Ο Βλόγγος είναι ένα από τα πιο ορεινά χωριά της Αρκαδίας, χτισμένο στην προτελευταία κορυφή του όρους Εχτίχοβα, σε υψόμετρο 1060 μέτρων. Αποκαλείται «μπαλκόνι της κεντρικής Πελοποννήσου», αφού προσφέρει πανοραμική θέα στο λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης, στον Ταΰγετο, το Λύκαιο όρος και τη Μίνθη. Κάποιες μέρες, όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, φαίνεται ολόκληρη η κοιλάδα του Αλφειού, από τις πηγές μέχρι τις εκβολές του στη θάλασσα, καθώς και το Ιόνιο πέλαγος.
Παλαιότερα, το χωριό ονομαζόταν Λόγγος, σύμφωνα με την προφορική παράδοση. Κάποτε, όμως, η λέξη υπέστη παραφθορά, από κάτοικο ο οποίος την πρόφερε σαν «Βλόγγος», με αποτέλεσμα να επικρατήσει με το πέρασμα του χρόνου αυτή η ονομασία. Άλλη εκδοχή θέλει την ονομασία του χωριού να έχει σλαβικές ρίζες, όπως και πολλά άλλα στην περιοχή. Στον γραπτό λόγο, μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα το όνομα συναντάται και ως «Βλόγκος».
Η πρώτη πάντως γραπτή μαρτυρία για τον Βλόγγο, προέρχεται από κώδικα της Μονής Φιλοσόφου, το έτος 1732, όπου υπάρχει καταχωρημένο το όνομα του χωριού. Επίσης, μέσα στον ίδιο κώδικα, το έτος 1763, κάποιος Γιωργάκης Βλογγιώτης αφιέρωσε τότε στη μονή, ένα μεγάλο αριθμό χωραφιών του, ενώ μέσα στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, είναι καταχωρημένοι για ανάλογες προσφορές τους που έκαναν προς τη μονή και άλλοι Βλογγαίοι.
Ο κεντρικός ναός του, αφιερωμένος στον πολιούχο Άγιος Γεώργιο, έχει χτιστεί το 1815 σε παλαιό Μετόχι της Ιεράς Μονής Ιωάννου Προδρόμου (16ος – 17ος αιώνας). Στα θεμέλια του ναού αναβλύζει η ομώνυμη πηγή του χωριού και γύρω του απλώνεται ένα καταπράσινο δασύλλιο γεμάτο καρυδιές.
Ο Βλόγγος έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού ανάγονται στον 19ο αιώνα ή παλαιότερα και έχουν χτιστεί από Λαγκαδινούς μαστόρους.
Οι κάτοικοι του χωριού είναι ελάχιστοι, κατά τους χειμερινούς μήνες, αλλά το καλοκαίρι παίρνει ζωή με τους παραθεριστές που επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους. Στην εορτή της Αγίας Σωτήρας, στις 6 Αυγούστου, ο Σύλλογος των Βλογγαίων διοργανώνει πανηγύρι με παραδοσιακή μουσική.