Κονταλέξης Παναγιώτης

Ο Παναγιώτης Κονταλέξης γεννήθηκε το 1954. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και άφησε εποχή ως ένας από τους πιο καταξιωμένους και έμπειρους Χρηματιστές στην Ελλάδα, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς.

Ο Παναγιώτης Κονταλέξης γεννήθηκε το 1954 στο Βελεστίνο Μαγνησίας, αλλά μεγάλωσε στην επαρχία της Λάρισας, όπου από μικρό παιδί, με τα μεγαλύτερα αδέλφια του, συμμετείχε σε κάθε κτηνοτροφική και γεωργική εργασία. Το επώνυμο της οικογένειας αρχικά ήταν Μπούρχας, επειδή όμως υπήρχε ένας πρόγονος κοντός με το όνομα Αλέξης, οι απόγονοι του ονομάστηκαν Κονταλέξης. Οι πρόγονοί του, Σαρακατσαναίοι κτηνοτρόφοι, τα χρόνια του μεσοπολέμου ζούσαν ως νομάδες, την καλοκαιρινή περίοδο στους ορεινούς όγκους της δυτικής Μακεδονίας και τη χειμερινή περίοδο μετακινούντο στην περιοχή της Λάρισας. Ο προπάππος του, Κωνσταντίνος Κονταλέξης, ο οποίος ήταν ψηλός, ρωμαλέος, με κύρος και σοβαρότητα, παντρεύτηκε την Ασπασία και απέκτησαν τον Γιώργο και την Παναγιώτα. Ο παππούς του, Γιώργος Κονταλέξης, με την γυναίκα του Αγορίτσα Κόρακα, ήταν αγράμματοι αλλά διέθεταν κύρος και ήθος στην κτηνοτροφική κοινωνία της περιοχής και απέκτησαν την Ασπασία, την Κωνσταντίνα, την Παναγιώτα και τον Χρήστο.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Χρήστος Κονταλέξης του Γεωργίου, μεγάλωσε στο κοπάδι του παππού του, τον οποίο αργότερα διαδέχτηκε. Έχασε νωρίς τους γονείς του και επιφορτίστηκε την μέριμνα να παντρέψει τις αδελφές του, δίνοντας τη γνωστή προίκα που τότε μεταφραζόταν σε τμήμα του κοπαδιού. Το καλοκαίρι του 1939, που πλησίαζε ο πόλεμος, τον βρήκε με το κοπάδι στο Καϊμακτσαλάν της Φλώρινας. Μια νύχτα εκεί στην βουνοκορφή, ένας Γερμανός κατάσκοπος, επιχειρώντας να εισέλθει στη χώρα μας, έχασε τον προσανατολισμό του εξαιτίας έντονης βροχής και ανεμοθύελλας. Τον εγκλώβισαν σε ένα χείμαρρο τα τσοπανόσκυλα του κοπαδιού και συνελήφθη από τον πατέρα του βιογραφούμενου. Τον παρέδωσε την επομένη στις αρχές, οι οποίες τίμησαν την πράξη του, δίνοντας του 100 επιπλέον σφαίρες. Ο Χρήστος Κονταλέξης ζούσε από την κτηνοτροφία στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και παντρεύτηκε, στα δύστυχα χρόνια της κατοχής, με την Χρυσούλα το γένος Χρήστου Τσίκα, με την οποία απέκτησαν την δύσκολη περίοδο του εμφυλίου, την Ελένη, την Αγορίτσα, τον Γιώργο και μετεμφυλιακά τον Παναγιώτη (Πάνο Κονταλέξη).

Ο Παναγιώτης Κονταλέξης ξεκίνησε τη ζωή του με τη ζεστή αγάπη της οικογένειας και διεκδίκησε τίμια και αξιοπρεπώς το μέλλον του. Ποτέ δεν ζήλεψε αυτά που είχαν οι άλλοι, γιατί αυτά δεν τα πήραν από εκείνον. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο Κουτσόχερο της Λάρισας. Την περίοδο της επταετούς δικτατορίας, με αντίξοες οικονομικές συνθήκες, παρακολούθησε τρία χρόνια μαθήματα στο γυμνάσιο του Συκουρίου Λάρισας και συνέχισε στο Α΄ γυμνάσιο αρρένων Λάρισας όπου το 1972 τελείωσε τη μέση εκπαίδευση. Έφυγε από το χωριό του με 500 δρχ. (σημερινά 1,5 ευρώ), με πίστη στον εαυτό του και την ελπίδα ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξει η μοίρα του. Ποτέ δεν φοβήθηκε, στιγμή δεν δείλιασε και δουλεύοντας σπούδασε. Ένα κεφάλι γεμάτο από φόβο, δεν έχει χώρο για όνειρα κι αυτός έκανε τα όνειρα. Τα οικονομικά της οικογένειας δεν έφταναν για φροντιστηριακή υποστήριξη και αγορά ραπιτογράφου για να σπουδάσει αρχιτεκτονική που ονειρευόταν. Κατά συνέπεια και το κρυφό του όνειρο της σκηνοθεσίας έμεινε ανεκπλήρωτο.

Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Για την κάλυψη των αναγκών διαβίωσης συγχρόνως εργαζόταν, στην αρχή ως εργάτης αμμοβολής στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ενώ αργότερα παρέδιδε μαθήματα σε μικρότερους μαθητές και έκανε ασφάλειες. Η φτώχεια χωρίς χρέη αποτέλεσε τον μεγαλύτερο πλούτο του. Ήξερε ότι αυτό που πραγματικά θέλει στη ζωή, ποτέ δεν θα έρθει εύκολα. Νωρίς στη ζωή του, μέσα στη φτώχεια και την ταξική περιφρόνηση, γνώρισε τα ιδανικά και τις αξίες της ανθρώπινης ζωής. Βίωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, την πτώση της χούντας, που έφερε τη μεταπολίτευση και, το 1977, λίγο πριν τελειώσει τη στρατιωτική του θητεία έχασε τον πατέρα του. Μόνος του, χωρίς βοήθεια ή υποστήριξη, έβαλε συνειδητά απέναντί του τους κόλακες, τους εγωιστές, τους υποκριτές, τους ψεύτες, τους ανέντιμους, τους δήθεν, τους ψωνισμένους και ανίκανους εξουσιαστές. Υποκλίθηκε στην εντιμότητα, την αξία, την ειλικρίνεια και την αλήθεια. Θαυμάζει τους ανθρώπους του πνεύματος και τους επιστήμονες με κοινωνική προσφορά. Εκτιμά πάντα την επαγγελματική συνέπεια, την εργασιακή ευσυνειδησία, σέβεται και τιμά την ευγένεια, το ήθος, και την αξιοκρατία. Πάντα αισιόδοξος, συνάντησε πολλές δυσκολίες, έζησε όμως περισσότερες χαρές, γνώρισε και εμπιστεύτηκε καινούργιους ανθρώπους, χτίζοντας καλές και ισχυρές φιλίες. Δεν ήθελε να περπατά με μία ομπρέλα μόνιμα ανοιχτή, περιμένοντας από φόβο πότε θα βρέξει. Κατάλαβε ότι η ανησυχία και ο φόβος δεν αποτρέπουν τις αντιξοότητες της ζωής, απλώς στερούν την χαρά από τα ευχάριστα.

Το 1977 η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά βρισκόταν σε νηπιακή μορφή και, αποκομμένη από το διεθνές περιβάλλον, λειτουργούσε ακόμα με παραδοσιακό τρόπο. Τον Αύγουστο του 1977 τύχη αγαθή το έφερε να εργάζεται σε χρηματιστηριακό γραφείο, στην αρχή κάνοντας εξωτερικές εργασίες και αργότερα ως αντικριστής αξιών. Το 1981 η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δειλά-δειλά άρχισαν τα βήματα εκσυγχρονισμού και σύγκλησης της ελληνικής οικονομίας. Πάντα ανήσυχο πνεύμα, το 1982 πέτυχε σε σχετικό διαγωνισμό του υπουργείου οικονομικών και διορίστηκε στο γενικό λογιστήριο κράτους. Όμως απογοητεύτηκε και μέσα σε 33 μέρες παραιτήθηκε, αφού δεν βρήκε ενδιαφέρον στο δημόσιο και επέστρεψε άμεσα στη Σοφοκλέους, στο παλαιό του πόστο. Το ήθος του, η εργατικότητα και ο επαγγελματισμός του εκτιμήθηκαν γρήγορα και μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ο μικρότερος σε ηλικία χρηματιστής του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Οι εξελίξεις στο χώρο της κεφαλαιαγοράς ξεκίνησαν το 1988 και βρίσκουν τον Παναγιώτη Κονταλέξη στην αρχή της καριέρας του. Το 1990, έχει ήδη την αναγνώριση από τη χρηματιστηριακή κοινότητα και ιδρύει μία από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές εταιρείες, ενώ ένα χρόνο αργότερα συμμετέχει στην επιχειρηματική ομάδα των μετόχων που ίδρυσαν την Εγνατία Τράπεζα.

Οραματιστής ο ίδιος, ζυμώθηκε με ενθουσιασμό στη νέα εποχή της χρηματιστηριακής αγοράς και με τον τρόπο του συνέβαλε στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Είναι η περίοδος που η ελληνική κεφαλαιαγορά αποκτά τον ρόλο της, ως μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας. Το 1994 εκλέγεται Πρόεδρος των χρηματιστών και ως πρόεδρος των συναδέλφων του, ενημέρωνε τις κοινοβουλευτικές επιτροπές με τις απόψεις του κλάδου σχετικά με πολλά συναφή νομοσχέδια. Κλήθηκε από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της ελληνικής Βουλής για να καταθέσει τις απόψεις του για τα επίκαιρα ζητήματα του χώρου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Χρηματιστηριακού Κέντρου Θεσσαλονίκης, του Χρηματιστηρίου Παραγώγων, της Εταιρείας Εκκαθάρισης Συναλλαγών επί Παραγώγων, του Κέντρου Εκπαίδευσης Κεφαλαιαγοράς, της Εταιρείας Ανάπτυξης Συστημάτων και Υποστήριξης Κεφαλαιαγοράς, τα καταστατικά σύστασης των οποίων φέρουν την υπογραφή του.

Δημοσίευσε πολλά άρθρα με τις απόψεις του και υπήρξε εισηγητής σε πολλές ημερίδες και συνέδρια. Αγωνίζεται με ζήλο για την εγκατάλειψη του οικογενειακού χαρακτήρα των επιχειρήσεων, στηρίζει κάθε πρωτοβουλία εξωστρέφειας της εθνικής οικονομίας και υποστηρίζει την ενίσχυση της διαφάνειας σε όλους τους χώρους δράσης. Οι χρηματιστηριακές αρχές, στην προσπάθειά τους για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου, έχουν ένα σύμμαχο. Οι γνώσεις του, η ακεραιότητά του και η αξιοπιστία του, αναγνωρίστηκαν από τις χρηματιστηριακές αρχές, οι οποίες τον όρισαν μέλος σε πολλές επιτροπές μελετών και διαγωνισμών, προκειμένου να δώσουν αυξημένο κύρος και να διασφαλίσουν το αδιάβλητο. Υπήρξε αξιολογητής του πρώτου αυτόματου συστήματος χρηματιστηριακών συναλλαγών ΑΗΣ και διαμόρφωσε τις προδιαγραφές του επόμενου ολοκληρωμένου αυτόματου συστήματος χρηματιστηριακών συναλλαγών ΟΑΣΗΣ.

Καταξιωμένος επαγγελματικά, θεωρείται από τους πιο έμπειρους χρηματιστές στην Ελλάδα και η κοινωνική του δράση, αναγνωρίστηκε με την εκλογή του στην προεδρεία των συνδέσμου μελών του χρηματιστηρίου.

Συνοπτικά η επαγγελματική και κοινωνική του δραστηριότητα:

• Υπάλληλος στο Χρηματιστηριακό γραφείο του Χρηματιστή Αλέξανδρου Μαλλιαρά.
• Αντικριστής του Χρηματιστή Δημητρίου Γραβάνη.
• Χρηματιστής.
• Πρόεδρος, Χρηματιστηριακός Εκπρόσωπος και κύριος μέτοχος της ΠΑΝ.ΚΟΝΤΑΛΕΞΗΣ ΑΧΕ.
• Πρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος και κύριος μέτοχος CFS Χρηματιστηριακής.
• Πρόεδρος του Συνδέσμου Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών, ΣΜΕΧΑ.
• Μέλος Δ.Σ. της Ανάπτυξης Συστημάτων και Υποστήριξης Κεφαλαιαγοράς, ΑΣΥΚ ΑΕ.
• Μέλος Δ.Σ. του Χρηματιστηριακού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ΧΚΘ.
• Μέλος Δ.Σ. του Συνεγγυητικού Κεφαλαίου Ασφαλείας Χρηματιστηριακών Συναλλαγών.
• Μέλος της Διαχειριστικής Επιτροπής Επικουρικού Κεφαλαίου Ασφάλειας Συναλλαγών.
• Μέλος Δ.Σ. της Εταιρείας Χρηματιστηριακών Μελετών Α.Ε.
• Μέλος Επενδυτικών Επιτροπών σε ΑΕΔΑΚ της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΙΣΤΗ & ΕΓΝΑΤΙΑ.
• Πρόεδρος Δ.Σ. της ΤΟΞΟΤΗΣ, Εταιρεία Επιχειρηματικών Συμμετοχών ΑΕ.
• Αντιπρόεδρος Δ.Σ. της ΤEAS ΑΕ. Τεχνικές Εφαρμογές.
• Πρόεδρος Δ.Σ. της JOHN’S FISH FARM, Εταιρεία εκτροφής, εμπορίας, εξαγωγών ιχθύων.
• Πρόεδρος Δ.Σ. της OMNICOM ΑΕ, Εταιρείας πληροφορικής.
• Μέλος Δ.Σ. της Ευρωπαϊκή Πίστη ΑΕΓΑ.
• Πρόεδρος Δ.Σ. της Computer Club ΑΕ, Εταιρείας πληροφορικής.

Πιστεύει ότι ο άνθρωπος ολοκληρώνεται και ευτυχεί μόνον εντός της οικογένειας, διαφορετικά χωρίς αυτό το κύτταρο, το άτομο είναι ταξιδιώτης χωρίς προορισμό. Με το αξίωμα ένας για όλους και όλοι για έναν, δημιούργησε τη δική του οικογένεια, την οποία έχει πάνω από όλα. Οι θυγατέρες του Χρύσα, Ελένη, Δανάη και Μαρίνα είναι το κύριο μέλημά του.

Τις χαρές του, τις μοιράζεται με όσους έχει κοντά του, τις δυσκολίες και τις στενοχώριες του, τις περνά ολομόναχος («καλαμιά στο κάμπο» είπε κάποτε η μεγαλύτερη κόρη Χρύσα). Δεν προσπάθησε να φτάσει τους καλύτερους, αλλά απομακρύνθηκε από τους χειρότερους. Ιδεολόγος, καταφέρνει όχι μόνον να αγωνίζεται για τις ιδέες του, αλλά και να ζει σύμφωνα με αυτές. Αυστηρός με τον εαυτό του, ανυποχώρητος στις αξίες του, γενναίος στις δυσκολίες του, σεμνός στις κολακείες, αδιάφορος στις κακίες, φιλικός και εξωστρεφής με τον περίγυρό του, περπατά προσωπικά και επαγγελματικά, πάντα προσγειωμένα, σεμνά και ταπεινά, χωρίς ματαιοδοξίες, κάτι που εκτιμάται γιατί είναι αληθινό. Δεν θέλει να πετάει με δανεικά φτερά, πάντα με τα δικά του, όταν και όπου φτάσει.

Από μικρός πίστευε ότι κάθε άτομο έχει ένα ρόλο, ένα καθήκον ως αποστολή στη ζωή. Έτσι, κάθε πράξη του διακρίνεται από υπευθυνότητα προς το κοινωνικό σύνολο, με προτεραιότητα το καθήκον προς την οικογένειά του. Ποτέ δεν υπήρξε ανασφαλής, ώριμος από παιδί και υπεύθυνο άτομο, ενδιαφέρεται για τα αγαπημένα του πρόσωπα, παρά για εκείνον. Σε όλη του τη ζωή είναι το στήριγμα των κοντινών του ανθρώπων και όχι μόνον. Είναι χαρούμενος που όταν δίνει δεν θυμάται και όταν παίρνει δεν ξεχνά. Έχει πολλούς γνωστούς, λίγους φίλους και κανέναν ανάγκη. Νοιάζεται και προστατεύει τα αγαπημένα του πρόσωπα, χωρίς ποτέ να τα απασχολήσει με τις δικές του αντιξοότητες. Στο πρόσωπό του όλοι βρίσκουν ένα φίλο, ένα σύμβουλο με γνώσεις, ένα άτομο πρόθυμο να τους ακούσει, με κατανόηση και με διάθεση να συνδράμει. Ξέρει πως όλα γίνονται με μόχθο και σκληρή δουλειά. Προστατεύει πάντα τους πιο αδύναμους, όσους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και σιχαίνεται την αδικία στους ανθρώπους.

Ορθολογιστής από τα γυμνασιακά του χρόνια, περπάτησε όλες τις φάσεις της πολυκύμαντης ζωής του με ρεαλισμό, χωρίς να πάρουν τα μυαλά του αέρα, ακόμη κι όταν η αυλή του γέμισε με κάθε είδους επιτήδειους. Πιστεύει ότι τα κουνούπια μαζεύονται στο φως για να ρουφήξουν αίμα. Υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να μοιραστούν τη χαρά και την επιτυχία, αντίθετα κανένας για τη δυσκολία και την αποτυχία. Δεν υπήρξε θαμώνας πολιτικών ή υπουργικών γραφείων, παρότι βίωσε άσκοπες επισκέψεις στο γραφείο του αρκετών σημαντικών πολιτικών προσώπων. Όταν επίμονα του ζητήθηκε η συμμετοχή του σε κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αρνήθηκε ευγενικά. Προτιμά την ανεξαρτησία της γνώμης του, που δυστυχώς ποτέ δεν είναι συμβατή με τα μαντριά της κομματικής δράσης.

Στις μεγάλες του δοκιμασίες πάλεψε με αξιοπρέπεια μόνος του. Τους δικούς του ανθρώπους δεν θέλει να τους βάζει σε καμία στενάχωρη δοκιμασία. Δεν υποχρεώθηκε ποτέ σε κανέναν τρίτο, παρότι μπορούσε, διότι όπως λέει «όποιος υποχρεώνεται, σκλαβώνεται». Αγαπά τους φίλους του, δεν τους προκαλεί διλήμματα που ενδεχομένως να μην είναι για τις πλάτες τους. Τα παιδιά του, προσπάθησε να τα μάθει να ψαρεύουν, γι’ αυτό δεν τους έδωσε έτοιμο το ψάρι ψημένο και στο πιάτο. Ανεξάρτητα από τι κατάφερε, το προσπάθησε, διότι όπως πιστεύει, εάν η ευτυχία είναι ακριβή, τότε δεν είναι καλής ποιότητας. Μπορεί η γνώση να διδάσκεται και η σοφία όχι, όμως και οι δύο υπάρχουν, για να μπορεί κάποιος να διακρίνει τον καλό δρόμο από τον κακό. Θαυμάζει τις ελεύθερες και ανεξάρτητες προσωπικότητες και ουδέποτε επιχείρησε να επηρεάσει την ελεύθερη ανάπτυξη των παιδιών του. Πιστεύει στις ισότιμες και αμφίδρομες σχέσεις, διότι δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, όταν ενεργείς αντίθετα με αυτά που πιστεύεις. Θεωρεί ότι το άτομο πρέπει να είναι ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του. Εκφράσει τις απόψεις του όταν του ζητηθεί, αλλά ποτέ δεν προσπαθεί να επηρεάσει τις επιλογές κανενός.

Πιστεύει ότι η ψυχή έχει τα δικά της αυτιά, για να ακούσει αυτά που ο νους κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Γι’ αυτό ουδέποτε ζήτησε χάρη ή αλλαγή συμπεριφοράς, διότι κάθε τι που δεν πηγάζει από την καρδιά, αλλά έρχεται ως χάρη ή απαίτηση, δεν αξίζει τίποτε. Η ζωή είναι δρόμος που δεν μπορείς να διαβείς δεύτερη φορά. Η κακία είναι ανοησία εκείνων που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν ζούμε για πάντα. Ο φόβος μπορεί να έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου. Αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει, δεν θα είναι ούτε και με ό,τι θα ήθελε να έχει. Είναι λύτρωση να μοιράζεσαι τον πόνο σου με άλλους ανθρώπους, αλλά είναι ευλογία αν κάνεις τους άλλους να θέλουν να μοιραστούν τον πόνο τους μαζί σου. Ενδεχομένως να μην έτυχε αυτής της λύτρωσης, όμως αξιώθηκε αυτής της ευλογίας.

Δεν αναζητά μεγαλεία, ούτε κοσμικότητες, είναι πάντα προσηνής με τους απλούς και ντόμπρους ανθρώπους και συναναστρέφεται με ανιδιοτέλεια ανθρώπους έντιμους και ηθικούς. Τα συναισθήματα μπορεί να μην περιγράφονται, αλλά αυτός που μας αγαπάει, νιώθει τον κυματισμό τους. Αυτοί όμως που δεν είδαν ανθρώπους να τους λείπει το ένα πόδι, διαμαρτύρονται που δεν έχουν παπούτσια. Όταν έχει δίκιο, δεν σημαίνει ότι ο άλλος έχει άδικο, απλά δεν έχει δει τη ζωή από τη δική του πλευρά. Αν βάλεις μια μαϊμού να διαλέξει μεταξύ ενός διαμαντιού και μιας μπανάνας, κάθε φορά θα διαλέγει τη μπανάνα, αφού δεν έχει την ικανότητα να καταλάβει πόσο αξίζει ένα διαμάντι και το απορρίπτει. Το διαμάντι όμως δεν παίρνει την απόρριψη προσωπικά, ούτε προσπαθεί να μοιάσει με μπανάνα για να αρέσει στις μαϊμούδες, γιατί ξέρει ότι είναι το διαμάντι. Τελικά η ζωή είναι πολύ δύσκολη εξέταση.

Υπηρετεί τις αρχές και τις αξίες του με συνέπεια και είναι αρκετοί οι σημαντικοί άνθρωποι που ξεχώρισαν το χαρακτήρα του και τον τιμούν με τη φιλία τους και την εκτίμησή τους. Με αυτούς έχουν κοινότητα αξιών. Η φροντίδα του εαυτού μας δεν είναι εγωισμός και η σχέση με τον εαυτό μας προσδιορίζει τη ζωή μας. Ο καθένας αξίζει τόσο, όσο αξίζουν εκείνα για τα οποία κοπιάζει. Αντιγράφοντας τους άλλους αποτυγχάνουμε, διότι όλοι έχουμε διαφορετικό χαρτί ερωτήσεων. Την περιουσία του τη δημιούργησε δουλεύοντας από μικρός, δεν τη σπατάλησε σε ανούσιες καταναλώσεις και τη διαχειρίστηκε με γνώση και σύνεση. Όσοι βαδίζουν στον ήλιο ακολουθούνται από τη σκιά τους και όσοι είναι άξιοι ακολουθούνται από τον φθόνο. Εκείνος που ακολουθεί την καρδιά του, πρέπει να παίρνει μαζί του και το μυαλό, διότι η ζωή δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά από τις επιλογές μας.

Οι σκέψεις διορθώνονται, οι πράξεις όμως όχι, γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να έχουν υπομονή και αντοχή. Δεν σταματά να μαθαίνει, γιατί η ζωή δεν σταματά να διδάσκει, ούτε επιτρέπει στις αναμνήσεις του να καταλήξουν καλύτερες από τα όνειρά του. Έχτισε πύργους και με τις πέτρες που του πέταξαν. Με αξιοπρέπεια ζει αυτός που νικά και κατακτά τον εαυτό του. Οι γνώμες των άλλων είναι των άλλων. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει στον εαυτό του είναι να τον σέβεται. Πολλές φορές κολυμπά αντίθετα με το ρεύμα για να φτάσει στην «πηγή». Εάν δεν σπείρεις, λέει, μην περιμένεις σοδειά για να βλαστίσει η ζωή, χρειάζεται ενδιαφέρον για τις ρίζες της διότι εάν δεν τιμωρείς τα ελαττώματά σου, θα τιμωρηθείς απ’ αυτά.

Θεωρεί τον πολιτισμό μας και τους χαρισματικούς Έλληνες τα στέρεα θεμέλια της πατρίδας μας και οραματίζεται λαμπρό το μέλλον της, αρκεί να εγκαταλείψουμε τη στείρα δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που φύτρωσε με την σύσταση του νεοελληνικού κράτους.

Νουθετεί τις πανεπιστημιακής μόρφωσης κόρες του, Χρύσα, Ελένη, Δανάη και Μαρίνα για να προκόψουν και να ευτυχήσουν, να μην διαπραγματεύονται τα όνειρά τους και να μην ακυρώνουν τα πλάνα που θέτουν. Ελπίζει να μη συναντήσουν τις δυσκολίες που εκείνος αντιμετώπισε και να πορεύονται με ακεραιότητα, χωρίς ποτέ να λησμονούν όσους έχουν ανάγκη.

Οι φίλοι του λένε:

• Επαγγελματικά δημιουργήθηκε η εικόνα που τον θέλει να είναι, αυστηρός, πείσμων, τελειομανής, απόμακρος, ψυχρά ευγενής, απότομος, να μην κάνει εύκολα φίλους, στοιχεία που τον κάνουν για πολλούς απροσπέλαστο και για ελάχιστους πρόκληση. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν απόμακρο και άφιλο. Πράγματι είναι επιφυλακτικός, αν όχι αμυντικά καχύποπτος, απέναντι σε διαχυτικότητες και πρόσκαιρες άνευ ουσίας φιλικές εκδηλώσεις. Αυτή η στάση απέναντι σε τρίτους, εν τούτοις δεν αναιρεί την ευαισθησία και εντέλει την καλοσύνη του. Ενδεχομένως να είναι η «ασπίδα» του. Αρχές του, το υγιές επιχειρείν και η σύγχρονη διοίκηση των επιχειρήσεων. Είναι σεβαστός από φίλους και εχθρούς των ιδεών του, οι οποίοι του αναγνωρίζουν την παρρησία των θέσεων και τη συνέπειά του.

Ανοιχτός, ευθύς, βαθύτατα ανθρώπινος, απλός και προσεκτικός στις διατυπώσεις του. Εύστροφος και διεισδυτικός στη σκέψη του, διαθέτει ένα ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης του πραγματικού, με κυρίαρχο στοιχείο τον ορθό λόγο και τεκμηριωμένες θέσεις και απόψεις και όχι μεταφυσικού τύπου τοποθετήσεις. Ευαίσθητος και λεπτός, όχι μόνον ως άνθρωπος αλλά και ως επαγγελματίας. Η ευγενώς ψυχρή συμπεριφορά και το αυστηρό ύφος δεν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά, όμως πίσω τους ξεγλιστρά ένα αδιόρατο χαμόγελο σεμνότητας, που μπορεί να εξελιχθεί σε φιλικό κάλεσμα εάν ο αμοιβαίος σεβασμός στις ιδιαιτερότητες χαρακτήρος, συμπεριφοράς και στάσης ζωής που έχει επιλέξει ο καθένας μας γίνουν συνεκτικός κρίκος.
Σ.Τ.

• Μαζί του μπορείς να περπατήσεις μόνον τα μονοπάτια της ζωής του, που εκείνος επιθυμεί να αποκαλύψει ενώπιόν σου. Η γοητεία του συνίσταται στο ότι αφήνει πάντοτε κάποιες αδιόρατες πτυχές στο λόγο του, σαν να μην είναι έτοιμος να τις μοιραστεί με κανέναν, σαν ένα κομμάτι μουσικής γραμμένο μυστικά γι’ αυτόν. Είναι βαθύτατα ευγενής, σε μια εποχή κατά την οποία η ευγένεια εκλαμβάνεται ως αδιαφορία για τον άλλον και όχι ως σεβασμός στην προσωπικότητά του. Είναι ψύχραιμος. Προσόν σπάνιο. Υποστηρίζει σταθερά και απαρέγκλιτα τις θέσεις του, γιατί είναι γέννημα ώριμης σκέψης, έρευνας, ελεγμένης πληροφόρησης, καλής πίστης και στέρεης κρίσης.

Φίλοι του δεν είναι οι εκάστοτε ισχυροί των ημερών, ούτε οι οικονομικοί παράγοντες, ούτε οι πολιτικοί που διαχειρίζονται την εξουσία. Όλοι αυτοί μπορεί να είναι προσωπικότητες που εκτιμά ή σέβεται, αλλά δεν τους αφήνει περιθώρια ουσιαστικότερης σχέσης.
Φ.Σ.

• Χωρίς κομματική ταυτότητα, είναι μονίμως σε εγρήγορση και προστατεύει τον εαυτό του από τα φώτα της δημοσιότητας. Βλέπει αυτά που δεν βλέπουν άλλοι. Έχει το προνόμιο να μην είναι «τυφλός» και το χάρισμα να μην βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν. Το ήθος και η συνέπεια του: « εζυγίσθη, εμετρήθη και δεν ευρέθη ελλιπής». Δεν του αρμόζει ο τρόπος του «λάθρα βιώσαντος» για να μην γίνει ποτέ στόχος κανενός.