Ο Γεώργιος Γκερδιδάνης γεννήθηκε το 1959 στο Χαϊδάρι, οι ρίζες της οικογένειάς του, όμως, φτάνουν μέχρι τη Φώκαια της Μ. Ασίας. Σπούδασε οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Με τη σύζυγό του, Σοφία, φοιτούσαν στην ίδια σχολή. Έχουν αποκτήσει δύο κόρες, την Ελένη και την Παρασκευή, οι οποίες συνεχίζουν την επαγγελματική πορεία των γονιών τους.
Ανατρέχοντας πίσω στο παρελθόν συναντούμε τον παππού του βιογραφούμενου, τον Γεώργιο Γκερδιδάνη. Γεννήθηκε στη Φώκαια της Μ. Ασίας. Το τραγικό έτος του 1922 με την καταστροφή της Μ. Ασίας έρχεται οικογενειακώς στην Ελλάδα, αρχικά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έφτασαν μαζί με πενήντα ακόμη οικογένειες από την περιοχή τους στην Αθήνα, στο Χαϊδάρι. Εκεί τους έδωσαν το όνομα Φωκαιείς. Τότε ο παππούς είχε ηλικία δέκα ετών περίπου. Είχε τρία αδέλφια, τον Δημήτρη, την Αρχόντισσα και την Κωστούλα. Το επάγγελμά του αρχικά ήταν αγρότης, καθώς του είχαν δώσει κλήρο ως πρόσφυγας που ήταν. Όταν, όμως, ήρθαν στην περιοχή το ΚΕΒΟΠ και το ΚΕΔ, τους απαλλοτρίωσαν πολλά στρέμματα, χάνοντας έτσι μεγάλη κτηματική περιουσία. Τότε αναγκάστηκε να γίνει εργάτης. Από αυτή τη δουλειά, μετά από χρόνια, συνταξιοδοτήθηκε.
Παντρεύτηκε την Ελένη Περγάντη και απέκτησε τέσσερα παιδιά, τον Δημήτρη, τον Παναγιώτη, την Αφροδίτη και την Αγγέλα. Ήταν δραστήριο κι εργατικό άτομο. Δουλεύοντας σκληρά, κατάφερε κι έκανε αρκετή περιουσία, παρά τη μεγάλη ατυχία που τους βρήκε με την απαλλοτρίωση. Του άρεσε πολύ να διηγείται ιστορίες σχετικές με τις ρίζες τους και τη ζωή τους στη Φώκαια της Μ. Ασίας. Είχε πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ και του άρεσε να πειράζει όλον τον κόσμο με τα αστεία του. Ήταν κοινωνικός και πολύ αγαπητός στον περίγυρό του, τόσο που όλοι, παρότι είχε φτάσει στα ογδόντα του χρόνια, τον φώναζαν Γιωργάκη. Πέθανε σε ηλικία 84 ετών.
Η γιαγιά Ελένη Περγάντη γεννήθηκε κι αυτή στη Φώκαια. Παντρεύτηκε με τον σύζυγό της στο Χαϊδάρι, καθώς ήταν παιδί μιας από τις πενήντα οικογένειες που είχαν έρθει από τη Φώκαια. Αφοσιώθηκε, έκτοτε, στα παιδιά και στην οικογένειά της. Αυτό που την χαρακτήριζε σημαντικά ήταν το αυξημένο αίσθημα φιλοξενίας που διέθετε, καθώς ήταν άτομο τρομερά δοτικό και με μεγάλη αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ήταν εξαιρετικά αγαπητή στους γύρω της και τη θυμούνται ακόμα. Πέθανε σε ηλικία πενήντα ετών περίπου.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Παναγιώτης Γκερδιδάνης, γεννήθηκε το 1931 στο Χαϊδάρι. Τελείωσε το δημοτικό εκεί και συνέχισε τις σπουδές του σε νυχτερινή σχολή Μηχανοδηγών-Μηχανολόγων, αλλά δεν άσκησε ποτέ αυτό το επάγγελμα. Ασχολήθηκε με οικοδομικές επιχειρήσεις κι έτσι έχτισε το μισό Χαϊδάρι. Επειδή ήταν προσφυγόπουλο, όλοι ήθελαν να τον στηρίξουν. Μεγάλο ρόλο, όμως, έπαιξε και το γεγονός ότι ήταν έντιμος και ειλικρινής. Έγινε, λοιπόν, εργολάβος οικοδομών, επάγγελμα που συνέχισε να το ασκεί μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Παντρεύτηκε την Ελένη Μπουλούκου κι αποκτούν δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Ο Παναγιώτης είναι άτομο εξαιρετικά δραστήριο, δυναμικό και τρομερά εργατικό, αφού ακόμη και σ’ αυτή την ηλικία καταφέρνει και σηκώνει οικοδομές. Σήμερα, συνεχίζει να ασχολείται με τις οικοδομικές επιχειρήσεις. Είναι άνθρωπος πολύ κοινωνικός και ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους, έχει πολλούς φίλους που τον αγαπούν, τον σέβονται και τον εκτιμούν βαθύτατα. Του αρέσει πολύ το κυνήγι και είναι εξαίρετος κυνηγός. Ακόμη και σήμερα οδηγάει μοτοσικλέτα, αφού η πρώτη μοτοσικλέτα που κυκλοφόρησε στο Χαϊδάρι ήταν η δική του. Μ’ αυτή μετέφερε τα γάλατα το πρωί, το νερό το απόγευμα, αλλά έκανε κι άλλες μεταφορές κι έτσι, από την ηλικία των 17 ετών, έβγαζε αρκετά χρήματα. Δε φοβόταν τη δουλειά και πάντα εργαζόταν πολλές ώρες.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, η Ελένη Μπουλούκου, γεννήθηκε το 1931 κι αυτή στο Χαϊδάρι. Φοίτησε στο σχολείο εκεί κι εργάστηκε για ένα διάστημα στο εργοστάσιο του Λαναρά (κλωστοϋφαντουργείο), αλλά μετά τον γάμο της αφοσιώθηκε στην οικογένεια και στα δύο της παιδιά. Είναι άτομο χαμηλών τόνων, αλλά ξέρει πάντα να περνάει τη δική της άποψη με έναν ήπιο και ήρεμο τρόπο και να γίνεται πάντα αυτό που θεωρούσε σωστό για την οικογένειά της. Είναι εξαίρετη νοικοκυρά και άφθαστη μαγείρισσα. Ως μητέρα είναι ιδιαίτερα τρυφερή, αλλά και πολύ αυστηρή όποτε χρειαζόταν για την ανατροφή των παιδιών της.
Ο πατέρας της Ελένης λεγόταν Δημήτρης Μπουλούκος γεννημένος στο Τσακμακλί της Μ. Ασίας. Η μητέρα της λεγόταν Γιαννούλα, γεννημένη στη Φώκαια. Όταν η Γιαννούλα είχε επισκεφτεί το Τσακμακλί, για να δει την παντρεμένη αδελφή της, γνώρισε έναν γείτονα, τον Δημήτρη Μπουλούκο και της άρεσε πολύ. Ακολουθεί, όμως, η καταστροφή και, φυσικά, χάνονται. Ξαναβρέθηκαν στο Χαϊδάρι, κατά μια τρομερή σύμπτωση, όπου και παντρεύτηκαν. Ήταν ο πρώτος γάμος που έγινε στη νεόκτιστη εκκλησία Παναΐτσα Χαϊδαρίου, που είχαν χτίσει οι Φωκαιείς. Το επάγγελμα του παππού ήταν αγρότης. Πέθαναν και οι δύο σε ηλικία ογδόντα ετών.
Ο Γεώργιος Γκερδιδάνης φοίτησε σε σχολεία του Χαϊδαρίου και στη συνέχεια πήγε για ένα μικρό διάστημα στην Ιταλία για να σπουδάσει Ιατρική. Ξαναδίνει, όμως, εξετάσεις στην Ελλάδα και εισάγεται στην Οδοντιατρική σχολή Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοιτά το 1986. Παίρνει μέρος σε διάφορα συνέδρια στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία.
Παντρεύεται τη Σοφία Σαφλέκου, γεννημένη στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, αλλά η καταγωγή της και από τους δύο γονείς της είναι από τη Μ. Ασία. Η Σοφία ήταν συμφοιτήτριά του στην ίδια σχολή στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα, έχει το δικό της ιατρείο στην οδό Ιλισίων 11 στην Κηφισιά, το οποίο διατηρεί από το 1988.
Έχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Η Ελένη γεννήθηκε το 1990. Είναι οδοντίατρος, ακολουθώντας τα χνάρια των γονιών της. Η Παρασκευή γεννήθηκε το 1991 και είναι κτηνίατρος, με ειδίκευση στην ογκολογία.
Ο βιογραφούμενος αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο ψάρεμα με το σκάφος του, αλλά και σε ταξίδια σε όλη την Ελλάδα με την οικογένειά του και με φίλους. Ιδιαίτερη, όμως, αγάπη έχει για την κατασκευή αυτοκινήτου. Έχει καταφέρει να φτιάξει από ένα παλιό αυτοκίνητο ένα καταπληκτικό αμάξι αμφίβιο μόνος του, μέσα σε επτά μήνες, γνωρίζοντας τα πάντα σχετικά με την κατασκευή του.
Λίγο πριν τη σύνταξή του, πλέον νιώθει αρκετά ικανοποιημένος από τον κύκλο της ζωής του.