O Τουρκολέκας, ορεινό χωριό της Φαλαισίας, βρίσκεται στα σύνορα της Αρκαδίας με τον νομό Μεσσηνίας, σε υψόμετρο 800 μέτρων. Είναι η πατρίδα του πατέρα του Νικηταρά, του Σταματέλου, γνωστού ως Τουρκολέκα που έδρασε κατά την προεπαναστατική περίοδο ως αρχηγός ομάδας κλεφτών στην περιοχή του Λεονταρίου. Το χωριό υπάγεται στον Δήμο Μεγαλόπολης και έχει 190 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Η ευρύτερη περιοχή του χωριού φαίνεται ότι κατοικείτο ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Το σημερινό χωριό εικάζεται ότι δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 1750 και 1800 από κατοίκους των οικισμών Καλύβια-Κότσικα, Ρουπάκι και του Κάστρου της Ωριάς που είχε καταστραφεί το 1717 με την αποχώρηση των Ενετών. Ήδη από το 1670 το χωριό Καλύβια Κότσικα είχε μετονομαστεί σε Τουρκολέκα.
Ο Τουρκολέκας εκτός από πατρίδα του Νικηταρά που έφερε το όνομα του χωριού ως δεύτερο επίθετο ήταν πατρίδα και άλλων αγωνιστών και καπεταναίων. Επίσης ήταν βασικό λημέρι των κλεφτών ολόκληρης της Αρκαδίας. Εδώ μάλιστα, λέγεται, ότι κατέφυγε ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης με την έγκυο γυναίκα του Ζαμπιά, ‒για να γλυτώσουν από τους Τούρκους μετά τα Ορλωφικά (1770)‒ η οποία και γέννησε τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη στο Ραμοβούνι ή Λαφοβούνι, κοντά σε ένα δέντρο και σπηλιά, γνωστά σαν δέντρο και σπηλιά του Κολοκοτρώνη.
Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας, χτισμένη το 1896 στη θέση που υπήρχε ήδη ένα μικρότερο εκκλησάκι. Από το χωριό δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ανδριάντας του Νικηταρά που είναι το σήμα κατατεθέν και το καμάρι του Τουρκολέκα. Κάθε χρόνο, μάλιστα, το τελευταίο Σάββατο του Αυγούστου διοργανώνεται γιορτή των Νικηταρείων, με ομιλίες, ποιήματα και τραγούδια, καταθέσεις στεφάνων και την παρουσία όλων των Τουρκολεκαίων και των αρχών της περιοχής. Επίσης έχει δημιουργηθεί το «Σπίτι του Νικηταρά», ένα λαογραφικό μουσείο στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία και οι παραδόσεις του χωριού.
Εκτός από τα Νικητάρεια, διοργανώνεται στο χωριό μεγάλο πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο για τη γιορτή της Παναγίας, καθώς και η Γιορτή του Παστού την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Η Γιορτή του Παστού διοργανώνεται από τους νέους του χωριού και ξεκινά από το Σάββατο με το κάπνισμα του χοιρινού με τον παραδοσιακό τρόπο. Την Κυριακή τρώγεται το χοιρινό μαζί με παραδοσιακά χειροποίητα μακαρόνια και ακολουθεί γλέντι με τραγούδι και χορό.