Ο Εμμανουήλ Γαβριλάκης γεννήθηκε το 1951. Είναι ιδιοκτήτης του Τουριστικού Οργανισμού «Commodore Travel». Είναι έγγαμος και πατέρας δυο κοριτσιών, της Ίλιας και της Ναυσικάς.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου είναι από τον μεν πατέρα του Δημήτριο από το Ασκύφου Σφακίων (τέως Αποκόρωνα), από τη δε μητέρα του από τη Σμύρνη.
Ο εκ πατρός παππούς του βιογραφούμενου, Αλέξανδρος Γαβριλάκης, γεννήθηκε το 1858 στο Ασκύφου. Πήγε εκεί στο σχολείο και αργότερα η οικογένεια μετεγκαταστάθηκε στα Καλέσσα Μαλεβυζίου Ηρακλείου. Εκεί έκανε πολύ μεγάλη περιουσία και η κύρια ασχολία του ήταν τα αγροτικά, παράλληλα δε δημιούργησε το μοναδικό εργοστάσιο ελαιολάδου στην περιοχή. Παντρεύτηκε την Χρυσάνθη Παπαδάκη, 18 ετών τότε, όταν αυτός ήταν σε ηλικία 54 ετών. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γεώργιο το 1908, τη Στάσα το 1911 και τον Δημήτρη το 1919. Η γιαγιά Χρυσάνθη γεννήθηκε το 1890 και απεβίωσε το έτος 1924 σε ηλικία 34 ετών. Ο παππούς του βιογραφούμενου πέθανε το 1940 σε ηλικία 82 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Δημήτρης, αποφοίτησε από το ιδιωτικό Λύκειο «Ο ΚΟΡΑΗΣ» στο Ηράκλειο. Λόγω πολέμου, δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές του και ασχολήθηκε με τη γεωργία ως εισοδηματίας. Το 1951 διορίστηκε υπάλληλος στο ΙΚΑ, μέχρι τα 57 του έτη, όπου πέθανε (1977). Έλαβε μέρος στην μάχη της Κρήτης. Παντρεύτηκε το 1947 με την Ναυσικά Ρεγκινάκη. Η Ναυσικά γεννήθηκε το 1922 και αποφοίτησε και αυτή από το Λύκειο «ΚΟΡΑΗΣ». Πέθανε το 2000.
Ο εκ μητρός παππούς του, Εμμανουήλ Ρεγκινάκης, γεννήθηκε το 1881, μεγαλώνοντας μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής ζαχαροπλαστικής. Τελείωσε το Αμερικάνικο Κολλέγιο στη Σμύρνη.
Ο Εμμ. Ρεγκινάκης δεν ήλθε από το πουθενά για να ριψοκινδυνεύσει σε μία τεράστια για την εποχή επιχείρηση. Ο πατέρας του, Νίκος Ρεγκινάκης, Χανιώτης στην καταγωγή, αφού μαθήτευσε στην σχολή ζαχαροπλαστικής που διατηρούσε στην Αθήνα η γνωστή σοκολατοποιία «Παυλίδης», φεύγει για την ακμάζουσα Σμύρνη όπου ανοίγει ένα ξακουστό ζαχαροπλαστείο.
Ο Εμμανουήλ, το 1899, φεύγει από τη Σμύρνη και μεταναστεύει στο Connecticut των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Σε ηλικία 18 μόλις ετών, δοκίμασε ριψοκίνδυνα την τύχη του ως ιδιοκτήτης κινηματογράφου, όμως η προσπάθειά του δεν ευδοκίμησε λόγω των δυσκολιών της εποχής. Αμέσως μετά, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη -στην Αστόρια-, και σπούδασε ζαχαροπλαστική. Άνοιξε κατάστημα στη Νέα Υόρκη το 1900. Εκεί έμεινε για 10 χρόνια, όπου συγχρόνως σπούδασε και φωτογραφία. Το 1910 έφυγε από την Αμερική και εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου αγόρασε στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, στα «Λιοντάρια» (τέως Palazzo Ducale-Δουκικό Παλάτι), ένα ακίνητο και το μετέτρεψε σε DELUXE ζαχαροπλαστείο με την επωνυμία «High Life». Έμεινε σε αυτό το ακίνητο μέχρι το 1929. Το κατάστημα εξυπηρετούσε καθαρά τους ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας.
Πιο συγκεκριμένα, το 1929, ο Δήμος Ηρακλείου ενοικιάζει στον Εμμανουήλ Ρεγκινάκη το μεγαλύτερο κατάστημα της πόλης, απέναντι από την κρήνη του Μοrozini (Λιοντάρια), που είναι γνωστό ακόμη και σήμερα ως «Αxτάρικα» ή «Ρεγκινάκης», κατάστημα που θα το μετατρέψει σε ένα ζαχαροπλαστείο πολυτελείας, επί σειρά ετών σημείο αναφοράς για την πόλη και για όλη την Κρήτη.
Το όνομά του «ΗΙGHLIFE» και η τοποθεσία του στο κέντρο του Ηρακλείου, ακριβώς εκεί που βρίσκεται σήμερα η καφετέρια «ΜΕΔΟΥΣΑ», ιδιοκτησίας των εγγονών του Ρεγκινάκη, αδελφών Γαβριλάκη. Το «ΗΙGHLIFE» καθιερώνεται αμέσως ως το κέντρο όπου συχνάζει όλη η αριστοκρατία του Ηρακλείου και της Κρήτης γενικότερα, ενώ η μεσαία τάξη το αντιμετωπίζει με δέος. Μετά την διαμόρφωση των χώρων του καταστήματος, το νέο κατάστημα, που φέρει το όνομα του ιδιοκτήτη του -«ΡΕΓΚΙΝΑΚΗΣ»-, γνωρίζει τεράστια επιτυχία. Αν οι νεότεροι το θυμούνται για τους ονομαστούς χορούς που δίδονταν εκεί (ιδιαιτέρως τα balles d’ enfants, τους παιδικούς χορούς κ.λ.π), οι πιο παλιοί, αναπολούν με νοσταλγία τα μοναδικά γλυκά του, δημιουργήματα του ίδιου του Ρεγκινάκη και ενός τεχνίτη φερμένου από την Αλεξάνδρεια. Τρίγωνα με αμύγδαλο, σοκολατίνες, μπαμπάδες, μπουρεκάκια με κρέμα, τρούφες, κώκ, κτλ. είχαν την τιμητική τους.
Μερακλής στην δουλειά του ο Εμμ. Ρεγκινάκης σέρβιρε τα γλυκά και τις καραμέλες με λαβίδα, κάτι πρωτοφανές για την εποχή και τις τοποθετούσε σε ειδικά σακουλάκια με τυπωμένες γελοιογραφίες και σατιρικά στιχάκια (έμπνευσης του σκιτσογράφου Μάριου Ζέη), που είχαν τέτοια επιτυχία ώστε οι μπόμπιρες του Ηρακλείου απαιτούσαν συγκεκριμένα σακουλάκια και έρχονταν από τις πιο μακρινές γειτονιές για να τα προμηθευτούν!
Όμως πέρα από ζαχαροπλαστείο το κέντρο «ΡΕΓΚΙΝΑΚΗ» λειτουργούσε και ως εστιατόριο σε όλως ειδικές περιπτώσεις, επισκέψεις υψηλών προσώπων, περιηγητών (που ήταν σπάνιοι ακόμη τότε). Για τον σκοπό αυτό είχαν αγοραστεί από τη Γερμανία ειδικά σερβίτσια για 500 άτομα, έναντι ενός μυθώδους για την εποχή ποσού.
Στις εκάστοτε επισκέψεις των Βασιλέων Γεωργίου και Παύλου στην πρωτεύουσα της Κρήτης, τα Χανιά, ο Εμμ. Ρεγκινάκης εκαλείτο με όλα του τα σερβίτσια και τα κουζινικά για να φροντίσει για τις σιτιστικές ανάγκες της Αυλής, γεγονός που προξενούσε όπως λέγεται τις αντιδράσεις των Χανιωτών εστιατόρων και επιχειρηματιών, οι οποίοι του επέβαλλαν ένα είδος μποϋκοτάζ στις πρώτες ύλες (λαχανικά, κρέατα, φρούτα, κτλ), κάτι που ανάγκαζε τον Εμμ. Ρεγκινάκη να τα μεταφέρει από το Ηράκλειο!
Στον βομβαρδισμό της πόλης του Ηρακλείου κατά την διάρκεια της Μάχης της Κρήτης και μέσα στη γενικότερη αναταραχή που επικρατεί, το κατάστημα έπαθε τεράστιες υλικές ζημιές και χάνεται ένα μεγάλο μέρος του κινητού εξοπλισμού του. Οι Γερμανοί κατακτητές θα το επιτάξουν για ένα διάστημα έξι μηνών και μέχρι την απελευθέρωση, σημαντικά δε περιουσιακά στοιχεία εκλάπησαν από τους κατακτητές, έτσι ο κόσμος δεν θα έχει βέβαια την δυνατότητα και την άνεση να απολαμβάνει κατά βούληση τις λιχουδιές του.
Τότε, η μητέρα του βιογραφούμενου Ναυσικά ήταν περίπου 20 ετών και ήταν Αρχηγός στον οδηγισμό, μαζί με τις γνωστές κυρίες Παρή Κάββου, Ναταλία Μητσοτάκη και άλλες, όπου πρωτοστάτησαν και δημιούργησαν το πρώτο ακτινολογικό κέντρο, για τις ανάγκες του πολέμου. Αργότερα, λίγο πριν πεθάνει η μητέρα του βιογραφούμενου Ναυσικά, βραβεύθηκε από τον Δήμο Ηρακλείου γι’ αυτές της τις υπηρεσίες. Ο παππούς Ρεγκινάκης παντρεύτηκε την Ιουλία Κανακάκη και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Νικόλαο το 1920, την Ελένη το 1921 και τη Ναυσικά το 1922. Η γιαγιά του βιογραφούμενου γεννήθηκε το 1895 και ήταν μία από τα επτά αδέρφια της οικογένειας Κανακάκη. Ο ένας από αυτούς, ο Ανδρέας, ήταν ο ιδρυτής του μοναδικού και μεγαλύτερου της εποχής εργοστασίου Τουβλοποιίας και Δομικών Υλικών-ΑΚΕΚ (σήμερα CRETA MARIS HOTEL που ανήκει στα εγγόνια του, της οικογένειας Μεταξά).
Οι γονείς του βιογραφούμενου απέκτησαν τρία παιδιά. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1949 και είναι Αρχιτέκτονας με σπουδές στην Ελλάδα και στο Λονδίνο. Είναι κατασκευαστής όλων των καταστημάτων (Πανελλαδικά) της Παγκρήτιας Τράπεζας καθώς και άλλων τραπεζών. Παντρεύτηκε το 1974 την Εμμανουέλλα Δημακοπούλου, εγγονή του Εμμανουήλ Πετράκη, Διδασκάλου του Γένους και της madame Marie Πετράκη, οι οποίοι ίδρυσαν το ιστορικό Λύκειο «ΚΟΡΑΗΣ» στο οποίο φοίτησε και ο αείμνηστος Σοφοκλής Βενιζέλος. Απέκτησε τον Δημήτρη, που ζει στο Λονδίνο και που σπούδασε βυζαντινές επιστήμες. Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε ξανά το 1988 με τη Maria David με καταγωγή από τη Ρουμανία και απέκτησαν μία κόρη τη Ναυσικά το 1990.
Η μητέρα του βιογραφούμενου ήταν φιλομαθής και λάτρης των ξένων γλωσσών και σε ηλικία 50 ετών πήρε τα τρία πτυχία, Αγγλικών, Γαλλικών και Γερμανικών, και δίδαξε Αγγλικά και Γερμανικά αργότερα. Ο Εμμανουήλ γεννήθηκε το 1951 και ο Γεώργιος το 1957. Ο Γεώργιος έχει κατάστημα στο κέντρο του Ηρακλείου, το γνωστό κατάστημα MAYABA στην οδό Δαιδάλου. Είναι παντρεμένος με τη Μάρω Λαμπράκη και έχει αποκτήσει δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο.
Ο Εμμανουήλ Γαβριλάκης, αφού πήρε υποτροφία στα 16 του χρόνια για τις Ηνωμένες Πολιτείες, φοίτησε στο Clinton High School της Iowa το 1968 και 1969. Το 1969 επέστρεψε στην Ελλάδα και σπούδασε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στην Ανωτέρα Σχολή Ρόδου απ’ όπου αποφοίτησε το 1971. Έδωσε ξανά εξετάσεις για υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Cornell στην Ιθάκη της Νέας Υόρκης, πέτυχε, αλλά λόγω της κακής υγείας του πατέρα του την εποχή εκείνη, δεν κατέστη δυνατόν να ακολουθήσει.
Έτσι, κατετάγη στον στρατό, όπου επελέγη ως έφεδρος αξιωματικός και υπηρέτησε αρχικά στο Σουφλί και στη συνέχεια, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, ως υπασπιστής της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π) για 2 χρόνια. Αφού απολύθηκε από τον στρατό το 1973, μετέβη στο Παρίσι, όπου φοίτησε στην Alliance Française και αργότερα για ένα διάστημα στη Γερμανία. Το 1974 επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου αναλαμβάνει τη διεύθυνση ξενοδοχείων και ως σύμβουλος Τουρισμού, μέχρι το 1987 που ίδρυσε την επιχείρηση Commodore Travel και που διατηρεί μέχρι σήμερα. Το Commodore Travel είναι γραφείο Γενικού Τουρισμού με εξειδίκευση στις κρουαζιέρες, συνέδρια και εισερχόμενο τουρισμό. Η επιχείρηση βρίσκεται στο κέντρο του Ηρακλείου σε ιδιόκτητο χώρο. Επίσης, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα αδελφό του Αλέξανδρο, δημιούργησε το 2010 την εταιρεία Α.Μ.G Real Estate & Development Co καθώς και την προσωπική μεσιτική εταιρεία Μ.G Real Estate & Development Co. Σε προσωπικό επίπεδο, παντρεύτηκε το 1980 με την Καικιλία (Κέλλυ) Χανιώτη. Απέκτησε με την σύζυγό του μία κόρη, την Ίλια.
Η κόρη του βιογραφούμενου έχει σπουδάσει professional μακιγιάζ και styling και διδάσκει στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στην Αθήνα και την Κρήτη. Το έτος 2003 ήλθε σε δεύτερο γάμο με τη Χρύσα Δαμιανίδου (γνωστή εικαστικό) από τη Θεσσαλονίκη, με την οποία απέκτησε το 2004 τη δεύτερη κόρη του, τη Ναυσικά.
Ο βιογραφούμενος το 1974 ήταν από τα αρχηγικά και πλέον δραστήρια στελέχη της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας. Το 1982, επελέγη από τον αείμνηστο τέως Δήμαρχο Ανδρέα Καλοκαιρινό ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές. Αργότερα εγκατέλειψε και ασχολείται με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και με τον αθλητισμό. Επανήλθε στην πολιτική σκηνή του τόπου, όταν κλήθηκε τον Μάιο του 2014, να στηρίξει το ψηφοδέλτιο του εκλεγέντος Δημάρχου Βασίλη Λαμπρινού. Είναι βετεράνος τενίστας και δεινός κολυμβητής.
Από τον Νοέμβριο του 2019, ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση αρχικά και την Αντιπροεδρία μετέπειτα, του μεγαλύτερου θεματικού στεγασμένου πάρκου της Ελλάδος που εδρεύει στο Ηράκλειο Κρήτης, το EXPERIENCE CRETA, με κύριο θέμα τον Μινωικό Πολιτισμό, θέση που διατηρεί μέχρι και σήμερα.