Μενού Κλείσιμο

Δερμεντζίδης Σ. Συμεών

• Έτος Γεννήσεως: 1951
• Επάγγελμα: Ζωγράφος-Σχεδιαστής-Γραφίστας
• Τόπος Καταγωγής: Σιδηρόκαστρο, Σέρρες, Μακεδονία, Ελλάδα
• Τόπος Διαμονής: Κατερίνη, Πιερία, Μακεδονία, Ελλάδα

Ο Συμεών Δερμεντζίδης γεννήθηκε το 1951, στο Σιδηρόκαστρο και έζησε εκεί μέχρι το 1956, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη. Εκεί πήγε σχολείο και τελείωσε το 6ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, το 1970.

Ο παππούς του, Δερμεντζίδης Θεόδωρος, καταγόταν από την Αργυρούπολη, (Κιουμουζχανέ), από τον Πόντο. Εκεί έφτιαξε την οικογένειά του με την Μάρθα Δερμεντζίδου, με την οποία απέκτησε την Δέσποινα, τον Στέφανο και τον Σταύρο. Η μοίρα τους επιφύλασσε να γευτούν πολλές πίκρες. Η Δέσποινα πεθαίνει σε ηλικία μόλις 11 ετών, ενώ ο Σταύρος πεθαίνοντας, στην Θεσσαλονίκη, αφήνει την πενταμελή του οικογένεια. Ο παππούς Θεόδωρος δεν έζησε τον θάνατο του δεύτερου παιδιού του, γιατί άφησε την τελευταία του πνοή στον Πόντο, όταν ο Στέφανος ήταν ακόμη πολύ μικρός.

Έτσι, το βάρος για το πέρασμα στην Ελλάδα έπεσε όλο στους ώμους της γιαγιάς Μάρθας. Έρχονται στο Σιδηρόκαστρο, το 1922. Εδώ ο Στέφανος Δερμεντζίδης παντρεύτηκε την Φωτεινή, το 1945, κόρη του Θεόδωρου Ταπτσή, από τις Σαράντα Εκκλησίες και αποκτούν τρία παιδιά, τον Θεόδωρο (1946), όνομα των δύο παππούδων, τον Συμεών (1951) και την Παρασκευή (1955), όνομα της γιαγιάς, από την μητέρα. Ο Στέφανος ήταν αυτοκινητιστής και ως χαρακτήρας, ήρεμος, ήπιος και κυρίως εξαίρετος οικογενειάρχης. Όπως και ο πατέρας του Θεόδωρος, έζησε και ο ίδιος τον πόνο του θανάτου, του πρώτου του γιου, Θεόδωρου, που σκοτώθηκε σε ηλικία 20 ετών, στην Αλεξανδρούπολη, σε τροχαίο, ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία. Η κόρη του Παρασκευή, ζει  σήμερα στην Γερμανία. Παντρεύτηκε τον Βόλφγκανγκ Μερτζ, από το Μόναχο και έχουν δύο παιδιά, τον Στέφαν και την Πέρσα-Τζέσικα.

Οι καλλιτεχνικές  τάσεις και ανησυχίες του βιογραφούμενου εκδηλώνονται από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια. Θυμάται, πως όταν πήγαινε στην Ε’ Τάξη του Δημοτικού, είχε ζωγραφίσει στο τετράδιο της αντιγραφής, τον κυρ Πανάγο, τον γεωργό από το σχετικό κείμενο του αναγνωστικού, ξαπλωμένο να τρώει το κολατσιό του – και μάλιστα τον είχε ζωγραφίσει στο κέντρο, βάζοντας και λεζάντα από κάτω. Αυτό εντυπωσίασε βαθειά τον δάσκαλό του, έναν πραγματικό δάσκαλο και παιδαγωγό, τον κ. Θεόδωρο Μπάμπαλη, που ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που διέγνωσε το ταλέντο του. Ο δάσκαλος, αφού διαπίστωσε με εύστοχες και διακριτικές ερωτήσεις ότι η ζωγραφιά ήταν του ιδίου του Συμεών, ζήτησε να την κάνει και στον πίνακα και αφού τελείωσε, απέσπασε τους πρώτους θερμούς επαίνους του δασκάλου και των συμμαθητών του. Έκτοτε, ό,τι ζωγράφιζε, το μοίραζε στους φίλους του και στους συμμαθητές του.

Ο νέος δρόμος που ανοίγεται μπροστά στον Συμεών, είναι σίγουρα αυτός που του ταιριάζει. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολος. Σε όλη την πορεία του, έχει να αντιμετωπίσει  πολύ έντονες αντιρρήσεις, κυρίως της μητέρας του.

Ζωγραφίζει με μολύβι και ξυλομπογιές. Το ανήσυχο, όμως, και ερευνητικό του πνεύμα για οτιδήποτε και, κυρίως για την ζωγραφική, σε συνδυασμό με την ακατάσχετη όρεξη και δίψα για μάθηση, τον οδηγούν στην έρευνα και τον πειραματισμό. Μη μπορώντας να πάρει από κάπου πληροφορίες για την ζωγραφική, (υλικά, εργαλεία, κλπ.), άρχισε να ζωγραφίζει, ξεκινώντας με: Μπογιές που βρήκε στα σκουπίδια μιας οικοδομής, σε κουτιά που πέταξαν οι ελαιοχρωματιστές, (υπολείμματα από μπογιές), πινέλα, (δύο), ένα πλακέ και ένα στρόγγυλο, (ήταν σκληρά σαν συρμάτινα, εντελώς ακατάλληλα για ζωγραφική), που τα αγόρασε από κατάστημα σιδηρικών και χρωμάτων, ένα κομμάτι ξυλοτέξ από τα σκουπίδια ενός εργοταξίου, ένα πινελάκι που βάφουν οι κυρίες τα νύχια τους από το οποίο έκοψε μερικές τρίχες ώστε να είναι πιο λεπτό για να μπορεί να κάνει λεπτές γραμμές, ελαιόλαδο για να αραιώνει τις μπογιές και νέφτι για το πλύσιμο των πινέλων. Το θέμα που ζωγράφισε ήταν ένας βοσκός με φουστανέλα που έπαιζε την φλογέρα του, όρθιος κάτω από ένα δένδρο, βόσκοντας τα πρόβατά του. (Θυμάται, ακόμη και σήμερα, ότι είχε χρωματίσει τα πρόβατα κατακίτρινα σαν το λεμόνι και γελάει). Ο πίνακας αυτός δεν υπάρχει, χάθηκε. ΄Ίδιο θέμα και ίδια τύχη είχε και ο δεύτερος πίνακας.

Θεσσαλονίκη 1968. Σε ηλικία 17 ετών, ζωγραφίζοντας στην βεράντα του πατρικού σπιτιού.

Συνεχίζει να ψάχνει οτιδήποτε σχετικό με την ζωγραφική. Έτσι, εντελώς τυχαία, κάνοντας βόλτες στην αγορά της Θεσσαλονίκης, επισκεπτόμενος κυρίως βιβλιοπωλεία, είδε, στην βιτρίνα ενός καταστήματος, μια επιγραφή που έλεγε, «Πωλούνται είδη ζωγραφικής». Αυτό ήταν! Το πρόσωπό του έλαμψε! Μπήκε μέσα και ρώτησε πολλά και διάφορα. Το κόστος αγοράς ήταν περίπου 240 δραχμές. Τότε, ήταν καλοκαίρι του 1965 θυμάται, εργαζόταν σε ένα χυτήριο κοντά στο σπίτι του, (ήταν ηλικίας 14 χρόνων), και έπαιρνε μεροκάματο 40 δραχμές, χρήματα τα οποία τα έδινε στους γονείς του. Κάθε Κυριακή, ο πατέρας του τού έδινε 10 δραχμές χαρτζιλίκι. Για να μαζέψει 240 δραχμές θα χρειαζόταν αρκετό καιρό. Σκέφθηκε, λοιπόν, το εξής: Να μιλήσει πρώτα με τον γιο τού εργοδότη και να του ζητήσει να τον επιτρέψει να εργασθεί στην χύτευση του μετάλλου, που γινόταν τρεις φορές την εβδομάδα. Συναντήθηκε μαζί του και του εξήγησε ότι, με τα χρήματα που θα συγκέντρωνε, θα αγόραζε υλικά και εργαλεία ζωγραφικής. Σημειωτέον, ότι απαγορευόταν να εργασθούν στην χύτευση άτομα μικρότερα των 18 ετών και αυτός ήταν μόλις 14. Η χύτευση διαρκούσε περίπου 3 ώρες, υπερωριακά, και η αμοιβή ήταν 25 δραχμές. Ο γιος του εργοδότη συγκινήθηκε και, ριψοκινδυνεύοντας, παίρνοντας την ευθύνη, του έδωσε την άδεια να δουλέψει. Έτσι θα κέρδιζε 75 δραχμές την εβδομάδα, συν το χαρτζιλίκι του. Κατόπιν, μίλησε με τον πατέρα του και του ζήτησε να κρατάει τα χρήματα από την χύτευση για να αγοράσει τα της ζωγραφικής και ο πατέρας του δέχθηκε. Πόσο χαρούμενος ένιωθε, όταν, μετά από λίγο καιρό, είχε τα πρώτα εφόδια της ζωγραφικής! Ελαιοχρώματα, πινέλα και ό,τι άλλο! Χρειαζόταν, όμως, καβαλέτο και παλέτα, τα οποία τα κατασκεύασε ο ίδιος.

Έτσι, με καινούργια δύναμη και χαρά, συνέχιζε να ζωγραφίζει, κυρίως, κατά την διάρκεια των σχολικών του διακοπών και, όταν ο καιρός ήταν καλός, ζωγράφιζε στην βεράντα του σπιτιού του.

Το 1966, όμως, συνέβη κάτι που συντάραξε την οικογένειά του και που άλλαξε το μέλλον του. Τον Οκτώβριο εκείνου τους έτους, σκοτώθηκε ο αδελφός του Θεόδωρος, από τροχαίο, στην Αλεξανδρούπολη, όπου υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, σε ηλικία 20 ετών. Ο Συμεών ήταν τότε 15.

Το καλοκαίρι του 1968, άνοιξε το πρώτο του ατελιέ, αντί να δουλεύει, όπως πρώτα, σε διάφορες άλλες δουλειές.

Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, (τότε εξατάξιο γυμνάσιο), ήθελε να σπουδάσει ζωγραφική  στην Σχολή Καλών Τεχνών, στην Αθήνα, αλλά του ήταν ηθικά αδύνατον να αρνηθεί την επιμονή της μητέρας του, που της ήταν αδύνατο να φύγει μακριά της ο δεύτερος γιος της, λόγω του θανάτου του πρώτου της γιου.

Προσπαθώντας, λοιπόν, να πετύχει το καλύτερο δυνατό μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, πηγαίνει στην πλησιέστερη προς το αντικείμενό του σχολή. Γράφεται στην Σχολή Σχεδιαστών «Δημόκριτος», στην Θεσσαλονίκη. Η αξία του και το ταλέντο του, αμέσως τον κάνουν να ξεχωρίζει. Σπουδάζει με υποτροφία κάθε χρόνο και τελειώνει αριστούχος με βαθμό 19 3/9, τον υψηλότερο όλων των τομέων εκπαίδευσης της Σχολής. Δεν ήταν λίγες οι φορές, θυμάται, που αναπλήρωνε τους καθηγητές του όταν έλλειπαν και που συχνά του έλεγαν να διακόψει τις σπουδές του στην Σχολή και να σπουδάσει αρχιτέκτων. Αλλά ο νους και το μεράκι του Συμεών ήταν η ζωγραφική.

Με την αποφοίτησή του, το 1972, τον περιμένει μια υποτροφία τετραετούς διάρκειας στην Βιέννη, την οποία αρνείται για τον ίδιο λόγο που δεν πήγε στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Ούτε μπόρεσε, επίσης, να σπουδάσει στην ΣΕΛΕΤΕ, στην Αθήνα.

Είναι πτυχιούχος Εργοδηγός Σχεδιαστής.

Τα πρώτα χρόνια, μετά τις σπουδές του εργάζεται ως Σχεδιαστής σε διάφορα γραφεία μελετών. Σ’ ένα απ’ αυτά γινόταν μελέτες και κατασκευές μεγάλων εργοστασιακών μονάδων, στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης και στους πέριξ νομούς. Παράλληλα ζωγραφίζει και το 1976 ανοίγει το εργαστήρι του στην Θεσσαλονίκη, ως το 1978. Το ίδιο έτος, μετά τον σεισμό, φεύγει από την πόλη και μένει για ένα διάστημα στα Γιαννιτσά. Ο επόμενος σταθμός του είναι η Έδεσσα. Εδώ, χρησιμοποιεί το σπίτι του ως εργαστήρι ζωγραφικής και μένει μέχρι το 1987.

Το 1982, πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στην Έδεσσα, στο Ξενοδοχείο Ξενία. Η δεύτερη έγινε στην Καστοριά, στην αίθουσα του Μουσικοφιλολογικού  Συλλόγου «ΑΡΜΟΝΙΑ» και η Τρίτη και πάλι στην Έδεσσα το 1986.

Εκείνη την χρονιά, το 1982, άρχισε να διδάσκει ζωγραφική, χαλκογραφία και ελληνική γλώσσα σε τμήματα αναλφάβητων, στα πλαίσια της Λαϊκής Επιμόρφωσης (ΝΕΛΕ). Παράλληλα με την ζωγραφική, ασχολείται και με την διακόσμηση χώρων.

Το 1987, έρχεται οριστικά στην Κατερίνη. Εδώ δημιουργεί τον δικό του προσωπικό χώρο δουλειάς καθώς επίσης και Σχολή Ζωγραφικής. Πριν ανοίξει την δική του σχολή στην Κατερίνη, προηγήθηκαν άλλα τρία χρόνια διδασκαλίας, στην ΝΕΛΕ. οπότε και διαπίστωσε την μεγάλη ανταπόκριση των μαθητών του. Επίσης, δίδαξε σχέδιο, ως αναπληρωτής καθηγητής στο 1ο και 2ο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο (ΤΕΛ), στην Κατερίνη.  Συμμετείχε ως εκπαιδευτής σε σεμινάρια τετράμηνης διάρκειας με θέμα την τέχνη, ιδίως βιτρώ, (στα πλαίσια προγραμμάτων της ΕΟΚ), σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα.

‘Κάτω από την Ομπρέλα’. 1985. Ραπιδογράφος, σινική μελάνη, σε διαφανές χαρτί. 30Χ42 εκατ.

Όλοι όσοι έχουν μαθητεύσει κοντά του, έμαθαν, βελτίωσαν και ανέβασαν το επίπεδό τους και μερικοί έχουν εκθέσει έργα τους σε ομαδικές εκθέσεις. Η αγάπη του για την τέχνη του και το ανήσυχο της φύσης του, τον κάνουν να έχει το παράπονο ότι δεν έχει δώσει στην ζωγραφική όλα όσα θα μπορούσε να είχε δώσει. Χρησιμοποιεί μια ποικιλία υλικών και τεχνικών, τα οποία είναι σε θέση να συνδυάσει θαυμάσια, μιας και είναι τέλειος γνώστης αυτών.

Τα υλικά του μπορεί να είναι μολύβι, μελάνι, τέμπερα, ακουαρέλλα, γκουάς, ακρυλικά, λάδια και τα εργαλεία του από πινέλο μέχρι αερογράφο. Δουλεύει έργα ανάγλυφα, κάνει βιτρώ και ψηφιδωτά, χαρακτική υαλοπινάκων, χαλκογραφίες και κατασκευαστική μακέτα, τοιχογραφίες και διακόσμηση χώρων. Εξακολουθεί να σπουδάζει τους μεγάλους ζωγράφους και να θαυμάζει το έργο τους, ενώ ο ίδιος πειραματίζεται συνεχώς πάνω σε νέους τρόπους έκφρασης. Είναι της γνώμης ότι η αναζήτηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταματάει ποτέ. Δεν εγκαταλείπει παλιές συνταγές τεχνικής και υλικών και δεν διστάζει να δοκιμάσει μέχρι και τις πιο μοντέρνες, Αντλεί τα θέματά του από την δημιουργία. Από την μικροσκοπική δομή των μορίων της ύλης μέχρι την μεγαλειώδη γαλαξιακή συγκρότηση του σύμπαντος. Θέματα τα οποία μεταδίδουν ιδιότητες όπως η απλότητα, η σοφία, η αλληλοσυσχέτιση, ο αλτρουισμός και πάνω από όλα η αγάπη. Ιδιότητες τις οποίες έχει ο ίδιος ο Δημιουργός του σύμπαντος και του ανθρώπου. Μέσα από τα έργα του, όπως ένα ηλιοβασίλεμα, ένα λουλούδι, ένα πουλί, ένα κύμα που σκάει, προσπαθεί να δοξάσει τον Θεό και να διδάξει τον παρατηρητή – άνθρωπο, τις παραπάνω έννοιες. Δεν προβληματίζει με τα έργα του. Αρκετά είναι τα προβλήματα και το άγχος που έχει ο σημερινός άνθρωπος. Μάλλον με τα έργα του, ο Συμεών προσπαθεί να ηρεμήσει και να ανακουφίσει τον παρατηρητή του.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει βάθος και πλάτος στην έκφρασή του, κάτι που απορρέει φυσιολογικά από τον χρωστήρα του Συμεών.

Το 1963, βραβεύτηκε στη ζωγραφική στο Δημοτικό Σχολείο.

Το 1971-72, παίρνει την 1η υποτροφία στην Τεχνική Σχολή “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”, στο σχέδιο.

Το 1971,1ο βραβείο στο σχέδιο.

Το 1972, 1η γενική υποτροφία στο σχέδιο για τέσσερα χρόνια στην Βιέννη, Αυστρία,  την οποία αρνείται.

Το 1979, βραβεύτηκε με έπαινο από τον Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών.

Το 2002, τιμητική πλακέτα από τον Δήμο Κατερίνης.

Το 2006, τιμητική πλακέτα από τον Δήμο Σταγείρων – Ακάνθου, Χαλκιδικής.

Το 2008, Χάλκινο Μετάλλιο και Δίπλωμα Τιμής, από τον Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Ν. Σερρών.

Το 2008, τιμητική πλακέτα από τον Πολιτιστικό και Λαογραφικό ΄Ομιλο Ελατοχωρίου, Πιερίας.

Έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις σε ραδιο- τηλεοπτικές εκπομπές γύρω από την τέχνη, ζωγραφίζοντας ταυτόχρονα, πίνακες και σκηνικά για την εκπομπή.

Συνεργάσθηκε με σχολεία Δημοτικής και Μέσης εκπαίδευσης, διδάσκοντας ζωγραφική με παράλληλη συμμετοχή των μαθητών, διάρκειας μιας ημέρας.

Το 1973 παντρεύτηκε την Αναστασία, κόρη του Πολυχρόνη και της Μαριάνθης Κακουλίδου, από την Κωνσταντινούπολη. Η Αναστασία γεννήθηκε το 1953  στην Θεσσαλονίκη, αλλά έζησε πολλά χρόνια στην Γερμανία, όπου πήγε και σχολείο. Είναι εξαίρετη σύζυγος και μητέρα των δύο παιδιών τους, του Σαμψών, που γεννήθηκε το 1974 και του Θεόδωρου, το 1985.

Και τα δύο αγόρια είχαν από μικρά έφεση στα γράμματα και στις καλές τέχνες, κληρονομώντας το πατρικό καλλιτεχνικό ταλέντο, αλλά σπούδασαν και εργάζονται στον τομέα της πληροφορικής..

Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών  Ν. Πιερίας, επί σειρά ετών.

Είναι μέλος του Συλλόγου Επαγγελματιών Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Βόρειας Ελλάδας και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΤΟ ΣΚΟΥΜΠΙ», Άνδρος.

Έχει συμμετάσχει σε κριτικές επιτροπές ζωγραφικών έργων.

Έργα του υπάρχουν σε δημόσια κτίρια, στην προσωπική συλλογή του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας της Ελλάδας, κ. Κωστή Στεφανόπουλου, στο Δημαρχείο του Τσάτσακ, Σερβία, στο Δημαρχείο του Μόοσμπουργκ, Αυστρία, στο Δημαρχείο του Μάινταλ, Φρανκφούρτη, Γερμανία, σε βουλευτές του Ελληνικού και Σερβικού Κοινοβουλίου, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

΄Έχει εκθέσει τα έργα του σε 22 ατομικές εκθέσεις, σε 140 ομαδικές και σε 9 διεθνείς, στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, και σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις στην Ελλάδα, Μόοσμπουργκ και Κλάνγκεφουρτ, (Αυστρία), Μάινταλ, Φραγκ-φούρτης, (Γερμανία), ΄Ιμβρος, Κωνσταντινού-πολη, (Τουρκία), Λευκωσία, (Κύπρος), Κεμπέκ, (Καναδάς), Σινσινάτι, Οχάιο, (Η.Π.Α.)

Για πάνω από μία εικοσαετία έχει ζωγραφίσει γιγαντοαφίσσες για συνέδρια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και έχει κάνει τα σκηνικά για τις θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν από ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα, καθώς και από σχολικά θέατρα.

Το καλλιτεχνικό του εύρος περιλαμβάνει και αξιόλογα έργα γλυπτικής. Μεταξύ αυτών είναι  το έργο με τίτλο «Το ‘Οργωμα», που υπάρχει στο Λαογραφικό Μουσείο Ελατοχωρίου, Πιερίας, καθώς και το ξυλόγλυπτο, στην είσοδο του μουσείου με τίτλο «Η Ζωή στο Χωριό».

Επίσης, έχει καλλιτεχνήσει το έργο με τίτλο «΄Αριστα Τελείν», τοιχογραφία μικτής τεχνικής, ακρυλικό, ανάγλυφο και σιδηρόλαμα, στο Πνευματικό Κέντρο, Ιερισσού, Χαλκιδικής.

Το όλο έργο του Συμεών έχει αποσπάσει την αναγνώριση και τον θαυμασμό που του αξίζει, καθώς και εξαιρετικές κριτικές από κριτικούς τέχνης, φιλότεχνους, ανθρώπους των γραμμάτων, συναδέλφους και του κοινού.

Παραθέτονται αποσπάσματα από διάφορες κριτικές:

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

Η εννοιακή τεχνοτροπία του Σίμου Δερμεντζίδη

«Συμπληρώνοντας αρκετά χρόνια γόνιμα στα μονοπάτια της τέχνης, ο δημιουργός Σίμος Δερμεντζίδης, ουσιαστικά και έμπρακτα, έχει διαμορφώσει ένα διαφορετικό πεδίο δράσης. ΄Εχοντας έντονη την αίσθηση της ευθύνης απέναντι στο ευρύ κοινό, έχει διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση, την επικοινωνία και την συνειδητοποίηση. Μέσω αυτών των εννοιακών διαρθρώσεών του, με αναγνωρίσιμη τάση και μήκος κύματος, προσεγγίζει πάντα ένα ιδιάζον διαμέτρημα. Στις επιμελημένες καταθέσεις του, παρακολουθούμε μια έξοχη τεχνική, που με πτυχές αποτελεί θέση που στηρίζεται απόλυτα σε ιδιογραμμικές απόψεις, ενώ καταλήγει σε κυρίαρχες καλύψεις…

Θέτουν ως απαραίτητη προυπόθεση την ελευθερία που δανείζεται ο καλλιτέχνης από την εκάστοτε θεματολογία.

Ο Δερμεντζίδης ξέρει να διεκδικεί ανάλογες εκδοχές στην καθαρότητα και έχει δυνατότητα προέκτασης, δίνοντας πρωτεύουσα σημασία στην αρμονικότητα και στην ροή της αφήγησης των θεμάτων που χειρίζεται. ΄Ετσι, στην κάθε επιφάνεια, βρίσκει τον εκτενή συμβολισμό της σκέψης και της πράξης… Ακολουθεί κάθε άποψη που αποτελεί γι’ αυτόν ντοκουμέντο εποχής, που τον εισάγει σε έναν πολύπλοκο αισθησιακό κόσμο, με πτυχές στασιοποίησης, που ανοίγουν δίαυλους μελλοντικούς σε σχήματα από πλούσιο κράμα και δέκτη εντέλειας και τελειοποίησης.

Τα εικάσματά του, ως αρχέτυπα, δένουν επιρροές που φέρουν τη προσωπική σφραγίδα του δημιουργού, με εμμονή στο σύγχρονο εικαστικό γίγνεσθαι, ενώ θέτουν διακριτικά τα στοιχεία ενός αποκλειστικού ενδιαφέροντος, με ευρύτερη πολιτιστική αναφορά. Απεικονίζουν επικλίσεις και ταυτίσεις. Η ουσία, ως μέρος της υπάρχουσας λεπτομέρειας στο έργο του Δερμεντζίδη, ενισχύει σταδιακά αλλά και απεριόριστα τις νοητικές και νοηματικές πλοηγήσεις του θεατή, με ιστορίες που περιέχουν τον απόηχο του παρόντος…

Με εικονογραφημένες συνταγές εκθέτει αξίες, όπως το σχέδιο και το χρώμα, που με δεξιοτεχνία ανατάσουν την αναγνώριση του στοιχείου. Παραδίδοντας μια στέρεα δομημένη, πρωτότυπη, νεωτεριστική και μεταμοντέρνα εικόνα, με απαράμιλλη κομψότητα, που ιστορεί συνδυασμούς με περισσή χάρη και φιλτραρισμένη στόχευση.

Η κατασκευαστική αλήθειά του συνίσταται σε διαστάσεις που ενέχουν μια ποικιλία υλικών με εφευρετικότητα… Με ακατάβλητη γοητεία, ο καλλιτέχνης έχει μια συνεχή και αμείωτη αρωγή προς την σύγχρονη τέχνη, ενώ αποτελεί μια περίπτωση δημιουργού που συνίσταται για ενδότερη ανάλυση αλλά και ενδοσκοπική μελέτη. ΄Έχει επιβάλλει το μεγαλείο της δυναμικότητας στις αποτυπώσεις του.»

ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ

Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης

Αθήνα 2007

 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ…

«Αλοίμονο μας αν είχε διορθωθεί ο Σίμος ο Δερμεντζίδης και δεν παρέμεινε πεισματάρης από παιδί μέχρι σήμερα και μέχρι πάντα…

Μίλησε με την ψυχή του πολύ νωρίς. Συνεννοήθηκε με τον εαυτό του έγκαιρα. Κατάλαβε και χώρεσε τον κόσμο μέσα του. Γεννήθηκε με χρώματα και γέννησε ιδέες… Μορφές και σχήματα ξεπετιούνται από τα πινέλα του, που άλλοτε λένε, πώς είναι ο κόσμος και άλλοτε, πώς θα έπρεπε να είναι…

Αυτός  ο ΦΑΚΙΡΗΣ της ζωγραφικής, που γεννήθηκε από την σμίλη της ανατολής και της δύσης του ηλίου, βλέπει το ίδιο καθαρά στο φως και στο σκοτάδι. Βλέπει με την ψυχή του. Βλέπει μέσα από το όνειρο. Βλέπει πριν και μετά από την ύπαρξή του…

Υλικά, όπως, σίδηρος – γυαλί – ξύλο, θηλάζουν από τις ιδέες του και γίνονται ζωντανές φιγούρες με λόγο και αισθήματα.

Αισθήσεις και αισθήματα αποτυπώνονται στο καναβάτσο με την ελευθερία που τους πρέπει…

Κάθε εκδοχή του θηλυκού…η ζωή, δηλαδή, έχει άπειρο χρόνο και τόπο.

Το αέναο και η ταχύτητα φωνάζουν μέσα από τις υπέροχες, ρεαλιστικές ή μη, ακουαρέλλες του.

Τα λάδια προδίδουν την δύναμη της ψυχής του… και τις αστείρευτες πηγές των ιδεών του.

Ο Σίμος ο Δερμεντζίδης, ένας λάτρης της ζωής, ένας εργάτης της τέχνης… είναι ένας υπέροχος φίλος, ένας ταπεινός δάσκαλος, ένας σκυταλοδρόμος της προόδου.

Είναι χαρά και τιμή να τον έχω συγκάτοικο μέσα από τα έργα του.

Γεύση, γνώση, τέχνη, ιστορία, φιλοσοφία, επιστήμες, χώρος-χρόνος, το χθές και το αύριο, το φως και το μέλλον, είναι τα μηνύματα που συνοδεύουν την καθημερινότητά μου μέσα από μια σειρά έργων που αγκαλιάζω με τα μάτια μου κάθε μέρα.

Τον ευχαριστώ ειλικρινά που υπάρχει και τον ευγνωμονώ που με παίρνει μαζί του στο υπέροχο ταξίδι των χρωμάτων και των ιδεών, με προορισμό το άπειρο.»

Γιώτα Ραπτοπούλου

Ασφαλιστική Σύμβουλος

Κατερίνη 18 Ιουνίου 2010

 

Σχόλια για την Σειρά με τίτλο «ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ»

«Δεν ξέρω πόσο πολύ μπορώ να προσεγγίσω αυτές τις μορφές….Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι το πάθος μιας γυναίκας δεν μπορεί να το καταλαγιάσει κανείς, παρά μόνο ο αυτουργός…Ο θρήνος μιας γυναίκας με απόρριψη είναι αλλόκοτος, δεν μπορεί, ούτε να διαγνωστεί, ούτε να περιοριστεί…Στο μεγαλείο της, μια γυναίκα όταν λατρεύεται μέσα από τον έρωτα, γίνεται κάτι παραπάνω από χείμαρρο ωκεανών…Αν απορριφθεί, θα εκδικηθεί, λατρεύοντάς σε και μέσα από τον θάνατο….Ευχαριστώ, που μου δόθηκε η ευκαιρία να αφήσω το σχόλιό μου, με αφορμή αυτά τα έργα που ζωγραφίστηκαν από έναν άντρα ζωγράφο…!!»

Ιωάννα Ξιάρχου

Καλλιτέχνις

Καλαμάτα  14 Σεπτεμβρίου 2013

 

«Η δουλειά του Συμεών Δερμεντζίδη είναι δυναμική, γεμάτη κίνηση και αγαπώ την μίξη του Σχεδίου με την Ζωγραφική του. Εξαιρετική εκτέλεση»

Λώρεν ΄Αρσεναλτ (Lorraine Arsenault)

Καλλιτέχνις

Καναδάς  2 Μαίου 2010

 

«Βρίσκω την δουλειά του Συμεών Δερμεντζίδη, στην αφαιρετική του τεχνική, εξαιρετική, που προκαλεί την σκέψη. Το χρώμα και ο συμβολισμός, παράλληλα με την έκφραση, αναμιγνύονται μαζί και δημιουργούν ενδιαφέροντα έργα τέχνης»

Τζούντυ  Σίλβερ (Judy Silver)

Καλλιτέχνις

Η.Π.Α.  4 Μαίου 2010

 

«Ο Συμεών Δερμεντζίδης, καταξιωμένος ζωγρά-φος με δραστηριότητα στην δημιουργία έργων τέχνης αλλά και στην διδασκαλίας της ζωγραφικής, ήταν το κέντρο βάρους του βιωματικού εργαστηρίου, που κατέληξε σ’ αυτό το έργο τέχνης. (Οι Άνθρωποι Μπορούν).

Σεμνός, διακριτικός, συνεπής, ευγενής και με πολλές γνώσεις, ιδιαίτερα στην φυσική και στην γεωμετρία.»

Κωνσταντίνος Σαραϊλίδης

Φυσικός – Εκπαιδευτικός

Κατερίνη 6 Μαΐου 2015

 

«Ένας πολυβραβευμένος Δάσκαλος της Τέχνης, Ζωγράφος και Γλύπτης.

Η ημιαφαιρετική του τεχνοτροπία ενώνει το συνειδητό, το μη κρυπτογραφημένο κάπου κοντά στο όνειρο ή το ασυνείδητο, με το συγκεκριμένο. Το ρεαλιστικό με το αφηρημένο  και ενίοτε ιμπρεσιονιστικό. Την στιγμή με την διαχρονικότητα, και την σταθερότητα με την πολυπλοκότητα, συνδυάζοντας  πάντα  ελεγχόμενα την ρευστότητα του χρώματος και του φωτός.

Ο Καλλιτέχνης χρησιμοποιεί την Σφαίρα σε Τροχιά ως συμβολισμό της παροδικότητας του Χρόνου, καθώς, με το αναγνωρίσιμο, γοητευτικό του σύμπαν και με έντονα περι-γράμματα συνθέτει τις ιστορίες του, μορφές μοντέλων, αληθινά στιγμιότυπα καθημερινό-τητας που παραπέμπουν σε χρονικά σημεία από την ίδια του πολύπλοκη ζωή, τη νεκρή φύση, αλλά και προσωπογραφίες, σε μια άρτια τεχνική, επηρεασμένη από τα γλυπτά του Χρυσού Αιώνα της Αρχαίας Ελλάδας. Ακρό- πολη, Παρθενώνας, Φειδίας. Εφαρμόζει, από πάντα, τον Κανόνα της Χρυσής Τομής που υπάρχει στην Φύση και φυσικά στο ανθρώπινο σώμα. Ο Δορυφόρος του Πολύκλειτου θεωρείται η αξεπέραστη αντιπροσώπευση του τέλειου αθλητικού σώματος για τον ίδιο, καθώς το χρησιμοποιεί επί χρόνια στις φιγούρες και τα γυμνά του έργα.

Δεν είναι τυχαίο που αισθανόμαστε δέος βλέποντάς τα, όσο αυτή η ωραιότητα εκδη-λώνεται αβίαστα στους καμβάδες του Συμεών».

 

Ξανθή Δ. Πάγκαλου

Ιστορικός Τέχνης και Επιμελήτρια

Kingston~Historie del’art

Θεσσαλονίκη 2019

 

Συμεών Δερμεντζίδης

«Αίολος της Τέχνης, χρόνια τώρα, στα δυνατά του χέρια κρατά τον ασκό με τους ασίγαστους ανέμους της Φαντασίας. Πολύπειρος Δάσκαλος, πολυτάλαντος δημιουργός, σεμνός αθλητής».

Ο Συμεών Δερμεντζίδης, γεννημένος χαρισματικός, στο πέρασμα των καιρών, απέδειξε την πολυδιάστατη καλλιτεχνική δεινότητά του, στην ζωγραφική,  αερογραφία, γλυπτική, βιτρώ, χαλκοτεχνία, διακόσμηση και  όχι μόνο.

Έχοντας δημιουργήσει τον ιερό καλλιτεχνικό του χώρο, “Εργαστήριο-Εκθετήριο – Σχολή  Simon Art”, μεταλαμπαδεύει, ως σοφός Δάσκαλος, τον θησαυρό των γνώσεων και εμπει-ριών του στους  μαθητές του, μικρούς και μεγά-λους, πού γεμάτοι περιέργεια, ανυπομονησία, δημιουργικότητα, θαυμασμό, λαχταρούν να βαδίσουν τους ολάνθιστους της Τέχνης αγρούς, παρασυρμένοι από τους ασίγαστους ανέμους της Φαντασίας. Με μία ακόμη ιδιότητα, λοιπόν, του επαγγελματία σχεδιαστή/γραφίστα, ο Συμεών Δερμεντζίδης ετιθάσευσε το φωτογραφικό, λογοτεχνικό, εικαστικό υλικό, που εμπεριέχεται στο βιβλίο μου «Αγγίγματα Ζωγραφικής-Σκιρτήματα της Ποίησης», σχεδιάζοντας εξώφυλλα και σελίδες με μεράκι, υπομονή και  πνεύμα αρίστης συνεργασίας μαζί μου».

Με εκτίμηση και σεβασμό

Μαρία ΠανΩραίΑρτ Κασσιδόκωστα

Ζωγράφος-Λογοτέχνις-Διακοσμήτρια

Μάρτιος 2017

 

«Ο καλλιτέχνης Συμεών Δερμεντζίδης είναι ο Δεκαθλητής της Τέχνης».

Στέφανος Σταμπουλίδης

Επιγραφοποιός

Μάρτιος 2017

«Ο Δημιουργός, Συμεών Δερμεντζίδης,  είναι μια κατηγορία από μόνος του».

Γαβριήλ Τσίντζηρας

Μάνατζερ Υπηρεσιών Διαδικτύου

Ιανουάριος  2021

Η βιογραφία κλείνει με μια φράση του καλλιτέχνη : «Το σώμα είναι δυνατόν να τεμαχιστεί, να καταστραφεί ή ν’ αλλοιωθεί, αλλά η αρμονία και η εσωτερική ομορφιά παραμένουν»

Συμεών Δερμεντζίδης