Οι ρίζες της οικογένειας του Πέτρου Χρυσικόπουλου έλκονται από τη Λευκίμμη της Κέρκυρας (Ριγγλάδες) από την πλευρά του πατέρα του και από τον Λογγό των Παξών, από την πλευρά της μητέρας του. Ο ίδιος γεννήθηκε στις Ριγγλάδες Λευκίμμης το 1937.
Η πλειονότητα της οικογένειας του βιογραφούμενου ζει στη Λευκίμμη. Ο παππούς από την πλευρά του πατέρα του, Πέτρος Χρυσικόπουλος, ήταν γεωργός στη Λευκίμμη. Με την σύζυγό του Ιωαννέτα απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Χαράλαμπο, τον Γρηγόρη, τον Δημήτρη, τον Γεώργιο και την Ευθυμία.
Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, καταγόταν από το χωριό Λογγός των Παξών και είχε το επίθετο Ανεμογιάννης. Το όνομα προήλθε από έναν Γιάννη, τον οποίο η τρικυμία ξέβρασε στην παραλία, λόγω των ισχυρών ανέμων που έπνεαν στην περιοχή. Ο παππούς είχε εργοστάσιο επεξεργασίας Ελιών, Παραγωγής Σαπουνιών και αποστακτήριο Παραγωγής οινοπνευματωδών ποτών. Με την σύζυγό του απέκτησαν τρία παιδιά: τη μητέρα του βιογραφούμενου Ελισσάβετ, την Πηνελόπη και τον Σπύρο.
Ο Χαράλαμπος Χρυσικόπουλος, πατέρας του βιογραφούμενου, γεννήθηκε το 1891 στην Λευκίμμη. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο ξακουστό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Charite), όπου πήρε την ειδικότητα του Χειρουργού και Μαιευτήρος Γυναικολόγου. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα παντρεύτηκε την Ελισσάβετ Ανεμογιάννη. Η Ελισσάβετ μεγάλωσε σε ένα πλουσιοπάροχο περιβάλλον, μαθαίνοντας ξένες γλώσσες και μουσική κατ’ οίκον. Η επιθυμία της ήταν να σπουδάσει ιατρική, αλλά οι γονείς της δεν της το επέτρεψαν. Ο Χαράλαμπος Χρυσικόπουλος άσκησε την Ιατρική στο χωριό Λευκίμμη και εν συνεχεία στην πόλη της Κέρκυρας έως την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και αναγκάστηκε να επιστρέψει πάλι στο χωριό. Στη δεκαετία του ’30, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ο Χαράλαμπος Χρυσικόπουλος εργάστηκε ως γιατρός στην Βόρεια Ήπειρο, καθώς δεν υπήρχαν πολλοί γιατροί εκεί. Η Ελισσάβετ απέκτησε με τον Χαράλαμπο Χρυσικόπουλο τρία παιδιά: τον Στέφανο, τον Σπύρο και τον βιογραφούμενο Πέτρο. Ο Στέφανος σπούδασε χημικός στην Αθήνα και πολιτικός μηχανικός στον Καναδά, όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Σε ηλικία 92 ετών απεβίωσε στην πόλη της Κέρκυρας. Ο Σπύρος σπούδασε ιατρική στην Γερμανία. Εργάστηκε ως γιατρός στην Κέρκυρα, όπου ζει μέχρι σήμερα σε ηλικία 87 ετών.
Ο βιογραφούμενος, Πέτρος Χρυσικόπουλος, αρχικά μαθήτευσε στο σχολείο της Λευκίμμης ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνέχισε το σχολείο στην πόλη της Κέρκυρας. Αργότερα, έφυγε για σπουδές ιατρικής στη Γερμανία, πρώτα στο Φράιμπουργκ και μετά στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου. Μετά το τέλος των σπουδών του, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου από το 1963 έως το 1966 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία ως υγειονομικός με τον βαθμό του εφέδρου ανθυποσμηναγού. Αργότερα, γύρισε στη Γερμανία, όπου πήρε την ειδικότητα του ωτορινολαρυγγολόγου και έκανε διδακτορικό στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου. Στη συνέχεια εργάστηκε σε ΩΡΛ Κλινική στο Δημόσιο Νοσοκομείο της Νέας Κολωνίας (Neue Kölln) όπου ανήλθε στο βαθμό του Υποδιευθυντού. Στη Γερμανία υπέβαλε αίτηση για υπηκοότητα λόγω προβλημάτων παραμονής και η αίτηση εγκρίθηκε. Επειδή όμως το Ελληνικό Κράτος δεν επέτρεπε τη διπλή υπηκοότητα, ο βιογραφούμενος προκειμένου να μην χάσει την ελληνική υπηκοότητα, επέστρεψε το 1975 στην Ελλάδα. Έδωσε εξετάσεις για την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα, όπου άνοιξε ιατρείο. Παράλληλα υπέβαλε αίτηση πρόσληψης στο Κρατικό Νοσοκομείο Κέρκυρας, η οποία ενεκρίθη μεν, αλλά ο βιογραφούμενος δεν πήρε την θέση του διευθυντή της ωτορινολαρυγγολογικής κλινικής με το πρόσχημα ότι ο υπάρχων διευθυντής θα έπρεπε να παραμείνει στην θέση αυτή μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Μία απόφαση η οποία ελήφθη από επιτροπή του Υπουργείου, χωρίς να λάβει υπόψιν της την καθ’ ύλη Πανεπιστημιακή Επιτροπή που είχε εγκρίνει την πρόσληψή του. Αυτό ονομάστηκε «κοινωνικοί λόγοι». Όταν δημιουργήθηκε το Ε.Σ.Υ. στην Κέρκυρα, ο βιογραφούμενος προσελήφθη στη θέση του διευθυντή, καθώς μόλις είχε παραιτηθεί και συνταξιοδοτηθεί ο προηγούμενος. Το 2004 η σύμβασή του με το Δημόσιο λύθηκε αυτοδικαίως λόγω ορίου ηλικίας. Ο βιογραφούμενος σε ηλικία τότε 67 ετών, θέλησε να προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του στο «ΙΑΤΡΕΙΟΝ» της πόλης, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, όπου ανέκαθεν οι γιατροί εργάζονταν δωρεάν. Το Ελληνικό Κράτος όμως του απαγόρευσε να προσφέρει δωρεάν τις ιατρικές του υπηρεσίες, απειλώντας τον μάλιστα με αναδρομική κατάσχεση της σύνταξής του.
Ο Πέτρος Χρυσικόπουλος ωστόσο, κατά τα προηγούμενα χρόνια είχε προσφέρει αρκετές υπηρεσίες στο «Ιατρείον». Το «Ιατρείον» ιδρύθηκε το 1899 από την Ιατροχειρουργική Εταιρεία Κέρκυρας. Σε αυτό από το 1899 έως το 1988 οι γιατροί προσέφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν, ενώ από το 1989 και έπειτα άρχισαν να αμείβονται. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει δυνατότητα αμοιβής, οπότε το «Ιατρείον» λειτουργεί χωρίς ιατρό.
Ο βιογραφούμενος μετά τη συνταξιοδότησή του παρέδιδε μαθήματα στα παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για την προστασία του περιβάλλοντος και τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως είναι η χελώνα Caretta Caretta, τα δελφίνια και η μεσογειακή φώκια. Πολύ συχνά τους μιλούσε για τη σημασία της υγιεινής διατροφής, κάνοντας ακόμη και προβολές. Αυτή του η δραστηριότητα έληξε το 2009.
Για ένα μικρό χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με την πολιτική, κατεβαίνοντας ως υποψήφιος βουλευτής με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Τελικά ο βιογραφούμενος, μετά τις εκλογές του 2009, αποχώρησε από το κόμμα.
Ο Πέτρος Χρυσικόπουλος σήμερα ζει στο σπίτι της οικογένειάς του, ένα υπέροχο κτίριο πέντε ορόφων, το οποίο χτίστηκε το 1856 από τον επιχειρηματία Παραμυθιώτη. Το κτίριο βρίσκεται στο παλιό λιμάνι της πόλης και αγοράστηκε από την οικογένεια του βιογραφούμενου τμηματικά.
Ο βιογραφούμενος θυμάται έντονα τις δύο κορυφαίες στιγμές του τείχους του Βερολίνου· του αποκαλούμενου και τείχους του Αίσχους, το «χτίσιμο» και το «γκρέμισμά» του, κατά τη διάρκεια των οποίων βρισκόταν στη Γερμανία. Όταν έληξε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με τη συντριβή της Γερμανίας, το Βερολίνο διαμελίστηκε μεταξύ των συμμάχων σε τέσσερις περιοχές (zone) την Αμερικανική, την Αγγλική, τη Γαλλική και τη Ρωσική. Το Δυτικό Βερολίνο ελέγχονταν από Αμερικανούς, Άγγλους και Γάλλους, ενώ το Ανατολικό από τους Ρώσους με αντίστοιχα κατοχικά στρατεύματα.
Στις 13 Αυγούστου 1961 το Ανατολικό Βερολίνο άρχισε να κλείνει με την τοποθέτηση συρματοπλέγματος τις διαβάσεις προς το Δυτικό Βερολίνο. Ο βιογραφούμενος θυμάται τη γερμανική τηλεόραση να δείχνει έναν στρατιώτη του Ανατολικού Βερολίνου να περιπολεί με το αυτόματό του πίσω από τα συρματοπλέγματα και ξαφνικά, κοιτώντας μία δεξιά και μία αριστερά μήπως παρακολουθείται, ο στρατιώτης φάνηκε καθαρά να πετάει το αυτόματο και να πηδάει πάνω από τα συρματοπλέγματα τρέχοντας προς το Δυτικό Βερολίνο. Εξίσου ζωντανή είναι για τον βιογραφούμενο η ανάμνηση της ομιλίας του Νικήτα Σεργιέγιεβιτς Κρουστσόφ στο Ανατολικό Βερολίνο με τη χαρακτηριστική φράση «Η θρησκεία σας σας υπόσχεται τον Παράδεισο στον ουρανό και εμείς σας υποσχόμαστε τον παράδεισο στη γη». Το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου στις 9 Φεβρουαρίου 1989 βρήκε τον βιογραφούμενο σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλεως, ακούγοντας το βράδυ μεγάλη φασαρία στο δρόμο (Kurfürstendamm-Kudamm) που ήταν ο πλατύτερος, μακρύτερος και ο πιο ωραίος δρόμος του Βερολίνου. Βγήκε από το ξενοδοχείο του και είδε τους Ανατολικογερμανούς να περνούν στο Δυτικό Βερολίνο, αλαλάζοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας. Είχαν ανοίξει οι κλειστές διαβάσεις προς το Δυτικό Βερολίνο και σαν χείμαρρος όρμησαν οι Ανατολικογερμανοί προς το Δυτικό Βερολίνο.
Σήμερα, ο βιογραφούμενος με την προσφιλή ενασχόλησή του με την προστασία του περιβάλλοντος έχει δημιουργήσει με συνεργάτες τη μελέτη και φροντίδα των πετροχελίδονων, καθώς συνάμα έχει αναπτύξει την καλλιέργεια των εντόμων-γρύλων (Heimchen acheta domestica, Steppengrillen Gryllus assimilis) που χρειάζονται για την επιβίωσή τους.