Η Τσαγκαράδα είναι ένα από τα πιο όμορφα και κοσμοπολίτικα χωριά του Πηλίου. Το γοητευτικό τοπίο της συνθέτουν καλντερίμια, γραφικά σπίτια, παραδοσιακά αρχοντικά, πανέμορφες σκαλιστές κρήνες, γιγάντια πλατάνια και θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα του Αιγαίου.
Για την ονομασία της έχουν διατυπωθεί δύο εκδοχές. Η πρώτη είναι ότι στην περιοχή παλαιότερα υπήρχαν πολλά κοπάδια (τσαγκάδια) και η δεύτερη ότι στα Σλάβικα, Τσαγκαράδα σημαίνει ωραία θέα.
Η Τσαγκαράδα φαίνεται ότι χτίστηκε γύρω στο 1600. Έχουν αποκαλυφθεί όμως ευρήματα, όπως αρχαίες οικοδομές, τάφοι και πιθάρια που χρονολογούνται γύρω στο 1363. Επίσης η περιοχή ήταν κατοικημένη στις αρχές της Μακεδονικής περιόδου καθώς και στα Βυζαντινά χρόνια. Τα πρώτα σπίτια που κτίστηκαν βρίσκονταν κοντά στην θάλασσα, αλλά εξαιτίας του φόβου που υπήρχε για τους πειρατές, οι κάτοικοι άρχισαν να χτίζουν όλο και πιο ψηλά.
Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας η περιοχή ήταν κτήμα του εξωμότη Εβρενός Μπέη, αλλά όταν παρασχέθηκε από τον Σουλτάνο αυτονομία, έγινε ένα από τα χωριά Χάσια (Βασιλικό κτήμα).
Η Τσαγκαράδα αποτελείται από τέσσερις οικισμούς, τους Άγιους Ταξιάρχες, που είναι και η πιο παλιά συνοικία, την Αγία Παρασκευή, την Αγία Κυριακή και τον Άγιο Στέφανο. Σε κάθε συνοικία υπάρχει και η ομώνυμη εκκλησία. Η κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται στην συνοικία της Αγίας Παρασκευής, η εκκλησία της οποίας κτίστηκε το 1719 αλλά ανακαινίσθηκε σε μεταγενέστερο ρυθμό το 1909. Στην συνοικία του Αγίου Στεφάνου η ομώνυμη εκκλησία έχει χτιστεί το 1772, ενώ στις υπόλοιπες δύο συνοικίες, των Αγίων Ταξιαρχών και Αγίας Κυριακής, οι εκκλησίες τους χτίστηκαν το 1746 και 1886 αντίστοιχα και είναι χτισμένες με τον κλασσικό πηλιορείτικο ρυθμό.
Στην Τσαγκαράδα ιδρύθηκε το 1865 η Αχιλλοπούλειος Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας ως κληροδότημα των αδελφών Αχιλλόπουλων προς τον τόπο τους. Αρχικά ήταν αστική, ενώ το 1905 έγινε εμπορική, με φοιτητές από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Το 2001 το κτίριο αναστηλώθηκε και σήμερα είναι έδρα του πολιτιστικού οργανισμού του Δήμου. Το καλοκαίρι οργανώνονται εκθέσεις ή γίνονται συναυλίες και προβολές ταινιών στον υπαίθριο χώρο, ενώ όλο τον χρόνο στον πρώτο όροφο λειτουργεί το ψηφιακό λαογραφικό μουσείο που παρουσιάζει αντικείμενα-μινιατούρες.
Το 1909 ιδρύθηκε η Νανοπούλειος Σχολή, παίρνοντας το όνομά της από τον ευεργέτη Νικόλαο Νανόπουλο. Αρχικά λειτουργούσε ως Οικονομικό Γυμνάσιο και αργότερα άρχισε να καλύπτει τις ανάγκες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού οι ανάγκες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καλυπτόταν από την Αχιλλοπούλειο Σχολή. Το πετρόχτιστο κτίριο της Νανοπούλειου Σχολής αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, όπως διαμορφώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στην περιοχή του Πηλίου. Σήμερα στεγάζει το Δημοτικό Σχολείο των χωριών Τσαγκαράδας, Μουρεσίου, Ξουριχτίου, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες ο χώρος χρησιμοποιείται για την διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων, συναυλιών και διαφόρων άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Από τα ξεχωριστά αξιοθέατα της Τσαγκαράδας είναι το πέτρινο γεφύρι που βρίσκεται στην αρχή του χωριού και από εκεί ξεκινά το φαράγγι του Μυλοποτάμου. Αποτελεί το παλαιότερο και πιο γνωστό γεφύρι του Πηλίου, με ένα χαρακτηριστικό οξυκόρυφο τόξο. Χτίστηκε τον 18ο αιώνα (1728) και γεφυρώνει το φαράγγι του Μυλοποτάμου που βρίσκεται ανάμεσα στην Τσαγκαράδα και το Ξουρίχτι. Από εκεί περνάει το μονοπάτι που ξεκινάει από τις Μηλιές και διασχίζοντας το βουνό καταλήγει στην Τσαγκαράδα. Ένα κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα στις καστανιές καταλήγει μέσα σε δάσος με πλατάνια.
Η Τσαγκαράδα φημίζεται και για τις υπέροχες παραλίες της, όπως αυτή του Μυλοποτάμου, μια γραφική παραλία, με κρυστάλλινα νερά πνιγμένη μέσα στο πράσινο, τη Φακίστρα με την ψιλή άμμο και το βοτσαλάκι, ενώ ένα μαγευτικό μονοπάτι από το χωριό βγάζει στην Νταμούχαρη, το μοναδικό φυσικό λιμάνι της νότιας πλευράς του Πηλίου, με τα κρυστάλλινα νερά της και τα λευκά υπέροχα βότσαλά της.
Φωτό: http://www.tsagarada.gr/