Η Βοβούσα (ή Βωβούσα) είναι ένα πανέμορφο χωριό το Ανατολικού Ζαγορίου, χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων σε μια κοιλάδα που χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Αώο. Ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι, κατασκευασμένο από το 1748, συνδέει τους δύο μαχαλάδες του χωριού που βρίσκονται στις δύο πλευρές του ποταμού. Το μαγικό σκηνικό συμπληρώνεται από υπέροχα πυκνά δάση με οξιές, έλατα και μαυρόπευκα, καθώς η Βοβούσα αποτελεί μία από τις εισόδους προς τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα.
Η ονομασία του χωριού θεωρείται ότι οφείλεται στη βοή των νερών του ποταμού Αώου, ενώ παλιότερα ήταν γνωστό με τη βλάχικη ονομασία Μπαϊεάσα. Ο οικισμός προήλθε από τη συνένωση τεσσάρων μικρότερων χωριών και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήτα ένα από τα μεγαλύτερα Ζαγοροχώρια. Γνώρισε μεγάλη ακμή ως αυτόνομη περιοχή του Ζαγορίου και οι κάτοικοι ασχολούνταν με το εμπόριο, τις μεταφορές και την κτηνοτροφία.
Έτος σταθμός για την ιστορία της Βοβούσας είναι το 1814, όταν συνέβησαν δύο μεγάλα δεινά: λεηλατήθηκε από τον Αλή Πασά και επλήγη από επιδημία. Τα επόμενα χρόνια δέχτηκε μια σειρά ληστρικών επιδρομών, ενώ το 1829 λεηλατήθηκε από τα οθωμανικά στρατεύματα. Όλα αυτά τα γεγονότα οδήγησαν στη φυγή αρκετών οικογενειών με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να μειωθεί σημαντικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 1812 ζούσαν στη Βοβούσα 150 οικογένειες, το 1856 είχαν μείνει μόλις 42. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Βοβούσα ήταν τμήμα του Βλαχοζάγορου, της ανατολικής περιοχής του Ζαγορίου όπου ομιλούνταν η βλάχικη γλώσσα. Το χωριό διατηρεί τα βλάχικα έθιμα, τους χορούς και την ενδυμασία.
Η Βοβούσα ενώθηκε με την Ελλάδα το 1913, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ το 1917 βρέθηκε υπό ιταλική κατοχή στο πλαίσιο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την επανάκτηση της περιοχής από την Ελλάδα, Ρουμανόβλαχοι κάτοικοι της Βοβούσας αντιστάθηκαν ένοπλα στον ελληνικό στρατό και στη συνέχεια εγκατέλειψαν οριστικά το χωριό. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τα γερμανικά στρατεύματα έκαψαν το χωριό, στις 23 Οκτωβρίου 1943.
Το γεφύρι, σήμα κατατεθέν του χωριού, έχει χαρακτηριστεί ως νεότερο αρχαιολογικό μνημείο. Από κάτω του έχει δημιουργηθεί ένα μικρό φράγμα που σχηματίζει μια φυσική πισίνα, κατάλληλη για μπάνιο τους καλοκαιρινούς μήνες. Αξιοθέατα του χωριού είναι επίσης η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε το 1814, το γεφύρι «Λα Πουντίκα» στην είσοδο της Βοβούσας και λίγο πιο πέρα η νεροτριβή και ο λιθόκτιστος νερόμυλος.
Κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται το ορεινό φεστιβάλ της Βοβούσας, αφιερωμένο στην προστασία του περιβάλλοντος, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις και πεζοπορικές εξορμήσεις στο υπέροχο φυσικό τοπίο της περιοχής της Βόρειας Πίνδου.