O Γεώργιος Φουντούλης γεννήθηκε στη Νέα Στράντζα Ημαθίας το 1960. Είναι γιος του Σταύρου Φουντούλη και της Ευδοκίας Φουντή με καταγωγή από τη Στράντζα της Ανατολικής Θράκης. Σπούδασε στη Σχολή Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον αγροτικό τομέα και ειδικότερα με την αμπελουργία. Σήμερα είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγροτικού Αμπελουργικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού με την επωνυμία «ΒΑΕΝΙ-ΝΑΟΥΣΑ», που εδρεύει στην Επισκοπή Νάουσας. Είναι παντρεμένος με τη Σουλτάνα Καλαϊτζή και έχει αποκτήσει δύο παιδιά.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, βρίσκονται στη Στράντζα της Ανατολικής Θράκης (τουρκικό όνομα Binkilis). Η πόλη βρίσκεται 80 χλμ. βορειοδυτικά της Κωνσταντινούπολης και είναι κτισμένη σε υψόμετρο 500 μ. Εκκλησιαστικά υπάγονταν στη Μητρόπολη Τυρολόης και Σιρέντζιου και διοικητικά στο Σαντζάκι Τσατάλτζας της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως. Το όνομα της πόλης στην αρχαία εποχή ήταν Εργίσκη ενώ στη ρωμαϊκή εποχή ονομάστηκε Σερέντζιο. Αργότερα πήρε το όνομα Στράντζα και μεταγενέστερα Ιστράντζα. Σήμερα η πόλη ονομάζεται Μπινκιλίτς που θα πει «χίλια σπαθιά». Οι Έλληνες κάτοικοι της Στράντζας υπολογίζονταν πριν από τους διωγμούς του 1914 σε 7.000 (περίπου 1500 οικογένειες) και 15 οικογένειες Τούρκων. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την υλοτομία, την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Γύρω στις 500 οικογένειες είχαν στην κατοχή τους 1000 περίπου στρέμματα κατάλληλα για τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στη Στράντζα κτίστηκε το 1824 η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Επίσης υπήρχαν τα αγιάσματα του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας της Θεοτόκου. Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχε μια εξατάξια Αστική Σχολή με 4 δασκάλους και 150 μαθητές, ένα Παρθεναγωγείο με μια δασκάλα και 80 μαθήτριες και ένα Νηπιαγωγείο με μια δασκάλα και 150 μαθητές. Στις 14 Απριλίου του 1914 οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν κινητή και ακίνητη περιουσία και με ατμόπλοια να μεταφερθούν στη Θεσσαλονίκη και στην Καβάλα, απ’ όπου διασκορπίστηκαν στην Κεντρική Μακεδονία, με βάση τα Γιαννιτσά, και την Ανατολική Μακεδονία. Στη Νάουσα σχημάτισαν τη Νέα Στράντζα.
Το αρχικό όνομα της οικογένειας Φουντούλη ήταν Ζέκογλου ή Φουντούλογλου στη Στράντζα. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1914, η οικογένεια Φουντούλη έφτασε στη Θεσσαλονίκη και από εκεί μετακινήθηκε στα Γιαννιτσά. Εξαιτίας της ελονοσίας που μάστιζε εκείνη την εποχή την περιοχή των Γιαννιτσών, τριάντα οκτώ οικογένειες έφυγαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Νέα Στράντζα Ημαθίας.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Γεώργιος Φουντούλης και ήρθε στην Ελλάδα πρόσφυγας μαζί με τη σύζυγό του Ευδοκία Στουγιαννίδη, η οποία κατάγονταν επίσης από τη Στράντζα, και τα δύο παιδιά τους, τον Θεόδωρο και τη Φαρφουρή. Στη νέα τους πατρίδα απέκτησαν άλλα πέντε παιδιά, τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Τον Κωνσταντίνο, τη Φανή, τον Κυριάκο, τη Ζωή και τον Σταύρο, πατέρα του βιογραφούμενου. Όλα τα παιδιά κατάφεραν να λάβουν τη στοιχειώδη μόρφωση του Δημοτικού σχολείου.
Ο Γεώργιος Φουντούλης, όπως φανερώνει και το επίθετο του, ήταν ένας πολύ περήφανος άνθρωπος. Όσοι τον γνώρισαν αναφέρουν πως ήταν επίσης πολύ δουλευταράς και δίκαιος. Από τα χαρακτηριστικά του ξεχώριζε το παχύ μουστάκι του, ενώ δεν αποχωριζόταν ποτέ την τραγιάσκα του. Στη Νέα Στράντζα ξεκίνησε τη ζωή του από το μηδέν, όπως και όλοι οι συμπατριώτες του. Με μια τσάπα στο χέρι και έναν κασμά εκχέρσωσαν δασώδεις περιοχές και τις μετέτρεψαν σε καλλιεργήσιμα χωράφια. Κάποιοι έγιναν αγροκτηνοτρόφοι και άλλοι ασχολήθηκαν με τα αμπέλια και τα κάρβουνα. Το 1937 ο Γεώργιος Φουντούλης ήταν ο πρώτος καλλιεργητής ροδάκινων στη Στράντζα. Την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής (1941-44) ο κόσμος πέρασε δύσκολα χρόνια στο χωριό, ωστόσο δεν βίωσε τις τραγικές καταστάσεις που έλαβαν χώρα στα αστικά κέντρα. Με τον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-49) οι κάτοικοι της Νέας Στράντζας έζησαν μία δεύτερη προσφυγιά, καθώς όλο το χωριό μετοίκησε στη Νάουσα. Μετά τον πόλεμο, ένα ποσοστό 90% των οικογενειών επέστρεψε στο χωριό και στα σπίτια τους. Από τότε όλοι οι κάτοικοι δημιούργησαν τις κατάλληλες υποδομές για να καλλιεργήσουν, εκτός από σιτηρά, και άλλα προϊόντα.
Ο παππούς του βιογραφούμενου έφυγε από τη ζωή το 1962, ευτυχισμένος που πρόλαβε να χαρεί παιδιά και εγγόνια. Η γιαγιά Ευδοκία έφυγε από τη ζωή το 1957 σε ηλικία 82 ετών. Όσοι τη γνώρισαν αναφέρουν πως ήταν μία εξαίρετη νοικοκυρά, που δούλευε σκληρά μαζί με τον άντρα της στα χωράφια. Είχε ήπιο χαρακτήρα και ήταν δίκαιος και αγαπητός άνθρωπος.
Η οικογένεια Φουντούλη, όπως και οι υπόλοιπες οικογένειες της Στράντζας, συμμετείχαν στα ιστορικά καλέσματα της εποχής τους (Αλβανικό Μέτωπο, Γερμανική Κατοχή και Αντίσταση, Εμφύλιος Πόλεμος). Οι Θεόδωρος και Κωνσταντίνος Φουντούλης πολέμησαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940) και γεύτηκαν τη νίκη του ελληνικού στρατού στην Αλβανία. Μετά τον πόλεμο, όλη η οικογένεια συμμετείχε στα κοινά του χωριού και βοήθησε, όπως όλοι οι συγχωριανοί, στην κατασκευή και λειτουργία των έργων υποδομής (δρόμοι, υδραγωγείο κ.ά.).
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Σταύρος Φουντούλης, γεννήθηκε το 1925 στη Νέα Στράντζα Ημαθίας, έναν καταπράσινο οικισμό 4 χλμ. έξω από την πόλη της Νάουσας. Το χωριό βρίσκεται μέσα στην πιο διάσημη περιοχή παραγωγής κρασιού της Βόρειας Ελλάδας και περιτριγυρίζεται από αμπέλια σε ψηλά γραμμικά σχήματα, όμορφα μακριά κορδόνια που χαρακώνουν τους λόφους και τις πλαγιές. Καθώς μεγάλωνε ασχολούνταν κυρίως με τις αγροτικές εργασίες. Το 1943-44 αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα και να εργαστεί για ένα διάστημα στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας του κυρίου Λαναρά, που τότε βρισκόταν στην περιοχή της Κολοκυνθούς. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νέα Στράντζα και ασχολήθηκε με την αγροτική ζωή όλο τον υπόλοιπο βίο του.
Το 1953 ο Σταύρος Φουντούλης παντρεύτηκε με την Ευδοκία Φουντή, με καταγωγή από τη Στράντζα. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τρία παιδιά, δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Τη Δήμητρα το 1954, τη Σουσάνα το 1956 και τον βιογραφούμενο Γεώργιο το 1960.
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η Νέα Στράντζα έζησε την τρίτη προσφυγιά της. Η Χούντα, θέλοντας να δυσκολέψει τη ζωή των κατοίκων του χωριού, πήρε τον μοναδικό δάσκαλο από το σχολείο τους και απαγόρεψε στον παπά να λειτουργήσει στην εκκλησία τους. Τα γεγονότα αυτά ανάγκασαν πολλές οικογένειες να φύγουν από τη Νέα Στράντζα και να εγκατασταθούν στη Νάουσα. Έτσι, τα δύο παιδιά της οικογένειας, η Σουσάνα και ο βιογραφούμενος Γιώργος, διακόπτουν τη φοίτησή τους στο σχολείο του χωριού και αποφοιτούν από το Δημοτικό σχολείο της Νάουσας. Το πρώτο παιδί, η Δήμητρα, είχε προλάβει να ολοκληρώσει το Δημοτικό σχολείο του χωριού. Μετά το σχολείο τα κορίτσια ακολούθησαν τα γυναικεία επαγγέλματα της εποχής. Η Δήμητρα έμαθε μοδιστρική και έγινε μοδίστρα, ενώ η Σουσάνα έμαθε να κεντά στο χέρι και στη μηχανή και έγινε κεντήτρια. Τα κορίτσια τότε μάθαιναν αυτές τις τέχνες ώστε να μπορέσουν να συμβάλλουν με την εργασία τους στο οικογενειακό εισόδημα.
Ο βιογραφούμενος, Γεώργιος Φουντούλης, γεννήθηκε στη Νέα Στράντζα Ημαθίας το 1960. Από την ηλικία των εννέα ετών άρχισε να εργάζεται ως βοηθός κουρέα και όταν το σχολείο σταματούσε τα καλοκαίρια εργαζόταν σε κυτιοποιία, σε οικοδομές και σε διάφορα ζαχαροπλαστεία της εποχής. Αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο και στη συνέχεια φοίτησε στη Σχολή Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων. Το 1980 παρουσιάζεται στον στρατό για να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του στην Αεροπορία. Υπηρέτησε για διάστημα 26 μηνών στην Τρίπολη, το Ελληνικό και την 128 ΣΕΤΗ στο Καβούρι Αττικής. Όταν απολύθηκε από τον στρατό, βρέθηκε στην Αθήνα και για ένα διάστημα εργάστηκε ως φανοποιός βαφέας αυτοκινήτων. Στη συνέχεια, το 1983, επιστρέφει στη Νάουσα και εργάζεται για δύο χρόνια στην κλωστοϋφαντουργία. Με τις οικονομίες που μαζεύει σιγά-σιγά, αποφασίζει κι ανοίγει ένα κατάστημα φανοποιείο-βαφείο και εμπορίας αυτοκινήτων. Παράλληλα, καλλιεργεί και τα λίγα κτήματα της οικογένειας. Τις δραστηριότητες αυτές ασκεί μέχρι το 1993.
Από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε στη Νέα Στράντζα, ο βιογραφούμενος είχε έναν και μοναδικό σκοπό: να ξαναζωντανέψει το εγκαταλειμμένο χωριό του και να το καταστήσει ξανά πόλο έλξης για μόνιμη κατοικία. Έτσι, προσπάθησε με όλες τις δυνάμεις του να ολοκληρωθεί το ρυμοτομικό σχέδιο του χωριού, να γίνει η διάνοιξη και ασφαλτόστρωση των δρόμων, να δημιουργηθεί νέο υδραγωγείο, να υπάρξει ηλεκτροδότηση και να έρθει το τηλέφωνο, να αναπλαστούν οι κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες), να φτιαχτεί το γήπεδο και να δημιουργηθεί ένα τέλειο, ολοκαίνουργιο Πολιτιστικό Κέντρο, στη θέση του παλιού σχολείου. Επίσης, πάλεψε για να συνδεθεί η Νέα Στράντζα με όμορες κοινότητες, γεγονός που επετεύχθη. Σήμερα η Νέα Στράντζα αποτελεί έναν αληθινό οικονομικό πνεύμονα της Νάουσας και διαθέτει μόνιμους κατοίκους.
Ο Γεώργιος Φουντούλης ασχολείται με τα κοινά του Δήμου Νάουσας από το 1986. Συμμετείχε σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης από το 2002 και εντεύθεν, ενώ επί σειρά ετών έχει διατελέσει Αντιδήμαρχος Νάουσας σε όλες τις αρμοδιότητες.
Από το 2002 είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγροτικού Αμπελουργικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού με την επωνυμία «ΒΑΕΝΙ-ΝΑΟΥΣΑ», που εδρεύει στην Επισκοπή Νάουσας.
Το 1983, 330 αμπελουργοί-παραγωγοί της ζώνης ΟΠΑΠ Νάουσα αποφάσισαν την ίδρυση του Οινοποιητικού Συνεταιρισμού VAENI-Νάουσα που θα αξιοποιούσε την παραγωγή τους και θα λειτουργούσε ως αντίβαρο, απέναντι στις ιδιωτικές εταιρείες. Σήμερα ο συνεταιρισμός αποτελεί μία από τις πλέον εξελιγμένες ελληνικές μονάδες παραγωγής κρασιού. Αντιπροσωπεύει περίπου το 50% της παραγωγής στην περιοχή της Νάουσας, φημισμένης για το καλό κόκκινο κρασί της. Η αγάπη για το καλό κρασί, η πείρα και το μεράκι των 200 αμπελουργών-μελών του VAENI-Νάουσα, «παντρεμένα» με την πιο προηγμένη τεχνολογία, εγγυώνται για την ποιότητα των κρασιών του που προέρχονται κυρίως από την κατ’ εξοχήν Ελληνική ποικιλία του Βορειοελλαδίτικου χώρου, το «Ξινόμαυρο». Το Οινοποιείο στελεχώνεται από έμπειρους επιστήμονες και εργάζεται με Ευρωπαϊκά πρότυπα. Βρίσκεται μέσα στην οριοθετημένη αμπελουργική ζώνη της Νάουσας, γεγονός που συμβάλλει στην εξασφαλισμένη ποιότητα από την αρχή. Γνώση, συνέπεια και μεράκι χαρακτηρίζουν την πορεία του VAENI-Νάουσα. Η διακριτική υπεροχή τους αναγνωρίζεται με την πρώτη γουλιά. Ο οινοποιητικός συνεταιρισμός VAENI-ΝΑΟΥΣΑ, θέλοντας να συμβάλλει στη διασφάλιση της ποιότητας του κρασιού και στην ανάπτυξη της προβολής του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, είναι μέλος του Διεπαγγελματικού Συνδέσμου Οίνου Ονομασίας Προέλευσης «Νάουσα», της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος (ENOABE), της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) και της ΚΕΟΣΟΕ (Κεντρική Συνεταιριστική Ένωση Αμπελοοινικών Προϊόντων).
Η φήμη του Συνεταιρισμού ΒΑΕΝΙ ΝΑΟΥΣΑ βασίζεται στην ικανότητά του να παράγει οίνους ποιότητας σε ανταγωνιστικές τιμές, και στη συνεχή βελτίωση των προϊόντων χάρη στην τεχνογνωσία που διαθέτει και στον συστηματικό έλεγχο ποιότητας. Η πολιτική του Συνεταιρισμού ΒΑΕΝΙ ΝΑΟΥΣΑ είναι να επιτύχει την εφαρμογή και τη διατήρηση προδιαγραφών που θα του εξασφαλίζουν την παραγωγή των προϊόντων, τα οποία να ικανοποιούν τις αναμενόμενες και δεδηλωμένες απαιτήσεις των πελατών του, καθώς επίσης και την ισχύουσα ελληνική και κοινοτική νομοθεσία. Στόχοι της επιχείρησης είναι η συνεχής βελτίωση της ικανοποίησης των πελατών, η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα των διεργασιών. Επιτυγχάνοντας τους παραπάνω στόχους, οι πελάτες προμηθεύονται προϊόντα με υψηλά στάνταρντ και με εμπιστοσύνη.
Τα προϊόντα του Συνεταιρισμού ΒΑΕΝΙ ΝΑΟΥΣΑ έχουν βραβευτεί με μετάλλια από γνωστούς εγχώριους και ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς, όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Οίνων και Αποσταγμάτων Θεσσαλονίκης και το DECANTER στην Αγγλία. ΤΟ ΒΑΕΝΙ ΝΑΟΥΣΑ σήμερα διαθέτει μια μεγάλη γκάμα κρασιών: Δαμασκηνός, Νάουσα, Platinum Xinomavro, Grande Reserve Naoussa, Βίος Ελλήνων, Ίμερος, Μακεδονικός, Σύμπαν, Εν λευκώ, Δογματικός, Έντεχνος, Syrah, Ιδεώδης και εντός των ημερών, για πρώτη φορά στα χρονικά από την ίδρυσή του, θα παράγει και ημιαφρώδες κρασί, την τριλογία του Αμόρε, με δύο γλυκούς οίνους (λευκό & ροζέ) και έναν ξηρό (λευκό).
Ο βιογραφούμενος, Γεώργιος Φουντούλης, καλωσορίζει στον δικτυακό χώρο του ΒΑΕΝΙ Νάουσα (http://www.vaeni-naoussa.com) τους επισκέπτες της, όπου έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Συνεταιρισμό και τα προϊόντα του, να ξεναγηθούν στο οινοποιείο και να γνωρίσουν τη Νάουσα και την ιστορία του περίφημου οίνου της Νάουσας. Σύμφωνα με τον βιογραφούμενο, «ο συνεταιρισμός με την εικοσαετή πείρα του στην παραγωγή οίνων ποιότητας έχει εδραιωθεί τόσο στις αγορές της Ελλάδας, όσο και στις αγορές του εξωτερικού, διοχετεύοντας οίνους υψηλών προδιαγραφών σε ανταγωνιστικές τιμές. Δεν επαναπαυόμαστε όμως, στόχος μας είναι η συνεχής βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων μας, αλλά και η τοποθέτηση νέων προϊόντων στην αγορά. Παράλληλα, στοχεύουμε στην ανταγωνιστικότητα, αφού η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα των διεργασιών μας, μας δίνουν τη δυνατότητα ελαχιστοποίησης του κόστους. Πρόκειται για μια επιχείρηση, η οποία σήμερα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που αποτελεί Πνεύμονα για την οικονομία του τόπου, αφού είναι άμεση πηγή εισοδήματος για 250 οικογένειες και έμμεση για πολύ περισσότερες».
Ο Γεώργιος Φουντούλης από μικρό παιδί αγαπούσε την αμπελουργία και γι’ αυτό όταν αποφάσισε να ζήσει μόνιμα στη Νέα Στράντζα επένδυσε διορατικά στην απόκτηση γης και στη δημιουργία αμπελώνων. Η αγάπη του για τη γη σε συνδυασμό με το μικρόβιο της πολιτικής, που απέκτησε από τους γονείς του, τον βοήθησαν να βρει γρήγορα μία πυξίδα στη ζωή του. Από το 1982 έως και το 2018 ήταν Πρόεδρος του αναγκαστικού Συνεταιρισμού Νέας Στράντζας και από το 2007 είναι Πρόεδρος των οινοποιών της ζώνης της Νάουσας. Την περίοδο 2007-2008 διετέλεσε Πρόεδρος της ΔΕΥΑΝ Νάουσας, κάνοντας προσπάθειες για την ανάδειξη και προώθηση του ξινόμαυρου κρασιού της Νάουσας. Το γεγονός ότι για το ξινόμαυρο κρασί της Νάουσας άνοιξε η τεράστια αγορά της Κίνας δεν έμεινε απαρατήρητο από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τον Φεβρουάριο του 2012 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε τον Γεώργιο Φουντούλη στο Προεδρικό Μέγαρο και τον συνεχάρη για τον αγώνα του. Την ίδια χρονιά, τον Απρίλιο του 2012, ο βιογραφούμενος τιμήθηκε για το έργο του από την European Commission στο Συνέδριο Οινοποιών στη Βερόνα της Ιταλίας. Τέλος, ο βιογραφούμενος έχει λάβει τιμητική διάκριση από το Ελληνικό Επιμελητήριο για την επιτυχή συμβολή του στο άνοιγμα της αγοράς της Κίνας στο ξινόμαυρο κρασί Νάουσας. Ως επιστέγασμα της προσφοράς του, το 2013 δέχθηκε επίσημη πρόσκληση από το Γραφείο του Πρωθυπουργού για να συμμετάσχει στην ελληνική αποστολή, μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό, στην Κίνα. Έχει συμμετάσχει σε επίσημες ελληνικές επιχειρηματικές αποστολές με τους πρωθυπουργούς κ. Σαμαρά, κ. Τσίπρα και κ. Μητσοτάκη για την προώθηση του ελληνικού κρασιού και έχει επισκεφτεί πολλές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής.
Το 1986 ο Γεώργιος Φουντούλης παντρεύτηκε με τη Σουλτάνα Καλαϊτζή, με καταγωγή από το χωριό Χιλή της Μικράς Ασίας. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Τον Σταύρο και την Ευδοκία.
Ο Σταύρος Φουντούλης γεννήθηκε το 1986. Αποφοίτησε από το Λύκειο και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οικονομικά στο Τ.Ε.Ι. Σήμερα είναι νέος αγρότης, αμπελουργός και αποσταγματοποιός. Είναι λάτρης του αθλητισμού και από έφηβος ασχολείται με το μπάσκετ. Επίσης αγαπά τη μουσική και παίζει μπουζούκι.
Η Ευδοκία Φουντούλη γεννήθηκε το 1988. Είναι απόφοιτη Νοσηλευτικής από το Τ.Ε.Ι. Ιωαννίνων και σήμερα εργάζεται, ως ιδιωτική υπάλληλος, σε φαρμακείο.