) στο Ζαΐρ, όπου ο Θεμιστοκλής ανέλαβε πάλι τη σύνταξη του Κώδικα Εργασίας, και κατόπιν στάλθηκε στο Καμερούν για δύο χρόνια (1973-1975), σαν Διευθυντής του Κέντρου Εκπαίδευσης των Επιθεωρητών Εργασίας της Δυτικής Αφρικής. Το διάστημα 1975-1978, ο Θεμιστοκλής Κονταργύρης στάλθηκε στο Αφγανιστάν για να συντάξει τον εκεί Κώδικα εργασίας. Τελειώνοντας τη σύμβαση με το Αφγανιστάν, επέστρεψε στην Ελλάδα με την οικογένειά του.

Με την επιστροφή του, ο πατέρας του βιογραφούμενου επανήλθε στη ΔΕΗ και στην ΕΥΔΑΠ για τρία χρόνια, από το 1978 έως το 1981. Πέρασε έναν διαγωνισμό του Συμβουλίου της ΕΕ (τότε ΕΟΚ), που είναι ένα όργανο που προετοιμάζει, σε συνεργασία με τους Υπουργούς και τους Αρχηγούς Κρατών, τις συναντήσεις και τις αποφάσεις των συναντήσεων των Υπουργών και των Αρχηγών Κρατών πριν αυτές διαβιβαστούν στην Κομισιόν, το οποίο τον προσέλαβε σε διοικητική θέση το 1982. Ασχολήθηκε σε αυτή τη θέση αρχικά με το θέμα της αλιείας, με τον τότε Υπουργό Γεωργίας Κώστα Σημίτη, καταλήγοντας στην πρώτη μεγάλη συμφωνία περί δικαιωμάτων αλιείας. Στη συνέχεια, ανέλαβε θέματα κοινωνικής πολιτικής και πολιτισμού. Συνεργάστηκε, μάλιστα, πολύ με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, αλλά και τον Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, Τζακ Λανγκ. Αργότερα ανέλαβε τα θέματα Παιδείας και ήταν ο εμπνευστής των εκπαιδευτικών προγραμμάτων ERASMUS. Εξ ίσου σημαντικό έργο του Θεμιστοκλή Κονταργύρη ήταν όταν ασχολήθηκε με την περιφερειακή πολιτική, όπου έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη εξασφάλιση των ΜΟΠ (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα) υπό την αιγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Συνταξιοδοτήθηκε το 1996.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου παντρεύτηκε το 1955 τη Μαρία-Paulette Decremps, η οποία ήταν Δικαστής στη Γαλλία. Όταν ήρθε στην Ελλάδα, εργάστηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο σαν καθηγήτρια. Αργότερα, εργάστηκε σαν καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αλγερίας. Ο Θεμιστοκλής και η Μαρία-Paulette απέκτησαν τρία παιδιά, τον βιογραφούμενο Θανάση, την Εμμανουέλα και τον Στέφανο.

Ο βιογραφούμενος, Αθανάσιος Κονταργύρης, γεννήθηκε το 1956 στο Vichy της Γαλλίας. Μετά τη γέννησή του, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα, όπου ο μικρός Αθανάσιος φοίτησε στο 14ο Δημοτικό σχολείο και στη Σχολή Μωραΐτη. Όταν η οικογένεια έφυγε από την Ελλάδα το 1967, πήγε Γυμνάσιο στο Παρίσι, συνέχισε στο Γαλλικό Γυμνάσιο της Αλγερίας και έπειτα στο Ζαΐρ και στο Καμερούν. Ήταν άριστος μαθητής και αφού πήρε το Baccalaureat πήγε στη Γαλλία, όπου για δύο χρόνια εισήχθη σε σχολή για να προετοιμάσει την εισαγωγή του στις Ανώτατες Σχολές της Γαλλίας. Έδωσε εξετάσεις και έγινε δεκτός σε όλες τις σχολές. Προτίμησε να πάει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (HEC), όπου ήταν ο μόνος Έλληνας. Παράλληλα, παρακολούθησε και τη Νομική Σχολή, όπου πήρε και από εκεί το πτυχίο του, με εξειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο.

Εργάστηκε για δύο χρόνια στο Εμπορικό Τμήμα της Γαλλικής Πρεσβείας όπου ήταν βοηθός του αγροτικού ακόλουθου, αποκτώντας μια σημαντική εμπειρία. Επέστρεψε στη Γαλλία και προσελήφθη στον Όμιλο ΠΕΣΙΝΕ (Pechiney), τον γαλλικό κολοσσό της μεταλλουργίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ανέλαβε βοηθός του Διευθυντή Εσωτερικού Ελέγχου, τρίτος στην ιεραρχία της ΠΕΣΙΝΕ Ελλάδος, από το 1982 έως το 1986 και έγινε τμηματάρχης μέσα σε δύο χρόνια, δραστηριοποιούμενος στο εργοστάσιο του Αλουμινίου της Ελλάδας στο Δίστομο.

Το 1986 μετατίθεται στο Παρίσι, στο πολιτικό γραφείο του Προέδρου της ΠΕΣΙΝΕ, με έργο την επίβλεψη των αποτελεσμάτων και των επενδύσεων των θυγατρικών του κλάδου που είχαν σαν δραστηριότητα την παραγωγή αλουμινίου και τη μεταποίησή του αλλά και την επίβλεψη των κλάδων του χαλκού και των νέων υλικών. Του ανατέθηκε να μπει σε μία ομάδα τεσσάρων ατόμων, που ασχολήθηκαν με τη διαπραγμάτευση που οδήγησε στην πώληση του χαλκού σε ιταλικά συμφέροντα.

Το 1987 δημιούργησε τη δική του εταιρεία στη Γαλλία, τη CEDECS (Consultancy for the European Development of Ecological, Civic and Social entrepreneurship), με αρχικό αντικείμενο την προώθηση εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Ελλάδας-Γαλλίας, προωθώντας τα ελληνικά προϊόντα στη γαλλική αγορά.

Στη συνέχεια, το αντικείμενο στράφηκε στο θέμα της πληροφορικής, που τον οδήγησε να δημιουργήσει στην Ελλάδα, το 1988, την εταιρεία «Διάλογος ΕΠΕ», με σκοπό την ανάπτυξη της εφαρμογής της πληροφορικής και των multi-media στην Ελλάδα. Η εταιρεία του, το διάστημα 1988-1995, ήταν πολύ πρωτοπόρα στην Ελλάδα. Δούλεψε πολύ με καλλιτέχνες, δίνοντας τα εργαλεία της πληροφορικής σε άτομα που ασχολούνταν με τη μουσική, την ποίηση και τα εικαστικά, διοργανώνοντας σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο τη σύνδεση τέχνης και ηλεκτρονικού υπολογιστή. Έφεραν και το πρώτο internet καφέ στην Ελλάδα. Το 1989 υπέγραψε την πρώτη του σύμβαση για ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για θέματα τηλεκπαίδευσης. Οι κύριες δραστηριότητές της στηρίζονται, από τότε, σε διάφορα έργα που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα από τα πρώτα έργα του ΔΙΑΛΟΓΟΥ ήταν το έργο «Αγορά», που συνέταξε ο ίδιος μαζί με κάποιους Γάλλους, το BBC και άλλες εταιρείες. Το έργο συνέδεσε εκατό τοπικά κέντρα παροχής υπηρεσιών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προερχόμενα από 25 περιοχές 12 Ευρωπαϊκών κρατών (1996-1998). Ένα άλλο σημαντικό έργο της εταιρίας αυτής ήταν το έργο “Energia”, την περίοδο 2000-2002, με θέματα συνεργασίας μεταξύ ευρωπαϊκών εταιρειών και ΜΜΕ Ανατολικών χωρών (Ρωσία, Γεωργία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία κλπ.).

Το 2003, ο βιογραφούμενος επέστρεψε στη Γαλλία έως το 2007 και δραστηριοποιήθηκε στη γαλλική του εταιρεία CEDECS-TCBL (Textile and Clothing Business Labs), δουλεύοντας κυρίως με επιχειρήσεις στον τομέα του ενδύματος και της κλωστοϋφαντουργίας, για την οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη των κλάδων αυτών. Παράλληλα έκανε και παρεμβάσεις σε οργανισμούς του Γαλλικού Δημοσίου, για τη βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολίτες και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Έτσι συνεργάστηκε και με την ομάδα του πρωθυπουργού της Γαλλίας για την ανάπτυξη της e-administration (ηλεκτρονική δημόσια διοίκηση).

Από το 2007 επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολείται με την υποστήριξη της αειφόρας και κυκλικής οικονομίας ιδιαίτερα στο χώρο της ευρωπαϊκής και μεσογειακής κλωστοϋφαντουργίας και των κλάδων της μόδας σε έργα στα οποία συχνά εμπλέκονται ενεργά και τοπικές αρχές αλλά και καλλιτέχνες όλων των τεχνών. Παράλληλα είναι αξιολογητής έργων εκπαίδευσης και ανάπτυξης ΜΜΕ της ΕΕ.

Τα φοιτητικά του χρόνια και λίγα χρόνια μετά, ήταν μέλος της Διεθνή Αμνηστία και του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και ίδρυσε την Δημοκρατική Ένωση των Γάλλων που ζουν στην Ελλάδα της οποίας εξελέγη πολλές φορές πρόεδρος. Αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος και εκπρόσωπος στην Ευρώπη της ελληνικής ομάδας του κινήματος πολιτών ΑΤΤΑΚ. Με αυτήν την ιδιότητα και σαν οικονομολόγος υπερασπίσθηκε σε διεθνή μέσα ενημέρωσης και φόρα τις ελληνικές θέσεις κατά την κρίση του χρέους και υπήρξε ενεργό μέλος και συντάκτης της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας της Ελληνικής Βουλής για το χρέος το 2015. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής των Γάλλων της Ανατολικής Μεσογείου το 2013 και των Πράσινων-Αλληλεγγύη, στην Ελλάδα στις ευρωεκλογές του 2019.

Από τον πρώτο του γάμο με την Andre-Marguerite Ozenfant απέκτησε δύο παιδιά, την Κλαίρη το 1983 και τον Γιάννη το 1986 και από τον δεύτερο γάμο του, με τη Lydie Herve, απέκτησε έναν γιο, τον Θεόφιλο, το 1996. Η Κλαίρη ακολούθησε την πορεία του προπάππου Αθανασίου: φοίτησε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή της Λυών και είναι σήμερα συνταγματάρχης ιατρός, αναισθησιολόγος του γαλλικού στρατού στη Μασσαλία. Ο Γιάννης και ο Θεόφιλος ζουν και αυτοί στη Γαλλία αφού φοίτησαν οικονομικά στη Σορβόννη με μία εξειδίκευση στις σχέσεις με την Κίνα ο Γιάννης και με ένα διπλό μάστερ στα οικονομικά και στα μαθηματικά ο Θεόφιλος.