Ο Γεώργιος Χατζηαθανασίου γεννήθηκε το 1935 στις Σέρρες. Διένυσε ως σήμερα μια αξιόλογη επαγγελματική πορεία στη Θεσσαλονίκη, στο πεδίο της ελεύθερης δικηγορίας. Είναι όμως εξίσου γνωστός για την ενεργό συμμετοχή του στα κοινά αλλά και την μακρόχρονη συγγραφική του δραστηριότητα.
Η οικογενειακή ιστορία του Γεώργιου Χατζηαθανασίου είναι άρρηκτο τμήμα της ιστορίας του τόπου. Ο παππούς του εκ πατρός, Γιαννάκης Χατζηαθανασίου, ήταν γηγενής Μακεδόνας και μάλιστα Μακεδονομάχος, γνωστός και στις Σέρρες ως φύλακας του Ελληνικού Προξενείου. Γι’ αυτή τη δράση πήρε και το προσωνύμιο «Καβάζος», που σημαίνει «φύλακας». Συμμετείχε εξίσου δυναμικά και στα γεγονότα του Α΄ και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο βρέθηκε διωκόμενος για τη δράση του από τους Βούλγαρους, οι οποίοι μάλιστα τον συνέλαβαν και, αφού τον ξυλοκόπησαν άγρια, τον πήραν όμηρο, για να εργαστεί σε καταναγκαστικές εργασίες στα τάγματα των Ντουρντουβάκων. Οι Ντουρντουβάκες ήταν ντόπιοι κάτοικοι της Μακεδονίας που συλλαμβάνονταν και εκτοπίζονταν για να δουλέψουν σε καταναγκαστικές εργασίες σε πολύ σκληρές συνθήκες υπό την επίβλεψη του Βουλγαρικού στρατού. Ο Γιαννάκης Χατζηαθανασίου εργάστηκε εκεί για τρία σκληρά χρόνια, γεμάτα κακουχίες μέχρι την απελευθέρωσή του, οπότε και επέστρεψε στην οικογένειά του.
Ο γιος του Γιαννάκη, Παναγιώτης, έζησε και αυτός και πολέμησε σε μια δύσκολη αλλά ηρωική περίοδο της πατρίδας του. Λίγα χρόνια μετά τη απελευθέρωση της Μακεδονίας, βρίσκεται πάλι αντιμέτωπος με τους Τούρκους, υπηρετώντας ως στρατιώτης στο μακρόπνοο τότε όραμα της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ήταν ένας από τους πολεμιστές που ανήκαν στην προσωπική διμοιρία του στρατηγού και μετέπειτα πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, «του Μαύρου Καβαλάρη» όπως τον αποκαλούσαν εχθροί και σύμμαχοι, που πρωταγωνίστησε στα πεδία των μαχών το 1920-1922 και έφτασε μέχρι το Εσκί Σεχίρ της Τουρκίας.
Η άλλη πλευρά της οικογένειας του Γιώργου Χατζηαθανασίου έχει μια πιο δραματική ιστορία, όχι τόσο από την πλευρά των πρωταγωνιστών των μαχών και των ιστορικών γεγονότων, όσο από την οπτική των χιλιάδων θυμάτων εκείνων των ηρωικών μα και τραγικών ημερών της Μικράς Ασίας. Η μητέρα του βιογραφούμενου. Σταματία μεγάλωνε τα χρόνια εκείνα στα περίχωρα της Σμύρνης. Εκείνες τις μέρες του αφανισμού των Ελλήνων, η Σταματία έχασε τον πατέρα της και τους δύο αδελφούς της. Τη νύχτα της πυρκαγιάς της Σμύρνης, κατάφερε μετά βίας να διασωθεί η ίδια μαζί με τις μεγαλύτερες αδερφές της, καθώς περισυνελέγησαν από ένα μικρό ψαροκάικο που απέπλευσε φορτωμένο με πρόσφυγες μέχρι τα παρακείμενα ελληνικά νησιά. Έτσι κατέληξαν στη Λέσβο, όπου έμειναν για λίγο και έπειτα στοιβάχτηκαν σε ένα μεγαλύτερο καράβι που τις αποβίβασε στον Πειραιά, όπου ξεκίνησαν τη νέα τους ζωή μόνες τους, εργαζόμενες σκληρά για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην.
Στα χρόνια του μεσοπολέμου η Σταματία γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Χατζηαθανασίου. Σύντομα παντρεύτηκαν και ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη ζωή τους στις Σέρρες. Ο Παναγιώτης υπηρέτησε για κάποιο διάστημα ως δημοτικός υπάλληλος στο δήμο Σερρών και στη συνέχεια εργάστηκε για πολλά χρόνια ως λογιστής σε ιδιωτική επιχείρηση από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Με τη σύζυγό του απέκτησαν τρία παιδιά: το πρώτο τους παιδί είναι ο Γιάννης, ονομασμένος από τον παππού του. Κάποια χρόνια αργότερα γεννήθηκαν τα δίδυμα αδέλφια του, ο βιογραφούμενος Γεώργιος και η Μαρία, που έφυγε μικρή για το Ρότερνταμ της Ολλανδίας όπου και ζει τα τελευταία 50 χρόνια.
Ο Γεώργιος Χατζηαθανασίου γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1935, τελείωσε το 1ο οκτατάξιο γυμνάσιο αρρένων το 1954 και την ίδια χρονιά μπήκε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως φοιτητής είχε πάντοτε φιλελεύθερες ιδεολογικές θέσεις και μια μαχητική ιδιοσυγκρασία. Συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον κυπριακό αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου και την ένωσή της με την Ελλάδα. Μάλιστα, η ενεργός συμμετοχή του σε μια εξ αυτών των διαδηλώσεων έγινε αφορμή ώστε να αποβληθεί για τέσσερα χρόνια από τη Νομική. Στη συνέχεια στρατεύεται και υπηρετεί ως έφεδρος αξιωματικός την περίοδο 1960-1962.
Μετά από τη θητεία του, ασχολήθηκε με την ενεργό πολιτική δράση με την Ένωση Κέντρου, στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου και μάλιστα εξελέγη Νομαρχιακός Σύμβουλος την περίοδο 1962-1964. Ήταν από τους πρωτοστάτες της δημιουργίας της Ε.Δ.Η.Ν. και από τους μαχητές κατά της αποστασίας του 1965. Καταδικάστηκε τον Αύγουστο του 1967 από τα έκτακτα στρατοδικεία της Χούντας. σε δωδεκαετή κάθειρξη ως «αντιδραστικό στοιχείο της καθεστηκυίας τάξης». Παρέμεινε στη φυλακή για εννέα μήνες μέχρι που αφέθηκε ελεύθερος στις αρχές Μαΐου του 1968, με αφορμή την αμνηστία που δόθηκε για τον εορτασμό της 1ης επετείου της «Επανάστασης».
Στη συνέχεια, εργάστηκε ως δημοσιογράφος για τρία χρόνια, την περίοδο 1968-1970, στη θέση του βοηθού αρχισυντάκτη στην μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Το 1970, αποκτά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως δικηγόρος, λειτούργημα με το οποίο απασχολήθηκε έκτοτε ως τη συνταξιοδότησή του, το 2010.
Εν τω μεταξύ, μετά τη μεταπολίτευση, επιστρέφει και στην ενεργό πολιτική ως μέλος του ΠΑΣΟΚ, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο τμήμα δικαιοσύνης για μια επταετία. Από το κόμμα αποχωρεί μετά από χρόνια, διαφωνώντας για την αλλαγή πλεύσης στην πολιτική ιδεολογία και πράξη του κινήματος. Παραμένει «άστεγος πολιτικά» για άλλα επτά έτη, μέχρι την απόφασή του να συμμετέχει ως το τέταρτο ιδρυτικό μέλος μιας νέας πολιτικής προσπάθειας, του Δ.Η.Κ.Κ.Ι. Στο πολιτικό γραφείο του κόμματος αυτού εξακολουθεί, τα τελευταία 15 χρόνια, να είναι μέλος. Υπήρξε, στη συνέχεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ιδρυτής του νέου κόμματος με την ονομασία «Σοσιαλιστικό Πατριωτικό Κόμμα», του οποίου το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 29 και 30 Μαΐου 2010.
Έπειτα από τα 41 χρόνια άμεμπτης ασκήσεως της δικηγορίας παραιτήθηκε εν έτει 2010 για να αφοσιωθεί απόλυτα στην ανάπτυξη του κόμματος, προκειμένου να βελτιωθούν οι κοινωνικές και πατριωτικές συνθήκες στη χώρα, για μια καλύτερη και πιο ελπιδοφόρα Ελλάδα.
Ο Γεώργιος Χατζηαθανασίου είναι παντρεμένος από την 30η Ιανουαρίου 1966 με την Ιωάννα Τσανακτσή, η οποία άσκησε για αρκετά χρόνια το επάγγελμα της κοινωνικής λειτουργού, ενώ τα τελευταία είκοσι χρόνια διετέλεσε διευθύντρια στο Αστικό Κέντρο Σταυρούπολης. Έχουν αποκτήσει δυο γιους, τον Παναγιώτη και τον Αθανάσιο, που αποφοίτησαν από το Γερμανικό Γυμνάσιο και Λύκειο Θεσσαλονίκης. Ο Παναγιώτης σήμερα είναι δικηγόρος και ο Αθανάσιος ηλεκτρονικός. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με άλλους τρεις συμμαθητές τους, έχουν ξεκινήσει μια επιχείρηση στον τομέα των υπηρεσιών διαδικτύου, στην οποία σήμερα απασχολούν 40 υπαλλήλους, όλους με πτυχία ανώτατων σχολών.
Μια άλλη εξίσου σημαντική πορεία έχει να επιδείξει ο Γεώργιος Χατζηαθανασίου στο δύσκολο για τους καιρούς μας πεδίο της λογοτεχνικής παραγωγής. Από τη δεκαετία του 1960 έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές και τρία μυθιστορήματα, στα οποία κεντρικός θεματικός άξονας είναι η αγάπη για την πατρίδα. Ως συγγραφέας, έχει κερδίσει το 1ο βραβείο σε διαγωνισμό διηγήματος στο δήμο Σερρών και το 1ο βραβείο μυθιστορήματος στη Θεσσαλονίκη. Παραμένει ακόμα έως και σήμερα ένας πολυγραφότατος συγγραφέας με ακόμη τρία δικά του μυθιστορήματα υπό έκδοση: «Ο εκτελεστής του διαβόλου», «Ενάντια στο σύστημα» και «Ηλεκτρονικός φόνος». Έχει γράψει και εκδώσει τα έργα «Στοίχημα με το Θεό», «Περσεφόνη η Μέδουσα» και «33 γράμματα» και εκκρεμεί το «Μαυροντυμένος Έρωτας». Δύο ακόμη μυθιστορήματα είναι υπό έκδοση ενώ 25 από τα δεκάδες διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Δημοκρατία», λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές, με ένα εξ αυτών να κερδίζει πανελλήνιο βραβείο τον Δεκέμβριο του 2020. Διατηρεί ακμαίες τις πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις.
Ο Γεώργιος Χατζηαθανασίου ζει σήμερα με τη σύζυγό του στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, παραμένοντας ενεργό μέλος της επαγγελματικής, πολιτικής και λογοτεχνικής ιστορίας της πόλης.