Η Αλίκη Χαλκιά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι κόρη του Δημητρίου (Μήτσου) Γραμματικόπουλου με καταγωγή από τη Γιάλτα της Ρωσίας και της Αθηνάς Δημητριάδου με καταγωγή από τη Σπηλιά Κοζάνης. Σπούδασε Λογιστικά στο Brooklyn College και σήμερα είναι επιχειρηματίας και συνιδιοκτήτρια του «The Grand Prospect Hall», στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Είναι παντρεμένη με τον Μιχαήλ Χαλκιά και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.
Η βιογραφούμενη, Αλίκη Γραμματικοπούλου, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Από την ίδρυσή της από τον Κάσσανδρο ως μια ακμάζουσα ελληνιστική πόλη μέχρι την οθωμανική κυριαρχία αξιοποιεί την στρατηγική της θέση και αναπτύσσεται σε μια πολυπολιτισμική πόλη. Από το 1912, με τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και την ενσωμάτωση της περιοχής στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, η Θεσσαλονίκη αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Με την ένταξή της στον κορμό του Ελληνικού Κράτους το 1912, ο πληθυσμός της πόλης παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές με την μετακίνηση του μουσουλμανικού πληθυσμού και την αντικατάστασή του από προσφυγικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Οι πληθυσμιακές μεταβολές συνέτειναν στην αλλαγή της πληθυσμιακής κατάστασης της πόλης με την ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου. Η πολεοδομική και αρχιτεκτονικής της αναδιοργάνωση επιταχύνθηκε από τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1917 και τις προσπάθειες της νέας ελληνικής διοίκησης να προσθέσει αρχαιοελληνικά και ευρωπαϊκά στοιχεία στο αρχιτεκτονικό ύφος της πόλης, που οδήγησε στην καταστροφή αρκετών οθωμανικών λατρευτικών και λειτουργικών κτιρίων. Οι σημαντικότερες πληθυσμιακές μεταβολές παρατηρούνται με το ολοκαύτωμα της ακμαίας εβραϊκής κοινότητας από τα ναζιστικά στρατεύματα την περίοδο της τριπλής κατοχής κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την εγκατάσταση του μικρασιατικού και θρακιώτικου προσφυγικού πληθυσμού έπειτα από την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 και με την εσωτερική μετανάστευση που παρατηρείται κατά την δεκαετία του ’50 και μεταγενέστερα προς τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η Αλίκη Γραμματικοπούλου τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στην Καλλιθέα και φοίτησε στο Γυμνάσιο της Νέας Σμύρνης μέχρι την Α’ τάξη του Λυκείου. Στη συνέχεια μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Αμερική. Σπούδασε Λογιστικά στο Brooklyn College για δύο χρόνια και στη συνέχεια εργάστηκε στο λογιστήριο των γραφείων της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, στη 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης μέχρι το 1968, που απέκτησε το πρώτο παιδί της.
Η Αλίκη Γραμματικοπούλου παντρεύτηκε με τον Μιχαήλ Χαλκιά, ο οποίος γεννήθηκε στο Pittsburgh, αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Επανήλθε στην Αμερική στην ηλικία των 18 ετών. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Βοστόνης και εργάστηκε, αρχικά, ως Διευθυντής ταξιδιωτικού πρακτορείου. Μετά τον γάμο τους, το 1967, το ζευγάρι αποφασίζει και ανοίγει το δικό του ταξιδιωτικό πρακτορείο. Παράλληλα, ξεκινούν την έκδοση μίας δεκαπενθήμερης Ελληνο-αμερικανικής εφημερίδας, την «Greek American», η οποία κυκλοφόρησε για μία περίοδο έξι ετών. Το ταξιδιωτικό πρακτορείο διατηρήθηκε σε λειτουργία μέχρι το 1979, γιατί παράλληλα άνοιξαν το 1970 ένα Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας και ταυτόχρονα άρχισαν να επενδύουν σε ακίνητα στο Brooklyn. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα έρχονται σε επαφή με το Prospect Hall, ένα κτίριο που κτίστηκε το 1892, σαν German Opera House – Music Hall, το οποίο διαθέτονταν προς πώληση. Το τετραώροφο κτίριο έχει 12 αίθουσες με μία μοναδική μουσική αίθουσα δεξιώσεων: The Grand Ball Room. Αποφάσισαν να αγοράσουν το κτίριο αυτό και να κάνουν μία πολύ μεγάλη αναπαλαίωση τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά. Με τη νέα τους επένδυση αναλαμβάνουν καινούργιες δραστηριότητες, όπως τη διοργάνωση δεξιώσεων, χοροεσπερίδων, κονσέρτων, γάμων και κινηματογραφικών ταινιών. Ο χώρος έχει διατεθεί για το γύρισμα ταινιών, όπως το Prizzi’s Honor, το Cotton Club και πολλές άλλες.
Από το 1981 μέχρι σήμερα το «The Grand Prospect Hall» παρουσιάζει μία ανερχόμενη και εξελικτική πορεία. Οι δραστηριότητες που έχει αναπτύξει έχουν μεγάλη επιτυχία. Η Αλίκη και ο Μιχαήλ Χαλκιάς από την έναρξη λειτουργίας του Grand Prospect Hall μέχρι σήμερα απασχολούνται και οι δύο πολύ ενεργά και δημιουργικά με την επιχείρησή τους για περισσότερα από 36 χρόνια. Το όλο εγχείρημα έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο της Νέας Υόρκης και έχει γίνει τρομερά διάσημο σε όλη την Αμερική. Το μότο που χρησιμοποιούν στις διαφημιστικές καταχωρήσεις τους είναι «we make your dreams come through» και έτσι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Μάλιστα το συγκεκριμένο μότο έχουν αντιγράψει στη συνέχεια και άλλες επιχειρήσεις.
Ο Μιχαήλ και η Αλίκη Χαλκιά, το γένος Γραμματικοπούλου, απέκτησαν από τον γάμο τους τρία παιδιά, ένα κορίτσι και δύο αγόρια. Την Ιωσηφίνα, τον Ηλία και τον Δημήτρη.
Η Ιωσηφίνα (Josephine) Χαλκιά γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1968. Σπούδασε Real Estate Sales στο Πανεπιστήμιο του Μπρούκλιν και στη συνέχεια σπούδασε Φιλοσοφία. Σήμερα εργάζεται σαν κτηματομεσίτρια στο New Jersey. Είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Εμμανουήλ Τσαρνά με καταγωγή από τα Καρδάμυλα. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δίδυμα αγόρια, τον Στέφανο και τον Ευάγγελο, 19 ετών και φοιτητές στο πανεπιστήμιο.
Ο Ηλίας Χαλκιάς γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1969. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Brooklyn College και σήμερα εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση. Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία Γαβαλά, με καταγωγή από τα Κύθηρα, από την πλευρά της μητέρας της. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Την Αλίκη – Άννα (15 ετών) και τον Μιχάλη (7 ετών).
Ο Δημήτρης Χαλκιάς γεννήθηκε στη Νέας Υόρκη το 1970. Είναι απόφοιτος Λυκείου και εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση. Έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Μιχάλη (27 ετών), ο οποίος έχει σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Φιλοσοφία και Διοίκηση Επιχειρήσεων και εργάζεται, ως Διευθυντής, σε μία επιχείρηση.
Η βιογραφούμενη, Αλίκη Χαλκιά, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στα ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου. Κάθε καλοκαίρι επισκέπτεται τις ρίζες της στην Ελλάδα τουλάχιστον για έναν μήνα και είναι μέλος στο Διοικητικού Συμβουλίου του Hellenic American Women’s Council.
Το Hellenic Women’s Council είναι ένα μη κυβερνητικό εθνικό δίκτυο, με αποστολή να εντοπίσει και να αξιοποιήσει τα τεράστια ταλέντα των Ελληνίδων γυναικών της Αμερικής. Το HAWC ενθαρρύνει την ευαισθητοποίηση σχετικά με ζητήματα της δημόσιας πολιτικής και προωθεί τις γυναίκες που επιθυμούν να παίξουν ηγετικό ρόλο στις κοινότητές τους, το έθνος και τους επαγγελματικούς τομείς που δραστηριοποιούνται.
Η Αλίκη Χαλκιά είναι μέλος της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης, καθώς της αρέσει να παρακολουθεί τα πολιτιστικά δρώμενα. Επίσης, είναι μέλος πολλών άλλων οργανισμών και συλλόγων. Η ίδια έχει τιμηθεί από τον Δήμαρχο του Μπρούκλιν, από το City Council της Νέας Υόρκης και από τα μέσα του Μπρούκλιν, ως μια από τις πιο Επιτυχημένες Γυναίκες Επιχειρηματίες της Χρονιάς.
Ο προπάππους της βιογραφούμενης, από την πλευρά του πατέρα της, ονομαζόταν Γεώργιος Γραμματικόπουλος και γεννήθηκε στον Πόντο. Η ιστορία του Ελληνισμού του Εύξεινου Πόντου, αρχίζει με το πέρασμα από το μύθο στην αλήθεια, με την Αργοναυτική εκστρατεία και τις πρώτες εγκαταστάσεις των Ελλήνων αμέσως μετά τον Τρωικό πόλεμο (1100 π.Χ.). Από το 1100 π.Χ. έως το 1923 μ.Χ., ένα διάστημα 3.000 χρόνων, ο Πόντος υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα τμήματα του ελληνισμού, όπου οι κάτοικοι της περιοχής αυτής τόσο στα χρόνια της αρχαιότητας και του Μέγα Αλεξάνδρου όσο και της Ρωμαιοκρατίας και του Βυζαντίου και αυτής της Τουρκοκρατίας (1461-1922) δεν έπαυσαν να διατηρούν αλώβητη την εθνική τους συνείδηση και κατόπιν την ορθόδοξη χριστιανική τους Πίστη. Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου Ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάννης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από Ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Ο Πόντος, το παραλιακό τμήμα της Β.Α. Μ. Ασίας, που απλώνεται από την περιοχή της Σινώπης ως το ανατολικό άκρο του Ευξείνου Πόντου (Βατούμ), είχε το 1918 2.048.000 κατοίκους, από τους οποίους 697.000 ήταν Έλληνες Ορθόδοξοι.
Ο Γεώργιος Γραμματικόπουλος απέκτησε από τον πρώτο γάμο του τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Νικόλαο, παππού της βιογραφούμενης, τον Θεόδωρο και την Ανατολή (Άννα). Από τον δεύτερο γάμο του απέκτησε άλλα τρία παιδιά, τον Παναγιώτη, τον Λάζαρο και την Ελένη. Αυτά τα τρία παιδιά γεννήθηκαν και έζησαν στη Ρωσία μέχρι τη δεκαετία του ’90, που μετοίκησαν στην Ελλάδα. Αρχικά, ήρθε στην Ελλάδα ο Λάζαρος και μετά το 2009 ήρθε και η Ελένη, η οποία εγκαταστάθηκε στον Νομό Κιλκίς. Ο Παναγιώτης δεν πρόλαβε να φύγει από τη Ρωσία, γιατί εντωμεταξύ σκοτώθηκε.
Ο παππούς της βιογραφούμενης, Νικόλαος Γραμματικόπουλος, γεννήθηκε το 1882 στο χωριό Ερυθρά Πέτρα του Πόντου, ένα χωριό κοντά στην Τρίπολη και την Κερασούντα.
Ο Νικόλαος Γραμματικόπουλος παντρεύτηκε τρεις φορές. Ο πρώτος γάμος του έγινε στην Τουρκία, αλλά δυστυχώς η γυναίκα του, μαζί με το μωρό πέθαναν στη γέννα. Από τον δεύτερο γάμο του με την Άννα Κεστεκίδου απέκτησε δύο παιδιά, τον Θεόδωρο που πέθανε σε βρεφική ηλικία και τον Δημήτριο, πατέρα της βιογραφούμενης. Το ζευγάρι έφυγε το 1912 από τον Πόντο αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Πήγαν στη Γιάλτα και εκεί γεννήθηκε ο γιος τους Δημήτρης. Από τη Γιάλτα η οικογένεια μετακομίζει στην Οδησσό, όπου εκεί ο Νικόλαος Γραμματικόπουλος είχε παϊτόνι, δηλαδή άμαξα και μετέφερε, κυρίως, πλούσιες κυρίες από τη Γιάλτα στην Οδησσό. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1919, μεταναστεύουν στην Ελλάδα και τότε το ζευγάρι χωρίζει για πάντα. Ο Νικόλαος Γραμματικόπουλος στη συνέχεια γνωρίζει στο Κιάτο την Παναγιώτα Αποστολίδου και παντρεύονται. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του πέντε παιδιά, ένα αγόρι και τέσσερα κορίτσια. Τον Γιώργο, την Κούλα (Κυριακή), τη Νίνα, την Ευτυχία και την Ελένη. Τα τρία τελευταία παιδιά γεννήθηκαν στην Αξιούπολη του Νομού Κιλκίς, όπου το ζευγάρι εγκαταστάθηκε μόνιμα.
Στην Αξιούπολη ο Νικόλαος Γραμματικόπουλος εργάστηκε ως εργολάβος οικοδομών, ενώ παράλληλα καλλιεργούσε τη δική του κτηματική περιουσία. Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για έναν άνθρωπο πολύ φιλότιμο, φιλόξενο, που του άρεσε η διασκέδαση με φίλους και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον κοινωνικό του περίγυρο. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών.
Η γιαγιά της βιογραφούμενης, Άννα Κεστεκίδου γεννήθηκε στη Ρωσία και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, τρεις αδελφές και έναν αδελφό, τον Χαράλαμπο. Η ίδια ήταν πολύγλωσση και γνώριζε άπταιστα την Τουρκική, την Ποντιακή, τη Ρωσική και την Ελληνική. Ήταν γυναίκα τρομερά εργατική και με χρυσή καρδιά. Μετά τον χωρισμό της με τον παππού Νικόλαο μεγάλωσε μόνη τον γιό της Δημήτρη (Μήτσο). Ήταν άνθρωπος δοτικός και αν δεν είχε να πει τίποτα καλό για κάποιον, απλά δεν έλεγε τίποτα. Αγαπούσε πάρα πολύ τον κήπο και τα λουλούδια της. Σαν γιαγιά λάτρευε τα εγγόνια της και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην εγγονή της, τη βιογραφούμενη Αλίκη. Και η Αλίκη αγαπούσε πάρα πολύ τη γιαγιά της. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
Ο πατέρας της βιογραφούμενης, Μήτσος Γραμματικόπουλος, γεννήθηκε το 1915 στη Γιάλτα, πόλη της Κριμαίας στην Ρωσία και λιμάνι του Εύξεινου Πόντου. Το 1919, σε ηλικία 4 ετών, ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλλιθέας και αμέσως έστησε τη δική του δουλειά. Έγραφε διαφημίσεις στους τοίχους και ταξίδευε σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα. Με το αντικείμενο αυτό ασχολήθηκε μέχρι το 1963. Κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Γερμανικής κατοχής (1941-44) έφυγε από την Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην επαρχία, όπου εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής, για να επιβιώσει.
Το 1945, αμέσως μετά τον πόλεμο, ο Μήτσος Γραμματικόπουλος παντρεύτηκε με την Αθηνά Δημητριάδου, τον οποίο γνώρισε στο χωριό Σπηλιά Κοζάνης. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τέσσερα παιδιά, δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Τη βιογραφούμενη Αλίκη, τον Θεόδωρο, τον Νικόλαο και τη Δέσποινα. Μετά τον γάμο τους, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκαν τα δύο πρώτα παιδιά τους και αργότερα γεννήθηκαν στην Αθήνα τα άλλα δύο.
Στη Θεσσαλονίκη ο Μήτσος Γραμματικόπουλος συνέχισε να ασχολείται με τις διαφημίσεις. Αργότερα όλη η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα και έμειναν στο δικό τους σπίτι στην Καλλιθέα. Ο Μήτσος Γραμματικόπουλος συνέχισε στην πρωτεύουσα το ίδιο επάγγελμα, αλλά όταν του δόθηκε η ευκαιρία, αποφάσισε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή, το 1962, η Αμερικανική κυβέρνηση δεχόταν με το σύστημα των ποσοστώσεων τους μετανάστες που είχαν γεννηθεί στη Ρωσία. Έτσι, το 1963 έφυγαν όλοι οικογενειακώς για την Αμερική. Όταν έφτασαν, έμειναν στο Norwalk του Connecticut μέχρι το 1964. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στο Brooklyn και ο Μήτσος Γραμματικόπουλος εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής.
Όσοι γνώρισαν τον Μήτσο Γραμματικόπουλο μιλούν για έναν άνθρωπο εξαιρετικά εργατικό, αλλά και πολύ γλεντζέ. Ήταν τρομερά ανοιχτοχέρης και γενναιόδωρος, φιλότιμος, δοτικός και φιλόξενος. Βοηθούσε όποιον φίλο είχε ανάγκη, ενώ βοηθούσε και αγαπούσε πάρα πολύ τους συγγενείς του. Στις σχέσεις με τα παιδιά του ήταν πολύ ανοιχτός, τους άφηνε να αποφασίζουν ελεύθερα από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα ζητήματα στη ζωή τους, ενώ τους έδειχνε απόλυτη εμπιστοσύνη. Είχε πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά του και ήταν άριστος πατέρας και οικογενειάρχης. Φρόντισε πολύ για το καλό της οικογένειας σε όλη τη ζωή του. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών.
Η μητέρα της βιογραφούμενης, Αθηνά Δημητριάδου, γεννήθηκε το 1925 στη Σπηλιά Νομού Κοζάνης. Η Σπηλιά είναι ένα όμορφο χωριό του Δήμου Εορδαίας, κτισμένο σε υψόμετρο 821 μ. Από το χωριό περνάει ένα τμήμα της Εγνατίας Οδού, αρχαίου Ρωμαϊκού δρόμου.
Ο παππούς της βιογραφούμενης, από την πλευρά της μητέρας της, ονομαζόταν Δημήτριος (Μιμίτας) Δημητριάδης και γεννήθηκε στο Εσκισεχίρ, πόλη της ΒΔ Τουρκίας. Είχε άλλα δύο αδέλφια, την Ελένη και τον Λάζαρο. Παντρεύτηκε με τη Δέσποινα Τσιφτσόγλου και το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του επτά παιδιά, τρία κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Την Αθηνά, μητέρα της βιογραφούμενης, την Άννα, τον Ευθύμιο, τον Μωυσή, τον Αλέκο, τη Ζωή και τον Ανέστη.
Ο Δημήτριος Δημητριάδης ήταν αγρότης στο επάγγελμα και καλλιεργούσε τη δική του κτηματική περιουσία. Όσοι τον γνώρισαν, μιλούν για έναν άγιο άνθρωπο, εξαιρετικά εργατικό, που λάτρευε τα παιδιά και τα εγγόνια του και αγαπούσε όλο τον κόσμο. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.
Η γιαγιά Δέσποινα Τσιφτσόγλου προέρχονταν από μία πολύτεκνη οικογένεια και είχε άλλα οκτώ αδέλφια. Την Κατίνα, τη Μαρίκα, την Ελυσώ, τη Βαρβάρα, τον Δημητρό, τον Αναστάση, την Ελένη και τη Σουσάνα. Η Ελένη και η Σουσάνα πέθαναν σε μικρή ηλικία, ενώ ο Αναστάσης χάθηκε στον πόλεμο. Η γιαγιά Δέσποινα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.