Ο Κυριάκος Μαρκαντώνης της Μαριάννας και του Λουλούδη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Μετά την αποπεράτωση των μαθητικών του σπουδών, αποφοίτησε από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Από την στρατιωτική του θητεία ήδη ασκεί με επιτυχία την ειδικότητά του ως μηχανικός σε στρατιωτικά έργα. Το χρονικό διάστημα 1981-1988 εργάστηκε στην ΕΚΤΕΡ ΑΕ. Το 1988 ιδρύει τη δική του εταιρεία, που ειδικεύεται στα τεχνικά έργα και στις αντιπροσωπείες τεχνολογικών συστημάτων. Το επιχειρηματικό πνεύμα και η οξυδέρκειά του αποδεικνύονται έμπρακτα από τη πρωτοπορία των έργων που ανέλαβε. Παντρεύτηκε την Κατερίνα Βρεττάκου και έχουν αποκτήσει δυο παιδιά, τον Ιάσωνα και τη Δανάη.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, Γεώργιος Μαρκαντώνης, γεννήθηκε στην Τρυπητή της νήσου Μήλου. Εργάστηκε στα μεταλλεία του νησιού και παράλληλα καλλιεργούσε τα δικά του κτήματα. Παντρεύτηκε τη Σουλτάνα Καμπούρη και απέκτησαν οκτώ παιδιά, τον Αναστάση, τη Στυλιανή, τον Λεωνίδα, τον Λουλούδη, τον Μιχάλη, τον Νίκο, τον Μανώλη και τον Κυριάκο, που σκοτώθηκε πολεμώντας στην Αλβανία στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και έχει χαρίσει το όνομά του στον βιογραφούμενο. Ο παππούς Γιώργος, άτομο ήρεμο, ήσυχο και πράο, πέθανε σε νεαρή ηλικία, εξαντλημένος από τις δυσκολίες της ζωής και τον τόσο άδικο θάνατο του πρωτότοκου υιού του.
Η γιαγιά Σουλτάνα Καμπούρη γεννήθηκε στην Τρυπητή της Μήλου και προερχόταν από πολυμελή οικογένεια με καταγωγή από την Μικρά Ασία. Ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα αφιερώθηκε και στην οικογένειά της. Το πρόγραμμά της ήταν ιδιαίτερα φορτωμένο και μοιραζόταν τόσο στις οικιακές εργασίες και στην ανατροφή των τέκνων, όσο και στα χωράφια, αφού μετά το θάνατο του άντρα της σε νεαρή ηλικία, χρειάστηκε να λειτουργήσει και ως μητέρα και ως πατέρας για την επιβίωση της οικογένειάς της. Ήταν άτομο με έντονη και αυταρχική προσωπικότητα, αλλά και ιδιαίτερα δραστήρια και δυναμική. Αναμφισβήτητα, λόγω της ιδιοσυγκρασίας της, επιβαλλόταν στην οικογένεια της και οι απόψεις της είχαν αδιαφιλονίκητη ισχύ. Πέθανε σε ηλικία ογδόντα ετών χωρίς ποτέ να χρειαστεί να επισκεφθεί ιατρό.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Λουλούδης Μαρκαντώνης γεννήθηκε το 1917 στην Τρυπητή της Μήλου. Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε στις αγροτικές εργασίες, εργαζόμενος στα χωράφια και βοηθώντας τους γονείς και τα αδέρφια του. Παρακολούθησε δημοτικό σχολείο στη Μήλο και στη συνέχεια γράφτηκε στο Τεχνικό Γυμνάσιο του Πυθαγόρα στον Πειραιά. Σπούδασε μηχανικός εμπορικού ναυτικού σε νυκτερινή σχολή, ενώ παράλληλα το πρωί εργαζόταν σε μηχανουργεία. Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και το 1940 συμμετείχε στον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, εργάστηκε σε μηχανουργείο που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί και αμέσως μετά την απελευθέρωση ξεκινά το δικό του μηχανουργείο στον Πειραιά, που ήταν από τα πρώτα στην περιοχή, με αντικείμενο την κατασκευή μηχανημάτων κατεργασίας μετάλλων.
Ξεκινώντας από μηδενική βάση, ο Λουλούδης Μαρκαντώνης το 1964 επέκτεινε τις δραστηριότητες και εγκαταστάσεις της επιχείρησής του σε νέο ιδιόκτητο κτίριο. Η εξέλιξη της εταιρείας ήταν γρήγορη και σταθερά ανοδική, καθώς αγαπούσε το αντικείμενο και είχε ακλόνητη πίστη ότι στη ζωή του ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει τα πάντα, αρκεί να το θέλει. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στις επιθυμίες και τις επιδιώξεις ενός πραγματικά θεληματικού και εργατικού ανθρώπου. Πολύ σύντομα απέκτησε αρκετό ειδικευμένο προσωπικό για να μπορέσει η επιχείρηση να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες της μεταπολεμικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Μηχανήματα του Μηχανουργείου «Λ. Γ. Μαρκαντώνης», του «Λουλούδη» όπως τον γνωρίζει η αγορά, συνέχισαν να λειτουργούν για πολλά χρόνια σε επαρχίες της Ελλάδας. Το μηχανουργείο έδωσε εργασία, εκπαίδευση και αρχές σε κάθε Μηλιό που άρχιζε την σταδιοδρομία του στην βιομηχανία ή τα πλοία. Τα επόμενα χρόνια εξειδικεύθηκε περισσότερο σε ιδιοκατασκευές και στην παραγωγή ειδών λευκοσιδηρουργίας, λειτουργώντας αδιαλείπτως από τους υιούς, παραμένοντας μία από τις ελάχιστες επιχειρήσεις στο είδος της, η οποία επιβίωσε από την επέλαση του πλαστικού.
Στη δημιουργία ειδικών κατασκευών ήταν μοναδικός και αυτή η ικανότητά του δεν οφειλόταν στις σπουδές του, ούτε στην συνηθισμένη και περιορισμένη τεχνογνωσία των ομοτέχνων, αλλά ήταν προσωπικές επινοήσεις. Η φαντασία και η τεχνική επιδεξιότητα σπάνιζαν σε μια εποχή που η τέχνη ήταν παραδοσιακή και «κρυφή», ώστε να παραμείνει κλειστό προνόμιο, με το δεδομένο ότι δεν υπήρχαν βιβλία για το συγκεκριμένο είδος.
Ο Λουλούδης παντρεύτηκε τη Μαριάννα Μωραΐτη και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον Κυριάκο και τον Ανδρέα. Στις σχέσεις του με τα παιδιά του υπήρξε σωστός πατέρας, εμφυσώντας τις πρέπουσες αξίες και αρχές, αλλά παράλληλα και απόλυτος, καθώς ήθελε οπωσδήποτε τα παιδιά του να ακολουθήσουν το επάγγελμα του και με τα χρόνια να κληρονομήσουν από αυτόν την επιχείρησή του.
Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, υπόληψης και σεβασμού από τον κοινωνικό περίγυρο, γιατί πάντα κρατούσε τον λόγο του και τις υποσχέσεις του. Πάνω από όλα όμως, εκτιμήθηκε το γεγονός ότι ήταν ανθρωπιστής και φιλεύσπλαχνος, καθώς βοηθούσε όλους τους συνανθρώπους του που πραγματικά είχαν ανάγκη και είχε προσφέρει εργασία σε πατριώτες που έφθαναν από την Μήλο χωρίς γνώσεις και υποστήριξη.
Η Μαριάννα, μητέρα του βιογραφούμενου, γεννήθηκε το 1931 στη Μήλο, στο χωριό Πλάκες. Μητέρα της ήταν η Γεωργία Σαράντη, γεννημένη στη Μήλο, που υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες δασκάλες. Πατέρας της ο Γεώργιος Μωραΐτης από τη Μήλο επίσης, ο οποίος ήταν Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού. Από τον γάμο τους ήρθαν τα δύο της παιδιά, η Μαριάννα και η Κατερίνα. Η Μαριάννα τελείωσε το Γυμνάσιο στη Μήλο και μάλιστα με μαθήματα από την μητέρα της, γιατί οι γυμνασιακές της σπουδές συνέπεσαν με τον πόλεμο του 1940, στις δύσκολες εποχές της Κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, τελείωσε το Λύκειο στον Πειραιά. Αφού παντρεύτηκε, αφοσιώθηκε στο σύζυγό της και στα τρία της παιδιά. Είναι άτομο με έντονη προσωπικότητα και ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινωνικό σύνολο. Στη σχέση με τα παιδιά της ήταν ιδιαίτερα τρυφερή και στοργική και τα μεγάλωσε κρατώντας τις ισορροπίες με την πρέπουσα αγάπη και αυστηρότητα. Είναι πρόθυμη να βοηθήσει οποιονδήποτε την έχει ανάγκη, καθώς από τη φύση της είναι άτομο δραστήριο και δυναμικό και πρόσφερε ακούραστα τις υπηρεσίες της ως εκλεγμένη εκπρόσωπος του ΚΑΠΗ Αμπελακίων.
Ο βιογραφούμενος Κυριάκος Μαρκαντώνης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Τελείωσε το Δημοτικό του Γκίκου και το 4ο Γυμνάσιο και Λύκειο Αρρένων του Πειραιά και έχει βραβευτεί από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία. Εισήχθη στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών λόγω υψηλής επίδοσης στις εισαγωγικές εξετάσεις. Αποφοιτώντας από το Πολυτεχνείο, υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην 731 Διεύθυνση Στρατιωτικών έργων, όπου ειδικεύθηκε στα στρατιωτικά έργα. Έχοντας συνεργαστεί κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας με κατασκευαστικές εταιρείες, κατά το χρονικό διάστημα 1981-1988 συνέχισε να συνεργάζεται με την ΕΚΤΕΡ ΑΕ. Το 1988 ίδρυσε προσωπική τεχνική εταιρεία, που αργότερα έλαβε την επωνυμία «ΜΑΡΙΝΤΕΡ», με ειδίκευση στα τεχνικά έργα και τις αντιπροσωπείες τεχνολογικών συστημάτων.
Συνεχίζοντας το οικογενειακό ανήσυχο πνεύμα ασχολήθηκε και διεκπεραίωσε, μόνος ή με συνεργασίες, πρότυπα έργα όπως το αρχικό σύστημα των εισιτηρίων του Τραμ της Αθήνας προ των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, συστήματα ασφαλείας για αεροδρόμια, αυτόματα συστήματα ελέγχου στάθμευσης αυτοκινήτων, πληρωμές με χρήση κινητού τηλεφώνου, φωτοσημάνσεις αεροδρομίων και ελικοδρομίων, συστήματα μεταφοράς και ελέγχου αποσκευών στα αεροδρόμια, συστήματα οπτικών και ηχητικών αγγελιών για επιβατικούς σταθμούς.
Παντρεύτηκε την Κατερίνα Βρεττάκου γεννημένη στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Μήλο από την πλευρά της μητέρας της Ειρήνης Βήχου και τη Μάνη από τον πατέρα της, Ηλία Βρεττάκο. Η Κατερίνα είναι συμβολαιογράφος και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Ιάσονα το 1992 και τη Δανάη το 1997.
Μεγάλο μέρος από τον ελεύθερο χρόνο του τον αφιερώνει στην οικογένεια και κυρίως στα παιδιά του. Η σταθερότητα στις αρχές, η οργάνωση, η ειλικρίνεια και η ικανότητα προσαρμογής είναι αυτά που, όπως υποστηρίζει, θα εξασφαλίσουν ισορροπημένη ανάπτυξη και ορθή διαπαιδαγώγηση. Του αρέσει να ασχολείται με τις κατασκευές και τις εφευρέσεις έχοντας αντίστοιχα διπλώματα από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας.
Στον ελεύθερο χρόνο ασχολείται με την ποδηλασία, τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, την ορεινή περιήγηση και τα ταξίδια. Είναι λάτρης κάθε δραστηριότητας στην θάλασσα και είχε συμμετοχή σε Πανελλήνιους αγώνες τεχνικής κολύμβησης και καταδύσεων. Πρόσφατο πάθος είναι η οινοποίηση.
Με χαρά θα συνεισφέρει γνώσεις, πείρα και υλικό για τη δημιουργία ενός Μουσείου Βιομηχανικής Ιστορίας στον Πειραιά ώστε να διασωθεί, τουλάχιστον ως ιστορία, ένα σημαντικό κεφάλαιο της ανάπτυξης και της ζωής της περιοχής τα τελευταία εκατό έτη. Σημαντικές άλλωστε εμπειρίες έρχονται από τα προσωπικά και οικογενειακά βιώματα αλλά και την εκτέλεση των εργασιών για την αναπαλαίωση του Βυζαντινού Μουσείου Μονεμβασιάς, καθώς και του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου.
Μέσα από την συνδυασμένη βιογραφία τεσσάρων γενεών, από το τέλος του 19ου αιώνα, έως τις αρχές του 21ου, σκιαγραφείται η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και των ανατρεπτικών αλλαγών και εξελίξεων σε κάθε πτυχή της ζωής των Ελλήνων.