Μελισσουργός Γιώργος

Ο Γιώργος Μελισσουργός γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1961 στην Αθήνα από γονείς Αθηναίους. Είναι απόγονος μιας εκ των παλαιοτέρων Ελληνικών οικογενειών, για τις οποίες υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Σήμερα δραστηριοποιείται στην διοργάνωση εκδηλώσεων σε έναν μοναδικό χώρο της Αττικής, τον ΠΥΡΓΟ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΥ, έχοντας προηγουμένως αποκομίσει μεγάλες εμπειρίες στον κλάδο των ιδιωτικών επιχειρήσεων, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας τη διοίκηση επιχειρήσεων στον τομέα των αυτοκινήτων, της εκμετάλλευσης ακινήτων και στον φαρμακευτικό χώρο.

Με ρίζες από το Βυζάντιο, οι Μελισσηνοί-Μελισσουργοί εμφανίζονται στην ιστορία του Βυζαντίου τον 8ο-9ο αιώνα, περί το έτος 780, με τον Μιχαήλ Μελισσηνό, εξάδελφο του Μιχαήλ Ι. Ραγκαβή του Βυζαντίου (809-811), του οποίου η μητέρα ήταν Μελισσηνού. Περί τα τέλη του 11ου αιώνα (1082), ο Νικηφόρος Μελισσηνός παντρεύτηκε την Ευδοξία, κόρη του Ιωάννη Κομνηνού και αδερφή του Αλέξιου Κομνηνού. Αργότερα, τον 13ο αιώνα, ένας άλλος Μελισσηνός, ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος (υιός του Θεόδωρου Μελισσηνού), κατέλαβε το 1261 την Κωνσταντινούπολη για λογαριασμό του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου και έδιωξε το Λατίνο αυτοκράτορα Μπωντουέν ΙΙ. Για αυτήν του την επιτυχία, ο Αλέξιος ονομάστηκε σε Ύπατο Καίσαρα της Αυτοκρατορίας. Τον 15ο αιώνα κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του το όνομα Μελισσουργός, το οποίο το προσθέτει στο υπάρχον περί το 1400, ο Γεώργιος Μελισσηνός-Μελισσουργός και μετά ο υιός του, Νικηφόρος Μελισσηνός-Μελισσουργός, κύριος της Ιθώμης και Μεσσηνίας, εγκαθιστάμενοι στην Μεσσήνη της Πελοποννήσου, στον πύργο που διέθετε η οικογένεια, τον επονομαζόμενο «Μελισσόπυργο». Ο πύργος αυτός καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους, ως αντίποινα κατά την διάρκεια των Ορλοφικών το 1770.

Αυτός ο κλάδος της οικογένειας ξεκινά το 1462 από την Πελοπόννησο (Καλαμάτα-Μάνη) πέρασε στην Κρήτη και συνεχίζεται από το γιο του Νικηφόρου, Δημήτριο Μελισσουργό, ο οποίος απέκτησε τρεις γιους, τον Μακάριο, Μητροπολίτη Μονεμβασιάς που απεβίωσε το 1585, τον Θεόδωρο Μελισσουργό που απεβίωσε το 1582 και τον Ιωάννη.

Ο πολυτάραχος βίος των τριών αυτών (Μακαρίου, Θεοδώρου, Ιωάννη) είναι συνυφασμένος με καίρια γεγονότα και ζητήματα, όχι μόνο της ελληνικής ιστορίας (όπως π.χ. τις απελευθερωτικές κινήσεις των υπόδουλων Ελλήνων, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την κατάκτηση της Κύπρου ως τα μέσα του 17ου αιώνα, τη δράση των ελληνικών κοινοτήτων της Νεαπόλεως και της Βενετίας, όπου ηγήθηκαν στο πρώτο κίνημα κατά των Τούρκων και καταδιώχθηκαν από εκείνους κλπ.), αλλά και της πολιτικής και θρησκευτικής ιστορίας της Ευρώπης (όπως η πολεμική και διπλωματική δραστηριότητα των ευρωπαϊκών δυνάμεων, προπάντων της Βενετίας και της Ισπανίας, έχοντας αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με την ισπανική βασιλική οικογένεια, τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, τις έντονες θρησκευτικές διαμάχες στην Ανατολή και τη Δύση, λίγο πριν την έναρξη του Τριακονταετούς Πολέμου κλπ.).

Μετά την αποτυχία του επαναστατικού κινήματος κατά των Τούρκων και λόγω του κινδύνου που διέτρεχαν, ο Μακάριος και ο Θεόδωρος έφυγαν από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν στην Νεάπολη της Ιταλίας το 1573, όπου και συνέχισαν τις προσπάθειές τους για τη διατήρηση του Ελληνισμού.

Ο γιος του Θεοδώρου Μελισσουργού, Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Ιταλία το 1577 και το 1607 ανέλαβε τη θέση του Εφημέριου και Προϊσταμένου της Ελληνικής Εκκλησίας στη Νεάπολη. Τα ξαδέρφια του, από τον αδερφό του πατέρα του Μακάριο, έζησαν στην Ζάκυνθο.

Το 1613 επιστρέφοντας ο Νικηφόρος Μελισσουργός στην Ελλάδα, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Τιμόθεο Β΄, ως Μητροπολίτης της Παροναξίας, όπου παρέμεινε μέχρι το 1617, χρονιά που ξανάφυγε από την Ελλάδα για να επιστρέψει πάλι στη Νεάπολη και από εκεί στη Γαλλία, όπου γρήγορα απέκτησε επαφές με το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄, καθώς και τη Μαρία των Μεδίκων. Από εκεί, περνώντας εύκολα στην Ισπανία, επέτυχε να λάβει την εμπιστοσύνη της ισπανικής βασιλικής οικογένειας και στις 13 Δεκεμβρίου 1626, ο Βασιλιάς Φίλιππος ο Δ΄ υπέγραψε επιστολή προς τον Ισπανό πρεσβευτή του στη Ρώμη, Κόμη De Ouate, με την οποία του ανακοίνωσε την απόφασή του να αναθέσει στο Νικηφόρο τη σημαντική τότε επισκοπή του Κρότωνα. Ο Νικηφόρος παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον θάνατό του, το 1633 (σε ηλικία 56 ετών), έχοντας προηγουμένως ολοκληρώσει το έργο της ριζικής ανακαίνισης του παλαιού Καθεδρικού Ναού της πόλης. Άφησε δε και ποικίλο φιλολογικό έργο, που περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό επιγραμμάτων και έμμετρων στιχουργημάτων, μικρή συλλογή ρητορικών επιστολών και ομιλίες με θρησκευτικό περιεχόμενο.

Στη νεότερη δε ιστορία, περί τα τέλη του 1700, συναντούμε στην Καλαμάτα τον απόγονο του Νικηφόρου Μελισσουργού, τον προύχοντα Δημήτριο Μελισσουργό (1770-1861) προ-προπάππο των σημερινών απογόνων της οικογένειας. Ο γιος του, προπάππος των σημερινών απογόνων, Γεώργιος Μελισσουργός (1835-1911) ήταν ένας από τους πρώτους δικηγόρους που έκαναν νομικές σπουδές στην Αθήνα και στο εξωτερικό (Χαϊδελβέργη) και υπήρξε διακεκριμένος δικηγόρος των Αθηνών. Παντρεύτηκε τη Μαρία, το γένος Μαρκέλλου. Οι Μαρκέλλοι ήταν από τις πλέον εύπορες οικογένειες της εποχής με καταγωγή από την Αίγινα, όπου ήταν ιδιοκτήτες του Πύργου Μαρκέλλου, που βρίσκεται στο κέντρο της σημερινής πόλης, καθώς και πολλών κτημάτων. Έχτισαν το Φάρο της Αίγινας και υπήρξαν καραβοκύρηδες και έμποροι, λαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην Επανάσταση κατά των Τούρκων.

Με την αποχώρηση δε των Τούρκων από την Ελλάδα, ο Σπυρίδων Μαρκέλλος, παππούς της Μαρίας Μαρκέλλου, συζύγου Γεώργιου Μελισσουργού, αγόρασε μια από τις μεγαλύτερες ιδιόκτητες εκτάσεις, 60 περίπου χιλιάδων στρεμμάτων στην Αττική, που περιελάμβανε όλα τα παράλια και τα βουνά, από το σημερινό Λαγονήσι ως την Ανάβυσσο. Μέρος του κτήματος αυτού ανήκει, ακόμα και σήμερα, στην οικογένεια Μελισσουργού. Εντός του κτήματος αυτού, σώζεται και κατοικείται ως και σήμερα, ο «Πύργος Μελισσουργού», ο οποίος πολλάκις αναφέρεται και ως τοπωνύμιο για την ακριβή γεωγραφική τοποθέτηση της περιοχής.

Ο Γεώργιος Μελισσουργός και η Μαρία απέκτησαν την Ανθή και τον Ηλία Μελισσουργό, ο οποίος εξελίχθηκε σε δικηγόρο και μετέπειτα εισαγγελέα της Αθήνας. Μετά την αποχώρησή του από την εισαγγελική έδρα, διετέλεσε διευθυντής της αγγλικής Power Corporation (από την οποία δημιουργήθηκε η ΔΕΗ). Λόγω των στενών επαφών του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κάποια εποχή πολιτεύθηκε, επίσης. Διορίσθηκε δε διοικητής της περιοχής Μακεδονίας και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προνοίας. Επί των ημερών του, το 1957, απαλλοτριώθηκαν από τον τότε υπουργό Δημοσίων έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή, χιλιάδες στρέμματα του κτήματος Μελισσουργού, ένα μέρος των οποίων περιελάμβανε ολόκληρη τη χερσόνησο του Λαγονησίου, για να δημιουργηθεί τότε το ξενοδοχείο Ξενία Λαγονήσι, όπου σήμερα βρίσκεται εγκατεστημένο το ξενοδοχειακό συγκρότημα Grand Resort Lagonisi, καθώς και του τμήματος της παραλιακής λεωφόρου προς Σούνιο.

Το 1939 και παρά τις τεράστιες εκτάσεις που είχαν ήδη απαλλοτριωθεί υπέρ ακτημόνων, γεωργών και κτηνοτροφών από το κτήμα Μελισσουργού, έγινε μια μεγάλη δωρεά από την οικογένεια, έκτασης άνω των 5.000 στρεμμάτων στο Λαγονήσι προς το ελληνικό Δημόσιο, για τη δημιουργία Γεωργικής Σχολής Κωφαλάλων. Για το λόγο αυτό συστάθηκε και το κληροδότημα της Ανθής Μελισσουργού, το οποίο διαχειρίζεται, σήμερα, την περιουσία αυτή.

Ο Ηλίας Μελισσουργός παντρεύτηκε την Αριάδνη από την Αθήνα, το γένος Γ. Παπαδάκη εκ Βούρμπιανης Ηπείρου, η οποία, από προηγούμενο γάμο της, είχε αποκτήσει το Γεώργιο Στάθη, 6ο Ολυμπιονίκη στο άθλημα της σκοποβολής, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το 1936.

Ο Ηλίας Μελισσουργός και η Αριάδνη απέκτησαν ένα γιο, τον Μάριο, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, αποφοίτησε από το Λύκειο Παναγιωτόπουλου-Μακρή και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και του Εμφύλιου, το 1952 έλαβε το πτυχίο του από το τμήμα Χημείας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολύ αργότερα παρακολούθησε μεταπτυχιακά σεμινάρια στο εξωτερικό και έλαβε το δίπλωμα από το CEDEP (INSEAD) Γαλλίας. Υπηρέτησε ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός διαβιβάσεων του Πεζικού, από το 1944 ως το 1952 και κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και τιμήθηκε με μετάλλιο.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως χημικός, στην Εταιρεία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου (Μποδοσάκη). Συνέχισε ως Επιστημονικός Συνεργάτης και αργότερα Προϊστάμενος και Διευθυντής Marketing και μέτοχος της αντιπροσωπείας φαρμάκων του οίκου SANDOZ S.A της Ελβετίας, (σημερινή Novartis) και όταν το 1967 η SANDOZ ίδρυσε τη θυγατρική της εταιρεία στην Ελλάδα, ανέλαβε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου και Γενικού Διευθυντή, θέση την οποία διατήρησε ως το 1986, οπότε και παρέμεινε ως Πρόεδρος του Δ.Σ ως το 1990. Από το 1990 ως το τέλος της επαγγελματικής του ενασχόλησης, υπήρξε κύριος μέτοχος και Πρόεδρος του Δ.Σ της εταιρείας ΑΡΤΛΑΪΦ ΑΕ, στον φαρμακευτικό κλάδο της αιμοκάθαρσης.

Διετέλεσε, για πολλά χρόνια, πρώτος Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αντιπροσώπων Φαρμάκων εξωτερικού και εν συνεχεία Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και μέλος του Δ.Σ του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ).

Εξελέγη Α΄ Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών-Βορρά. Υπήρξε δε τακτικό μέλος της International Management Association, της Ελληνικής Εταιρίας Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ελληνοελβετικού Συνδέσμου, του Συλλόγου «Παρνασσός», του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος, του Ιππικού Ομίλου Ελλάδος και του Αθλητικού Ομίλου Κηφισιάς.

Παντρεύτηκε τη Μίνα Στεριώτη, με καταγωγή, του πατέρα της Γεωργίου, από την Ζάκυνθο, αν και αργότερα μετακόμισε στην Πάτρα. Ο πατέρας της ήταν διευθυντής των επιχειρήσεων και των μεταλλείων του Ελληνογερμανού Groman, μεταξύ των οποίων και το μεγάλο κτήμα στο Φάληρο, το οποίο αγοράστηκε μετά τον πόλεμο από τους Άγγλους και δημιουργήθηκε το Συμμαχικό Νεκροταφείο. Η μητέρα της ήταν η Αθηνά Φλαγκίνη, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, με ρίζες στην Ιταλία και μακρινοί συγγενείς των ιδρυτών της Φλαγκίνειας Σχολής.

Ο Μάριος και η Μίνα απέκτησαν τρία παιδιά, τον Ηλία, τον βιογραφούμενο Γιώργο και την Αθηνά.

Ο Γιώργος πήγε σχολείο στο Κολλέγιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Deree College, από όπου έλαβε το B.Sc Διοίκησης Επιχειρήσεων. Στη συνέχεια έλαβε το πτυχίο Master στο Διεθνές Marketing από το University of Dallas της Αμερικής. Υπήρξε αθλητής του στίβου και του βόλεϊ, αθλούμενος στις εθνικές κατηγορίες. Ασχολήθηκε δε ερασιτεχνικά με όλα σχεδόν τα σπορ και συνεχίζει την ενασχόλησή του με αυτά, όποτε το επιτρέπει ο χρόνος του.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, εργάζεται αρχικά στο Dallas και μετά στο Τορόντο του Καναδά, στη γνωστή ξενοδοχειακή εταιρία FOUR SEASONS HOTELS. Το 1988 παντρεύεται στο Τορόντο την Dawn Brown και την ίδια χρονιά επιστρέφουν στην Ελλάδα, όπου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας ενεργοποιήθηκε στον τομέα των ιδιωτικών επιχειρήσεων, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας την διοίκηση επιχειρήσεων στον τομέα των αυτοκινήτων, της εκμετάλλευσης ακινήτων και στον φαρμακευτικό χώρο.

Το 1990 αποκτά το πρώτο του παιδί, τον Μάριο και τρία χρόνια αργότερα την κόρη του Ζακλίν.

Ο Μάριος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Concordia του Μόντρεαλ- Καναδά και ζει στο Μόντρεαλ.

Η Ζακλίν σπούδασε στο πανεπιστήμιο Epsom στο Surrey της Αγγλίας και ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

Ο Γιώργος Μελισσουργός, παράλληλα με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, συνέχισε να ασχολείται με τον χώρο του αθλητισμού, είτε ενεργά ως αθλητής του βόλεϊ μέχρι τα 46 του χρόνια, είτε ως παράγοντας.

Υπήρξε για περισσότερο από μία δεκαετία, ο έφορος και βασικός υποστηρικτής όλων των ομάδων βόλεϊ του Κολλεγίου Αθηνών, η αντρική ομάδα του οποίου πρωταγωνιστούσε κάθε χρόνο στα αντίστοιχα πρωταθλήματα, φτάνοντας ως την Α2 εθνική κατηγορία και διεκδικώντας την άνοδο και στην επαγγελματική Α1.

Μετέπειτα, εξελέγη στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης (Ε.Ο.ΠΕ), της οποίας διετέλεσε Α΄ Αντιπρόεδρος και στην συνέχεια Πρόεδρος για σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς και αναπληρωματικός εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.

Παράλληλα, συμμετείχε σε αγώνες ράλλυ αυτοκινήτων ως συνοδηγός του αδελφικού του φίλου, οδοντίατρου Χρήστου Πλατή, κατακτώντας αρκετές πρώτες θέσεις και τερματίζοντας με επιτυχία σε δύο διεθνή Ράλλυ Ακρόπολις μέχρι το 2007.

Συγχρόνως και εντελώς ερασιτεχνικά έκανε αθλητισμό και σε πάρα πολλά άλλα αθλήματα, όπως μπάσκετ, τένις, σκι, ιππασία, πινγκ-πονγκ κλπ.

Στην επαγγελματική του πορεία, υπήρξε μέτοχος και διευθύνων σύμβουλος των εταιρειών Italcar ΑΕ, Artlife ΑΕ, Οικοδομική ΑΕ, City Clinic και City NefroClinic, καθώς και διαχειριστής του μεγάλου κτήματος που διαθέτει η οικογένεια στο Λαγονήσι Αττικής.

Από το 2018 ασχολείται αποκλειστικά με το Brand Name ΠΥΡΓΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΥ, το οποίο έχει εδραιωθεί ως ένας από τους καλύτερους και ποιοτικότερους χώρους εκδηλώσεων της Αττικής.