Η Θάλεια Μάλλωση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι Οδοντίατρος και διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο επί της οδού Περικλέους 52 στον Χολαργό του Νομού Αττικής.
Οι ρίζες της βιογραφούμενης, από την πλευρά του πατέρα της, βρίσκονται στην Ερμιόνη του Νομού Αργολίδας και από την πλευρά της μητέρας της στο Βαλτέτσι του Νομού Αρκαδίας.
Ο παππούς της, από την πλευρά του πατέρα της, ονομαζόταν Ιωάννης Μάλλωσης και γεννήθηκε το 1900 περίπου. Έλαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και υπήρξε δημοσιογράφος. Εξελέγη τρεις φορές βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα στην Αργολιδοκορινθία. Παππούς του ήταν ο αγωνιστής του 1821 καπετάν Θεοδωράκης Μάλλωσης από την Ερμιόνη, που πολέμησε μαζί με τους Μητσαίους σε πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων στα Δερβενάκια και στον Πειραιά.
Ο Ιωάννης Μάλλωσης παντρεύτηκε με τη Θάλεια Δρίτσα, με καταγωγή από το Λεωνίδιο Αρκαδίας. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τρία παιδιά: την Θεοδότη, τον Κυριάκο, πατέρα της βιογραφούμενης, και την Αγγελική.
Ο πατέρας της βιογραφούμενης, Κυριάκος Μάλλωσης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922. Φοίτησε στο Πειραματικό σχολείο και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όταν ήταν φοιτητής, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής (1941-45), πήγε εθελοντής στη Μέση Ανατολή και υπηρέτησε στο Ναυτικό για τέσσερα χρόνια. Αργότερα εργάστηκε στη ΔΕΗ, στον κλάδο ασθενείας, από όπου συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Διευθυντή.
Το 1950 ο Κυριάκος Μάλλωσης παντρεύτηκε με τη Σπυριδούλα Κωστελένου, γεννημένη το 1925 στο Κρανίδι του Νομού Αργολίδας. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά: τον Ιωάννη και τη βιογραφούμενη Θάλεια.
Ο Ιωάννης Μάλλωσης γεννήθηκε το 1953. Σήμερα είναι συνταξιούχος δικηγόρος. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, της Σπυριδούλας και της Αλεξάνδρας. Στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων ο Ιωάννης έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση της Νομικής Σχολής του 1973 και του έγιναν βιαιότατες «υποδείξεις» στην Ασφάλεια για μη περαιτέρω ενασχόληση με φοιτητικές εξεγέρσεις. Παρ’ όλα αυτά είχε εγκλειστεί στο Πολυτεχνείο, όπου κατά την έξοδό του στάθηκε τυχερός και δεν τραυματίστηκε.
Ο πατέρας της βιογραφούμενης έφυγε από τη ζωή το 2002 και η μητέρα της το 2008.
Ο παππούς της βιογραφούμενης, από την πλευρά της μητέρας της, ονομαζόταν Δημήτριος Κωστελένος και γεννήθηκε στο Βαλτέτσι. Σε νεαρή ηλικία έφυγε από το χωριό και εγκαταστάθηκε στο Κρανίδι. Εκεί είχε κτήματα που καλλιεργούσε αμπέλια και ελαιόδεντρα. Πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους και τραυματίστηκε σοβαρά. Σώθηκε από σύμπτωση καθώς ο γιατρός ήταν από την Αρκαδία και δεν τον άφησε στο πεδίο της μάχης.
Ο Δημήτριος Κωστελένος παντρεύτηκε με την Αμαλία, με καταγωγή από τον Νομό Αρκαδίας. Το ζευγάρι από τον γάμο του απέκτησε δέκα παιδιά. Τη Γιαννούλα, τον Παναγιώτη, τη Σταματίνα, την Όλγα, τον Ιωάννη, τον Νικόλαο, την Ευαγγελία, την Αρετή, τη Σπυριδούλα, μητέρα της βιογραφούμενης και τον Ανάργυρο.
Η βιογραφούμενη, Θάλεια Μάλλωση, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο Ζωγράφου και στη συνέχεια, κατόπιν εξετάσεων, εισήχθη στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όταν τελείωσε τις σπουδές της, άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο στην περιοχή του Ζωγράφου. Παράλληλα συνέχισε για διάστημα τριών ετών τη μετεκπαίδευσή της στη Γναθοχειρουργική Κλινική της Οδοντιατρικής Σχολής της Αθήνας.
Το 1985 η Θάλεια Μάλλωση παντρεύτηκε με τον Νικόλαο Παπαβασιλείου, με καταγωγή από το χωριό Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας. Ο Νικόλαος Παπαβασιλείου είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και εργάζεται σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει από τον γάμο του δύο παιδιά: τον Κωνσταντίνο και τη Μαρία Αμαλία.
Ο Κωνσταντίνος Παπαβασιλείου γεννήθηκε το 1987 και είναι απόφοιτος της Πληροφορικής Σχολής του Οικονομικού Πανεπιστημίου.
Η Μαρία Αμαλία Παπαβασιλείου γεννήθηκε το 1996 και είναι απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Η βιογραφούμενη, Θάλεια Μάλλωση, διατηρεί από το 2004 οδοντιατρείο επί της οδού Περικλέους 52 στον Χολαργό. Η ίδια αγαπά την παράδοση και αφιερώνει ελεύθερο χρόνο της στο Λύκειο Ελληνίδων Παπάγου-Χολαργού.
Στα φοιτητικά της χρόνια είχε την τύχη να έχει γίνει η μεταπολίτευση, όμως την πίκρανε πολύ η άδικη και προδοτική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ένα τραγικό γεγονός που ακόμα την πληγώνει. Πάντα υποφέρει όταν οι άνθρωποι δεν διακατέχονται από αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους τους. Μετά την οικονομική κρίση, την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία ανησυχεί για το μέλλον. Θεωρεί όμως πως δεν πρέπει να αφήνουμε να μας κυριεύει ο φόβος, γιατί δεν είναι καλός σύμβουλος. Έτσι προσπαθεί να αισιοδοξεί, με περίσκεψη, πίστη στο Θεό και τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκε από την οικογένειά της.